กลอนของใครว่าเพราะเสนาะหู
แพ้กลอนกูกูว่าเพราะเสนาะกว่า
กูยึดมั่นถือมั่นในอัตตา
สูงวิชากาพย์กลอน ฉันท์ ร่ายโคลง

ถึงกวีซีไรต์ยังไร้ค่า
ไล่ขึ้นมาจากใต้เลาะริมโขง
ผิดนั่นนิดนี่หน่อยคอยเปิดโปง
ไม่จรรโลงฉันทลักษณ์หรือจนคำ

ขนาดว่าตัดสินกันมาแล้ว
ยังเจื้อยแจ้ววิจารณ์ทำน่าขำ
มันแสนปวดมากล้นคนกระทำ
สุดเจ็บช้ำทุกทีกวีไทย

ไม่ชมกันไม่ว่าเลยนะเพื่อน
เพื่อนก็เหมือนกวีร่วมสมัย
อยากจะได้เหลือเกินกำลังใจ
แต่ที่ได้"ติฉิน"กับ"นินทา"

เริ่มต้นใหม่ดีกว่าอย่าว่าสอน
ใครเขียนกลอนกาพย์ได้ช่วยสรรหา
เจียระนัยระยับแสงแห่งศรัทธา
เป็นมณีล้ำค่าคู่วงการ

กวีไทยทั่วแดนมีดาษดื่น
ตื่นเถิดตื่นรวมพลังมหาศาล
อย่าอยู่ในวังวนเหมือนวันวาน
อภิบาลเสริมศรีกวีไทย

สำนวนดีมากค่าถูกโยนทิ้ง
เป็นแค่สิ่งด้อยค่าหรือไหน
กว่าจะคิดมาได้ยากเพียงใด
มิใช่ใช้ลมปากปลายปากกา

กวีสิ้นนั้นหรือจึงสรรเสริญ
อยู่อย่าเยินยอไปเดี๋ยวได้หน้า
สมองดับ กายสิ้นตามเวลา
ทิ้งอัตตาสร้างศักดิ์ศรีกวีไทยฯ