เห็นด้วย   ไม่น่าเข้ามาในหกเล่ม  และมีอีกหนึ่งเล่ม ไม่น่าจะเข้ามา  เสียดายงานอีกหลายเล่มที่ไม่เข้ารอบคิดว่ากรรมการรอบสุดท้ายโดนมัดมือชก  มีกลุ่มบุคคลพยายามสร้างอิทธิพลในวงการทั้งๆๆ  ที่  ไม่มีผลงานเป็นที่ยอมรับ  และไม่ปรากฏผลงานเป็นรูปเล่ม  เอานักข่าวนักวิจารณ์มาตัดสินกวี  มันบ้าชัดๆๆๆ   ถ้าเป็นอย่าง   ท่านเนาว์  ท่านอดุลย์   ท่านจีรนันท์    ไพวรินทร์     นี่ยอมรับ

คณะกรรมการตัดสิน ไม่เท่าไหร่

แต่กรรมการคัดเลือกนะสิ

นักวิชาการใช่มั้ย

ตรวจข้อสอบเสร็จ ก็มาอ่านหนังสือ ๗๔ เล่ม สมองคงจะโปร่งน่าดู

เห็นว่าติติงเรื่องรูปเล่มด้วยนิ

สับสนการตรวจรายงานของพวกนิสิตด้วยรึเปล่า

รูปเล่มเป็นอย่างไรอยู่ที่ผู้ออกแบบ ซึ่งเขาต้องอ่านงานเขียนแล้วตีความเข้าถึงวิธีออกแบบ  กรรมการบางคนมีผลงานกวีกี่เล่ม เช่นไอ้นักข่าวที่มีอคติกับนักเขียน  มึงมีผลงานกวีมึงกี่เล่ม  จึงเสนอหน้ามาตัดสินกวีซีไรต์   ไอ้กรรมการบางคนซี้กับพี่ชายผู้เข้ารอบ  มึงกล้าพูดไหมว่าก่อนตัดสินมึงไม่เคยโทรศัพท์ไปพูดคุยกับพี่ชายมัน    งามหน้าไหมกับความลำเอียงของมึง    แน่จริงพิสูจน์พิมพ์ผลงานกวีมาให้กุดูสักเล่ม  มึงก็แค่ไอ้นักข่าวนักวิจารณ์ข้างคอกเท่านั้นเอง

55555

เป็นงานวิจารณ์ที่เขียนได้สั้น

แต่สะกิดอารมณ์ของคนที่อ่านมาแล้ว (อย่างผม) ไม่ตรงใจ แต่ถูกใจ

คุณช่างสังเกตมาก "ฤดูใบไม้ผลิ"

ย้อนกลับไปดู ก็....เออ จริง ๆ ด้วย

แถมยังมีนกไนติงเกลด้วย

ทำให้ผมนึกถึงนกบ้านเราอย่างนกกินปลี นกดุเหว่า นกกระเด้าลม อะไรก็ว่าไป 

เป็นงงม๊ากๆ มาก เพราะไม่รู้ที่มาที่ไป ช่วยขยายความให้ชัดๆได้ไหม จะได้ร่วมปุจฉา วิสัชนาด้วย ถ้าไม่มีมีที่มาที่ไป ก็ถิอว่าเป็นเพียงลมรำเพยพัดผ่านไปมา หรือระบายอารมณ์ เพราะรัก เพราะชัง ผิดหวัง สมหวัง อะไรปานนั้นนั่นแหละพี่น้อง

ใครว่าในแวดวงวรรณกรรม บทกวี บทกลอน เรื่องสั้น เรื่องแปล ฯลฯ ทีมีการแข่งขันจะเล่นตามกติกาที่กำหนด

ยังไงไม่แตกต่างกับนักการเมืองมากนัก  หรือบางทีบอกว่าไม่มีผลงานใดชนะเลิศ แล้วให้เขาเขียนส่งประกวดทำไม

มันไม่เข้าตากรรมการเลยหรือ แล้วแบบไหนจะเข้าตากรรมการละ ต้องเป็นคนของกรรมการตามคุณความเห็นที่ 3 หรือเปล่า

ขอโทษทุกคนด้วยนะคะ  ช่วยพิมพ์ตัวอักษรตัวใหญ่ๆ ได้ไหมคะ คือว่าเเก่เเล้ว สายตาไม่ค่อยดี  อยากอ่านเเต่อักษรเล็กมาก  ทรมานสายตาค่ะ

