ระดับอุดมศึกษาและประชาชนทั่วไป (โคลงสี่สุภาพ) : หัวข้อ “ทอรักถักรุ้ง”
จำนวน 75 ชิ้น
1.อาทิตย์
..............ทอรักถักทอรุ้ง (1. อาทิตย์)..................
๏ ความรักมีมากล้น เหลือเฟือ
มีรักมีเอื้อเฟื้อ เผื่อให้
สรรพสัตว์ช่วยเหลือ มีซึ่ง จิตแล
เป็นแน่คงสุขไว้ โลกนี้สวยงาม
๏ บนความนี้มากซึ้ง คือใจ
เป็นจิตอันผ่องใส เที่ยงแท้
จิตภาพเดิมใน มนุษย์ นั้นนา
ให้รักต่อกันแม้ ต่างชาติเผ่าพันธุ์
๏ แต่วันนี้ห่างแล้ว ความเดิม
ความรักต่างมีเสริม แต่งแต้ม
แบ่งแยกเผ่าเหิมเกริม เติมแต่ง
นี่ชาติกูรักษ์ไว้ ชาติใครไม่สน
๏ เมื่อผู้คนแบ่งแยก ฆ่าฟัน
ต่างแข่งขันชิงกัน เพื่อได้
ผลประโยชน์ดั่งฝัน มีมาก แลเฮย
ทุกสิ่งอันทำไว้ พวกพ้องของกู
๏ มองดูความโหดร้าย ของคน
หาที่สุดหลุดพ้น ไม่ได้
หากยังไม่มาสน กลับจิต ใจแฮ
ทอรักให้กันได้ ดั่งรุ้งสวยงาม
๏ หลากสีตามที่รุ้ง เป็นอยู่
เป็นดั่งความรักสู่ จิตแท้
ดังแรกเริ่มรักรู้ อยู่ด้วย ใจเอย
เหมือนเช่นเส้นสายรุ้ง ประสานหนึ่งเดียว
...........................(1. อาทิตย์)....................................
2. สมวุฒิ
...............ทอรักถักทอรุ้ง (2. สมวุฒิ)...................
๏ทอ เส้นไหมซิ่นผ้า อาภรณ์
รัก อย่าด่วนตัดรอน รีบสร้าง
ถัก ทอเร่งเว้าวอน เพื่อก่อ
รุ้ง ส่องสีสล้าง แจ่มฟ้านภาดล
๏ทอ สานสายผ่านเส้น หลายสี
รัก ทุกวาร-ราตรี เจิดจ้า
ถัก งานผ่านวจี งามเด่น
รุ้ง เจ็ดสีเพียงถ้า.. อาจแพ้ใจรัก
๏ทอ นั่งทนทอดได้ กี่ - ขยับ
รัก พี่แล้วพึงรับ จิตเจ้า
ถัก เกี่ยวก่ายสายนับ ละเอียด
รุ้ง เหลื่อมสีกันเข้า กลับแจ้งรักนาง
๏ทอ รักถักรุ้งสร้าง กลางกมล
รัก เกิดพิการ-กล เพราะเจ้า
ถัก แก้กับเหตุผล รักยิ่ง พรรณา
รุ้ง แรกฝนครอบเข้า จับโค้งธรณี
๏ทอ ด้วยหวังเอกอ้าง ผ้าทอ
รัก จักสมฤาพอ แก่ข้า
ถัก ใจรักจำรอ ให้แกร่ง
รุ้ง จากฝนทอฟ้า ชื่นน้ำฉ่ำแดน
๏ทอ สีทาบทองท้า ตาวัน ทิพย์เฮย
รัก บริสุทธิ์ดุจจันทร์ ส่องหล้า
ถัก ทอกี่ร้อยพัน จึงพบ
รุ้ง ทอดลัดเมฆฟ้า ร่วมเย้าเฝ้าอนงค์ ฯ
...........................(2. สมวุฒิ)....................................
3. ปรภรณ์
..............ทอรัก ถักรุ้ง (3. ปรภรณ์)....................
๏แดดทอแสงผ่านฟ้า เรไร
เมฆม่านหมอกจางไป หมดสิ้น
แสงทอส่องพิไล งามทั่ว ผืนดิน
จักไม่ลืมเลือนสิ้น แผ่นพื้นดินทอง
๏งามแดดงามดั่งน้อง นวลนาง
ยวนกลิ่นหอมมิจาง ทั่วหล้า
แสงทอส่องดุจนาง ทิพย์ดั่ง ธิดา
เปรียบดั่งตะวันจ้า คู่น้องนางนวล
๏มินานแสงส่องล้าง เลือนหาย
เป็นดั่งฝนกลับกลาย หลั่งร้าง
แรมโรยทิวาวาย กาลล่วง มานาน
ไกลสุดแดนดินกว้าง จบสิ้นแสงทอง
๏คะนึงหวนเมื่อครั้ง เราสอง
เคยคู่เคียงชิดปอง คู่สร้าง
ไอรักอุ่นประคอง เคียงคู่ เคียงนาง
ฝนหลั่งสายมิร้าง ร่ำไห้คำนึง
๏มินานนักหยุดแล้ว สายฝน
เกิดละอองประปน ทั่วแคว้น
แดดทอแสงส่องชน เมฆผ่าน มานา
กระทบละอองแม้น ดั่งรุ้งสานใย
๏เจ็ดสีสันหลากแย้ม ทอสาย
พาดผ่านนำรักหมาย สู่น้อง
รักของพี่ฝากสาย รักผ่าน รุ้งทอ
เพียรส่งไปถึงน้อง ถักรุ้งรักเอย
...........................(3. ปรภรณ์)....................................
4. ชูพงศ์
.....................เริ่มทอรักเพื่อถักรุ้ง (4. ชูพงศ์).............
๏ พานรอยแผลร่อยร้าว ภารา
หนาวเหน็บกลางชลนา หนักเศร้า
หาสรรพ์ สิ่งหรรษา สลายเหือด
รึงรุ่มรุมแดเร้า ดั่งไร้รตีตรู
๏ ไพรูไพโรจน์รุ้ง พรรณราย
เคยส่องรัศมีสาย เสื่อมสิ้น
แวววามกลับวางวาย ทวีหมอก
หลายชีพลาญเป็นชิ้น ฉีกแล้วแลสยอง
๏ ปรองดอง ใครไป่ได้ ปองดี
เท็จเล่ห์ทำกาลี หลอกอื้น
บัดสี บัดเสียศรี สูญศักดิ์
โชกชุ่มเอฬาชื้น กระฉอกล้นเหลวไหล
๏ นาม “ไทย” ดูเถิดแท้ ไทหรือ?
ใครหม่นเขามัดมือ หมดเกลี้ยง?
ใครฤานั่นใครฤา หรูอร่าม?
ใครเล่าเขาขุนเลี้ยง หลากแล้ลาภบูรณ์?
๏ อาดูรจักเหือดด้วย กลใด
โดยจิตสุจริตใจ เจิดแจ้ง
เปรมธรรมปราศสาไถย ทุกสิ่ง
หยุดไขว่อำนาจแคว้ง ควั่งคว้างคอยหมุน
๏ การุณย์สุทธ์เจตน์รู้ รักชน
ดับเดือด ดับเหตุดล สั่นสะดุ้ง
ดำกลใช่ดำกล- อุบายก่อ
เทียรเริ่มทอถักรุ้ง ถ่องเรื้องไทยสถาน
...........................(4. ชูพงศ์)....................................
5. วันชัย
...................ทอรักถักรุ้ง (5. วันชัย)..........................
๏ ศิลป์ศาสตร์ทรัพย์แผ่นพื้น ปฐพี ไทยเฮย
งามเด่นเห็นมากมี เกริกก้อง
เอกลักษณ์ค่าเสริมศรี เฉลิมเกียรติ สยามแฮ
เรืองรุ่งโลกแซ่ซ้อง พร่างพื้นลือระบิล
๏ ยินยลลายถักรุ้ง แพรวพราว ยิ่งแฮ
เปรียบอย่างเพชรวับวาว แจ่มแท้
ภูมิครองผ่องสกาว เกริกเนื่อง สินเฮย
ทุกสิ่งมรดกแล้ คู่แคว้นแดนสยาม
๏ งามแรกวัตถุล้วน ประจักษ์ตา
ของเก่าเราสืบมา เลิศพร้อม
สองสถานถิ่นนครา นานเนิ่น วิจิตรเอย
สามนาฏสี่กวีน้อม สื่อด้าววรรณกรรม
๏ วัฒนธรรมเด่นห้า งดงาม เลอพ่อ
หกหัตถกรรมตาม เฟื่องฟุ้ง
เจ็ดคีตศิลป์ยาม ขับกล่อม เสนาะนา
ทุกสิ่งคือสายรุ้ง แผ่กว้างสรรเสริญ
๏ เจริญก่อเกียรติด้วย ก่องตระการ
ทอรักจิตวิญญาณ ก่อเกื้อ
อิ่มจิตอิ่มผลงาน บุญชาติ สวัสดิ์ฤา
สืบเสน่ห์รักโอบเอื้อ ส่งให้พัฒนา
๏ ค่ารุ้งไทยชื่อก้อง กำจาย
อนุรักษ์อย่าสูญสลาย หมดเชื้อ
ปรองดองร่วมใจกาย เสริมส่ง ยิ่งแล
สมบัติชาติพันอะเคื้อ ชื่นได้สุขเกษมฯ
...........................(5. วันชัย)....................................
6. จรดจันทร์
.................ทอรักถักรุ้ง (6. จรดจันทร์)........................
๏ ทอ ใยรักทั่วหล้า ทวยไทย
รัก แผ่นดินรวมใจ อุ่นเอื้อ
ถัก มิตรมั่นจิตใน คุณค่า ธรรมแฮ
รุ้ง ฟั่นเกลียวกลมเกื้อ พี่น้องปรีดา
๏ ทอ ศีลเสริมส่งสร้าง ศรัทธา
ทอ แม่พิมพ์วิชา เปรื่องรู้
ทอ ชนใฝ่ปัญญา เมืองรุ่ง เจริญนา
ทอ ทุ่งทั่วถิ่นกู้ แผ่นพื้นธัญญางาม
๏ รัก เอกองค์พ่อเจ้า จอมสยาม
รัก แม่พระทัยงาม ดั่งแก้ว
รัก ชาติช่วยขจัดหนาม กอบก่อ กรุงเฮย
รัก กล่อมกลึงจิตแผ้ว แผ่ป้องภัยพาล
๏ ถัก เพลาสู่ห้วง สมัครสมาน
ถัก แผ่นดินสุขศานติ์ พรั่งพร้อม
ถัก ยิ้มแช่มชื่นบาน เติมแต่ง ไทยนา
ถัก ช่อไมตรีล้อม บ่วงคล้องจองใจ
๏ รุ้ง โยงทางสู่ห้อม ถิ่นอำไพ
รุ้ง สื่ออ้อมอุ่นไอ ฉ่ำเกล้า
รุ้ง ดลส่ง ธ ไท้ เสด็จดับ เข็ญเฮย
รุ้ง เชื่อมชนสานเหย้า แต่งบ้านแปงเมือง
๏ ทอ ธรรมะเที่ยงแท้ อรุณเรือง
รัก ค่าเปี่ยมหนุนเนือง ท่วมท้น
ถัก แรงปั่นฟันเฟือง ปกถิ่น ไทยนา
รุ้ง ก่อไตรรัตน์ล้น ไพร่ฟ้าเทิดคุณ
...........................(6. จรดจันทร์)....................................
7. ประสงค์
............ทอรักถักรุ้ง (7. ประสงค์)...............
๏ นกกระจาบคาบได้ ใบคา
ทอถักรังรักพา คู่เคล้า
ทนยากพากเพียรหา เลี้ยงลูก
ทุกทุกวันค่ำเช้า สืบสร้างพงศ์พันธุ์
๏ ตัวไหมนั้นถักสร้าง รังไหม
เพื่อซ่อนตัวหลบภัย แน่แท้
เติบโตอยู่ภายใน รังนั่น
ออกจากรังดักแด้ ใหญ่แล้วบินไป
๏ เส้นใยไหมป่านฝ้าย ปั่นกรอ
พันใส่กระสวยทอ ฟอกย้อม
ตัดเย็บแต่งกายพอ นุ่งห่ม
อบอุ่นปิดอายพร้อม เพื่อให้สวยงาม
๏ ความรักอาจเปรียบได้ ดุจกัน
ใยรักถักผูกพัน เมื่อพ้อง
ต่างฝ่ายต่างทอฝัน บรรเจิด
เหมือนดั่งรุ้งทองต้อง ขอบฟ้าหลังฝน
๏ ปวงชนคนชาติเชื้อ ชาวไทย
สายเลือดคือสายใจ พี่น้อง
ทอรักถักเส้นใย พันผูก
รักถิ่นรักพวกพ้อง ร่วมร้อยใจกัน
๏ เลือดบรรพบุรุษนั้น ไหลริน
สร้างชาติรวมแผ่นดิน สืบไว้
ลูกหลานอยู่หากิน เป็นสุข
จงรักษาชาติให้ อยู่ยั้งยืนนาน
๏ เบิกบานในจิตด้วย ศาสนา
ยึดมั่นตามศรัทธา ผ่องแผ้ว
เผื่อรักแผ่เมตตา ผู้อื่น
ละโลภโกรธหลงแล้ว สุขทั้งกายใจ
๏ คนไทยอยู่สุขพ้น พันปี
ด้วยเดชพระบารมี ปกเกล้า
ทำศึกปราบไพรี ระย่อ
คุณพระมหากษัตริย์เจ้า จักต้องทดแทน
๏ แผ่นดินไทยถิ่นนี้ ร่มเย็น
สงบสุขปราศทุกข์เข็ญ อยู่ได้
ร้อยรักร่วมใจเป็น เพียงหนึ่ง
ทอรักถักรุ้งไว้ แน่แท้เมืองทอง
...........................(7. ประสงค์)....................................
8. ภัทราจิตร
..................อุ่นรัก (8. ภัทราจิตร)..............
๏ อุ่นมือแม่แน่นี้ อุ่นละไม
อุ่นจิตเจ้ายาใจ ลูกแก้ว
เสมออุ่นคุ้นไอ อ้อนออด เอมนา
โอบรักสลักแล้ว ยากสิ้นเสื่อมสลาย
๏ ยามอยู่ห่างอย่างให้ อาวรณ์
ใจจ่อติดทุกตอน ขณะนั้น
กลัวภัยเภทมาย้อน ยอกยิ่ง นักแฮ
หวงห่วงอกอัดอั้น แม่โอ้โอผวา
๏ มองทางถี่ถี่ทั้ง ทำพลาง
ยอดยิ่งเยาว์นวลนาง ไป่รู้
หวังสบสุขมิสร่าง สมจิต
ไหนเล่าใครดั่งผู้ เพรียบพร้อมพูนเสมอ
๏ ทอรักเพียรถักรุ้ง อารี
จากขวบจวบทวี ทบทั้ง
อุ่นแม้แม่วิถี ชราภาพ
ยากหยุดสุดรักยั้ง ยืดเยื้อยืนยง
๏ เหนื่อยหนักไหนไม่ให้ อุ่นยิน
เพียงเพื่ออุ่นแม่สิ้น โศกไซร้
ตราบชีพชั่วชีวิน วอดดับ แดนา
จำจากมิตัดได้ ดอกด้วยดีหวัง
๏ ประทับอุ่นแม่นแม้น ลาไกล
ผูกเยื่อโยงสายใย อย่างนั้น
ทูนเทิดเถิดคงใน น้อมจด ใจนา
ถักเพิ่มเติมรักครั้น รุ่งรุ้งเรืองรอง
...........................(8. ภัทราจิตร)....................................
9. ติยะ
.....................อุ่นรัก (9. ติยะ เชียงใหม่)..................
