อย่าประจาน ชี้นิ้วด่า ว่าใครเขา

   อย่าประจาน ชี้นิ้วด่า ว่าใครเขา
ดีหรือชั่ว ก็มองเอา ในสองด้าน
ชี้นิ้วด่า เหลือสี่นิ้ว ไว้ใช้งาน
มองต่างการ ทางความคิด ต้องเปิดใจ


   วีรชน คนสิบหก ตุลา’กล้า
เคยศรัทธา รักเคารพ สุดวิสัย
ด้วยหัวใจ แห่งนักสู้ ประชาธิปไตย
ไยวันนี้ เป็นอาจารย์เฒ่า ที่ฟั่นเฟือน


   นักต่อสู้ เพื่อปวงชน ประชาธิปไตย
อย่างเกรียงไกร หาใครเทียบ เสมอเหมือน
วันเวลา หมุนผ่านไป ไยลืมเลือน
ตัดเชือดเฉือน ด้วยความคิด ที่มืดมน


   ลืมหมดสิ้น อุดมการณ์ การต่อสู้
ยืนหยัดคู่ เหล่าพี่น้อง ประชาชน 
สู้ต่อต้าน เผด็จการ อำนาจล้น
เหล่าผู้คน สรรเสริญ ด้วยศรัทธา 


   ผมไม่แดง ผมไม่เหลือง แต่ผมไทย
ที่หัวใจ รักชาติ ศาสน์ กษัตรา 
นักเขียนกลอน ไร้สังกัด นอกสภา
ตีค่าคน แค่ทรชน คนบ้านนอก


   เหตุแตกแยก บ้านเมืองเรา เพราะขลาดเขลา
ยกตนเอา เป็นที่ตั้ง มาลวงหลอก
อ้างประชาธิปไตย เพียงเปลือกนอก
ประชาชน เจ็บช้ำชอก มายาวนาน


   เพียงแต่ก่อน ข่าวสาร การศึกษา
ถูกปิดหู กั้นปิดตา น่าสงสาร
แต่วันนี้ ต่างกันสิ้น กับวันวาน
การสื่อสาร ข่าวข้อมูล ทั่วกระจาย


   ข่าวสาร การรับรู้ ของชาวบ้าน
ได้ผ่านการ แตกความคิด ที่หลากหลาย
รับข้อมูล แหล่งที่มา อย่างมากมาย
ผลสุดท้าย เกิดแจ่มแจ้ง ในใจตน


   นักศึกษา ต่อต้าน เผด็จการ
ย้อนวันวาน คือความจริง ด้วยเหตุผล
การรับรู้ ความเป็นไป ที่แยบยล
แค่กลุ่มคน ปัญญาชน มหา"ลัย


   แต่วันนี้ ต่างวันวาน โลกมันแคบ
ถึงอยู่แถบ ชายป่าเขา ลำเนาไพร
โลกใบนี้ คนกล่าวว่า ฟ้ากว้างใหญ่
เหลือย่อไว้ จอสี่เหลี่ยม เห็นบ้างไหม


   มาวันนี้ การต่อสู้ อย่างแท้จริง
เห็นในสิ่ง ผลดอกใบ ประชาธิปไตย 
ประชาชน คนรากหญ้า มาเป็นใหญ่
เพียงเพราะได้ รู้ความจริง ที่เป็นมา


   หลายหลากด้าน วิชาการ ทำให้คิด
รู้ถึงสิทธิ์ ของตัวตน และคุณค่า
ถูกกดขี่ โดนข่มเหง แลปิดตา
หลงศรัทธา ค่านิยม มานมนาน


   ต่างชนชั้น อนุรักษ์ มาเสี้ยมสอน
แสนร้าวรอน เพราะความต่าง ที่สืบสาน
อนุรักษ์นิยม คำเดิมเดิม ตลอดกาล
คนที่สุขสำราญ ที่แท้จริง นั่นเป็นใคร