ว่ากันไปเนาะ

เล่มไหนก็ดีทั้งนั้นครับ

ขอให้กวีเขียนกวีดี ๆ ให้อ่านต่อไป

ขอให้คนอ่านกวี ซื้อหนังสือรวมบทกวีอ่านต่อไป

ขอให้รางวัลซีไรต์ พิจารณาหนังสือประเภทบทกวีต่อไป

และขอให้สมาคมนักกลอนเปิดพื้นที่สาธารณะเช่นนี้ต่อไป

สวัสดีครับ

เห็นทางเดียวกับเจ้าของกระทู้ครับ

แต่ว่า

6 กันยา ก็รู้แล้วครับใครอยู่ใครไป

โดยส่วนตัว

ผมคิดว่ากรรมการต้องการความแปลกใหม่ครับ

และเล่มนี้ก็ถือว่าท้าทายมากที่กล้ามองโลกในแบบสากล

โดยส่วนตัวผมค่อนข้างชอบ เพราะคนเขียนไม่มีกรอบอันใดเลย

และความหมายของ "วรรณกรรมสร้างสรรค์" คืออะไรหรือครับ

สร้างสวรรค์คือการกระโดดของมานอกกรอบไม่ใช่หรือ

ผมถ้าว่าเรื่องไม่เข้ารอบมากกว่า กรรมการซีไรต์ควรพิจารณา "ความคิด" ของตัวเอง

หลังจากหมกมุ่นกับวรรณกรรม 14 ตุลามาอย่างงมงาย

ลองอ่านดีๆ เล่มนี้มีอะไรมากกว่าที่คุณคิด

ลองมองโลกแบบจักรวาลดูนะครับ เพราะวินทร์ เลียววาริณก็ไมไ่ด้ใช้ตัวละครไทยทั้งหมด และผลงานหลังๆก็ไม่ได้ยึดติดกับสงครามการเมืองของไทยในอดีตแล้วด้วย

โดยส่วนตัว

คิดว่า น่าจะเข้ารอบสัก 20 เล่ม เพื่อกระตุ้นการขาย

ส่วนเล่มไหนได้นั้น ก็แล้วแต่

เพราะคนเขียน บัดนี้ ก็เหมืนไก่ในกรง นะแหละนา

บางปีมีการออกมาเผยที่หลังว่ารอบก่อนรองสุดท้ายมีสิบกว่าเล่มของใครบ้าง

หลัง ๆ ไม่ค่อยได้เห็นนิ

แต่การแพ้เพราะไม่ได้ลงแข่ง.... น่าเสียดาย...

น่าเสียดาย....

เราอย่าใจแคบ คิดอะไรง่ายๆ

1ต้องเข้าใจคำว่ากวีกับกลอนก่อน

2คำว่าสร้างสรรค์คืออะไร

เราไม่ควรจะปิดกั้นความคิดว่าผู้เขียนจะเขียน/นำเสนออะไร เราควรดูว่าสิ่งที่ได้รับ เราตีความได้ไหม ดูบริบททั้งหมด

คนอ่านไม่ควรปิดกั้นหรือต้องชี้ว่านักเขียนเป็นคนไทยทำไมเขียนถึงฤดูใบไม้ผลิ เราต้องแยกแยะว่าผู้เขียนเคยสัมผัสกับมัน ประทับใจหรือเป็นเพียงจินตนาการ

อยากรู้ว่าคุณที่ตั้งกระทู้จะรู้จักแต่กลอนแบบสุนทรภู่แค่นั้นหรือ?

บทกวีมันไร้พรมแดนของหัวใจ

ผมอ่านแล้ว

ก็เข้าใจว่าทำไมเจ้าของกระทู้ถึงใช้คำว่า "ล่องลอย"

ผมอ่านแล้วเสียดายเวลามาก ๆ

ฉันทลักษณ์ หรือไม่ฉันทลักษณ์ ก็ไม่ควรออกมาในลักษณะแบบนี้

การพ้นกรอบ ไม่ได้แปลว่าสร้างสรรค์เสมอไป

และการยึดขนบฉันทลักษณ์ก็ไม่จำเป็นต้องเป็น "กากเดนสุนทรภู่" เสมอไป

เราเองก็ได้อ่านมาแล้ว (ในบางตอน)

ก็พบเข้ากับความล่องลอยของบทความและรูปแบบของฉันทลักษณ์ที่เรียกได้ว่ากลืนกินไปยิ่งกว่า ...แคนโต้...(กวี ที่เราอ่านเท่าไหร่ก็ห่างไกลคำว่ากวีอยู่มาก)