๏ ทอ แสงธรรมเทิดฟ้า อำไพ
ทอ รักสลักใจ ทั่วถ้วน
ทอ ฝันเฟื่องฟูไป ปกถิ่น แม่เฮย
ทอ ภาพสันติล้วน หล่อเลี้ยงโลกา
๏ รัก- ษาชาติยิ่งพร้อม โดยพลี
รัก ศาสน์รักความดี มั่นไว้
รัก ราชกษัตริย์ศรี สวัสดิ์
รัก หมู่รักมอบให้ รักแท้ทั่วกัน
๏ ถัก สัมพันธ์ผูกไว้ สามัคคี
ถัก รักถักเปรมปรีดิ์ ปลูกปั้น
ถัก สายเลือดรวมสี เป็นหนึ่ง พ่อเฮย
ถัก จิตจงจิตหมั้น มุ่งให้ปฐพี
๏ รุ้ง ร่ายสีสาดฟ้า สดใส
รุ้ง หนึ่งเหลืองอำไพ ชุ่มหล้า
รุ้ง หนึ่งชาดแดงไป ทุกถิ่น
รุ้ง เจ็ดสีเจิดจ้า หนึ่งแจ้งแสงทอง
๏ ผองไทยใจมั่นด้วย คุณธรรม
ยิ้มสยามงามขำ ครอบด้าว
ขวานทองผ่องใสสำ- คัญยิ่ง นาพ่อ
วัฒนธรรมอะค้าว เทศซ้องต้องใจ
๏ อภัยกันทั่วหน้า นำสุข นาแม่
สามัคคีปลดทุกข์ เทวษถ้วน
รวมมือร่วมใจปลุก จิตชื่น แช่มเฮย
“ทอรักถักรุ้ง” ล้วน ส่งให้สวัสดี.
...........................(9. ติยะ เชียงใหม่)....................................
10. แก้วประภัสสร
.....ทอรักถักรุ้ง (10. แก้วประภัสสร).......
๏ ทอรักร่วมถักรุ้ง เดินตาม
ฟ้ากระจ่างสีคราม ทั่วหล้า
ปลูกพืชผักงอกงาม นำล่อง ชนเฮย
ผลผลิตจากต้นกล้า สุขถ้วนทั่วไทยฯ
๏ สวนสวยรวยรื่นไซร้ ภิรมย์
ชวนชื่นตานิยม ยิ่งแล้ว
ขยันหมั่นอบรม เกลาจิต กันนา
เย็นชุ่มพุ่มเพริดแพร้ว ผ่านพื้นธานีฯ
๏ ทฤษฏีจำฝึกไว้ บทเรียน
ปฏิบัติด้วยความเพียร ย่อมรู้
เลี้ยงสัตว์พืชหมุนเวียน เสริมส่ง สลับนอ
ดักจับปลาหมั่นกู้ ประจักษ์แจ้งแสดงผลฯ
๏ บางคนอาจเกิดแล้ว- ยากจน
ชีวิตต้องดิ้นรน ต่อสู้
เพียงหากหมั่นฝึกฝน วันผ่าน นานเอย
ผลผลิตนิมิตรู้ รูปเนื้อต้องผลฯ
๏ บางคนรวยมากล้น เงินตรา
สินทรัพย์ที่ได้มา ท่วมท้น
หากแต่ต่างพึ่งพา มือจับ ประสานนอ
ย่อมจักพาผ่านพ้น หมดสิ้นจนกันฯ
๏ อีกแนวทางชัดแจ้ง แถลงความ
รู้รักสามัคคีตาม อย่าร้าง
รอยยิ้มแห่งสยาม สมานมิตร เชื่อมนา
ใจผสานผูกสร้าง ร่วมร้อยความดีฯ
๏ คนไทยไม่แบ่งชั้น- ชนมี
เราต่างอยู่กินดี ทั่วถ้วน
รวยจนมั่นศักดิ์ศรี รวมหนึ่ง ใจนา
เทียบเท่าทุกคนล้วน เสมือนแท้ญาติตนฯ
๏ คำพ่อหลวงตรัสไว้ ทำตาม
เศรษฐกิจเติบโตงาม ผลิแย้ม
พอเพียงทุกผู้นาม เถิดเพื่อน ผองเอย
รวมร่วมมือแต่งแต้ม โชติล้ำงามสยามฯ
๏ ทอรักร่วมถักรุ้ง ทุกชน
นำกระแสแนบกมล กราบน้อม
มอบให้ถวายตน แด่พ่อ ปวงเฮย
รู้รักสมัครห้อม กระชับพร้อมสนองความฯ
...........................(10. แก้วประภัสสร)....................................
11. ณ เณร
.......ทอรักถักรุ้ง (11. ณ เณร)........................
“ทอรักถักรุ้งมุ่งสิ่งดี” ๏ ทอรักหนุนเนื่องเน้น ปรองดอง
เพื่อแผ่นดินขวานทอง สวัสดิ์พร้อม
ถักรุ้งสิ่งเรืองรอง จักเกิด
“ทอรักถักรุ้ง” ย้อม สุขสร้างทางเขษม
“รักจริงสร้างชาติ ปีศาจสร้างกลลวง” ๏ ปรีดิ์เปรมเมื่อรักล้อม ไผทสยาม
ความคิดสุดเสื่อมทราม สร่างสิ้น
ดวงจิตที่งดงาม เติมต่อ
คิดก่อนหลงคมลิ้น จิตต้านมารสยอง
“ชาติ ศาสน์ กษัตริย์ สมบัติแห่งจิตใจ” ๏ กตัญญูสนองชาติด้วย ศรัทธา
ไตรรัตน์ นบ บูชา นอบน้อม
เทิดกษัตริย์พร่างบุญญาฯ รามรุ่ง เรืองเฮย
ศรีสง่าไตรรงค์พร้อม ปกป้องภัยสลาย
“เปลี่ยนจิตได้อภัยใครลืมเมือง” ๏ สายใยรักโอบเอื้อ ผดุงขวัญ
คิดผิดคิดใหม่กัน ทั่วหล้า
“อภัย” ย่อมรังสรรค์ สรรพสิ่ง
โลภ โกรธ หลงจิตบ้า เหลี่ยมร้ายลืมเมือง
“ฟ้าหลังฝนดลสิ่งดี” ๏ เรืองรองฝนหยุดแล้ว ฟ้าสยาม
แดดส่องละอองงาม เกิดรุ้ง
เจ็ดสีดุจนิยาม สร้างสุข เสมอนอ
ฟ้ากระจ่างเฟื่องฟุ้ง เรื่องร้ายกลายดี
“สามัคคีถักทอ รุ้งรักสลักใจ” ๏ ถักรุ้งพลีรักไว้ เตือนกมล
หน้าที่ไทยทุกคน ร่วมสร้าง
ผาสุกจักเกิดบน มิตรภาพ
สามัคคีมิร้าง ก่อเกื้อไทยสราญ
“พ่อ แม่ ครู อาจารย์ ปราชญ์สักการยิ่งใหญ่” ๏ ครูอาจารย์เด็กต้อง น้อมกมล
พ่อแม่คือมงคล ชาตินี้
สุ จุ ปุ ลิ ดล ปราชญ์เปรื่อง
ผสานรักเพียรบอกชี้ อุ่นอ้อมธรรมขวัญ
“ “มน” “อุษย” สรรสิ่งดีเป็นศรีแก่ลูกหลาน” ๏ “ ใจสูง ” นั้น “ มนุษย์ ”ต้อง ผดุงธรรม
รู้กฎเกณฑ์แห่งกรรม กล่าวถ้อย
กายจิตบ่ม วจีนำ ศรีสง่า
สรรสิ่งดีเชื่อมร้อย สืบให้ลูกหลาน
“มีรัก มีน้ำใจ สร้างไทยสมานฉันท์” ๏ พื้นฐานความสุขแท้ ปวงไทย
ปันรักมีน้ำใจ โอบอ้อมฯ
ยิ้มสยามเลื่องลือไป ทั่วถิ่น
“ ทอรักถักรุ้ง ”พร้อม เพื่อสร้างไทยสมานฯ
.......................(11. ณ เณร)....................................
12. เชษฐภัทร
..........ฮุ้งแห่งสยาม (12. เชษฐภัทร)........
๏ แฮงพิสูจน์พิเศษข้อ ความฮัก
แต่งพิภพสยามศักดิ์ สิทธิ์ไว้
พญาแถนเพิ่นฟูมฟัก ฝังฝาก
น้ำ-อัคคี-ลมใช้...................ช่วยสร้างเสมอดิน
๏ ศิลป์ชลเทพจากฟ้า...........ชโลมเมือง
หอมกลิ่นดินประเทือง..........ทิพย์ฟุ้ง
ไฟตะเว็นอุ่นออกเฮือง-........ฮองจรัส นภาเนอ
ระบายเพชรเจ็ดสีฮุ้ง............ฮุ่งแจ้งกระจ่างงาม
๏ ตามพรพ่อเป่าให้................มนุษยชน
ธรรมรัฐสัตรงค์ผล..............ผลิตนี้
สถาบันปกครองคน............ลิขิตเขต คามเฮย
มนุษย์ต่างชาติพันธุ์ชี้............สิทธิ์ใช้นำกัน
๏ เผดิมสรรสีม่วงโอ้.............อวตาร
ทศพิธราชธรรมขาน.........ฮับเข้า
เป็นอธิปัตย์ภิบาล...............สรรพบุรุษ
หนึ่งเทพสมมติเบ้า-............แบบผู้ปกครอง
๏ สองสีครามขีดแต้ม...........ตราชู
เฮ็ดตุลาการครู.................ครบถ้วน
น้ำเงินลักษณะมนู................สีเสก
ผู้แต่งธรรมศาสตร์ล้วน..........แหล่งอ้างสัจธรรม
๏ สีเขียวฮ่วมเฮ็ดสร้าง.................กองทัพ
อาวุธยุทธการกลับ................แกร่งกล้า
กลาโหมอัคคีศัพ-..................ทานุภาพ
กำหราบอริราชข้า-...............ศึกทั้งนอกใน
๏ วิไลสีเหลืองป้ายแต่ง..........เติมลง
ตำรับตำราผจง......................จัดสร้าง
ศาสน์ศิลป์ศาสตร์สืบพงศ์...........ผิดถูก ไฉนนา
นักปราชญ์บัณฑิตอ้าง...........อวดโอ้อารยธรรม
๏ ชำนาญสีแสดซร้อง............ศิลป์วิธี
เทพจิตกรกวี.....................กระวาดตั้ง
ปั้นแปงแต่งดนตรี.............ตามสติ ตรองนา
อัตลักษณ์สยามยั้ง.................อยู่ได้โดยทะนง
๏ วาดพงศ์ชนชาติด้วย...............ชาดแดง
หมายทุกชนชั้นแฝง...............ฝากซ้ำ
ความเทียมเท่าคือแฮง............บุญบาป
โอกาสใช้สิทธิ์ย้ำ..............ยกสู้เสมอกัน
๏ ปันฮักใส่ฮุ้งฮด............เหี่ยฝน
แสงสาดตะเว็นวน.............หว่านถ้อย
งามสีเจ็ดเฮ็ดผล.............ผืนโลก
ความฮักเพิ่นแผ่ฮ้อย...........ฮูปฮุ้งเฮืองสยาม
...........................(12. เชษฐภัทร วิสัยจร)....................................
13. (กิ่งโศก)
........ทอรักถักรุ้ง (13. กิ่งโศก).......
๏ สองมือสื่อมาดแม้น เสกหมาย
ร้อยถักสลักลาย- ฉลุแฉล้ม
จุ่งประดับจับพราย ดาวพร่าง ฟ้าเฮย
ดาษดื่นระรื่นแต้ม เต่งห้วงสรวงหอม ๚ะ
๏ ย้อมหม่นพ้นห่างร้าง หายลา
แสงแจ่มแย้มอุษา- โยคคล้าย
กลีบออกดอกผกา บานคลี่
เริงแรกแทรกแสงท้าย ทอดฟ้าฟองงาม ๚ะ
๏ เรียงท่ามรั้วทั่วร้อย- มาลี
กลิ่นร่ำล้ำฤดี ล่วงล้น
วางจัดบาทวิถี แทรกทอด ยาวแฮ
ประดับดื่นผืนด้น ดอกพร้อยสร้อยพึง ๚ะ
๏ จึ่งพี่จูงนุชก้าว เกี่ยวกัน
เรียงคู่ชู้เริงสรร โรจน์สร้าง
ทอรักถักร้อยอัน- วิจิตร จ่างเฮย
ยอพลอดหยอดพร่ำอ้าง โอษฐ์เอื้อนเปื้อนหวาน ๚ะ
๏ ขานขับนับท่วงถ้อย ทำนอง เพลงนา
น้าวจิตคิดสนอง แนบซ้อน
บรรเลงคีตดีด,รอง กล่อมร่าย สองแฮ
เหล่าอัปสราฟ้อน ร่อนฟ้าประโคม รำเนอ ๚ะ
๏ โหมรักประจักษ์แจ้ง หอใจ
เรือนสถิตพิศไสว - สว่างพร้อม
เบื้องกอดอุ่นกรุ่นไอ- รักอาบ ร่ำเอย
อิงแอบแนบ,อกอ้อม โอบเนื้อเอื้อหนุน ๚ะ
...........................(13. กิ่งโศก)....................................
14. (คอนพูทน)
......ทอรักถักรุ้ง (14. คอนพูทน)...........
๏ เพลินเพลินเจรียง..โอ้เรื่อง หญิงชรา
คงมั่น..หลายปีมา แก่แม้
เคยมีฝั่งมีฝา ฝันล่อง
เขา.!.ล่วง..จากพรากแล้ ผ่านแล้งนานหลายฯ
๏ “หก” หญิงชาย..ร่วมเชื้อ ภิรมย์ชม
ลูกดื่มนม..ดูดนม แม่นี้
ทุกข์สุขกล่อมผสานผสม บอกสั่ง
สอนกล่าวทำ..นำชี้ ช่างซึ้งวจีสอนฯ
๏ คลอนแคลนแลบ่อยครั้ง หลายคราว
เลยไม่พา..สกาวพราว อร่ามเพี้ยง
แสนหนักกี่ฝนหนาว เธอนั่น ทนนอ
สุดเหนื่อยเหลือ..อนงค์เลี้ยง เหงื่อล้นกมลไหลฯ
๏ ดวงใจ..เติบใหญ่เจ้า ใจดวง
บาง..ชั่วโกรธ.!.สมองกลวง ด่าแก้ว
เคยหวง..สร่างความหวง พลอยห่าง
บางเหล่าแยกเรือนแล้ว จึ่งล้วนจรลาฯ
๏ ยายชรานานผ่าวร้าว โรยเคียง
นึกเมื่อรัก..สลอนเรียง นั่งร้อง
อยากฟังซึ่งอาจเสียง ตวาดส่ง
ขอแค่..กลับมาคล้อง อิ่มเคล้าละมุนคลอฯ
๏ คนเดียวหนอ..ที่นั้น ปราณี
ลูกหม่นมาผิดมี มิ่งพร้อม
อภัยทุกสิ่ง..เพียงศรี สมมุ่ง
ขวัญนุ่มเพียรถนอมน้อม หน่อแม้นคะนึงเสมอฯ
๏ เธอ “ทอรักเวี่ยรุ้ง” คอยรอ
มาแต่กระถินมะรุมสะตอ เริ่มตั้ง
จนสนอง..กิ่งยอดหนอ เสียดโน่น สูงนา
พา..อ่อนโรยยากรั้ง กรุ่นร้างยังรินฯ
๏ เพียงยินมาอ่านแย้ม ยลความ
โปรดช่วยคืน..เขตคาม ย่างคล้อย
มากเหลือกว่าหลากหลาม พระคุณหล่อน
มอบอุ่นซบ..อกสร้อย ก่อนสิ้นสวรรค์แสงฯ
...........................(14. คอนพูทน)....................................
15. (ลักษณ์)
..........ไผททิพย์ (15. ลักษณ์)......................
๏ ดาษดาวประดับฟ้า ฝากสวรรค์
ประดิษฐ์แสงสมานจันทร์ แจ่มด้าว
ประดุงจิตเจิดขวัญ มวลมนุษย์ โลกแล
ประดุจทิพย์สถานน้าว เหนี่ยวโน้มนำเกษม
๏ ฟ้าเข้มเคยคลุ้มคลั่ง คะนองฝน
เดือนดับดุจอับจน จากหล้า
อสนีลั่นคำรน รัวปัถ พีเฮย
เอิกเกริกอำนาจกล้า กราดเกรี้ยวโรมรัน
๏ พลันพาลพายุร้าย มลายสูญ
แสงสอดสีจำรูญ เลื่อมรุ้ง
สรรพสัตว์สร่างอาดูร ดลดื่ม ด่ำนอ
หอมสุขสงบฟุ้ง โลกฟื้นคืนหวัง
๏ พลังเสริมเติมแต่งสู้ ประสานรอย
มือปาดน้ำตาปรอย ปลดเศร้า
รวมใจใช่ถดถอย ทึมทื่อ
วารรื่นระริกเร้า ใช่ล้วนอาลัย
๏ ในมืดมิได้มืด มนสนิท
แสงหนึ่งอาจประสิทธิ์ สว่างได้
ชุบชูช่วยชีวิต จากมืด มิดนา
แรงผนึกคือแสงให้ บอกชี้ทางจรุง
๏ อรุณรุ่งงามรุ้งเพริศ พรายพราว
รวมรักถักทอยาว ยื่นยิ้ม
ไผททิพย์ถิ่นสกาว เกริกก่อง
ทุกชีพชวนพักตร์พริ้ม ทั่วพื้นผองสยาม
...........................(15. ลักษณ์)....................................
