......................     

   นภากริ้วพิโรธ             พสุธาโอดครวญไห้

ชลธีเดือดไหม้           วิปโยคกลียุคแท้

ฤาษีผู้อัปรีย์                   ทรพีวิบากแก้

ตักศิลาแปร             ธรรมก็สิ้นเถรแจงธรรม

ทุศีลตระบัดสัตย์             คฤหัสถ์สงฆ์ช้ำ

เบี้ยตราคุณค่าล้ำ        โง่งมงายจมปลักตม

คนดีศรีทุชน                   สุดดิ้นรนปนขื่นขม

ยากแท้จะสุขสม         สายป่านสั้นโยงลากดึง

ตราชั่งสองมาตรา           นายหน้าหนาบ้าอ้างถึง

ถูกต้องเปลี่ยนข้างซึ่ง    ซากกากเดนเศษหลักฐาน

ใต้ดวงสุริยัน            อัศจรรย์พิสดาร

กู่ร้องประจักษ์กร้าน     ศักดาก้องปฐพี

นายนาค่าเศษคน       ทุกข์ลำบนทั้งชีวี

สูญนาหนี้มากมี         ควายเฒ่าตายเอี้ยงตรอมใจ

ทาสงานหาเลี้ยงท้อง    น้ำตานองทนเรื่อยไป

สามร้อยแทนเหงื่อไคล   อัฐร้อยล้านเงียบวังเวง

ขอนไม้รางม้าเหล็ก        ขี่ตอนเด็กแม่กระเตง

ฉึก ฉัก ฉึก ฉัก เร่ง         ร้อยปีผ่านยังลับแล

ซุกซ่อนแอบลายพราง     ลับเลือนรางช่างปรวนแปร

ทำดีจริงเพียงแค่            ยกจอกเหล้าเคล้าจันทร์แรมฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”