   ประชาชน คนรากหญ้า ทั้งแผ่นดิน
ต่างทุกข์สิ้น ร้องโหยหา อยู่ร่ำไป
แค่เศษเงิน เศษทอง ที่วางไว้
นั่นหรือคือ ประชาธิปไตย ที่ไทยมี


   เมล็ดรากหญ้า กำลัง ได้งอกงาม
เป็นไปตาม สัจธรรม แห่งวิถี
จะผลิดอก แตกกิ่งก้าน อย่างเต็มที่
เบ่งบานสี ประชาธิปไตย เพื่อปวงชน

   เพราะใจคน ฝ่ายเสียเปรียบ รับไม่ได้
จึงมากมาย ก่อปัญหา ที่สับสน
ดึงฟ้าสูง ให้ลงต่ำ อ้างเหตุผล
ว่าตัวตน ด้วยจงรัก และภักดี
  
   แท้ใจจริง ในสันดาน ของธาตุแท้
หวังเอาแต่ เห็นแก่ได้ ที่เคยมี
เสียประโยชน์ นอนกิน จนอิ่มพลี
มาวันนี้ โลกเปลี่ยนไป รับไม่ทัน


   ตื่นเสียเถิด อาจารย์เฒ่า ตาสว่าง
ประชาธิปไตย ว่าที่สร้าง เพื่อใครกัน
ทั้งแผ่นดิน ใจหมายรัก สมานฉันท์
เพียงรอวัน ฟ้าเปิดใจ ไทยทุกคน

  
   ความจงรัก ภักดี ไทยทั้งชาติ
หาได้มี ใครบังอาจ ก้าวล่วงพ้น
ศูนย์รวมใจ ทั้งแผ่นดิน ในกมล
ทั้งปวงชน รากหญ้า มหาเศรษฐี


   ฟังอาจารย์ เล่าเรื่อง ถึงสามก๊ก
น่าตลก อาจารย์เฒ่า แถลงวจี
โจโฉชั่ว ขงเบ้ง เล่าปี่ดี
ลองมุมมอง ที่แตกต่าง บ้างซิท่าน

   โจโฉ คือผู้กล้า ในแผ่นดิน
ปราบกบฏ สิ้นทรราช ในตำนาน
น้ำใจกว้าง แม้คนดี ยังก้มกราน
หาได้กล้า สังหาร เพราะน้ำใจ

   เล่าปี่ ที่ว่ามี คุณธรรม
เป็นผู้นำ เขลาขลาด เรื่องงานใหญ่
มีคนดี คนเก่งกาจ คอยรับใช้
แต่หาได้ ใช้งานคน ก่อผลงาน

   ตัวขงเบ้ง ที่ว่าดี นั่นจริงหรือ
เขาคือผู้ อยู่เบื้องหน้า ชี้สั่งการ
คอยยุยง แก่งแย่ง ชิงเอาบ้าน
ด้วยผลงาน ชิงเอาเมือง ผู้การุณ

   คนหนึ่งคน ย่อมมี กันสองอย่าง
ดีเลวบ้าง ปะปนกัน อย่าเคืองขุ่น
เปิดใจมอง ตาสว่าง ธรรมค้ำจุน
ย่อมนำหนุน เห็นความดี ของเขาบ้าง

   อย่าตีค่า ค่าของคน ด้วยใจแคบ
แค่อิงแอบ ความคิดตน มากล่าวอ้าง
พุทธทาส ท่านสอนไว้ ทางสายกลาง
ดีทุกอย่าง เหมือนหนวดเต่า คงไม่มี

   อนุรักษ์นิยม ประชานิยม ผสมผสาน
เขียนผลงาน อยู่ร่วมกัน อย่างสุขี
อย่าเขียนร้าย ว่าฝ่ายใด นั้นเลวดี
ใช้วิถี แห่งสันติ ด้วยพุทธธรรม

   อย่าขี้ฉ้อ ชี้หน้าด่า ประจานใคร
คนรักใคร่ เขาก็มี จะชีช้ำ
ดีหรือชั่ว หนีไม่พ้น แห่งบ่วงกรรม
ท้ายสุดย้ำ ธรรมคุณ ค้ำจุนไทย