16. ภาคภูมิ
ม่วงครามน้ำเงินเขียวเหลือง แสดแดง (ไม่มีไฟล์แนบ)
...........................(16. ภาคภูมิ)....................................
17. (มังกรสมุทร)
.......รุ้งลับลา (17. มังกรสมุทร).....
๏ เก้าเดือนอุ้มท้องถัก.........ทอสาย-
ใยรักท่วมอุทรหมาย...........ก่อเกื้อ
จวบเจ้าคลอดเป็นชาย.........ชนม์ชื่น
เจ็บปวดหายห่างเนื้อ...........ปลาบปลื้มทรวงสมร ฯ
๏ เก้าปีจรแม่เฝ้า................ฟูมฟัก
ถนอมบุตร บ่ บ่นหนัก.........เหนื่อยล้า
เจ้าเติบใหญ่เจ้าจัก.............เจริญสุข
เจ้าอยากเป็นตำรวจกล้า......ล่าล้างโจรภัย ฯ
๏ ส่งให้เรียนเร่งสู้..............ศึกษา
อาวุธคือปัญญา................เยี่ยมนั้น
ส่งขึ้นรถเมล์พา................เพียรพร่ำ
อาวุธปืนกลับสะบั้น...........ชีพน้อยดับสลาย ฯ
๏ เด็กชายตายอย่างไร้......เดียงสา
ยามถูกลูกหลงพา.............ชีพม้วย
นักเรียนนักเลงสุรา............รานอริ
สุ่มสาดกระสุนด้วย...........เดชบ้าสุราบาน ฯ
๏ ลาญใจแม่แหลกริ้ว........ร่วงสลาย
โลกธาตุสะเทือนหมาย......ถล่มสิ้น
ฟ้ามัวเนตรหม่นพราย........ฝนพร่าง
เค็มปร่าถึงโคนลิ้น............หลากล้นจนคำ ฯ
๏ "อย่าทำแบบนี้อีก..........ขอเถิด
ขออย่าให้มันเกิด..............อีกครั้ง"
เสียงแม่ แผ่ว ใจเตลิด........ตรมทุกข์
หวังหมู่ชนหยุดยั้ง.............หยุดสร้างรุนแรง ฯ
๏ ทอ แสงทองวาบแล้ว.....ลาลับ
รัก ดุจฟ้ามาดับ...............ด่วนกล้ำ
ถัก ไหมห่มหวังกลับ........กลายหม่น
รุ้ง ลับลาหยดน้ำ..............ระเหิดไร้สุรีย์ฉาย ฯ
...........................(17. มังกรสมุทร)....................................
18. (ปานสายน้ำไหล)
.........ทอรักถักรุ้ง (18. ปานสายน้ำไหล)..........
๏ ทอ ถักชักสื่อสร้าง สายใย ความหวัง
รัก ที่ยังรวมใจ ถิ่นใต้
ถัก สานมั่นจิตใส ผองเพื่อน พันแสน
รุ้ง สว่างสาดแสงกล้า ก่อสร้างสะพานใจ
๏ รัก จากใครบ่รู้ เวียนมา พาสุข
ถัก ม่านรุกน้ำตา อย่าใกล้
รุ้ง ทอดส่งกายา ไออุ่น พิงพัก
ทอ ทุ่งความหวังไว้ จึ่งได้รำพัน
๏ ถัก รางวัลแด่ผู้ ทรงธรรม อาจหาญ
รุ้ง รุ่งทานกงกรรม ผ่องแผ้ว
ทอ สายแห่งคุณธรรม นำส่ง สุดแรง
รัก ดั่งเกราะกันแคล้ว ใฝ่สร้างความดี
๏ รุ้ง หลากสีสว่างโค้ง ชวนมอง มาดหมาย
ทอ ส่องปลายเรืองรอง ซ่างเศร้า
รัก ผลิก่อปรองดอง รวมถิ่น ชาวปักษ์
ถัก เกี่ยวรวมใจเจ้า ต่อต้านศัตรู
๏ ทอ เสียงสูว่ายข้าม นที ธารา
รัก มั่นมารอรี ฝั่งโพ้น
ถัก ฝันฝ่าวารี ลมคลื่น มรสุม
รุ้ง ล่องแรงใจด้น สู่บ้านของเรา
๏ รัก โอบเขาทุ่งกว้าง พืชพรรณ สรรพสัตว์
ถัก ห่วงรัดสัมพันธ์ ก่อกู้
รุ้ง จะห่อปกกัน สุขที่ คงทน
ทอ โซ่ดวงใจสู้ อยู่ด้วยศรัทธา
๏ ถัก ประกายแกร่งกล้า ชุมชน ผองมวล
รุ้ง พร่างนวลดาลดล อย่าล้า
ทอ พลังเปล่งปราชญ์ชน ในถิ่น ทุกสถาน
รัก ร่วมกำแพงต้าน ชั่วร้ายรุกราน
๏ รุ้ง จะทอดผ่านหล้า ไปใน บัดดล
ทอ ลู่ฝนสายใย ห่มฟ้า
รัก กลับถิ่นหลับใหล ทุกข์ผ่าน สุขเยือน
ถัก ทั่วสันติสร้าง ร่มใต้สงบเอย
...........................(18. ปานสายน้ำไหล)....................................
19. นริศ
..............ทอรักถักรุ้ง (19. นริศ)...................
๏ สายป่านสอดสลับร้อย เรียงราย
แลเลื่อมหลากสีสาย สุดเส้น
เรียงร้อยเล่นเป็นลาย งามเด่น
ผืนแผ่นสอดสิ่งเร้น เล่ห์รู้เรียมรอ
๏ ทอถักทั้งแผ่นฟ้า ภานุมาศ
ทอเลื่อมเมลืองวิลาศ รอบรู้
ทอแก้วเกร็ดนาคราช องอาจ ยิ่งเอย
ทอรักถักฝันสู้ ย่อมรู้กลลวง
๏ หวงห่วงดวงจิตเจ้า จอมใจ พี่เอย
ลอบเล่นเหลือบแลไกล เร่งเร้า
บังเกิดแต่ภายใน แน่วแน่ นางเอย
ยามพี่ยอหยอกเย้า ย่อมด้วยใจภักดิ์
๏ รักขั้นแรกเริ่มด้วย รักตน เองเอย
รักต่อคือรักคน อื่นอ้าง
รักยิ่งย่อมรักชน ชาติอื่น
รักเพิ่มสิ่งสรรค์สร้าง แน่แท้โลกา
๏ พาเชือกถักรักร้อย สามัคคี
ผูกกระหวัดไมตรี ยื่นไว้
ถักทอสิ่งดีดี ไว้เพิ่ม สุขเอย
บุญช่วยส่งเสริมให้ มากล้นคนรัก
๏ ถักทอสายสุดเส้น กลมเกลียว
ถักทอช่วยแลเหลียว เคลื่อนคล้อย
ถักรักจากใจเดียว ดูเด่น
ถักฝันเกลียวเชือกร้อย ร่วมด้วยปรองดอง
๏ ครองใจครองรักด้วย ไมตรี
ครองสุขด้วยความดี เปี่ยมล้น
ครองคนค่านับทวี คูณเพิ่ม
ครองฟากฟ้าโพ้น ดั่งรุ้งเจิดจรุง
๏ รุ้งพุ่งจรดจากฟากฟ้า จรดดิน
รุ้งขี่ที่เหิรบิน สู่ฟ้า
รุ้งร้อยปล่อยเมฆินทร์ คลายเคลื่อน
รุ้งแจ่มแจ้งเจิดจ้า เกิดไว้อนิจจัง
...........................(19. นริศ)....................................
20. นราภรณ์
....ทอความรักถักความห่วงใย (20.นราภรณ์)....
๏ รักเธอรักยิ่งแท้ ทุกวาร วันเอย
รักยั่งยืนตลอดกาล บ่ร้าง
รักคงมั่นแสนนาน แนบสนิท
รักผูกพันเคียงข้าง คู่แก้วนัยนา
๏ คือวาจาแม่แจ้ง รักเฉลย
บอกกล่าวยังทรามเชย ลูกนี้
ขอจงอย่าละเลย พึงสดับ ฟังแล
แม่จักนำทางชี้ – แนะด้วยดวงใจ
๏ ทอสายใยรักร้อย รัดรึง
เกลียวแห่งความคำนึง แน่นแฟ้น
ถักใจเกี่ยวใจตรึง ตรามั่น
ความรักบุตรมาตรแม้น มากล้นดวงมาน
๏ สายธารใจท่วมท้น รินไหล
ยามจากกันแดนไกล ห่วงล้ำ
ลูกเอยอยู่หนไหน จงห่าง อบายนา
ภัยพิษหากกรายกล้ำ สติค้ำครองตัว
๏ พึงกลัวความชั่วร้าย แวะเวียน
คบเพื่อนคนพากเพียร โอบเอื้อ
หลีกหนีสิ่งติเตียน ตกต่ำ
หากผ่านทางรกเรื้อ ล่วงพ้นมรสุม
๏ วอนไตรรัตน์ช่วยคุ้ม ผดุงครอง
ลูกสวัสดิ์สุขสมปอง ทุกมื้อ
ทอถักรักตรึกตรอง เตือนจิต เสมอนอ
จงแว่วเสียงแม่ยื้อ- ยุดให้ทำดี
...........................(20. นราภรณ์)....................................
21. (มังกรสมุทร)
....เขาว่ารุ้งทาบโค้งฟ้างาม (21. มังกรสมุทร)....
๏ เขาว่ารุ้งทาบโค้ง- .................. ฟ้างาม
แดง แสด เหลือง เขียว คราม ....... เฉดชั้น
น้ำเงิน ม่วง สีหวาม .................... วันสว่าง
อยากจับมาถักฝั้น ...................... เชือกร้อยฝันไฉน ๚ะ
๏ นัยน์ตาฉันเบิกกว้าง ............... กลับบ่เห็น อะไรพ่อ
เกิดก็มืดมิดเป็น ....................... เช่นนี้
สัมผัสสิ่งร้อนเย็น ..................... ทุกอย่าง
เว้นแต่แสงสว่างชี้ ..................... ยากแจ้งยามเมียง ๚ะ
๏ เหรียญร่วงเสียงสุขก้อง ......... กลางขัน
ไพเราะคีตะสวรรค์ .................. เสนาะล้ำ
เลี้ยงหล่อต่อชีวัน ................... วณิพก พ่อเอย
ร้องเร่เพลงซ้ำซ้ำ .................... สู่ผู้รู้เห็น ๚ะ
๏ เป็นบทเพลงว่ารุ้ง ................ เรืองนภา
แจ่มสว่างสรรค์ชีวา ................. แวดล้อม
สุริยะจะลับลา ........................โลกล่วง
ใจกลับเหน็บหนาวห้อม ............ ห่มไห้หาเธอ ๚ะ
๏ ละเมอแดโศกเศร้า .............. เสียดาย
รักแม่ใจว่าหมาย .................... มั่นแล้ว
เขามาแย่งรักสลาย ................. เลือนฝุ่น
จำจากลาดวงแก้ว ................... ฝากแก้วอยู่ดี ๚ะ
๏ นาทีเพลงจบสะท้อน ............. เงียบงัน
เขาหม่นรักยังทัน .................... เฟื่องฟุ้ง
ฉันมีรักยากหัน ....................... เห็นสว่าง
ได้แต่เพียรถักรุ้ง ..................... ร่างรุ้งฝันไฉน ๚ะ๛
...........................(21. มังกรสมุทร)....................................
22. ทศพล
...........ทอรักถักรุ้ง (22. ทศพล)............
๏ ลมกำเริบเร่งรั้น เมฆวสันต์
ละเลงกลั่นจากสวรรค์ พร่างพื้น
ลมหวนหอบหยาดฝัน เฟือนโศก
ครืนครั่นครวญเมฆสะอื้น สั่งซร้องเดียวดาย
๏ ตระบัดเมฆคลายคลี่สร้อย แสงตะวัน
สวมอาบละอองปานหยัน เยาะหล้า
มนุษย์ตื่นทิพย์สวรรค์ ฝากโลก
เจ็ดแถบมณีท้า สร้อยทิพย์อินทร์ประจง
๏ ฟ้าปรุงวงร่วงรุ้ง อวดดิน
ดินหากมิเคยถวิล เด่นท้า
สองกลับช่วยพิภพยิน ยลเยี่ยม รุ้งนอ
เขาทุ่งหนุนเคียวฟ้า ขับโค้งคมเสมอ
๏ ขณะเผลอพลันปล่อยปลื้ม ปลาบตา
ละเมอเหม่อมองนภา ไร้รุ้ง
ยึดจิตมุ่งปรารถนา ลืมโลก
ลืมทุ่งลืมเขาคุ้ง แค่นคว้ารุ้งคืน
๏ วงวัฏฏจักรน้ำ เกิดดับ
คือจิตขณะยึดจับ สิ่งรู้
โบยฝนฟาดสำทับ สะเทือนโศก
ซาสร่างฟ้าคือผู้ เผด็จแผ้วสิ้นศัลย์
๏ หากผูกพันธ์ฤดีพร้อม สองมาน
จงถักรักสองสมาน อย่างรุ้ง
พิลาสโลกขณะละลาน บรรโลมแดด
ยามดับหยาดละอองรุ่ง ไร้สิ้นโศกศัลย์
...........................(22. ทศพล)....................................
23. (ครูพร เมืองเพรียว)
......ทอรักถักรุ้ง (23. ครูพร เมืองเพรียว)......
๏ เมืองไทยควรสุขได้ เนิ่นนาน
สุดห่วงใยมีมาร ตอกย้ำ
ระเบิดย่านเมืองผลาญ เพลิงพลุ่ง เผาตึก
เร็วรี่ดับด้วยน้ำ ฉ่ำด้วยธรรมา
๏ ศีลธรรมหดเหี้ยน ห่างไกล
สีต่างบ่างยุได้ สุดช้ำ
ทอรักเร่งถักใย ยุทธ์เยี่ยม ยืนยง
ทอรักถักรุ้งย้ำ ย่ำซึ้งจุดยืน
๏ ทุกศาสน์เพียรเพิ่มสร้าง สายใย
ธรรมเปี่ยมปลูกจิตไว้ ก่อเกื้อ
ธรรม์เสริมต่อใยให้ ห้อมห่อ ทอรัก
จิตมั่นมุ่งโอบเอื้อ เพื่อฟื้นฟูไทย
๏ ปวงชนร่วมจิตสร้าง สุขเย็น
ใจทุกดวงบำเพ็ญ เพื่อผ้อ
ในหลวงหล่อหลอมเป็น ประหนึ่ง ใจเดียว
ใจเปี่ยมธรรมไม่ท้อ เทิดไท้ราชัน
๏ ใจภักดิ์ทอรักได้ รุ้งงาม
ชาติศาสน์กษัตริย์ตาม กอบกู้
ปัญญาเยี่ยมชาวสยาม ยามที่ รวมใจ
แจ่มจิตสำนึกรู้ ลู่นั้นครองธรรม
๏ ทุกภาคเปี่ยมรักแท้ เทิดไท้ ภูมินทร์
ทุกเหล่ามุ่งนำชัย สู่เป้า
ทอรักถักรุ้งไว้ หวังชาติ เรืองรุ่ง
รุ้งสดสีคุ้มเหย้า เหล่าล้วนร่มเย็น
...........................(23. ครูพร เมืองเพรียว)....................................
24. นราภรณ์
......ทอรักถักรุ้งร่วมผดุงแดนสยาม (24. นราภรณ์)....
