ReadyPlanet.com


ปลอบใจกวี


        ถึงตกรอบวีไร้ต์ใช่ไร้ค่า                          แม้นน้ำตาจะเอ่อไหลในตาบ้าง

        หวังยังมีครั้งต่อไปไม่เลือนลาง              ไม่แบ่งข้างชวนตีศึกซีไรต์

        เราล้วนเป็นผองกวีพี่และน้อง                  เราต่างมีวรรคทองอันยิ่งใหญ่

        เราต่างมีคนเคียงข้างพลังใจ                   เขาแอบให้รางวัลกำนัลคุณ

        จงร้อยรสบทกวีอันมีค่า                          เขียนด้วยจิตวิญญาอย่าเคืองขุ่น

         มุทิตาทุกกวีท่านมีบุญ                          เราจะลุ้นบทกวีปีต่อไป

         ปีหน้าเป็นปีทองของเรื่องสั้น                เรามาร่วมแข่งขันสู้กันใหม่

        เสียงดนตรีปี่มวยดังครั้งใด                     ปลุกหัวใจสายน้ำหมึกศึกสังเวียน.

                                                                              ชาคร  บัวเกตุ

                                                              เจ้าของกวี " หยาดน้ำรำพึงฝัน "

      

 



ผู้ตั้งกระทู้ ชาคร บัเกตุ (artist-print-at-hotmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2010-07-24 13:23:55


[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2088951)

      

              ขอโทษขอแก้คำผิดปลอบใจกวี

                                        ถึงตกรอบซีไร้ต์ใช่ไร้ค่า         

                            ขออภัยเด็กพิมพ์ให้ผิดไป        ขอบคุณ

                                                              ชาคร  บัวเกตุ

ผู้แสดงความคิดเห็น ชาคร บัวเกตุ วันที่ตอบ 2010-07-24 14:07:18


ความคิดเห็นที่ 2 (2088954)

 

ปลุกใจกวี                             
ปลอบใจพี่ เพื่อน น้อง อย่าหมองไหม้
เหน็ดเหนื่อยอย่าท้อแท้อย่าแพ้ใจ   
สู้ต่อไปอย่างกล้าหาญและทานทน
โลกยังกว้างทางยังไกลไปให้ถึง      
สักวันหนึ่งเถิดชีวิตสัมฤทธิ์ผล
เป็นกวีของมหาประชาชน
จักเข้มข้นกว่าวิถีกวีซีไรท์  
ผู้แสดงความคิดเห็น นักกลอน วันที่ตอบ 2010-07-24 14:25:20


ความคิดเห็นที่ 3 (2089098)

http://drnui.com/poempix/kheanpuekrai.jpg

มาร่วมให้กำลังใจด้วยคนครับ วันหน้าฟ้าใหม่ยังมี อย่าท้อถอยถอดใจไปเสียก่อนนะครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น วฤก (admin-at-drnui-dot-com)วันที่ตอบ 2010-07-25 06:38:17


ความคิดเห็นที่ 4 (2089116)

ไพเราะ ความหมายให้กำลังใจดีมาก

ยอดเยี่ยม ครับ

มิตรจากพันทิป

ผู้แสดงความคิดเห็น พนมวัลย์ วันที่ตอบ 2010-07-25 09:09:18


ความคิดเห็นที่ 5 (2089747)

 

.เขียนเพื่อ..สร้างสรรค์ วรรณศิลป์

รินริน.ร้อยคำ ลำน่ำถ้อย

ด้วยรัก อักษร กลอนไม่น้อย

ค่อยค่อย ขยับ จับปากกา

..บรรจง นึกจินตนาการ

ขับขาน เวียนวาด ปรารถนา

เขียนยาว สามศอก ออกสามวา

ห้าปี เศษกว่า กระดากใจ

..ไม่ถึง ซึ้งทราบ ตามภาพฝัน

หวังวัน.เด่นดาว พราวไสว

แม้นหนทางยาวก้าวอีกไกล

ช่างมันประไร..เราไม่ท้อ..

 

----------------อุอิ..สู้ๆ...

 

 

 

 

 

 

 

ผู้แสดงความคิดเห็น ภัทราจิตร วันที่ตอบ 2010-07-27 17:05:13

ความคิดเห็นที่ 6 (2091336)

 

ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร
ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


อย่างน้อยมีหนึ่งคนสนใจอ่าน

ทุกกลอนกานท์ทานทวนจนถ้วนถี่

เขียนอ่านเองเป็นสุขสนุกดี

แม้ไม่มีราคาคุณค่าใด


จารความฝันวันก่อนบทกลอนเก่า

คิดขัดเกลาเฝ้าเพียรค่อยเขียนใหม่

หาสัมผัสจัดลงให้ตรงใจ

ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร

ดึกดาวเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเมฆ

โลกวิเวกรัตติกาลใกล้ผ่านล่วง

น้ำค้างพราวพรมหยดรดพฤกษ์ปวง

รำพึงห้วงจินตการนานนาที


เค้นสมองตรองคำจนย่ำดึก

ค่อยจารึกเรียงความตามวิถี

หวังสร้างสรรค์วรรณรสบทกวี

ด้วยฤดีกำซาบเสียงกาพย์กลอน


ระรื่นคำจำเรียงสำเนียงหวาน

ระรินธารทอถักถ้อยอักษร

ระรินเรื่อยเฉื่อยฉ่ำลำนำวอน

ทุกบทตอนอ่อนไหวด้วยใจรัก


ถ่ายทอดเสียงสำเนียงโศกโศลกเศร้า

กล่อมโลกเหงาทุกข์ท้อค่อยทอถัก

ปลุกความหวังกำลังใจให้คึกคัก

เขียนเรื่องหนักความเห็นประเด็นคิด


ผ่านเวลาพากเพียรฝึกเขียนอ่าน

รักษ์สืบสานกาพย์กลอนอักษรวิจิตร

ฉันทพากย์ร้อยเรียงนฤมิต

โคลงลิขิตโทเอกเรียงเรขริน


หวังให้เป็นบทกวีมีคุณค่า

ในโลกร้างอักษราภาษาศิลป์

เพียรจารจดรจนาอยู่อาจินต์

เผื่ออาจยินวิญญูรู้ค่างาน


โลกอักษรซบเซาดูเศร้าหมอง

สิ้นครรลองโคลงฉันท์วรรณศานต์

คนหมดรักวรรณรสบทกลอนกานท์

ที่จดจารไร้ค่าหาใครแล


หวังสร้างงานให้งามตามประสา

ถึงด้อยค่าฝ่าไปในกระแส

ท่ามสุขโศกโลกเวียนผันเปลี่ยนแปร

รักเที่ยงแท้ถักถ้อยร้อยกวี


ผู้แสดงความคิดเห็น คมเย็น วันที่ตอบ 2010-08-01 11:48:13


ความคิดเห็นที่ 7 (2091341)

 ขออภัย ไม่รู้กดอะไรเข้า ขึ้นมาซ้ำซ้อน แก้ไม่เป็นครับ

จบตรงที่่ "ก็สุขได้รื่นรมย์พอสมควร"

เอากลอนที่เคยเขียนไว้มาฝากชาคร

หนังสือที่ให้มายังอ่านไม่จบ

ไปเมืองกาญจน์เมื่อไรแล้วเจอกัน

ผู้แสดงความคิดเห็น คมเย็น วันที่ตอบ 2010-08-01 11:55:23



[1]


แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล 
ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล



Copyright © 2010 All Rights Reserved.