ประทับใจในผลงาน  อ่านแล้วจินตนาการมองเห็นภาพพจน์

“ผ้างามสาวเจ้าเอย”

………

แพรวาผ้าไหมงาม

เรียงร้อยตามลวดลายผูก

ทักทอผ่านกี่หูก

เมืองน้ำคำล่ำลือชม

สาวน้อยนั่งทอหูก

ผูกใจรักด้วยขื่นขม

ห่วงรักสุดตรอมตรม

ริมชายแดนทุกข์โศกศัลย์

ฝากรักผ่านผ้าสวย

ผูกรักด้วยลายรำพัน

น้ำตาหลั่งรินกลั่น

สาวน้อยเอยสุดคะนึงฯ

 .............

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

 ฝูงกาเพรียกหาราตรี

เมฆสีเหลืองข้างกำแพงเมือง ฝูงอีกาเกาะอยู่ใกล้กับป้อมปราการ

โบยบินกลับรังและส่งเสียง กา กา ร่ำร้องอยู่บนกิ่งไม้

ที่กี่ทอผ้า แม่หญิงแห่งแม่น้ำกิ๋นนางทอผ้าอยู่ยังชายแดน

ทำให้ความคิดถึงมรกตดูคล้ายปุยหมอก บานหน้าต่างซ่อนคำจำนรรจาของนางไว้

นางหยุดกระสวยทอผ้า ด้วยความโศกเศร้า และคิดถึงบุรุษหนึ่งซึ่งอยู่ไกลแสนไกล

นางใช้ชีวิตลำพังในห้องอย่างเงียบเหงา หยาดน้ำตาของนางหลั่งรินมาดุจสายฝน

ลิขิตประพันธ์โดย หลี่ไป๋ มหาอมตะกวีแห่งราชวงศ์ถัง

สะท้อนถึงชีวิตของหญิงม่ายในสมัยราชวงศ์ถัง

พิษภัยของสงคราม ผู้ชายต้องเข้าสู่สนามรบ

คงเหลือไว้แต่ความมืดมนของผู้หญิง คนแก่และเด็กกำพร้า กับอนาคตที่มองไม่เห็น

อดีตก็เป็นเช่นนี้ กาลเวลาร้อยพันปีที่ผันผ่าน มนุษยชาติไม่เคยเรียนรู้อะไรเลย!

สวัสดีครับ

เพราะดีครับ บทกวีจีน

หลี่ไป๋ ,ตู้ผู่