๏ หากนำรักถักร้อย เรียงกัน
สรรพสิ่งคงสรวลสันต์ สุขเอื้อ
มวลมิตรหมู่ผูกพัน มิตรภาพ
มีเรื่องไรกูลเกื้อ ผ่านพ้นโพยภัย
๏ ทอใยรักถักรุ้ง รวมสาย
งามผ่องผุดแพรวพราย เพริศแพร้ว
สีสันยิ่งเฉิดฉาย เรืองรุ่ง
เลอค่าประดุจแก้ว เก็จฟ้าแดนสรวง
๏ กุมดวงใจนับล้าน แสนดวง
มาหล่อในหนึ่งทรวง สักครั้ง
จึงจักแกร่งเกินปวง เพชรแกร่ง
สูงกว่าภูผาตั้ง สู่เงื้อมเวหา
๏ ภาษารักถักด้วย ดวงมาน
พันเกี่ยวสอดประสาน แน่นย้ำ
คมใดบั่นทุกกาล บขาด สะบั้นนา
ภัยเภทหากกรายกล้ำ กลับลี้หนีไป
๏ รวมใจหลอมจิตเข้า สามัค คีเฮย
ชาติศาสน์กษัตริย์หลัก เลิศแล้
ไทยประเทศใครจัก หาญหัก ได้นอ
ผิเกิดปัญหาแก้ ร่วมกู้เมืองสยาม
๏ อันขอบคามทั่วทั้ง ไทยเขต
แน่วแน่จำนงเจตน์ มุ่งสร้าง
ทุกทิศทุกวัยเพศ ทุกแห่ง หนนา
รุ้งรักงดงามสล้าง สลักพื้นดวงฤดี
๏ ปฐพีประดับพลิ้ว ไตรรงค์
แดงเฉิดฉันชาติคง คู่ด้าว
ขาวทำนุศาสน์ทรง เผยแผ่ ธรรมา
ภูเบศวร์น้ำเงินอะคร้าว ปกหล้าบัลลังก์
๏ ชาติจีรังฝากไว้ ปวงชน
ผดุงถิ่นฐานมณฑล แว่นแคว้น
ความเป็นหนึ่งรวมพล เอกราช
สามัคคีแน่นแฟ้น สถิตฟ้าสยามเทอญ
...........................(24. นราภรณ์)....................................
25. นราภรณ์
......ทอรักถักรุ้ง ทอรุ้งถักรัก (25. นราภรณ์)....
๏ ทอดินแดนแผ่นพื้น พสุธา
ทอเมฆรวมเวหา ใหญ่กว้าง
ทอหินเหล่าภูผา สูงต่ำ
ทอสมุทรอันเวิ้งว้าง วักน้ำรวมกัน
๏ รักสีสันแห่งรุ้ง งามตา
รักพระแสงสุริยา แดดร้อน
รักเดือนเด่นดารา พราวพร่าง
รักระบำลมฟ้อน โบกพลิ้วพัดไหว
๏ ถักดวงใจฝากห้วง ดวงจิต
ถักแก่นของความคิด ใหญ่น้อย
ถักวิญญาณหมู่ชีวิต มนุษย์ชาติ
ถักเด่นดีแลด้อย ถักด้วยไมตรี
๏ รุ้งเรียงสีว่ายฟ้า เวหน
รุ้งประดับมณฑล ถิ่นหล้า
รุ้งระยับหลังฝน โปรยตก
รุ้งค่อยเลือนช้าช้า ชื่นแท้แลเห็น
๏ ทอเป็นผืนแผ่นรุ้ง รวมฤทัย
ทอมิตรภาพสดใส สู่ด้าว
ทอธารหลั่งน้ำใจ รินหยด
ทอแน่นมิรานร้าว ผูกฝ้ายความฝัน
๏ รุ้งเฉิดฉันท์ครอบฟ้า เมืองสยาม
รุ้งปกคลุมเขตคาม ทั่วแคว้น
รุ้งรักก่อทุกโมงยาม เรืองรุ่ง
รุ้งติดตรึงแน่นแฟ้น พาดโค้งเรียงสาย
๏ ถักสหายผองเพื่อนเข้า ทุกขันธ์
ถักภาพสายสัมพันธ์ พรั่งพร้อม
ถักความสุขสมานฉันท์ บรรจบ
ถักเมตตารายล้อม โอบเอื้อเจือจาน
๏ รักยืนนานแน่วไว้ แสนดี
รักสรรพสัตว์ชีวี รอบข้าง
รักธรรมชาติธรณี นานเนิ่น
รักแผ่บุญสรรค์สร้าง บ่ร้างเลือนลา
๏ มาทอรักถักรุ้ง เถิดไทย
เราใช่ใครอื่นไกล พี่น้อง
ละอองรักขจายไอ อบอุ่น
ผลรักจักปกป้อง โลกพ้นภยันตราย
...........................(25. นราภรณ์)....................................
26. นราภรณ์
...ทอรักถักรุ้ง ทอรุ้งถักรัก (26. นราภรณ์-แก้ไขครั้งที่ 1)....
๏ ทอดินแดนแผ่นพื้น พสุธา
ทอเมฆรวมเวหา ใหญ่กว้าง
ทอหินเหล่าภูผา สูงต่ำ
ทอสมุทรอันเวิ้งว้าง วักน้ำรวมกัน
๏ รักสีสันแห่งรุ้ง งามตา
รักพระแสงสุริยา แดดร้อน
รักเดือนเด่นดารา พราวพร่าง
รักระบำลมฟ้อน โบกพลิ้วพัดไหว
๏ ถักดวงใจฝากห้วง ดวงจิต
ถักแก่นของความคิด ใหญ่น้อย
ถักวิญญาณหมู่ชีวิต มนุษย์ชาติ
ถักเด่นดีแลด้อย ถักด้วยไมตรี
๏ รุ้งเรียงสีว่ายฟ้า เวหน
รุ้งประดับมณฑล ถิ่นหล้า
รุ้งระยับหลังฝน โปรยตก
รุ้งค่อยเลือนช้าช้า ชื่นแท้แลเห็น
๏ ทอเป็นผืนแผ่นรุ้ง รวมฤทัย
ทอมิตรภาพสดใส สู่ด้าว
ทอธารหลั่งน้ำใจ รินหยด
ทอแน่นมิรานร้าว ผูกฝ้ายความฝัน
๏ รุ้งเฉิดฉันครอบฟ้า เมืองสยาม
รุ้งปกคลุมเขตคาม ทั่วแคว้น
รุ้งรักก่อทุกโมงยาม เรืองรุ่ง
รุ้งติดตรึงแน่นแฟ้น พาดโค้งเรียงสาย
๏ ถักสหายผองเพื่อนเข้า ทุกขันธ์
ถักภาพสายสัมพันธ์ พรั่งพร้อม
ถักความสุขสมานฉันท์ บรรจบ
ถักเมตตารายล้อม โอบเอื้อเจือจาน
๏ รักยืนนานแน่วไว้ แสนดี
รักสรรพสัตว์ชีวี รอบข้าง
รักธรรมชาติธรณี นานเนิ่น
รักแผ่บุญสรรค์สร้าง บ่ร้างเลือนลา
๏ มาทอรักถักรุ้ง เถิดไทย
เราใช่ใครอื่นไกล พี่น้อง
ละอองรักขจายไอ อบอุ่น
ผลรักจักปกป้อง โลกพ้นภยันตราย
...........................(26. นราภรณ์)....................................
27. (มนุษย์ล้อ)
..............ทอรักถักรุ้ง (27. มนุษย์ล้อ).............
๏ เร่งทอรักถักรุ้ง สู่ใจ นางน้อง
อกพี่หวั่นไหว บินปร๋อ
ขอเพียงแต่โชคให้ โอกาส ความรัก
ความสุขยิ่งมิท้อ ต่อสู้ชิงชัย
๏ ไม่ลองไม่รู้ เส้นสาย ลายรัก
อกอิ่มเอมสวาทหมาย หลากล้ำ
รุ้งเริ่มคลี่ลวดลาย งามยิ่ง
รักเริ่มรุกกลายกล้ำ สู้ห้องใจเจ้า
๏ เอาใจทอร่วมสร้าง รังรัก สองเรา
รักหนึ่งน้องตระหนัก ตราบสิ้น
ถักรักทั่วใจถัก คงมั่น ยิ่งนา
รุ้งคลี่ลายดีดดิ้น พล่านพริ้วเริงรมย์
๏ สั่งสมรักจะรู้ ตลอดไป ชั่วกาล
วันที่จำเริญใจ สุขล้ำ
ย่อมพลีชีพแทนได้ หลับตื่น
ทอถักสู่รักย้ำ ก่อเกื้อนิรันดร์
๏ รุ้งลาวัลย์เอ่ยอ้าง รุจี รสรัก
เริ่มรุ่งรุ้งรวี ก่อเกื้อ
สุดจะเอ่ยพี่นี้ รักยิ่ง เท่าฟ้า
รุ้งส่งประกายเอื้อ อุ่นอ้อมรักล้อ
๏ ทอด้วยใจบ่มไว้ ในใจ จงรัก
เติมสิ่งชูรสใหม่ ตื่นเต้น
รักเรามุ่งสานให้ เคียงคู่ วิวาห์
แก่เฒ่ามิว่างเว้น แต่ต้นเสมอปลาย
...........................(27. มนุษย์ล้อ)....................................
28. (ลำดวนดง)
......ทอรักถักรุ้ง มุ่งสันติธรรม (28. ลำดวนดง).....
๏ ทอ ใยไหมป่านด้าย พรายพราว
ทอ รักสุกสกาว ก่องแก้ว
ทอ จิตสะอาดขาว ผุดผ่อง
ทอ ชีพชนคลาดแคล้ว ผ่านพ้นผองภัย
๏ รัก ใดใจส่งสร้าง ทางบุญ
รัก แม่พ่อก่อกรุณ ก่อเกื้อ
รัก รัฐราษฎร์นำหนุน ธ ปก ปักนา
รัก สมัครสมานเอื้อ โอบอ้อมอารี
๏ ถัก วจีฤดิแม้น แน่นเหนียว
ถัก ชาติชนกลมเกลียว แกร่งกล้า
ถัก โลกแต่งโลกเขียว สวยสด
ถัก สมัครรักษ์ไทยท้า ต่อสู้อาธรรม์
๏ ทอ ตะวันส่องหล้า เรืองไร
ทอ สงบจบแดนไตร ต่อต้อง
ทอ ถักรักษ์ผืนไทย ทั่วถิ่น
ทอ ราษฎร์รัฐ ธ ป้อง กู่ก้องเกรียงไกร
๏ รุ้ง ไรรองผ่องแผ้ว เฉิดฉันท์
รุ้ง สาดแสงสีสัน แต่งแต้ม
รุ้ง ราวพร่างพราวฝัน ฟูเฟื่อง
รุ้ง ก่อหวังพลังแย้ม ยั่วหล้ายวนสรวง
๏ มุ่ง ห่วงปวงโลกร้อน ราเข็ญ
มุ่ง ชาติปราศลำเค็ญ สุขสร้าง
มุ่ง มิตรจิตบำเพ็ญ เพียรเผื่อ แผ่นา
มุ่ง มั่นศานติมล้าง เริศร้างทางอบาย
๏ สันติ กายจิตล้ำ เลิศญาณ
สันติ ด่ำดวงมาน เลิศล้ำ
สันติ ภาพสืบสาน สุขสงบ
สันติ ช่วยชูค้ำ ชาติยั้งยืนยง
๏ ธรรม คงชำระล้าง นิสัย
ธรรม ลดละกิเลสไฟ ผ่าวร้อน
ธรรม ขัดกล่อมกายใจ งามเด่น
ธรรม ชนะอธรรมต้อน ไต่เต้าตามกรรม
...........................(28. ลำดวนดง)....................................
29. สิทธิเดช
....ทอรักถักรุ้ง มุ่งสันติธรรม (29. สิทธิเดช)...
๏ ทอความรักถักรุ้ง พราวฝัน
ร้อยช่อดวงตะวัน ส่องหล้า
ปลอบดวงหทัยอัน โหยอ่อน
สดชื่นทั่วแผ่นฟ้า ดั่งรุ้งเรืองโพยม
๏ โน้มช่อฝันพร่างฟ้า มาสู่ดิน
ประดับดวงชีวิน เพริศแพร้ว
ดวงใจห่างราคิน ผุดผ่อง
ใสดุจน้ำค้างแก้ว แห่งห้วงหฤทัย
๏ เชื่อมใยแห่งรักแท้ ผูกพัน
อบอุ่นไอความฝัน จากฟ้า
ร้อยเกลียวรักนิรันดร์ ตรึงจิต
ใสส่องงามเจิดจ้า สลักซึ้งมิเสื่อมคลาย
๏ ผ่อนระบายทุกข์เศร้า ออกจากใจ
สดับรสพระธรรมใส ก่อเกื้อ
ตื่นตนตื่นธรรมไข วิถีโลก
ทอรักถักรุ้งเอื้อ โลกล้วนอยู่เย็น
๏ ทุกข์เข็ญย่อมดับถ้วน ด้วยธรรม
และไม่ก่อเวรกรรม เคียดแค้น
การเข่นฆ่าไม่นำ - พาสุข
มีแต่ทุกข์ทั่วแคว้น ด่าวดิ้นพ่ายพัง
๏ หวังสันติผลิแย้ม งดงาม
เพื่อดับไฟสงคราม ทั่วหล้า
ร้อยรักดับเลวทราม ใสส่อง
ทอถักรุ้งบนฟ้า แต่งแต้มทุกหัวใจ
๏ ขอไทยจงเพริศแพร้ว พราวฝัน
สงบสุขชั่วนิรันดร์ ทั่วแคว้น
สานใยรักผูกพัน แต้มแต่ง
หยุดเข่นฆ่าโกรธแค้น มอบรักแท้แก่กัน
...........................(29. สิทธิเดช)....................................
30. เอกอัฏฐวิญญ์
...ทอรักถักรุ้ง (30. เอกอัฏฐวิญญ์)...
๏ ละอองน้ำหล่นพื้น ปฐพี
กระทบแสงสุรีย์ แจ่มจ้า
เกิดเป็นม่านรุ้งมณี สวยสด
ดุจดั่งรักของข้า เริ่มต้นถักทอ
๏ เปรียบความรักดั่งรุ้ง สวยงาม
ใจใฝ่ใครครวญความ พร่ำพ้อ
รักริเริ่มลุกลาม เต็มเปี่ยม
ประหนึ่งดุจลมล้อ ร่ายรุ้งสายใย
๏ ฤทัยนี้พี่แม้น นภา
รักแต่เจ้าแก้วตา คลั่งไคล้
เปรียบเช่นดั่งรุ้งครา ร่ายเริ่ม
รักที่พี่นี้ให้ ชั่วฟ้าดินสลาย
๏ สายใยรักดั่งรุ้ง ถักทอ
ใจเริ่มเติมใจรอ ก่อไว้
ทอรักถักรุ้งยอ รักเล่น
หวั่นแต่เจ้านั้นไซร้ อย่าล้อรักลวง
๏ ละอองน้ำหล่นพื้น ปฐพี
กลัวแต่น้ำตาพี่ หลั่งหร้วง
อย่าเป็นดั่งรุ้งลา ฟ้าสร่าง เลยนา
หวาดหวั่นรักลาห้วง ดั่งรุ้งสิ้นสาย
๏ รักของพี่นี้ยั้ง อยู่ยง
ขอแต่เจ้านั้นจง ต่อให้
สายใยมั่นธำรง ด้วยพี่ แลนา
ทอรักถักรุ้งไว้ ชั่วฟ้านิรันดร์
...........................(30. เอกอัฏฐวิญญ์)....................................
31. คณพร
.......ทอรักถักปณิธาน (31. คณพร).......
๏ ทอรักทอถักรุ้ง เรืองรอง
ทอหนึ่งสายใยประคอง มอบให้
ทอถักรักตระกอง แด่หมู่ ประชา
ทอชีวิตลิขิตไว้ เพื่อผู้มวลชน
๏ ขอเป็นเพียงหยดน้ำ หยดเดียว
แม้ บ่ มีใครเหลียว หยดน้อย
จะยึดมั่นจริงเจียว ในหนึ่ง ปณิธาน
คงมั่นมิคลาดคล้อย ตราบฟ้าดินสลาย
๏ จะทำงานร่วมด้วย สุริยน ส่องมา
กรองกลั่นแสงเบื้องบน ส่งให้
ทอถักรักระคน ส่งสู่ ปฐพี
เป็นหนึ่งรุ้งพาดไว้ ผ่านข้ามผืนดิน
๏ ยังความสวยสดให้ ท้องนภา
ยังประโยชน์ให้ประชา ทั่วถ้วน
ยังผาสุกทุกชีวา ยังแก่ สังคม
ให้ประชาไทยล้วน สุขได้ด้วยเรา
๏ แม้เป็นเพียงส่วนน้อย ในประชา
ขออยู่ด้วยคุณค่า มั่นไว้
สนองผืนแผ่นพสุธา ที่ก่อ- เกิดชนม์
สนองเดชพระองค์ไท้ ที่ได้คุ้มครอง
๏ ขอมอบโคลงนี่นี้ เป็นสัญญา
ปณิธานของข้า มอบไว้
ไม่แปรเปลี่ยนวาจา เป็นอื่น อันใด
ด้วยศักดิ์ศรีที่ได้ ฝากไว้ในแผ่นดิน
...........................(31. คณพร)....................................
