ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไป ของ "มนู จรรยงค์"
ด้วยจิตคารวะและอาลัยครับ
 

เคยอ่านงานเขียนของท่าน ขอร่วมไว้อาลัย  อ.มนู จรรยงค์ ด้วยความเคารพนับถือ

๏ คือนักคิด นักเขียน คือนักข่าว  ผู้บันทึกเรื่องราวให้เล่าขาน  คือ “มนู จรรยงค์” จรรโลงงาน  ในสวนอักษราสราญตำนานคน  ๏ คือวิญญาณที่เต็มวิญญาณกล้า  วิญญาณแห่งอิสราทุกแห่งหน  คือบันทึกรอยทางแห่งตัวตน  ผ่านเส้นทางสับสนที่วนเวียน  ๏ คือผู้ย่ำเท้าท่อง “โลกใบใหญ่”  ผู้เต็มด้วยหัวใจสถิตเสถียร  คือแสงทองนำทางดั่งแสงเทียน  เป็นจุดเปลี่ยนความคิดจิตวิญญาณ  ๏ คืออักษรสร้างสรรค์ระบายสี  ด้วยชีวิตชีวีเมืองและบ้าน  คือเลือดเนื้อชีวิตอุดมการณ์  และเลือดเนื้อตำนานนักเขียนไทย  ๏ คือนักหนังสือพิมพ์จนท้ายสุด  เขียนไม่มีวันหยุดอย่างยิ่งใหญ่  คือนักเขียนตราบสิ้นลมหายใจ  เขียนแม้นาทีสุดท้ายที่อำลา  ๏ คือนักคิด นักเขียน คือนักข่าว  ผู้บันทึกเรื่องราวเต็มคุณค่า  คือ “มนู จรรยงค์” เต็มจรรยา  น้อมส่งสู่สวรรค์ชั้นฟ้าคารวาลัย...  ......................................  นายทิวา  ศุกร์ ๒๘ มกราคม ๒๕๕๔    ......................................  หมายเหตุ ๑: ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต  หมายเหตุ ๒: “มนู จรรยงค์” นักเขียนและคอลัมนิสต์อาวุโส ได้จากไปด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก ด้วยวัย 72 ปี เมื่อช่วงเช้าวันที่ 26 มกราคม 2554 สวดบำเพ็ญกุศล ที่วัดเทพศิรินทร์ และฌาปนกิจ ในวันจันทร์ที่ 31 ม.ค.54  ประวัติย่อ   “มนู จรรยงค์” เกิดเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน 2482 (ที่วงเวียนเล็ก-ฝั่งธนบุรี) เป็นบุตรชายคนที่ 3 ในจำนวน 5 คนของ "มนัส-อ้อม จรรยงค์"  จบการศึกษาจากโรงเรียนอาชีวะดอนบอสโก และพระนครวิทยาลัย อดีตเคยทำงานหนังสือพิมพ์สยามรัฐ สมัย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นบรรณาธิการ และหนังสือพิมพ์ที่มีชื่อเสียงอีกหลายฉบับ  เคยเป็นหัวหน้าข่าวเศรษฐกิจและสังคมหนังสือพิมพ์สยามรัฐ เป็นหัวหน้าข่าวหน้า 1 หนังสือพิมพ์บ้านเมือง เป็นหัวหน้าข่าวกทม.ของหนังสือพิมพ์สยามโพสต์ เป็นบรรณาธิการข่าวภายในประเทศหนังสือพิมพ์ชีวิตต้องสู้รายวัน (ของ สันติ เศวตวิมล) เป็นบรรณาธิการบริหารนิตยสาร "เพื่อนท่องเที่ยว"  นอกจากนั้น ยังเคยเป็นนักเขียนคอลัมน์ประจำให้กับหนังสือพิมพ์ชั้นนำอีกหลายฉบับ เคยเขียนเรื่องสั้นมาหลายเรื่อง ต่อมาเปลี่ยนรูปแบบมาเป็นสารคดีชีวิตจริง และสารคดีท่องเที่ยวตามหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับต่าง ๆ  สำหรับ ผลงานรวมเล่ม มีอาทิ “หากินกับพ่อ” สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พ.ศ. 2543  ทั้งนี้ ก่อนเสียชีวิต อยู่ในระหว่างเขียนต้นฉบับ คอลัมน์ประจำ “โลกใบใหญ่” เพื่อลงตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์บ้านเมือง ฉบับประจำวันอาทิตย์ที่ 30 มกราคม 2554 ซึ่งถือเป็นต้นฉบับสุดท้ายที่เขียนอยู่ และยังไม่จบครบถ้วนสมบูรณ์  //...............................//

หนึ่งใจ ขอน้อมอาลัย

รำลึกถึง น้านู ครับ ยามเดินทางไปงานในต่างถิ่นไม่ว่าจะเป็นเมืองไทยหรือต่างประเทศไทย น้านู มักเลือกผมเป็นคู่บัดดี้ อย่หลายครา