ฉัน....เกลียด....มัน

ฉัน        คือประธาน  ในที่นี้คือ ตัวกู

เกลียด คือกริยา เป็นสกรรมกริยา  เป็นอารมณ์ที่ครอบงำจิต อารมณ์ที่ครอบงำตัวกู มีอิทธิพลเหนือจิต

              ทำให้จิตหวั่นไหว ทำให้จิตเศร้าหมอง   

มัน        คือกรรม ได้แก่ ผู้นั้น สิ่งนั้น (รูปนั้น)  แบบนั้น สีนั้น กลิ่นนั้น รสนั้น และเสียงนั้น

อิทธิพลของมัน ทำให้ไม่อยากสัมผัส ไม่อยากเข้าใกล้ อยากหนีไปห่าง ๆ  ไม่อยากได้ยิน

               ไม่อยากได้เห็น ไม่อยากได้กลิ่น ไม่อยากได้รส

ความเกลียด เป็นอกุศล  เมื่อครอบงำผู้ใด หาทำให้แช่มชื่นได้ไม่ จิตจะเศร้าหมอง เป็นกังวล

              และเป็นบันไดของกิเลสที่สูงกว่า คือความโกรธ โทสะ ที่จะเกิดตามมา

ความเกลียด แก้ด้วยพรหมวิหาร 4  ได้แก่เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา

             หมั่นฝึกสมาธิ แผ่เมตตาบ่อย ๆ ฝึกสติให้รู่เท่าทัน

คนเราถ้าขจัดความเกลียดเสียได้  จะพ้นจากห้วงทุกข์ ถึง 50 %

ฉันเกลียดมัน ฉันเกลียดมัน อันนี้รู้ 

เมื่อตกอยู่ในตมอารมณ์เกลียด

ใกล้มันเมื่อใดก็ตามเกิดความเครียด

ให้รังเกียจอยากไกลห่างย่างออกไป

       การขจัดความเกลียดในดวงจิต 

หมั่นพินิจสติมั่นไม่หวั่นไหว

พรหมวิหารสี่มีพลัน ในทันใด

สำรวมใจแผ่เมตตา การุญมัน

      จงสำรวมจิตใจให้ผ่องแผ้ว

ให้แน่แน่วเบิกบานงานสังสรรค์

พลอยยินดีกับเขาบ้างเป็นรางวัล

มุทิตานั้นเป็นกุศลธรรม

      อนึ่ง หากเผชิญความปิติ

จนสติหวั่นไหวใจวาบหวาม

ให้วางเฉย เฉยไว้ อย่าวู่วาม

ใช้อุเบกขาธรรม ตามทำนอง