32. (ก.ไกรศิรกานท์)
......ทอรักถักรุ้ง (32. ก.ไกรศิรกานท์)......
๏ ทอ รักรวมร่วมเนื้อ ในทรวง
รัก ร่วมร้อยห่วงหวง ห่อเข้า
ถัก ทาบบ่วงแดดวง แนบแน่น ไว้นา
รุ้ง เรื่อรามรอเร้า เร่งร้อยโบราม
๏ ทอ บุญหนุนก่อไว้ ในตน
ทอ เมตตาปะปน ก่อเกื้อ
ทอ ทานถักกุศล เพียรเพิ่ม ไว้นา
ทอ เพิ่มเพียรทำเผื้อ ผ่านพ้นภัยพาล
๏ รัก แม่พ่อเพื่อนพ้อง พลไกร
รัก ญาติเหย้าอาศัย ที่สร้าง
รัก ทวยท่านชราวัย เฒ่าแก่
รัก เผื่อเพื่อตนบ้าง เท่านั้นพอเพียง
๏ ถัก ร้อยเรียงสิ่งรู้ วิทยา
ถัก สรรพศาสตร์นานา ไม่เว้น
ถัก พร่ำถ้วนภาษา ตรรกศาสตร์ ศิลป์เอย
ถัก เพิ่มเพียรเลือกเฟ้น ฝึกไว้ในตน
๏ รุ้ง รามรางเรื่อเรื้อง เรืองรอง
รุ้ง เลื่อมเรื่อรงค์ทอง ทั่วถ้วน
รุ้ง เด่นเช่นครรลอง ทางภู่ ศีลนา
รุ้ง ร่ายรังรางล้วน ร่วมเส้นทางบุญ
๏ ทอ ทักข์เพียรเพิ่มไว้ ในตน
รัก ศาสตร์สู้ฝึกฝน แน่วแหน้
ถัก ถ้วนทั่วกุศล เว้นบาป ไว้นา
รุ้ง ย่อมทอทองแท้ ท่วมเนื้อเนาตน
...........................(32. ก.ไกรศิรกานท์)....................................
33. พิมมาลา
.....ทอรักถักรุ้ง (33. พิมมาลา).....
๏ เสียงเพลงขับกล่อมเจ้า ดวงใจ
ลูกแม่จงหลับใหล อย่าร้อง
ดวงตาแม่ป้องภัย ลูกอยู่
ลมร่ายพัดผิวต้อง นิ่มเนื้อนวลเนียน
๏ หลับเถิดลูกพรุ่งนี้ ยามตื่น
จักยิ้มรับขวัญยืน อุ่นเอื้อ
น้ำนมแม่ค่อยกลืน จนอิ่ม เถิดลูก
ของเล่นจะหาเกื้อ เพื่อเจ้ากลอยใจ
๏ อดหรือกินอิ่มท้อง บ่ห่วง
ขอแค่เจ้าพุ่มพวง อิ่มข้าว
บ่คิดพึ่งโชคดวง ใดอื่น เลยนา
มีแต่สองมือเท้า ฝ่าสู้ทระนง
๏ ความหวังของแม่นั้น หากมี ลูกเอย
หวังพึ่งบารมี อยู่ค้ำ
คราวเจ็บป่วยก็ดี ยามแก่
ขอแค่ลูกกรายกล้ำ บ่ได้ห่างเหิน
๏ ความรักจากแม่นี้ มากเหลือ
จะค่อยถักทอเจือ สู่เจ้า
ลูกเอยกลิ่นสาบเกลือ พออิ่ม มื้อนา
จักเร่งขวนขวายเฝ้า ส่งเลี้ยงลูกเรียน
๏ ปีเดือนผันเลื่อนข้าม ตามกาล
วันหนึ่งหรือยาวนาน ผ่านแผ้ว
คงถึงคราวชื่นบาน หนหนึ่ง นาลูก
ดังเมื่อฝนหยุดแล้ว ก่อรุ้งเรียวงาม
...........................(33. พิมมาลา)....................................
34. ปริวัฒน์
...........ทอรักถักรุ้ง (34. ปริวัฒน์)........
๏ ทอสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง ผองไทย
ทอกลุ่มร่วมรวมใจ ไม่สิ้น
ทอสีที่ต่างไป เป็นพวก ผนวกนอ
ทอราษฎร์ราวริบบิ้น เบิกฟ้าทุกกาล
๏ รักภูบาลเอกไท้ ธิบดินทร์
รักพระราชินินทร์ หนึ่งหล้า
รักวงศ์พระภูมินทร์ แห่งราช- จักรีแม่
รักชาติศาสน์เอ่ยอ้า โอษฐ์อ้างรักรวม
๏ ถักสรวมชีพชุบพื้น ผืนสยาม
ถักพสกทุกเขตคาม คลุกเคล้า
ถักสามัคคีตาม ต่อติด
ถักมิแตกแยกเหย้า อยู่ก้าวหมายสมาน
๏ รุ้งตระการเกิดเจิดจ้า จำรัส
ครามม่วงน้ำเงินประภัสสร์ ฟากฟ้า
เขียวเหลืองแสดแดงชัด ปรากฏ
ดุจนิกรพร้อมหน้า มุ่งเน้นรวมสี
๏ แล้วมีแดงเด่นด้าว ดำรง
ขาวแต่งแต้มมั่นคง บวกไว้
ผสานน้ำเงินเกิดกลางธง อีกหนึ่ง สีนา
คือชาติชนนุสนธิ์ให้ หมดสิ้นต่างสี
๏ รุ้งมีแสงแห่งรุ้ง เรืองรอง
รุ้งเจ็ดสีที่สนอง หนึ่งแล้ว
รุ้งฉายเท่าไทยผอง แพร้วเพริศ
รุ้งพร่างพราวราวแก้ว ส่องสร้างวาววาม
๏ เฉกสยามอร่ามอะคร้าว อำไพ
เหล่าประชารวมใจ มุ่งเน้น
บ่แบ่งภาคสีใด เป็นฝ่าย
ทอรักมิแฝงเร้น ถักรุ้งรวมกัน
๏ อีกชาติพันธุ์ศาสน์กั้น ความรัก
ทั้งประเพณีใช่อุปสรรค จักก้าว
วัฒนธรรมก็ประจักษ์ ไม่แยก กลุ่มพ่อ
ทุกอย่างสิ้นรอยร้าว เผ่าเชื้อชาติไทย
๏ ดำเนินไปด้วยมุ่ง พิพัฒน์
ทอรักถักรุ้งขจัด เลิกร้าง
ไทยจักช่วยไทยจรัส รุ่งโรจน์
ด้วยหนึ่งใจร่วมสร้าง เกิดล้านรังสรรค์
...........................(34. ปริวัฒน์)....................................
35. สราวุธ
.........ทอรักถักรุ้ง (35. สราวุธ)..........
ริมขอบฟ้า
๏ ทอรักถักม่านรุ้ง ละไม
สลับเลื่อมนภาลัย สง่าด้าว
เจ็ดสีส่องแสงใส พิสุทธิ์สด บ่สร่าง
เอื้อรักโอบช่อข้าว ลู่ล้อลมไกว
๏ อวลไอฝนฝากพื้น สุธา – ธาร
กำเนิดแสง - สะพาน สู่ฟ้า
รุ้งทอถัก บรรสาน สันติภพ
ปลอบอกแผ่นดินล้า อุ่นยิ้มโสมนัส
ชีวิตมนุษย์
๏ ปากกัดตีนถีบสู้ ชีวา
แพ้พ่ายนองน้ำตา จิตแป้ว
ผูกเชือกกับขื่อคา อัตต-ฆาต ดีฤา?
ดอกรักบ่ บานแล้ว ร่ำสะอื้นอกสลาย
๏ ตายหนึ่งตัดช่องน้อย พอตน
ยังหมื่นสู้ประจญ หยัดท้า
หมดเมฆหมอกมัวมน ตาสว่าง ทันใด
เฉกหมดฝน – ม่านฟ้า ถักรุ้งทอแสง
ผืนแผ่นดินของอารยธรรม
๏ ร่วมแรงลงเกี่ยวข้าว กำเคียว เพื่อนเอย
คมฉับ! ช้อนรวงเรียว หย่าต้น
หว่านกล้า แผ่นดินเดียว ดอกสะพรั่ง สีทอง
หว่านรักรายรอบล้น แน่นเนื้อปฐพี
๏ ฤดีดาลสานสุขด้วย สามัคคี
ร่วมชาติราชธานี ร่วมเหง้า
แตกชั้นช่อหลากสี ร่วมราก รักเอย
แอบอกอิ่มอุ่นเหย้า อุ่นอ้อมอรุณฉาย
๏ นภาพรายย้อยหยดแย้ม สายัณห์
ชุ่มฉ่ำช่อวสันต์ หยาดแพร้ว
พรวนดินบ่เว้นวัน มุ่งพาก เพียรแฮ
ดอกรักผลิช่อแล้ว กว่าพ้นพันฉนำ ฯ
...........................(35. สราวุธ)....................................
36. (เพียงออ)
...........ทอรักถักรุ้ง (36. เพียงออ).....................
๏ สื่อสารส่งเลศล้วน เล็งเห็น
สืบแสดงดับประเด็น เดือดร้อน
ไขข้อขัดดับเข็ญ เคืองขุ่น
ธรรมชาติชุบชีพช้อน ชอกช้ำบรรเทา
๏ บางเบาม่านหมอกคลุ้ม คลุมฝน
รุ้งระยับดับมืดมน หม่นเศร้า
เกิดประกายทาบมณฑล ถ่องทั่ว
ดินกลบลบรวดเร้า เรื่องร้อนรอนสลาย
๏ พาดสายแสงพร่างฟ้า ฝากฝัน
ส่องประกายแห่งตะวัน วาดรุ้ง
เพียงพิภพเสกสรรค์ สรรพสิ่ง
อวยสุขชีพเฟื่องฟุ้ง ฟากฟ้าสุขเกษม
๏ ปรนเปรมทุกอกเอื้อ อวยหวัง
สื่อภาพเพียงแฝงฝัง ฝากไว้
ทอรักถักรุ้งยัง ยืนชีพ
ดั่งเทพยื่นพรให้ หัตถ์เอื้อเอาภาร
๏ รุ้งปานประหนึ่งชี้ ชวนชัก
รวมร่วมใจทอรัก ถักรุ้ง
ร่วมมือร่วมใจตระหนัก ในค่า
ขจัดมืดตราบคุ้ง เสื่อมเศร้าสูญศัลย์
๏ กลั่นกานท์จารจากห้อง หฤทัย
ทอถักรักโยงใย จรดถ้อย
จารแจงจากความนัย แนบจิต
บรรเจิดบรรจงร้อย รักร้อยกลอนกานท์
๏ รอวารทอถักรุ้ง รวมฝัน
ใจจรดรำพัน พจน์พร้อง
แม้หมายสุดจักสรรค์ รังสฤษฏ์
รักจากจิตร่ำร้อง เรียกร้องรนหา
๏ ฟากฟ้าฝังฝากรุ้ง เรืองสาย
ผืนภพเพียงอย่าหาย รสถ้อย
ทอรักถักรุ้งพราย พร่างภพ
นานเนิ่นนับยิ่งร้อย หมื่นล้ำวัสสา
...........................(36. เพียงออ)....................................
37. (มังกรสมุทร)
.........พลังรักมั่น (37. มังกรสมุทร)........
๏ ฟ้าหลังฝนฉ่ำล้ำ ................... ละอองใส
แดดอ่อนแสงรำไร .................. ร่างรุ้ง
เมฆยวงถักสายใย .................. เยียรบับ
ลมรักห่มโลกฟุ้ง .................... เฟื่องท้นชนเกษม ๚ะ
๏ มหัศจรรย์ธรรมชาติซึ้ง ......... สากล
พลังรักเปี่ยมโลกดล ............... สุขได้
อุปสรรคพ่ายพังผล ................ พึงตระหนัก
ทอรักทูนชีพใช้ ..................... ชื่นฟ้าหลังฝน ๚ะ
๏ คนึงสาวทอผ้าผูก- .............. พันรัก
พบหนุ่มเลี้ยงโคประจักษ์ ......... จิตเจ้า
ถึงห่างภพยังสมัคร ................. มานแนบ
ครองคู่อยู่คลอเคล้า ............... ชุ่มน้ำใจฝัน ๚ะ
๏ กาลสวรรค์มาพรากให้ ........ ห่างหาย
แหวกเมฆเสกนทีหมาย ........... กีดกั้น
พลังรักแกร่งกลับทลาย ........... อุปสรรค
เกิดปักษีสะพานนั้น ................ เชื่อมคล้องสองสม ๚ะ
๏ พลังพิสุทธิ์พิเศษพร้อย ....... จักรพาฬ
คือรักมั่นอนันตกาล ............... ผ่องแผ้ว
โฟตอนเคลื่อนคลื่นสสาร ........ สืบสื่อ
แผ่ผ่านละอองแพร้ว .............. พร่างรุ้งรัศมี ๚ะ
๏ แสงสีแสงเจิดจ้า ............... จับใจ
ส่งรักเรืองรองไกล ............... กล่อมหล้า
คลี่ตาข่ายอสงไขย ............... คลุมครอบ
กี่กัปป์กี่เรือนฟ้า ................... ฝากรุ้งผดุงศานติ์ ๚ะ๛
...........................(37. มังกรสมุทร)....................................
38. สมศักดิ์
...........ทอรักถักรุ้ง (38. สมศักดิ์)........
๏ จอมบดินทร์ถักร้อย เมืองสยาม
ภูมิพลพระนาม เกริกฟ้า
ธ เหยียบย่ำเขตคาม สถานถิ่น ทั่วแฮ
ดับเดือดทุกหย่อมหญ้า เพราะน้ำพระทัย
๏ มีใครบนโลกนี้ เสียสละ
งานหนักลืมลดละ เยี่ยงไท้
เอกองค์ขัตติยะ คือพ่อ หลวงแฮ
เจนชัดถนัดได้ รอบรู้เหตุการณ์
๏ ด้ามขวานทองถิ่นใต้ ไฟรุม
คนโฉดจุดไฟสุม สู่บ้าน
สามจังหวัดเฉกขุม- นรก แล้วแฮ
ธ ห่วงหวงทุกด้าน ดับร้อนให้เย็น
๏ ทุกข์เข็ญแสนโศกเศร้า อาดูร
กี่ซากกี่ศพสูญ ดับดิ้น
เหตุการณ์ทวีคูณ ยากที่ ดับนา
ธ ตริมิจบสิ้น ช่วยใต้คืนมา
๏ กษัตราคิดสร้าง โครงการ หลวงนา
น้ำเขื่อนชลประทาน ฉ่ำชื้น
ราษฎร์สุขทุกสถาน ทุกที่ ถ้วนนา
ดุจเทพทรงพลิกฟื้น โลกให้สุขสันต์
๏ ปรองดองกันเถิดเจ้า แดงเหลือง
ทะเลาะมีแต่เปลือง แน่แท้
ความคิดแห่งการเมือง แตกต่าง กันแฮ
หวังแต่เอาชนะแม้ ชาตินั้นวอดวาย
๏ ภูมินทร์หมายถักรุ้ง ทอรัก
เหน็ดเหนื่อยภาระหนัก ท่วมท้น
พสกนิกรภักดิ์ ยิ่งชีพ
อายุยิ่งยืนพ้น คู่ฟ้าดินสยาม
...........................(38. สมศักดิ์)....................................
39. เมธาสิทธิ์
..............ทอรักถักรุ้ง (39. เมธาสิทธิ์)........
