...

เจ้าดวงแสดแดดสอดยังยอดหญ้า
หยาดน้ำค้างจึ่งจางลาเอียงหน้าหนี
โอ้ยอดกลอยคอยเช้าชื่นหมื่นราตรี
อ รุ ณ นี้ ช่ า ง เ เ ส น สั้ น ฉั น เ เ ล ะ เ ธ อ

ละอองอุ่นรอกรุ่นจูบชั่ววูบฝัน...
เพียงหนึ่งนั้นนิรันดร์เพรียกสำเหนียกเผลอ
คะนึงไอไล้ลมคลอละออเออ
ฉั น พ บ เ ธ อ เ มื่ อ ย า ม ส า ย จ ะ ห ม า ย ป อ ง

แม้ดาวหมื่นดื่นดึกสำนึกหวาน
อันตรธานซ่านซุกทั่วทุกห้อง
มอบหัวใจใฝ่ชะแง้เสี้ยวแลมอง
อำ ไ พ ผ่ อ ง ข อ ง ย า ม เ ช้ า เ ร า พ บ กั น

ยอมสลายกระจายส่วนเป็นมวลสาร
ทนตรอมตรมระทมทานกาลป่วนปั่น
เจ้าน้ำค้างระหว่างรุ่งทุ่งตะวัน
ส ะ อื้ น สั่ น ส ว ร ร ค์ ล่ ม ก็ ส ม ใ จ ! ! !