๏ บนย่ำทางกลางป่าเอกาเปลี่ยว

เสาะแสวงเศษเสี้ยวละอองฝัน

อาจซ่อนมุมซุ่มหลืบสงบงัน

ใช้ “มาโคร” สร้างสรรค์ปั้นชีวา ฯ

๏ อีกย่ำทางพ้นป่าท้าตระหง่าน

แห่งทอปีกอีกด้านสะท้านผา

เพียงขยับปรับภาพคาบปลายตา

ด้วย “พาโนรามา” จารึกคง ฯ

๏ หากมีเลนส์หนึ่งเลนส์ลูกเล่นน้อย

หากรวยหน่อยเลนส์มากหลากประสงค์

หากแสงน้อยปล่อยแฟลชสว่างตรง

หากแสงส่งส่องจ้าอย่าแยงย้อน ฯ

๏ แต่ละชั้น, แต่ละควน, แต่ละเนิน

ย่อมไกลเกินเหินห่างจากจุดก่อน

มีจุดหมายปลายทางอย่างแน่นอน

แต่ครั้งนี้เดินผ่อนกว่าครั้งใด ฯ

๏ ละเลียด... ละเลียด... ละมุนมุม

สุขุม, สงบพบสิ่งใหม่

กดบันทึกบันเทิงบันดาลใจ

โดยจุดหมายใกล้ไกลไม่รู้รับ ฯ

๏ กระบอกตาหาทัศนียภาพ

กระบอกเลนส์กำซาบตามปุ่มปรับ

ละเลียด... ละเลียด... กี่ภาพนับ

สี่เหลี่ยมกรอบขอบทับโลกง่ายดาย ฯ

๏ แต่ละชั้น, แต่ละควน, แต่ละเนิน

คือคำเชิญสู่สุดแห่งจุดหมาย

พิศทางออกบอกตนหนปีกลาย

ภาพทั้งหลายคล้ายกันเช่นวันนี้ ฯ

๏ ยืนหยุด --- จุดหมายคล้ายปีก่อน

ธาร, บุปผา, ผาชะง่อน, ก้อนหินสี

“เธอเคยไหมถ่ายแต่หน้าเวที

เลยไม่รู้ข้างหลังมีความวุ่นวาย” ฯ

๏ ยืนหยุด --- จุดหมายใหม่นับหนึ่ง

เพื่อไปถึงทางเข้าเราย้อนหมาย

“โอ้ความงามหลังเวทีที่วุ่นวาย”

ทัศนียภาพคล้ายไม่เคยเจอ ๚ะ๛