๏ ทอรักถักรุ้งอย่าง บรรจง
รุ้งรุ่งแล้วราลง ไม่ช้า
รุ้งใสไป่ยืนยง เยี่ยงรัก เลยนา
รุ้งย่อมจางจากฟ้า รักนั้นไม่จาง
๏ ฟ้ารังสรรค์รุ้งเมื่อ ฝนโปรย
ปรากฏสีสดโดย เด่นฟ้า
หมดฝนหมดรุ้งโรย หมดรัก ด้วยฤๅ?
รักฤๅราโรยล้า เพียงด้วยหมดฝน
๏ ทอรักถักด้วยห่วง ใยกัน
แนบแน่นความผูกพัน ไป่ร้าง
ห่วงใยชั่วนิรันดร์ บ่วงรัก คล้องเฮย
ตรึงตราตราบพรหมสร้าง- -โลกแล้วศวรทลาย
๏ สิ้นรักแล้วสิ้นเยื่อ ใยกัน
สิ้นรัก แล้วสัมพันธ์ พลัดสิ้น
สิ้นรัก จึ่งลืมพลัน เคยรัก กันนา
สิ้นรัก เพียงลมลิ้น แต่ปิ้มขาดใจ
๏ "เคย" นับวันเมื่อครั้ง ยังเยาว์
"เคย" หลับฝันเห็นเรา แลกยิ้ม
"เคย" หลงรักมัวเมา แสนสุข
"เคย" รักภักดิ์เพียงพริ้ม แต่นี้เพียง"เคย"
...........................(39. เมธาสิทธิ์)....................................
40. ธีรวัฒน์
......ทอรักถักรุ้ง (40. ธีรวัฒน์)......
๏ มัวมนฝนเม็ดกร้าว กรีดดิน
มืดม่านเมฆทมิฬ บดฟ้า
อสูรกวัดวัชรอินทร์ อุกอาจ
เกรี้ยวกราดฟาดฟันหล้า เลื่อนล้มจมเลน
๏ เกณฑ์กะจะคลับคล้าย เคลือบนัย
นัยแห่งแรงฤทัย ขุ่นข้อง
สมสั่งดั่งฟืนไฟ ฟุกรุ่น
วาบวุ่นหนุนเนื่องน้อง- พี่แย้งแย่งชิง
๏ ยิงแววอาฆาตร้าย นัยน์ตา
โกรธเกลียดเดียดฉันทา ทั่วแล้ว
ใครคิดต่างจงปรา- ชัยแช่ง ชักฤๅ
หรือรักถูกหักแผ้ว ผาดพ้นจนใจ
๏ นัยคิดผิดแผกบ้าง บางคราว
เฉกเช่นเส้นรุ้งพราว เพริศแพร้ว
เหลืองแดงซ่อนแสงขาว เขียวเด่น
เฉกเช่นเป็นช่อแก้ว แก่ผู้วิญญูชน
๏ มลทินบินโบกแล้ว ลาไกล
ตราบเท่ารักรินไป ปกป้อง
พายุคุกลางใจ จักผ่าน พ้นนา
หากว่ารักเรียกร้อง เรื่องร้ายกลายดี
๏ มีรักมาถักรุ้ง เรืองราม
พาดผ่านผืนฟ้าคราม คลี่คล้อย
สันติผลิเยือนยาม ฝนหยุด
กลดุจสรรเสกสร้อย สู่ฟ้าหลังฝน
...........................(40. ธีรวัฒน์)....................................
41. ชญมน
..................ทอรักถักรุ้ง (41. ชญมน).........
๏ พายุพัดกระหน่ำฟ้า เกิดฝน
ก่อเมฆมืดมัวมน หม่นเศร้า
ทุกข์โถมทั่วถ้วนคน ขาดสติ
เมืองท่วมถมทุกข์เข้า เข่นล้างทำลาย
๏ สายฝนซาสร่างสิ้น สุดลง
ทุกฝ่ายสานประสงค์ สุขบ้าง
หมายสมานสืบธำรง รักสงบ
ทอถักไมตรีสร้าง เกิดแล้วรุ้งงาม
๏ ทอม่วงความนอบน้อม นุ่มนวล
อบอุ่นอ่อนหวานชวน ชื่นแพร้ว
ช่วยส่องเหตุเห็นหวน แห่งสติ
หากต่างอ่อนโยนแล้ว สุขล้อมใจคน
๏ สีครามปนสิ่งให้ ตระหนักเห็น
รู้เท่ารู้ทันประเด็น ดับร้อน
ปัญญาส่องแสงเย็น ยังจิต
รู้เหตุเข้าใจย้อน จึ่งยั้งภัยพาล
๏ น้ำเงินสานจิตเอื้อ อารี
รินปลอบเมื่อครามี ทุกข์ห้อม
น้ำใจสาดแสงสี สุกสว่าง
จากจิตอันโอบอ้อม อาบด้วยความหวัง
๏ สีเขียวดังจิตต้อง เมตตา
มีมิตรไมตรีมา มอบให้
หวังดีส่งปรารถนา นำสุข
ผูกจิตสัมพันธ์ใช้ ชื่นล้วนสุขสันต์
๏ สีเหลืองปันสละสิ้น ส่วนตน
มุ่งสิ่งสัมฤทธิ์ผล เพื่อนพ้อง
อุทิศเพื่อลบทุกข์ทน ผู้อื่น
เสียสละหมายจักคล้อง สุขถ้วนทั่วแดน
๏ สีแสดแทนโอบเอื้อ อาทร
ใยเยื่อยิ่งทิพพร ผ่านฟ้า
ห่วงใยมอบสิ่งสอน เตือนสติ
สบสุขทั่วฟ้าหล้า เมื่อล้วนหวังดี
๏ สีแดงความเชื่อไว้ วางใจ
หนักแน่นถือมั่นใน มนัสพร้อม
เข้มแข็งมิระแวงไกล เกินเหตุ
จักเกิดสุขสงบล้อม เปี่ยมล้นใจภักดิ์
๏ รุ้งถักทอรักเอื้อ อภัยกัน
ขาวจากสีรุ้งพัน ผ่องแผ้ว
คือสีแห่งสมานฉันท์ ของชาติ
ทอรักถักรุ้งแก้ว ก่องด้าวดับเข็ญ ฯ
...........................(41. ชญมน)....................................
42. ชญมน
...........ทอรักถักรุ้ง (42. ชญมน-แก้ไขครั้งที่ 1).......
๏ พายุพัดกระหน่ำฟ้า เกิดฝน
ก่อเมฆมืดมัวมน หม่นเศร้า
ทุกข์โถมทั่วถ้วนคน ขาดสติ
เมืองท่วมถมทุกข์เข้า เข่นล้างทำลาย
๏ สายฝนซาสร่างสิ้น สุดลง
ทุกฝ่ายสานประสงค์ สุขบ้าง
หมายสมานสืบธำรง รักสงบ
ทอถักไมตรีสร้าง เกิดแล้วรุ้งงาม
๏ ทอม่วงความนอบน้อม นุ่มนวล
อบอุ่นอ่อนหวานชวน ชื่นแพร้ว
ช่วยส่องเหตุเห็นหวน แห่งสติ
หากต่างอ่อนโยนแล้ว สุขล้อมใจคน
๏ สีครามปนสิ่งให้ ตระหนักเห็น
รู้เท่ารู้ทันประเด็น ดับร้อน
ปัญญาส่องแสงเย็น ยังจิต
รู้เหตุเข้าใจย้อน จึ่งยั้งภัยพาล
๏ น้ำเงินสานจิตเอื้อ อารี
รินปลอบเมื่อครามี ทุกข์ห้อม
น้ำใจสาดแสงสี สุกสว่าง
จากจิตอันโอบอ้อม อาบด้วยความหวัง
๏ สีเขียวดังจิตต้อง เมตตา
มีมิตรไมตรีมา มอบให้
หวังดีส่งปรารถนา นำสุข
ผูกจิตสัมพันธ์ใช้ ชื่นล้วนสุขสันต์
๏ สีเหลืองปันสละสิ้น ส่วนตน
มุ่งสิ่งสัมฤทธิ์ผล เพื่อนพ้อง
อุทิศเพื่อลบทุกข์ทน ผู้อื่น
เสียสละหมายจักคล้อง สุขถ้วนทั่วแดน
๏ สีแสดแทนโอบเอื้อ อาทร
ใยเยื่อยิ่งทิพพร ผ่านฟ้า
ห่วงใยมอบสิ่งสอน เตือนสติ
สบสุขทั่วฟ้าหล้า เมื่อล้วนหวังดี
๏ สีแดงความเชื่อไว้ วางใจ
หนักแน่นถือมั่นใน มนัสพร้อม
เข้มแข็งมิระแวงไกล เกินเหตุ
จักเกิดสุขสงบล้อม เปี่ยมล้นใจหนอ
๏ รุ้งถักทอรักเอื้อ อภัยกัน
ขาวจากสีรุ้งพัน ผ่องแผ้ว
คือสีแห่งสมานฉันท์ ของชาติ
ทอรักถักรุ้งแก้ว ก่องด้าวดับเข็ญ ฯ
...........................(42. ชญมน)....................................
43. ไชยเชษฐ์
.......ทอรักถักรุ้ง (43. ไชยเชษฐ์).......
๏ คำรามแลบลั่นร้อง คำรณ
มาก่อนกรองฟองฝน หล่นหล้า
ซาเสียงซ่าลงดล แดนฉ่ำ
แลเล่นลายระบายฟ้า ร่างรุ้งเรืองโพยม
๏ เฉดโฉมฉาบเจ็ดจ้า กระจายสี
เลอโล่งอารัมภี ฉากฟ้า
วาดภาพลักษณ์ทัศนีย์ ปรากฏ การณ์เฮย
บำเหน็จบำเรอหล้า สาดสร้างสุนทรีย์
๏ หลายสีวางเกลี่ยใกล้ กลมกลืน
ถึงต่างโทนทอผืน แผ่นรุ้ง
สังคมต่างจุดยืน ไยแตก กันแฮ
ยังยึดสีหมายหมุ้ง แบ่งข้างขวางประเด็น
๏ หักเหเห็นหากให้ หันตาม
สามัคคีปลอบปราม เปล่งแจ้ง
พาดฟากเชื่อมประชุมความ สมานมั่น ฉันท์แล
สันติตอบสยบแย้ง ย่อมสล้างลามสลาย
๏ ปลายฟ้ากว้างกว่ากว้าง กวาดตา
รุ้งโก่งโน้มลงมา มั่นคล้อง
โค้งเคารพสัจจา จารณ์สติ
ประกอบสีเกี่ยวข้อง ขอบข้างขนาบขนาน
๏ ทอทะยานรักด้วย ดวงใจ
เฉกถักรุ้งอำไพ พร่างแพร้ว
สังคมสุขสดใส แสงส่อง
ทอรักถักรุ้งแล้ว ล่างเวิ้งรมณีย์
...........................(43.ไชยเชษฐ์)....................................
44. เรวัฒน์
.....ทอรักถักรุ้ง (44. เรวัฒน์).....
๑ ใยหนึ่งบางเบาแท้ แน่เฮย
ปลิวปลิดลมรำเพย หลุดลู่
ปานประดุจเปรียบเปรย ปุยนุ่น นาแฮ
ยากจะโกยกอบกู้ อาจเอื้อมเอาคืน
๒ ใจหนึ่งอันอ่อนล้า โรยแรง
เกาะกุมสุมเชื้อแปง หอบให้
กลั่นมโนสำแดง หลากล้น คณนา
เพียงประจบแจงไซร้ ทูนเทิดนางเนอ
๓ ทำดีแต่เพียงนั้น ฤาพอ
ใช่แค่ตามงอนง้อ เอ่ยอ้าง
ยกเมฆหยอดคำยอ ซ่อนเนื้อ คมใน
สัตย์ซื่อถือจริงสร้าง แน่แท้จึงควร
๔ คือใยรักถักฟั้น วันวาร
สองใจสอดประสาน เกลียวเกื้อ
เลี้ยงหล่อชโลมธาร น้ำจิต
แสงทองทอเรืองเรื่อ รักไร้ราคิน
๕ เหมือนทอรักถักรุ้ง งามเนตร
ปรากฏแสงสีเฉด หลากสรร
ต้องตรึงสะกดเวทย์ มนต์แท้ นาเฮย
อัศจรรย์บ่ห่อนคล้าย ทอรักถักใย
๖ ดึงดาวสาวถักฟ้า สอยเดือน
ทอทาบตะวันเลือน ฉาบแสง
บิดฝนน้ำค้างเบือน แซมสอด
สีสันสลักแซง เรียวโค้งรานตาฯ
...........................(44. เรวัฒน์)....................................
45. ภานุรุจ
...............ทอรักถักรุ้ง (45. ภานุรุจ).............
๏ ทอสานสายรักพร้อม ร่วมสี
รักชาติสามัคคี พี่น้อง
ถักทอร่วมใจพลี ทุกภาค
รุ้งทั่วทอรักก้อง ชั่วฟ้าดินทนง
๏ ทอชีพทอชาติไท้ ทอรัก
ทอถิ่นฐานที่พัก ร่วมด้วย
ทอผืนแผ่นดินหลัก ทอชาติ
ทอถักฝจมิม้วย เสร็จสิ้นแสนงาม
๏ รักชาติกษัตริย์เจ้า สวรรค์
รักเพื่อนร่วมชาติพลัน ร่วมฟ้า
ปลูกรักเพื่อเทวัญ ถวายชีพ
รักแผ่เงาร่มหล้า ปกซึ้งถึงรัก
๏ ถักประสานสอดร้อย ต่อติด
ถักรักลายรักชิด ร่วมร้อย
ถักผืนแผ่นเป็นจิต เพียงหนึ่ง เดียวเฮย
ถักแกร่งทอรักคล้อย รักแท้สายใย
๏ รุ้งทอแสงแห่งรุ้ง สง่างาม
รุ้งส่องสาดแสงคราม ม่วงส้ม
เขียวเหลืองร่วมแดง สีต่าง
สกาวพร่างพราวมิล้ม ขาดแม้น้ำเงิน
๏ ขัดกลางลายพุ่งด้าย ทอไหม
ทอรักถักหัวใจ ถักรุ้ง
ทอถักงดงามไป ถิ่นทั่ว ไทยฤา
ฝนหยุดงามสง่าฟุ้ง พร่างรุ้งพราวไทย
๏ ร่วมทอรักถักรุ้ง หลังฝน
ลายต่อลายสีคน สร้างสรรค์
หากสีต่างได้ยล เพียงหนึ่ง
ฝนหลั่งฝนหยุดนั้น หยุดแล้วรุ้งงาม
...........................(45. ภานุรุจ)....................................
46. พีรมิตร
........มาทอรักถักรุ้งกันเถอะ (46. พีรมิตร)......
โลกไป่แล้งหน่อเนื้อนาบุญ
๏ อุ่นในหนาวทุกเนื้อ นวลถนอม
เย็นทุกร้อนตรมตรอม ตื่นรู้
เท่าทันทุกข์สุขปลอม สมมุติ
ผัสสะละหมดสู้ สติสร้างมรรคผล
๏ ทนทอรักถักรุ้ง เพียงไร
ชนกลับห่างออกไป ดุจแกล้ง
ศรัทธาวิริยะใด มอดดับ
สติสมาธิแล้ง จึ่งแล้งปัญญา
๏ คราขอดน้ำจิตซึ้ง ศาสนา
ทุรยุคย่างเข้ามา มืดตื้อ
จิบน้ำหยดเยียวยา สักหยาด
หายากสักหยดซื้อ หยาดน้ำใจถวิล
๏ รินธรรมชลรสล้ำ เลิศเหลือ
แจกจ่ายในจอกเจือ จิตกล้า
หญิงชายชาติหนักเหนือ กิเลส
สักจอกส่งต่อหล้า อย่าให้โลกหยัน
๏ มรรคาสันติสุขซ้อง สรวลศรี
เชิญเถิดท่องนัที เที่ยวฟ้า
สะอาดสงบชีวี สว่าง
แมกวิมุติร่มหล้า สุขล้ำคำไข
๏ ใครทอรักถักรุ้ง อย่างไร
รุ้งเสกสรรหลากไหล หลากชั้น
พฤกษาปลูกพรรณใด ผลผลิต
ย่อมรับผลพฤกษ์นั้น บ่แคล้วสักหน ฯ
...........................(46. พีรมิตร)....................................
47. พีรมิตร
....มาทอรักถักรุ้งกันเถอะ (47. พีรมิตร-แก้ไขครั้งที่ 1)....
