ชีวประวัติ วินเซนต์ แวนโก๊ะ (Vincent Van gogh)  ค.ศ.1888 ป่วยเป็นโรคจิตและทะเลาะกับ พอล โกแกง (Paul Gauguin) จนถึงกับตัดหูข้างซ้ายของตน ต่อมาได้รับการรักษาในโรงพยาบาลในเมืองอาร์เลส แชร์ทเรอมีและอูฟร์ ⁽²⁾

"เมืองอาร์ลส์ นี้สะท้อนชีวิตของชาวโรมันในยุคโบราณได้ดีที่สุด เพราะมีทั้งโรงละครกลางแจ้ง สนามประลอง และสุสานเลอาลิสกอง (Les Alyscamps) ให้ชม ถนนเลลิซ (Les Lices) นั้นร่มรื่นไปด้วยต้นไม้และร้านกาแฟกลางแจ้งดูน่าสบาย จนอดสงสัยไม่ได้ว่า แวนโกะห์มีปัญหาอะไรนักหนาจึงเศร้านักเมื่อพักอยู่ที่เมืองนี้" ⁽³⁾

"จิตรกรบ้า ก็คือชื่อที่ใครๆใช้เรียกเขา วินเซนท์ แวนโกก์ แวนโกก์มีความพยายามในการฝึกฝนตนเอง โดยมีน้องชายเป็นผู้ช่วยเหลือเรื่องเงินมาโดยตลอด คนอื่นเริ่มมองว่าเขาบ้า เพราะว่าเขาเขียนรูปจนลืมดูแลตนเอง ในที่สุดเขาก็ได้มาเขียนรูปที่ปารีสและเกิดกลุ่มจิตรกรอิมเพรสชันนิสม์Impressionism) ขึ้นมา ผลงานโดยมากของเขาไม่สามารถขายได้ แต่เขาก็พยายามถึงที่สุด และเขาก็ต้องเข้ารับการรักษาโรคจิตในโรงพยาบาลเพราะเขาตัดหูซ้ายตนเองเพราะทะเลาะกับปอล โกแกง เพื่อนของเขา อีก 2 ปีต่อมาเขาได้ยิงตัวเองในทุ่งข้าว ในปี 1890 หลังจากเขาตายผลงานของเขาก็โด่งดังไปทั่วโลก เช่น รูปดอกทานตะวัน จนมีคนกล่าวว่า ความบ้ากับอัจฉริยะห่างกันแค่เส้นยาแดงผ่าแปด" ⁽⁴⁾

“ในวงวิชาการก็ยังมีการศึกษาพบว่า คนเก่ง คนมีการศึกษาสูง มักมี ปัญหาเรื่องอัตราการฆ่าตัวตายสูงกว่าคนปกติทั่วไป เนื่องจากคนกลุ่มนี้อาจต้องเผชิญกับความเครียดมากกว่าคนกลุ่มอื่น ๆ และมีโอกาสที่จะมีปัญหาสภาพจิตใจที่มาจากความเครียด” ในอดีตก็มีคนสำคัญ หลายคนที่มีปัญหาทางจิต เช่น วินเซนต์ แวนโกะห์ ศิลปินภาพเขียนชื่อดัง, เซอร์ ไอแซค นิวตัน เจ้าของทฤษฎีเรื่องแรงโน้มถ่วง, เท็ด เทอร์เนอร์ เจ้าพ่อ ธุรกิจสื่อดังอย่างไทม์และซีเอ็นเอ็น อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้เมื่อได้รับการรักษาก็สามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติ ⁽⁶⁾

อ้าวเป็นเรื่องล่ะสิ ผู้เขียนนึกตั้งคำถามในใจ นั่นคือ สำหรับคนที่ต้องการแสวงหาความสุขจากการวาดภาพ (รวมถึงการถ่ายรูป การร้องเพลง การเล่นดนตรี) กิจกรรมเหล่านี้จะทำให้เขาเหล่านั้นได้รับความสุข ความอภิรมย์ เช่นเดียวกันกับ ศิลปินเอก อย่าง Vincent van Gogh  และ Pablo Picasso หรือไม่? การเขียนบันทึกแนวนี้ผู้อ่านบางท่านอาจจะนึกค้านอยู่ในใจ ว่า

"ศิลปินอย่าดูหมิ่นศิลปะ อุจจาระมองดีดียังมีศิลป์"

ผู้เขียนมิได้มีเจตนาที่จะหยามหมิ่นในตัวศิลปิน มิได้มีเจตนาที่จะหยามหมิ่นในงานศิลปะ มิได้มีเจตนาที่จะหยามหมิ่นในตัวบุคคลผู้สนใจศึกษางานศิลป์ แต่สิ่งที่ผู้เขียนพยายามที่จะนำเสนอก็คือ ความสุขที่ได้รับจากการวาดภาพ (รวมถึงการถ่ายรูป การร้องเพลง การเล่นดนตรี) นั้น จะเรียกว่าเป็น โลกียสุข ได้หรือไม่? มรรควิธี อันนำเราไปสู่ ความเป็น ศิลปิน นั้นทำให้เรามีความสุขในบั้นปลายชีวิตจริงหรือ? 

แล้วสิ่งใดกันเล่าคือความสุขที่แท้จริง ที่ควรแสวงหา สิ่งใดคือ โลกุตรสุข (โลก+อุดร+สุข=ความสุขเหนือความสุขอันจอมปลอมในโลก)

ใครตอบได้บ้างเนี่ย...(แต่ขอร้องว่าท่านศิลปิน ผู้(ลุ่ม)หลงเข้ามาอ่านบทความของผู้เขียน อย่าได้คิดที่จะมากระโดดกัดหูผู้เขียนนะครับ! ขอให้กระโดดกัดหูตัวเองจะดีกว่า)

monofilament wig remi lace wigs brittle Unlike your own hair the wigs The next best real wig is made extension clips motown tress human hair wigs.