ความไพเราะ ..เราก็ว่ามันก็มีอยู่นะ รวมถึงความหมายแม้จะวกวนและยืดยาวไปบ้างหากก็แต่มีความโอเคในมัน และถึงต้องอาศัยการตีความอย่างลึกซึ้งพอควรที่จะเข้าใจกลอนนั้นหลายบรรทัดออกมาได้เพียงประโยคเดียว (ซึ่งมีอีกหลายๆกลอนเองที่คล้ายแบบนั้น)

ซึ่งอย่างที่กล่าวมา ไม่มีหญิงสาวในบทกวีเองก็มีความหมายในแง่ความเข้าใจอยู่บ้าง

แต่ห่างไกลบทกวีอยู่พอควร ..มันออกแนวไปทางบทความเสียมากกว่า

หากเป็นนิยายสักเรื่อง ก็คงพอโอเคบ้าง แต่ไม่เหมือนกลอนนะ 

กล่าวได้ว่าเรื่องนี้ ล่องลอย และไร้ฉันทลักษณ์ (เราแนะนำไปเอาดีทางนิยาย น่าจะโดนติน้อยกว่ากวีนะ) 

ป.ล, ถือซะว่าติเพื่อก่อนะ อย่าคิดมาก

กวีเป็นสิ่งสากล ที่จิตเชื่อมโยงกับธรรมชาติแล้วถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ

ทำไม "กวี" ต้องจำกัดเป็น "กลอน" เสมอไปล่ะ?

"กวีเป็นสิ่งสากล ที่จิตเชื่อมโยงกับธรรมชาติแล้วถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ

ทำไม "กวี" ต้องจำกัดเป็น "กลอน" เสมอไปล่ะ?"

    ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นสอดคล้องต้องกันกับทรรศนะของท่านผู้ใช้นามว่า "ตัวหนังสือ" กวีนิพนธ์ไม่จำเป็นต้องเป็นร้อยกรอง หรือยึดติดกับฉันทลักษณ์เสมอไป กลอนเปล่า หรือ บทกวีปลอดฉันทลักษณ์ก็เป็นกวีนิพนธ์ชั้นดีได้ครับ ลองไปอ่านกลอนเปล่าของคาริล ยิบราน หลี่ไป๋ จ่าง แซ่ตั้ง หรือท่านอังคาร กัลยาณพงษ์ แล้วจะรู้ว่ามันเป็นกวีนิพนธ์โดยแท้ ขอบคุณครับ

ในที่สุด "ไม่มีหญิงสาวในบทกวี" กวีนิพนธ์กลอนเปล่าก็ได้รับรางวัลชนะเลิศไปอย่างเป็นเอกฉันท์ ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของผลงานด้วยครับ

ยินดีด้วยครับ

ในโลกนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นตรรกะเสมอไปหรอกค่ะ หลายสิ่งหลายอย่างบางทีมันก็ไม่มีเหตุผล
บางทีการอ่านอะไรที่มันชัดแจ้งหรือเข้าใจง่ายเกินไป มันก็จืดชืด
สับสนงงงวยหาความหมายไม่ได้แบบนี้สิ มีคุณค่าต่อสมองดี 555
 

ยิ่งได้ฟังน้ำเสียงและทางการอ่านกลอนของเขาแล้วจะยิ่งรู้สึกว่านี่แหละ ความแปลกใหม่ เหอๆ
ความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์เราช่างไร้ขีดจำกัดจริงๆ :D

ปล. ทำไมใช้สรรพนามว่า "เธอ" ล่ะคะ ซะการีย์ยาเป็นผู้ชายนะ -  -"

lv handbag lv gucci Bianco line The company always louis vuitton Ortenberg Leonard Boxer and Jerome replica men bags louis vuitton handbags.

เห็นค้วยกับ ค.ห. 8 คร้าบงบบบบบบบบบบบผมมงิ้วงิ้วววววว

เจ้าของกระทู้โคตรจะโลกแคบเลย แล้วมาพูดว่าอ่านงานเขียนต่างประเทศเยอะ เฮ้อ!! 

ปีนี้จะโดนด่าทั้งกรรมการทั้งนักเขียนที่ได้รางวัลอีกไหมเนี่ย

 เมื่อกรรมการตัดสินไปแล้วเราควรเคารพในการตัดสินของคณะกรรมการถ้าไม่พอใจหรือคิดว่าไม่สมควรจะได้รับรางวัลก็ไปแจ้งกับคณะกรรมการให้ตัดสินใหม่สิ