กาแฟใส่เกลือ

กาแฟใส่เกลือ
กาแฟใส่เกลือ เธอโดดเด่นเป็นประกายพรายแสงจ้า ดังแสงเพชรก่องเก็จกล้ามณีฉาย เขาคนนั้นเหมือนกับคนอื่นมากมาย มีเงารักเปล่งประกายจากสายตา จำยังจำภาพวันนั้นที่พานพบ คล้ายบุพเพได้ประสบเลือกเฟ้นหา เขาและเธอ,ร้านกาแฟ,ใต้ชายคา ชายหนุ่มนั้นแสนประหม่าเกินเอ่ยคำ กลางความเงียบทั้งสองล้วน - ชวนอึดอัด บรรยากาศช่างบีบรัดจนน่าขำ ทันใดนั้น เขาก็ชี้ “กาแฟดำ” เรียกพนักงานส่ง“เกลือ”นำมาใส่ที คนตะลึง(ยิ้มหัว)ทั่วทั้งร้าน เมื่อเขาบอกความต้องการ“รสชาตินี้” “ทุกครั้งดื่มกาแฟเค็ม...รู้สึกดี คิดถึงพ่อแม่น้องพี่ที่ริมเล” “ยามเป็นเด็กล่องเรือน้อยลอยจากฝั่ง สู้พายุฟ้าคลุ้มคลั่ง...ลมหักเห… ใต้ต้นพร้าว...แม่คงไกวแกว่งสายเปล” ยามเขาพูดถึงพื้นเพอาบน้ำตา เธอคนนั้นสะท้อนไหวเศร้าในจิต มองดูเขาอย่างพินิจ...ก่อนคิดว่า “ใครคนหนึ่งคิดถึงบ้านอยู่ทุกเวลา เขาคนนั้นย่อมซึ้งค่าของครอบครัว” เธอชวนเขาคุยมากมายหลากหลายสิ่ง ก่อนเริ่มรู้ความจริงอย่างถ้วนทั่ว ชายคนนี้ที่ท่าทางเหมือน“ขลาดกลัว” แต่แฝงเร้นซ่อนในตัวคือ...ซื่อตรง... .............................................................. ตลอดสี่สิบปีนี้ที่เปลี่ยนผ่าน รักคงเป็นเช่นวันวานชวนลุ่มหลง กาแฟใส่เกลือเท่านั้นที่เธอชง คง...มั่นคง...ดุจคำรักซื่อปักใจ .............................................................. วันนี้เขาจากเธอไปแสนไกลแล้ว กาแฟใส่เกลือในแก้วยังกรุ่นไหว จดหมายน้อยฉบับนั้นคงอุ่นไอ พร้อมถ้อยคำเหลือทิ้งไว้...อาบน้ำตา... “ผมมีบางถ้อยคำนี้จะสารภาพ อาจรอคอยคุณจนตราบไม่เห็นหน้า ผมเคยคิด คิดบอกคุณเสมอมา แต่ไม่เคย...เลยคิดกล้า...จะกล่าวคำ คุณยังจำเรื่องกาแฟนั้นได้ไหม สิ่งที่ผมพูดออกไปดูน่าขำ ผมสั่งเกลือ...เอามาใส่...กาแฟดำ ผมพูดผิด...อยากกล่าวย้ำเรียก...น้ำตาล... เป็นหนึ่งเดียวที่ผมนั้นเคยโกหก เผลอเอ่ยคำกล่าวเพ้อพกไร้แก่นสาร แต่ผมรัก รักคุณมั่นมายาวนาน นั่นแหละคือความต้องการไม่ผันแปร ผมเคยหลอกลวงคุณมาแล้วในชั่วชีวิต เป็นหนึ่งเดียวที่พลั้งผิดจนเกินแก้ ผมทนดื่มรสชาติเค็มของกาแฟ ล้วนเกิดจากความรักแท้ผูกสายใย ...สุดท้ายนี้...อยากบอกคุณอีกครั้งว่า... คุณคือยอดปรารถนาอันยิ่งใหญ่ ย้อนเวลา...ได้...ยังขอดื่ม...มันต่อไป ผมไม่เคยคิดเสียใจที่รักคุณ” .............................................................. กระดาษบางเปียกแล้ว - คนลาลับ หยาดน้ำตาไหลกลืนกับกาแฟกรุ่น กล่อมรสชาติกาแฟนี้ให้หวานละมุน หอม...กาแฟเสิร์ฟไออุ่น...ชั่วนิจนิรันดร์ (ดัดแปลงบทประพันธ์นี้จากฟอร์เวิร์ดเมล)
ผู้ตั้งกระทู้ กระบี่ใบไม้ (rainny4111-at-hotmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2012-07-01 22:10:46

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2283846)

สุดยอด ชอบมากๆๆๆครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น ราช่าวดี วันที่ตอบ 2012-07-01 22:16:07

ความคิดเห็นที่ 2 (2283863)

“กาแฟอร่อยต้องเติมเกลือ”

เคล็ดลับกาแฟที่อร่อย

เอื้อยเอ่ยถ้อยบอก”กระบี่ใบไม้”ร้าย

เพียงเพราะผมเคยนั้นชงกาแฟขาย

แค่สุดท้ายเติมเกลือป่นได้รสดี

ปรุงกาแฟจนจำถึงซึ่งรสชาติ

พิศวาสรสกาแฟชื่อแซ่นี้

ศึกษาจนถ่องแท้กาแฟมี

เติมเกลือทีที่ป่นปี้ดีนักแล

เอสเพรสโซ่หัวกาแฟที่หอมหวน

รสเชิญชวนลิ้มลองกาแฟแท้

หนึ่งชอตไหลไม่เกินยี่สิบวิแน่

นั่นเพียงแค่ชงคาปูชิโนครับ

ลาตเต้ผสมนมขมหวานเลือกเอง

หวานครื้นเครงคาราเมลไซรัป

เป่าฟองนมฟูฟ่องมาวางทับ

เชิญขอรับมาชิมกาแฟฝรั่ง

โอเลี้ยงโอยัวะเคยชิมไหม

ลวกต้มไข่สุกมากน้อยตามเราสั่ง

เก้าอี้ทรงโบราณตั้งให้เรานั่ง

ขนมปังปิ้งย่างไฟแล้วทาเนย

สามปีขายกาแฟเกือบร่ำรวย

ดันถูกหวยลาก่อนจนวางเฉย

พอเห็นท่านเขียนกาแฟเลยคุ้นเคย

มาเอื้อยเอ่ยกาแฟดีต้องเติมเกลือ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-07-01 23:48:47

ความคิดเห็นที่ 3 (2283893)
เข้ามาชิมกาแฟใส่เกลือด้วยคนนะครับ
ผู้แสดงความคิดเห็น ปุณณมี วันที่ตอบ 2012-07-02 08:29:48

ความคิดเห็นที่ 4 (2284143)

สวัสดีครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านฟอร์เวิร์ดเมล เรื่องนี้ยังไม่เคยอ่าน ชอบครับ โดยเฉพาะอ.กระบี่ฯเอามาแต่งเรียบเรียงใหม่

ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-07-02 23:14:29

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล