มาอ่านครับ ชอบครับ 

     ขอบคุณท่าน ราศีพิจิก ที่มาเยี่ยมครับ                                          

                น้ำใจ น้ำจิต คิดถึง

คะนึง เลื่อนคล้อย ลอยล่อง

ขานขับ ลำนำ ทำนอง

เหม่อมอง ไปรอบ ขอบฟ้า

เหมือนเดิน ร่วมเรียง เคียงไหล่

กลอนใหม่ หกคำ ล้ำค่า

ด้วยเชิง ชนชั้น ปัญญา

ค้นคว้า ประดิษฐ์ คิดคำ

ถนน คนกานท์ งานเขียน

กลอนเวียน สมจินต์ รินร่ำ

อักษร สาดส่าย ร่ายรำ

พร้อมนำ ธำรง วงศ์วรรณ

วลี วิไล ไพเราะ

พริ้งเพราะ ทุกครั้ง รังสรรค์

ชื่นฉ่ำ เฉิดฉาย ประชัน

รำพัน รำพึง ถึงเธอ

วาดหวัง เอาไว้ ในจิต

ลิขิต สม่ำ เสมอ

สักวัน คงได้ เจอะเจอ

เพื่อนเกลอ เขียนล้อ ต่อกลอน

นั่นคือ ชีวิต ความหวัง

ฝากฝัง สลัก อักษร

ผลพวง ห่วงหา อาทร

อาวรณ์ อย่างนี้ มิวาย....

       อ้อมสรวงห้วงหาว ดาว เด่น    

แลเห็นชื่นชมสมหมาย

ทอแสงกระจ่างพร่างพราย                 

มาดหมาย เพื่อน รักนักกลอน

       ยังคงคมคำล้ำค่า                

        "หลังกลับจากผับ"

       งามยิ่ง หนอเจ้า ศรีไพร

มาลัย ถักร้อย งามเด่น

กลิ่นหอม ความนัย ซ่อนเร้น

ตรึงตรา แลเห็น แม่เอย

       พบรัก  น้องนวล  ทุกวัน

ขยัน   กานท์รัก   คุ้นเคย

ลออ   ย่นย่อ  ทรามเฉย

ดอกเหมย ดอกแก้ว ผกา

      สร่างเมา จากเบียร์ อ้อนนาง

สล้าง อ้างว้าง หนักหนา

รับรัก  พี่หน่อย  น้องยา

สองตี   ร่ำลา   ฝันดี    ฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

สวัสดีครับ

แวะมาอ่านอีกหนึ่งคนนะครับ

ชอบครับ

ครับ...ช่วยต่อหน่อยครับ...ท่านรัตนโกสินทร์ศก คนเก่ง....ทรชนไปเมาหงำ หลับตรงไหนก็ไม่รู้....อยากอ่านต่อจัง....

 ...เพียงมีน้ำใจให้กัน...

โลกยังต้องการคำนี้อยู่มากมายเลยนะครับ ขอบคุณสำหรับบทกลอนดีๆนะครับ ^^

                               ขอบคุณครับ  และขอบคุณสำหรับคำที่ยกมาที่มองเห็นคุณค่าของงานที่นำเสนอ

                        เชื่อมั่นว่าจะได้อ่านผลงานคุณภาพชิ้นใหม่ของคุณ กระบี่ใบไม้ เรื่อยๆนะครับ

                                                                           ด้วยความปรารถนาดีครับ

หวังใน ฤดี มีหวัง

                                                    รัก-ชัง อย่างไร ไม่เกี่ยว

                                                     หวังไว้ อย่าว่าง อย่างเดียว

                                                     โน้มเหนี่ยว หนักแน่น แสนนาน

                     เหนื่อยนัก พักผ่อน นอนหลับ

                                                      นั่งนับ วานโน้น พ้นผ่าน

                                                      แม้รัก ครั้งแรก แหลกราน

                                                       ดวงมาน หมองหม่น ทนตรม

                                                                จำต้อง นึกตั้ง หวังใหม่

                                                        ปลอบใจ เต็มตื้น ขื่นขม

                                                        ไม่ลืม ทักทาย สายลม

                                                        "ฉันล้ม...ฉันลุก...สุขแล้ว"

  ขอบคุณ คุณสุภาพชน คนในเมือง ที่มาเยี่ยมครับ

                  วาดหวังไว้มากอยากพบ

เพื่อสบสายตาแจ่มแจ๋ว

    เหม่อมองดวงดาววาวแวว

                                                         น้องแก้วจากไปไม่มา

                 ทิ้งพี่ปวดร้าวเปล่าเปลี่ยว

                                                         คนเดียวชะแง้แลหา

                                                         หรือลืมคำมั่นสัญญา

                                                         นิจจาจึงพรากจากจร

                    ขอเพียงสมหวังครั้งใหม่

                                                          อาลัยแม่มิ่งสมร

                                  ทุกวันห่วงหาอาทร                                     
ยามนอนคะนึงถึงเธอ