๏ เขาทอรักถักรุ้ง เมื่อไร
รุ้งสี่สีสวยไสว ว่ายฟ้า
พิรุณร่ำไรใจ ระริก ระรื่นนอ
เพลงอริยสัจช้า ชุ่มเนื้อนวลใจ
๏ ในรักในแรกรุ้ง เรือนงาม
แสงเนตรแรกหลากหลาม รับรุ้ง
โดยลำดับลำดับตาม กาลบอก
รุ้งรักเคยเฟื่องฟุ้ง ลดน้อยถอยขลัง
๏ อลังการธารรักรุ้ง รังสรรค์
ไหลหลากกว่าสองพัน ผ่านพ้น
ยืนยงว่ายืนยัน ยืนหยัด
ทอรักถักรุ้งล้น โลกร้างนิพพาน
๏ สานใยสายทิพย์ร้อย ดวงใจ
พุทธบุตรบำเพ็ญไพ- จิตรแจ้ง
สืบต่อพุทธสมัย เสมอมั่น มานา
พุทธโลกไป่แล้ง หน่อเนื้อนาบุญ
๏ อุ่นในหนาวทุกเนื้อ นวลถนอม
เย็นทุกร้อนตรมตรอม ตื่นรู้
เท่าทันทุกข์สุขปลอม สมมุติ
ผัสสะละหมดสู้ สติสร้างมรรคผล
๏ ทนทอรักถักรุ้ง เพียงไร
ชนกลับห่างออกไป ดุจแกล้ง
ศรัทธาวิริยะใด มอดดับ
สติสมาธิแล้ง จึ่งแล้งปัญญา
๏ คราขอดน้ำจิตซึ้ง ศาสนา
ทุรยุคย่างเข้ามา มืดตื้อ
จิบน้ำหยดเยียวยา สักหยาด
หายากสักหยดซื้อ หยาดน้ำใจถวิล
๏ รินธรรมชลรสล้ำ เลิศเหลือ
แจกจ่ายในจอกเจือ จิตกล้า
หญิงชายชาติหนักเหนือ กิเลส
สักจอกส่งต่อหล้า อย่าให้โลกหยัน
๏ มรรคาสันติสุขซ้อง สรวลศรี
เชิญเถิดท่องนัที เที่ยวฟ้า
สะอาดสงบชีวี สว่าง
แมกวิมุติร่มหล้า สุขล้ำคำไข
๏ ใครทอรักถักรุ้ง อย่างไร
รุ้งเสกสรรหลากไหล หลากชั้น
พฤกษาปลูกพรรณใด ผลผลิต
ย่อมรับผลพฤกษ์นั้น บ่แคล้วสักหน ฯ
...........................(47. พีรมิตร)....................................
48. แสงแรก
...พระ ครู แม่ พ่อ ถัก ทอ ลูก ดี ครอบครัวสุขสันต์ (48. แสงแรก)...
๏ พระ จริง พระที่บ้าน ในเรือน
ครู มุ่ง ครูคอยเตือน รักเจ้า
แม่ คือเทพ แรกเยือน ยังโลก
พ่อ มั่น ลูกจึ่งเฝ้า ใฝ่ข้างความดี
๏ ถัก รัก ถักร่างรุ้ง.....................เรือนรมย์
ทอ ท่องหลังฝนชม....................ชีพฟื้น
ลูก ยกย่องสังคม........................คำพ่อ
ดี มั่น คงครึกครื้น......................ค่ำเช้าเคียงธรรม
๏ ครอบ จักรวาลหว่านเชื้อ..................พอเพียง
ครัว เปี่ยมรักเราเอียง......................แนบแก้ม
สุข เย็นอยู่รังเรียง........................ใจอุ่น
สันต์ กว่ากรงเฉิดแฉล้ม....................สฤษดิ์ด้วยเงินทอง
๏ หมด
ปัญ
หา
นัก
๏ เรียน
นัก
เลง
โอม
๏ ถัก แถมถึงเถื่อนถ้ำ................ถามถึง
ทอเที่ยงธรรมตราตรึง..............ท่านแท้
ลูก รำลึกคำนึง................คุณพ่อแม่เอย
ดี มั่นตามพ่อแล้................แม่ด้วยดวงใจ
๏ ครอบครัวควรค่อยค้อม..........หากัน
ครัว สุขโลกสุขพลัน...............สุขแท้
สุขสันต์สนุกสุขอนันต์................พักผ่อน
สันต์ส่องโสมกล่อมแก้...........ลูกแก้วหลับสบาย
๏ พระพรหมพลันพรั่งพร้อม..........พรหมวิหาร
ครูแต่แรกเพียรจาร.................แจ่มเจ้า
แม่มอบเมตตาการ...................สานสู่
พ่อพุ่งพลังเพื่อเข้า................เพิ่มให้เพียงพอฯ
งานนี้ใช้แนวคิดเรื่องครอบครัวสุขสันต์
หลังวันแม่แห่งชาติเรายังคง รัก แม่
...........................(48. แสงแรก ประดับดิน)....................................
49. แสงแรก
...พระ ครู แม่ พ่อ ถัก ทอ ลูก ดี ครอบ ครัว สุข สันต์ (49. แสงแรก-แก้ไขครั้งที่1)...
๏ พระ จริง พระอยู่บ้าน บาลเรือน
ครู มุ่ง ครูรักเหมือน แม่เจ้า
แม่ คือเทพ แรกเยือน ยังโลก
พ่อ มั่น ลูกจึ่งเฝ้า ใฝ่คล้อยคุณธรรม
๏ ถัก รัก ถักร่างรุ้ง เรือนรมย์
ทอ ทั่วโลกชื่นชม ชีพฟื้น
ลูก เย็นชื่นสายลม หลังหลั่ง ฝนนอ
ดี มั่น คงครึกครื้น ค่ำเช้าเคียงธรรม
๏ ครอบ จักรวาลหว่านเชื้อ พอเพียง
ครัว เปี่ยมรักเราเอียง แนบแก้ม
สุข เย็นอยู่รังเรียง ใจอุ่น
สันต์ กว่ากรงเฉิดแฉล้ม สฤษดิ์ด้วยเงินทอง
๏ หมด ปัญหายืดเยื้อ ยาวนาน
ปัญ เญศ ปัญญาญาณ ปลุกปั้น
หา เจ้าภาพต้านทาน คือพ่อ แม่เอย
นัก รัก ใยรักฝั้น ห่มฟ้ากอดดิน
๏ เรียน ศีล สมาธิแล้ว ปัญญา
นัก พิริยะพา รักแท้
เลง เลบงเก่งสัมมา ตามพุทธ ศาสน์นอ
โอม รักบริสุทธิ์แล้ จักคุ้มครองขวัญ
๏ ถัก โถมถึงเถื่อนถ้ำ ถามถึง
ทอ เที่ยงธรรมตราตรึง รักแท้
ลูก รำลึกคำนึง คุณพ่อ แม่เอย
ดี มั่นดุจพ่อแล้ แม่ด้วยดวงใจ
๏ ครอบ ครัวควรค่อยค้อม คำนับ
ครัว ค่ะครับสุขสดับ สุขแท้
สุข สันต์สนุกสุขรับ รักก่อน
สันต์ ศศิธเรศแม้ กล่อมเจ้าหลับสบาย
๏ พระ พรหมพลันพรั่งพร้อม พรหมวิหาร
ครู คลี่คำสังขาร สืบเค้า
แม่ มอบเมตตาการ มิ่งมิตร
พ่อ พุ่งพลังพุทธเจ้า แจ่มแจ้งพอเพียงฯ
งานนี้ใช้แนวคิดเรื่องครอบครัวสุขสันต์
หลังวันแม่แห่งชาติ เรายังคง รัก แม่แลพ่อ
...........................(49. แสงแรก ประดับดิน)....................................
50. (ผู้มีลมหายใจ)
........ทอรักถักรุ้ง (50. ผู้มีลมหายใจ)......
๏ ทอ...รักทอก่อไว้ ชีวิน
ทอ...รักทอแผ่นดิน เกิดเกล้า
ทอ...รักทอไฟถวิล หายโศก
ทอ...รักสุดแรงเจ้า ถักไว้ในมือ
๏ ถัก...รุ้งถักเป็นเส้น เจ็ดสาย
ถัก...รุ้งถักประกาย ทาบฟ้า
ถัก...รุ้งถักกลิ่นอาย หอมกรุ่น ใจเฮย
ถัก...รุ้งสุดแรงท้า ถักสร้างทางฝัน
๏ สายรุ้งสายรักร้อย เจ็ดสี
ม่วงครามน้ำเงินมี ก่อไว้
เขียวเหลืองแสดแดงดี ครบเจ็ด เส้นเฮย
อยู่ร่วมรวมร้อยได้ เจ็ดเส้นสามัคคี
๏ สีหนึ่งโดดเดี่ยวได้ อย่างไร
สีหนึ่งหลีกเร้นไกล หลบลี้
สีหนึ่งเคลือบแคลงใจ สีหนึ่ง
สีหนึ่งอุดมการณ์ชี้ ชีพข้าถูกเสมอ
๏ ทอรักถักรุ้งไว้ รวมกัน
ทอรักถักรุ้งพลัน เพริศแพร้ว
ทอรักถักรุ้งสรรค์ สวยสด
ทอรักถักรุ้งแก้ว เก็จล้ำธรรมแสวง
๏ ความรักถักรุ้งไว้ เจ็ดสี
รุ้งจึ่งงดงามดี เด่นฟ้า
รวมกันก่อสามัคคี รักมั่น
รุ้งกระจ่างสว่างหล้า ก่อนฟ้าใหม่เสมอ
...........................(50. ผู้มีลมหายใจ)....................................
51. (วฤก)
...............................ทอรักถักรุ้ง (51. วฤก)........................
๏ ฉลุลักษณ์สลักช้อย ช้อนวง
สรวงเสกสรรบรรจง จับเส้น
ลายสือระบือทรง ระบายสื่อ สารเอย
นาฏสระพยัญชนะเต้น แต่งถ้อยร้อยเสียง ๚
๏ รายเรียงเรียกพาทย์ซ้อง สาสน์ประโคม
ผสานสรรพศัพท์โถม ถั่งถ้อย
ร้อยกรองกึกก้องโพยม พยนต์เสก ขึ้นแล
ทรวงสุขหรือเศร้าสร้อย สั่งได้โดยประพันธ์ ๚
๏ แรบรรณราวเบิกรุ้ง รุ่งฉาย
รงค์ฉาบอัมพรลาย เลื่อมแพร้ว
โคลงฉันท์กาพย์กลอนระบาย ระบิลเฉิด- ฉันนอ
กวีถักรวงรุ้งแก้ว ก่องถ้อยกถา ๚
๏ พรรณนานาทศัพท์ฟ้อง สิ่งฝัน
สลวยสลักลายลักษณ์บรรณ บ่งชี้
รักเรขเสกลักษณ์อัน เลออัก- ขระพ่อ
ศิลปะประพนธ์นี้ ประหนึ่งรุ้งแรสี ๚
๏ เหมือนมณีน้ำหนึ่งสร้าง สังวาล
เก็จแต่ละเม็ดผสาน ผูกสร้อย
ปรุงประดิดประดอยกานท์ ประดุงกิจ กวีนา
บทแต่ละบทร้อย เรียกคล้ายคลึงกล ๚
๏ เชิญชนผู้ชื่นแล้ว เชลงศิลป์
ร่วมประดับประดาดิน ประดิษฐ์ด้วย
ทอรักถักรุ้งระบิล ระบายแผ่น หล้าเทอญ
ทำประภาษประพันธ์ท้วย เทิดล้ำคำสยาม ๚ะ๛
...........................(51. วฤก)....................................
52. (แม่จิตร)
....ฉันทอรักถักรุ้งจากใจ (52. แม่จิตร).....
๏ ฉันทอรักถักรุ้ง จากใจ
มอบปลอบขวัญคนไทย ทั่วหล้า
หวังความแตกแยกใน ประเทศ สงบเอย
คืนสู่วันหันหน้า แลกยิ้มสดใส ฯ
๏ รวมเหนือตกออกใต้ อีสาน
เร็วเร่งรักสมัครสมาน เพริศแพร้ว
หากยังทะเลาะพาล สูญเปล่า
ชาติหนึ่งเกิดมาแล้ว อย่าให้ละอายหมา ฯ
๏ เปรียบปรัชญาดั่งไม้ ขีดไฟ
หักย่อมหักทันใด หนึ่งก้าน
หากรวมหกเจ็ดไป ถึงสิบ ก้านเอย
หักใช่หักกลับต้าน อยู่ท้าแรงฝืน ฯ
๏ เหมือนผืนนภาเกิดรุ้ง หลากสี
แตกต่างสามัคคี ร่วมสร้าง
ดูแบบอย่างดีดี การเกิด รุ้งเอย
ไฉนมีคิดเลียนบ้าง อวดให้โลกเห็น ฯ
๏ เสมือนเป็นรอยยิ้มแห่ง เมืองสยาม
เคยทั่วโลกขนานนาม อ่อนน้อม
เราก็ต่างมีความ รักชาติ
เถิดมุ่งทำดีพร้อม เร่งสร้างสมานฉันท์ ฯ
๏ ฉันทอรักถักรุ้ง จริงใจ
ฝากแง่คิดชาวไทย ทั่วหล้า
วรรณศิลป์จุ่งนำไป เตือนสติ
ถึงสละชีพก็กล้า หากได้สุขศานติ์ ๚ะ๛
...........................(52. แม่จิตร)....................................
53. จุฑามาศ
....ทอรักถักรุ้ง (53. จุฑามาศ)....
1. นู่นโน่นแน่ะน่านฟ้า ไกลตา
มืดหม่นมัวหมองพา เร่งเร้า
วูบวับแวบวาบมา ไวว่อง เล่นกล
ครืนครางโครมครามเคล้า ครั่นครื้นสั่นไหว
2. ฝนฝ้าหยุดเล่นแล้ว จบลง
สรรพสิ่งกลับคืนคง ค่อยช้า
แสงสาดส่องยุพยง เสริมส่ง นำพา
แหงนเงยมองฟากฟ้า ยิ่งกว่าจิตรกรรม
3. เรืองรองรุ่งโรจน์รุ้ง รุจี
เฉกเช่นเพชรมณี จับฟ้า
แจ่มจดจับตาดี ยิ่งย้ำ จับใจ
ทุกสีในโลกหล้า รุ่งรุ้งรุ่มรวย
4. รุ้งงามเพราะครบสี ที่มี
เคียงคู่ครบครันดี ท้องฟ้า
ต่างสีต่างแถบมี ต่างสี ของตน
ถักทอแถบผืนผ้า เชื่อมไว้หนึ่งเดียว
5. ธรรมชาติที่แท้ ยังชาติ เปี่ยมธรรม
คือครูทุกศาสตร์ทำ ถ้วนหน้า
ความจริงอันมิอาจ เลี่ยงลี้ หลีกไกล
สติตั้งมั่นคงไว้ อยู่ได้อย่างดี
6. ทุกสิ่งล้วนเกี่ยวข้อง โยงใย
เปิดตาเปิดดวงใจ ให้ซึ้ง
สรรพสิ่งย่อมอยู่ใน สรรพสิ่ง หากตรอง
อยู่ร่วมด้วยธรรมครอง เลิศล้ำสุขเสมอ
...........................(53. จุฑามาศ)....................................
54. รังสิมันต์
....กล้วยไม้ กลางเมือง (54. รังสิมันต์).....
