แดงแตก

1..  ฟ้าคะนองหน้านี้มีพิโรธ
ฝนลงโทษเทกระหน่ำซ้ำหลายหน
กระเจิงล่ม ม็อบก็หาย สลายชน
แกนนำคนตกอับดับชะตา

 อนิจจาน่าเศร้าเจ้าตุ๊ดตู่
ฟ้าผ่าไหม้ถึงรู อยู่ต่อหน้า 
ท่อน้ำเลี้ยงแห้งหายไม่คืนมา
หันซ้ายขวาก็อับจนหมดหนทาง

 แต่ละเรื่อง แต่ละราว เจ้าสร้างฝัน
รวมหัวกันปั่นประเด็นเป็นข้ออ้าง
หวัง ลาภ  ยศ  ตำแหน่งใหญ่ไม่เว้นวาง
ยิ่งวันจึงยิ่งกร่างสร้างสมญา

  วันนี้นายสะดุ้งตื่น ฟื้นจากฝัน
เพิ่งรู้ทันโดนไถน่าขายหน้า
โปรเจคยักษ์ แต่แผ่วปลายไร้ราคา
แค่วางเบ็ดล่อปลาไปวันวัน

สายฟ้าจึงผ่าแรงจนแดงแตก
ต่างกลุ่มแยกแตกร้าวเข้าห้ำหั่น
แย่งเศษเนื้อราคาแพงไม่แบ่งปัน
กระดูก “เงิน” หวานมัน กัดกันไป

เงาพินาศทาบขบวนถ้วนหัวท้าย
ต้องแพ้พ่ายภัยตัวเห็นทั่วได้
กรรมจะตามทันตาไม่ว่าใคร
นรกหรือจะปล่อยไว้ให้ตายดี
                                                    “แฟนคอลัมน์เจ้าเก่า”

2..   เคลื่อนทัพแต่ละทีต้องรู้ท่า
ต้องปลุกเร้าให้มาเต็มพื้นที่
น้ำเลี้ยงส่งมา คนก็มี
ค่อนราตรี ไล่ไม่ไล่ ก็ต้องลา

คือการลา รอวันรวมกันใหม่
โดยไม่ต้องเข้าใจถึงปัญหา
ฝนแรงก็ไม่สู้ ให้ฝนซา
เกือบไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มาทำไม

มาเพราะรักทักษิณประสาซื่อ?
มาแค่มาลงชื่อแล้วกลับได้?
มาต้านอำมาตยาธิปไตย?
มาขับไล่พันธมิตรเพื่อบ้านเมือง?

มาตามค่านิยมอุดมการณ์?
มาต่อมาต้านพวกเสื้อเหลือง?
มาตามเสียงเร่งเร้าอันเปล่าเปลือง?
มาเพราะแค้นเคืองอยู่กับใคร?

มาเพราะรักหัวเกรียนซึ่งกร้าวกร่าง?
มาเลือกข้างให้คนรู้อยู่ข้างไหน?
เปิด “เหนือกาลเวลา”  อ่าน ณ กาลใด
โปรดอ่าน แล้วตอบได้ด้วยใจแดง
                                                 อัคนี หฤทัย

ลงในคอลัมน์ เหนือกาลเวลา ในสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์
ปีที่ 56 ฉบับที่ 50 
ศุกร์ที่  4 – พฤหัสบดี ที่ 10  กันยายน 2552