โอ้..ฉากนู๊ด ..

สวัสดีคะท่าน

โอบร่างลิ้มรสหอมหวาน

ซาบซ่านหฤทัยหนอเจ้าเอ๋ย

กรุ่นกลิ่นปรางนวลสุดจะเปรย

เอื้อนเอ่ยเพียง รัก รัก รัก รัก.......

เช่นนี้แล้วหัวใจ

โลกียวิสัยแจ้งประจักษ์

น้ำคำ น้ำรัก

ขอพักสักหน่อยนะเอย

ชื่อกระทู้มันก็ฟ้อง อย่างนี้ของถนัดครับ

                                                                           รอยทรงจำ

                                            หกฟุตคูณหกฟุตครึ่งหนาครึ่งฟุต              เตียงเข้าชุดโต๊ะแป้งตู้แต่งห้อง

                                 คู่หมอนหนุึนหนึ่งหมอนข้างยังเฝ้ามอง                เป็นที่ครองรักสุขมาทุกคืน

                                 จอทีวีจัดวางทางปลายเท้า                                ในยามเหงาพอช่วยใ้ห้เราได้ชื่น

                                 แขวนภาพวิวคลายอารมณ์อย่างกลมกลืน            ม่านทุึกผืนล้วนเป็น สีเย็นตา

                                 มีผ้าปูแปลกลายอยู่หลายชุด                              ปูแล้วดึงตึงสุดมุดชายผ้า

                                 ดูก็สวยนอนก็สุขทุกเวลา                                   เช้าตื่นมาผ้ายับนับเป็นบุึญ

                                ให้เธอนอนด้านขวามาตลอด                               พลิกตัวกอดก็พบความอบอุ่น

                                ทุกสัดส่วนซึ้งใจละไมละมุึน                                ตรงนี้คุ้นตรงนั้นเคยเกินเอ่ยคำ

                                คิดไม่ถึงเธอจะมีวันตีจาก                                    ก่ายหน้าผากถอนใจอาลัยร่ำ

                                ขอไม่ลบภาพหลงรอยทรงจำ                              เก็บไว้ย้ำเรื่องลับลับที่รู้รู้

                                ลูบที่นอนคิดถึงคนเคยนอนใกล้                           ยามนี้นอนสะท้อนใจคนไร้คู่

                                เปลี่ยนผ้าซักบ่อยครั้งหวังเพียงดู                         รอยคราบเปื้อนใต้ผ้าปูอยู่แทนเธอ..../

                                                          สมศักดิ์     ศรีเอี่ยมกูล   นักกลอนครับ

เน่าอีกแล้วเอาอีกแล้วพี่น้อง ก๊าก ก๊าก ก๊าก ใครไม่เน่าเหม็นก็ไม่ต้องเดือดร้อนนะจ๊ะ

วัฏจักร
กับดักโลกียวิสัย
ฤดีหฤหรรษ์บรรลัย
คลึงไล้แล่งฤทธิ์กิจกรรม

ขับเคลื่อน
ทุกข์โศกโลกเกลื่อนกามฉ่ำ
นรกนุ่มนวลชวนจำ
สวรรค์ย่ำยีฉมพรหมจรรย์

บอกให้รู้
คำสอนยอนหูดูน่าขัน
คำเสียดสำรากปากมัน
ความคันมนุสสเปโต

แสดงให้ดู
ลู่ต่ำตัณหาพาอะโห
มนุษย์มุดเมือกโลโภ
โทโสโมหันธ์นิรันดร

ศาลายา
27/01/54

"มนุษย์มุดเมือกโลโภ  โทโสโมหันธ์นิรันดร"

ก็ไอ้ไฟสามกองนี่แหละที่ขับเคลื่อนโลกีย์  สรุปลงง่าย ๆ ครอบคลุม เยี่ยมครับ

ทำได้ดีมาก
จบได้อย่างลงตัว

ว่าจะไม่ตอบ แต่นึกสนุกครับ  ท่าน คห. 555 (ช่วยแปลคำย่อ "คห." ให้ตรงใจผมด้วยนะ) ไม่เน่าเหม็นก็ไม่ต้องเดือดร้อน  แต่ขอโทษ เห็นเดือดร้อนมาตลอด ก็น่าจะเน่านะ

          เป็นน้ำเน่าก็ยังดีท่านที่รัก

   ทั้งพืชผักปูปลายังอาศัย

    แต่น้ำลายเน่าเสียเรี่ยราดไป

    จะมีใครปรารถนา..หมา..ยังเมิน..../

ล้วนพืชผักปูปลาที่น่าโง่

หลงตู้โชว์น้ำเน่าเคล้ากลิ่นเหม็น

เน่ากับเน่ารวมกันได้ไม่ยากเย็น

เพราะว่าเป็นวิบากกรรมร่วมกันมา

ฝากโคลงโลกนิติ

รักนะ จุ๊ฟๆๆๆ

     หมูเห็นสีหราชท้า     ชวนรบ
กูสี่ตีนกูพบ                   ท่านไซร้
อย่ากลัวท่านอย่าหลบ   หลีกจาก กูนา
ท่านสี่ตีนอย่าได้           วากเว้วางหนี

    สีหราชร้องว่าโอ้       พาลหมู
ทรชาติครั้นเห็นกู          เกลียดใกล้
ฤามึงใคร่รบดนู             มึงมาศ เองนา
กูเกลียดมึงกูให้            พ่ายแพ้ภัยตัว

เรื่องโลกีย์วิสัยใครว่าชั่ว

ไม่ได้มั่วหรอกหนาบรรดาท่าน

เราทั้งหลายกรายเกิดเพริศอนันต์

บ้านเมืองนั้นเกิดจากใด ไฟโลกีย์.....

เริ่มแต่งได้บ้างแล้วหละ ดีไม่ดีก็ไม่รู้เหมือนกันนนนนนน....... อย่าว่ากันนะจะหันหลังให้ แต่ถ้าชมยินดีรับฟังอย่างตั้งใจ

      ขอชมคนดินแดน ท่านพุทธทาส  ก่อน ไปขุดเอาโคลงโลกนิติ มาถูกใจจริง ๆ ท่าน ส.พิณแก้ว ก็เข้าตำรา "คบคนเช่นไร ย่อมเป็นเช่นนั้น"  คบนักกลอน เลยพานจะเป็นนักกลอนซะแล้ว

       ไม่ติและไม่ชมนะครับ ติงนิดนึง เผื่อคนอื่นที่ไม่รู้จักฉันทลักษณ์ และอยากรู้จะได้ความรู้ไปด้วย คำว่า "ท่าน" กับคำว่า "นั้น" เป็นสระเสียงสั้นกับเสียงยาว คือสระ อะ กับสระ อา สัมผัสกันไม่ได้ แต่เสียงอ่านมันหลอกเรา ครับ  เหมือนคำว่า "ด้าย" กับ "ได้"  "ก้าว" กับ "เก้า"  และ "ท้าว" กับ "เท้า" เป็นต้น (แน่ะแถมตีนเฉยเลย) เสียงอ่านมันหลอกเราครับ  แต่ผมพูดจริงนะ