๏ จำใจจำจากบ้าน เกิดตน
กี่เจ็บต้องจำทน ปริ่มยิ้ม
จำใจใช่จำนน ต่อทุกข์
จำจดทุกบทลิ้ม- รสช้ำจึ่งปลง
๏ จงฝ่าฟันไขว่คว้า ฝันตน
รถเคลื่อนจากตำบล มุ่งหน้า
กอดเข่าเจ่าจุกทน เบียดเสียด
กว่าผ่านลูกรังล้า ขี่ม้าส่งเมือง
๏ เยื้องถนนแลหลากล้วน วิถี
คนขาดหวังยังมี กว่าร้อย
แต่เราโชคยังดี ได้ร่ำ เรียนนา
แม้ว่าทุนฝันน้อย มิด้อยกำลัง
๏ หวังหนึ่งนี้ฝากไว้ ในมือ
พร้อมเพื่อนรักหนังสือ เล่มน้อย
ตามฝันแห่งฉันคือ บัณฑิต
นับหนึ่งต้องถึงร้อย ถักร้อยดวงดาว
๏ เป็นหนุ่ม-สาวดอกไม้ สถาบัน
บานเบ่งเปล่งสีสัน แต่งแต้ม
ใจประดับคุณธรรม์ เรืองรุ่ง
เด่นดั่งกล้วยไม้แย้ม รับรุ้งจรุงเมือง
๏ เรื่องเรียนเพียรเร่งรู้ วิชา
ประสบการณ์นอกตำรา ฝึกไว้
เป็ยทรัพย์แห่งกายา ยืนยั่ง
ใครเมินใครหมิ่นไซร้ ศักดิ์สู้คำหยาม
๏ ความฝันวันจากบ้าน มาไกล
หอบรักหอบหัวใจ กลับบ้าน
พร้อมคุณค่าข้างใน เต็มเปี่ยม
จักช่วยเหลือทุกด้าน กิจทั้งราษฎร์-หลวง
๏ แสงดวงอาทิตย์จ้า หลังฝน
รุ้งหนึ่งปรากฏตน เด่นฟ้า
รับแม่พิมพ์แห่งชน อนาคต งามแฮ
เพียรก่อศิษย์เก่งกล้า เพื่อสร้างสังคม
๏ อุดมการณ์กอปรเกื้อ ป่า-กรุง
อุทิศทุกแรงผดุง บ่งชี้
พร้อมสู้ผ่านโค้งคุ้ง ความทุกข์
หวังแห่งกล้วยไม้นี้ จักสร้างโลกสวย
...........................(54. รังสิมันต์)....................................
55. รังสิมันต์
...กล้วยไม้ กลางเมือง (55. รังสิมันต์-แก้ไขครั้งที่1)...
๏ จำใจจำจากบ้าน เกิดตน
กี่เจ็บต้องจำทน ปริ่มยิ้ม
จำใจใช่จำนน ต่อทุกข์
จำจดทุกบทลิ้ม- รสช้ำจึ่งปลง
๏ จงฝ่าฟันไขว่คว้า ฝันตน
รถเคลื่อนจากตำบล มุ่งหน้า
กอดเข่าเจ่าจุกทน เบียดเสียด
กว่าผ่านลูกรังล้า ขี่ม้าส่งเมือง
๏ เยื้องถนนแลหลากล้วน วิถี
คนขาดหวังยังมี กว่าร้อย
แต่เราโชคยังดี ได้ร่ำ เรียนนา
แม้ว่าทุนฝันน้อย มิด้อยกำลัง
๏ หวังหนึ่งนี้ฝากไว้ ในมือ
พร้อมเพื่อนรักหนังสือ เล่มน้อย
ตามฝันแห่งฉันคือ บัณฑิต
นับหนึ่งต้องถึงร้อย ถักร้อยดวงดาว
๏ เป็นหนุ่ม-สาวดอกไม้ สถาบัน
บานเบ่งเปล่งสีสัน แต่งแต้ม
ใจประดับคุณธรรม์ เรืองรุ่ง
เด่นดั่งกล้วยไม้แย้ม รับรุ้งจรุงเมือง
๏ เรื่องเรียนเพียรเร่งรู้ วิชชา
ชีวิตนอกตำรา ฝึกไว้
เป็นทรัพย์แห่งกายา ยืนยั่ง
ใครเมินใครหมิ่นไซร้ ศักดิ์สู้คำหยาม
๏ ความฝันวันจากบ้าน มาไกล
หอบรักหอบหัวใจ กลับบ้าน
พร้อมคุณค่าข้างใน เต็มเปี่ยม
จักช่วยเหลือทุกด้าน กิจทั้งราษฎร์-หลวง
๏ แสงดวงอาทิตย์จ้า หลังฝน
รุ้งหนึ่งปรากฏตน เด่นฟ้า
คือ(แม่)พิมพ์หล่อมวลชน อนาคต งามแฮ
เพียรก่อศิษย์เก่งกล้า เพื่อสร้างสังคม
๏ อุดมการณ์กอปรเกื้อ ป่า-กรุง
อุทิศทุกแรงผดุง บ่งชี้
พร้อมสู้ผ่านโค้งคุ้ง ความทุกข์
หวังแห่งกล้วยไม้นี้ จักสร้างโลกสวย
...........................(55. รังสิมันต์)....................................
56. รังสิมันต์
...กล้วยไม้ กลางเมือง (56. รังสิมันต์-แก้ไขครั้งที่2).....
๏ จำใจจำจากบ้าน เกิดตน
กี่เจ็บต้องจำทน ปริ่มยิ้ม
จำใจใช่จำนน ต่อทุกข์
จำจดทุกบทลิ้ม- รสช้ำจึ่งปลง
๏ จงฝ่าฟันไขว่คว้า ฝันตน
รถเคลื่อนจากตำบล มุ่งหน้า
กอดเข่าเจ่าจุกทน เบียดเสียด
กว่าผ่านลูกรังล้า ขี่ม้าส่งเมือง
๏ เยื้องถนนแลหลากล้วน วิถี
คนขาดหวังยังมี กว่าร้อย
แต่เราโชคยังดี ได้ร่ำ เรียนนา
แม้ว่าทุนฝันน้อย มิด้อยกำลัง
๏ หวังหนึ่งนี้ฝากไว้ ในมือ
พร้อมเพื่อนรักหนังสือ เล่มน้อย
ตามฝันแห่งฉันคือ บัณฑิต
นับหนึ่งต้องถึงร้อย ถักร้อยดวงดาว
๏ เป็นหนุ่ม-สาวดอกไม้ สถาบัน
บานเบ่งเปล่งสีสัน แต่งแต้ม
ใจประดับคุณธรรม์ เรืองรุ่ง
เด่นดั่งกล้วยไม้แย้ม รับรุ้งจรุงเมือง
๏ เรื่องเรียนเพียรเร่งรู้ วิชชา
ชีวิตนอกตำรา ฝึกไว้
เป็นทรัพย์แห่งกายา ยืนยั่ง
ใครเมินใครหมิ่นไซร้ ศักดิ์สู้คำหยาม
๏ ความฝันวันจากบ้าน มาไกล
หอบรักหอบหัวใจ กลับบ้าน
พร้อมคุณค่าข้างใน เต็มเปี่ยม
จักช่วยเหลือทุกด้าน กิจทั้งราษฎร์-หลวง
๏ แสงดวงอาทิตย์จ้า หลังฝน
รุ้งหนึ่งปรากฏตน เด่นฟ้า
คือ(แม่)พิมพ์หล่อมวลชน อนาคต งามแฮ
เพียรก่อศิษย์เก่งกล้า เพื่อสร้างสังคม
๏ อุดมการณ์กอปรเกื้อ ป่า-กรุง
อุทิศทุกแรงผดุง บ่งชี้
พร้อมสู้ผ่านโค้งคุ้ง ความทุกข์
หวังแห่งกล้วยไม้นี้ จักสร้างโลกสวย
...........................(56. รังสิมันต์)....................................
57. ครูพิม
.....ทอรักถักรุ้ง (57. ครูพิม)......
๏ ไทยทุกภาคทุกข์ล้น ท่วมดิน
ฝนที่รดหลั่งริน ถั่งล้น
มวลนกผกโผบิน เริ่งร่า
ดุจดั่งปลาสุขล้น เพราะน้ำหลั่งนอง
๏ หยาดหยดรดเล็กน้อย เมตตา
จากทุกทิศให้มา ดับร้อน
สองมือยื่นส่งมา คอบจับ
ดึงยกคอยปกร้อน เพื่อให้บรรเทา
๏ สายใยสายรักนี้ สวยงาม
ดุจรุ่งรุ้งวับวาม ขอบฟ้า
จุนเจื่อเพื่อโอบยาม หมองหม่น
ดั่งตะวันส่องหล้า ลบล้างสร้างบุญ
๏ ทอรักถักเส้นรุ้ง เรืองรอง
สายส่งสร้อยปรองดอง มั่นไว้
ตระการเจิดเลิศครอง ก่องเก็จ
ผืนแผ่นดินจึ่งไร้ หมดสิ้นตรอมตรม
๏ สายใยปมรักเกื้อ แก่กัน
ทอรักจักผูกพัน พี่น้อง
เหนือใต้ไม่แปรผัน ปันแบ่ง
ต่างเกิดมาร่วมท้อง แผ่นด้าวดินเดียว
๏ เหลียวมองปองดับร้อน เพื่อไทย
ปลูกรักรวมร่วมใจ อย่าช้า
บ้านเมืองเฟื่องฟูไว งามยิ่ง
ใต้ร่มธรรมพ่ออ้า โอบอุ้มคุ้มครอง
๏ ทอรักร่วมถักรุ้ง เรื่องรอง
หลายหลากมากสีปอง ผูกไว้
โยงใยผ่านการตรอง ผ่องจิต
งามยิ่งงามยิ่งไซร้ ทั่วถ้วนถิ่นไทย
๏ ใยรักจักแน่นแฟ้น ยืนยง
ไทยทั่วถิ่นยังคง สุขล้น
พบสุขทุกข์คลายลง เป็นแน่
สายรักพาไทยพ้น สุขล้ำพันทวี
...........................(57.ครูพิม)....................................
58. อภัย
........................ทอรักถักรุ้ง (58. อภัย)...............
๏ อยากทอรักถักรุ้ง รวมสี
ทั้งเจ็ดเพชรมณี ที่แพร้ว
รวมหนึ่งซึ่งปฐพี พี่เพื่อน น้องนา
ทอถักรักรวมแล้ว เลิศหล้าเลื่อนสวรรค์
๏ ใฝ่ฝันวันแจ่มหล้า หลังฝน
รุ้งรุ่งประกายจน แจ่มจ้า
มือมัวมั่วหมองมล มอดหมด
ไทยไถ่ทุกข์ท่วมถ้า เทิดไท้ถักทอ
๏ พอเถอะทะเลาะเบาะแว้ง วุ่นวาย
คิดต่างต่างเอาตาย ตอบให้
คิดผิดคิดใหม่ปลาย ปรับเปลี่ยน แปลงเฮย
สีต่างต่างวางได้ เด่นด้วยพรหมวิหาร
๏ เหลือแดงท่านแบ่งแล้ว ได้อะไร
ทิฐิมานะไป ไป่เว้น
อัตตาอัดเต็มใจ อึดอัด อกนา
ยึดมั่นถือมั่นเร้น หลีกได้ร้ายสูญ
๏ ทอรักพูนเพิ่มโพ้น พสุธา
มีจิตคิดเมตตา แต่งแต้ม
เติมใจใส่กรุณา เนาเนิ่น นานเนอ
อภัยจิตคิดยิ้มแย้ม อยู่ยั้งเยื่อใย
๏ ไทยเทิดไทยเที่ยงแท้ ถาวร
พุทธพจน์จดจำสอน สู่หล้า
ทอธรรมเทิดอาทร ท่วมรัก ล้นแล
ทอรักถักรุ้งจ้า แจ่มแจ้งแสดงสี
...........................(58. อภัย)....................................
59. อภัย
......................ทอรักถักรุ้ง (59. อภัย).........................
๏ รุ้งยังมีเจ็ดถ้วน แถบสี
แพรวพร่างต่างมณี แต่งฟ้า
ไทยหรือจะไม่มี สีกว่า หนึ่งเฮย
เหลือร่วมแดงแต่งหล้า ร่วมสร้างทางดี
๏ เจ็ดสีรุ้งอยู่หร้วม รวมพลัน
ไทยแปลกแยกสีสัน ใส่ร้าย
ตีฆ่าด่าว่ากัน ก่อวุ่น วายพ่อ
ทะเลาะเบาะแว้งคล้าย ขุ่นแค้นแสนสมัย
๏ ไทยทอรักถักรุ้ง รุ่งเรีอง
ดุจประทีปเด่นประเทือง ประเทศแท้
ดั่งรุ้งไม่มุ่งเคือง คงอยู่ รวมแฮ
สีมากงามไม่แพ้ พร่างแม้นแดนสวรรค์
๏ ไทยนั้นไม่อยู่ได้ สีเดียว
สีอื่นไม่กลมเกลียว กอบกู้
ยามศึกจะหวาดเสียว สู้ศึก ไฉนนา
สีต่างต่างรบสู้ ต่างต้องต่างตาย
๏ หมายรวามสีทั้งหมด มาถัก
เป็นหนึ่งซึ้งด้วยรัก สมัครหมั้น
เส้นเดียวเกี่ยวประจักษ์ รุ้งรุ่ง เรืองนา
ดังเชือกหลากเกลียวชั้น มั่นแม้นมโนหมาย
๏ สลายโกรธปองรักด้วย ปรองดอง
แสงรักดุจแสงทอง ส่องฟ้า
มืดมนหม่นมนหมอง มลหมด มลายแล
แสงสัทธรรมส่องหล้า รักล้ำรุ่งเรือง
...........................(59. อภัย)....................................
60. (นกผี> กวีคำผวน-กวนวคำผี-กวนหวีคำพระ<หนีผก)
...ทุ่งสายร้างในทางสายรุ้ง (60. นกผี> กวีคำผวน-กวนวคำผี-กวนหวีคำพระ<หนีผก)...
ชุดโครงชื่อ ทุ่งสายร้างในทางสายรุ้ง
โครงสี่สุภาพในรูปแบบกระทู้คำกลโคลงผวน ชื่อ กลโคลงผวน “พยัคฆ์ครวญหาคู่”
แต่ละบาทกลโคลง เน้นคำพยัญชนะคู่เหมือนในคู่ผวนหน้าบาทคำโคลง
๏ ทอ – ใส่ ไทยส่อสร้าง ทางทำ – ลายแล
รัก – สื่อ รื้อศักดิ์, สำ รวจ, ร้าว
ถัก – จีบ ถีบจักรจำ ทนทุก – ท่าฤา
รุ้ง – นั่น รั้นนุ่งน้าว รักล้วนเลือนลาง
๏ ทุ้ง – นาง ทางนุ้งน้อย ถอยถอด
รัก – ก่อ หล่อกักกอด ลูบไล้
ถัก – แหลก แถกหลักรอด ท่าทุกข์ – ทนแล
รอ – แห่ แหลห้อให้ เหล่าร้ายลวนลาม
๏ รอ – ห้าม รามห่อห้อย ลอยลม---------à(รามสื่อความนัยถึง พ่อขุนรามคำแหง)
ทาง – ผ่านท่านพรางพรม ทอดทิ้ง
สาย – รัก ศักดิ์หลาย ‘รมณ์ โทรมทรุด
รุ้ง – เด่น เล่นดุ้งดิ้ง ฤ รุ้งลายเลือน
๏ รอ – เคลื่อน เลื่อนข้อคิด แลฤา
ทุ่ง – รัก ถักรุ้งหรือ เที่ยงแท้
สาย – เที่ยง เสียงทายถือ สิทธิ์สับ – สนเวย
ร้าง – สิ ริสร้างแส้ ฤ รุ้งหลังลาย
๏ สร้าง –ชาย สายช้างเชือก สารศึก – ษาแน
คู่ – แหย่ แค่อยู่ยึก คึกข้อง
ครวญ – นิด คิดนวลนึก คอยคู่
สม – จิต สิทธิ์จมจ้อง สับสิ้นเสือสิงห์
๏ สร้าง – หญิง สิงห์ย่างเยื้อง ศึกสา – ระแน
คม – อยู่ คู่ยมยา ข่มไข้
ควร – ให้ ใคร่หวนหา คู่คิด
สู้ – รัก ศักดิ์รู้ไร้ สิทธิ์สร้างศักดิ์ – เรือนฤา แม่นาบารมี
คำผวนสำนวนพื้นบ้าน......เคล็ดคำโบราณไขขานปริศนา
คำคมอุปมา........................อุปมัยอธิบายแล
คำ-ใกล้เกลือกินด่าง............ใช้คำอ้างข้างคูแน่
ไขคำครูนำแม่......................แขไขแก้กับเหลือกิน
คำ – น้ำร้อนปลาเป็น............น้ำเย็นปลาตาย – ได้ยิน
อยู่แล้วแก้วชาชิน .................ฤาสิ้นคิดศิษย์ไขคำ
ลองผวนคำดูได้....................ไขความนัยใบ้บอกย้ำ
เตือนให้เข้าใขธรรม..............ใช้ช่วยนำคลำหาทาง
สร้างครอบครัวรอบรู้..............ชั่วดีคู่สมคู่สร้าง
ไยเล้าเจ้าหย่าร้าง.....................ผวนดูบ้างกระจ่างใจนา
.................(60. นกผี> กวีคำผวน-กวนวคำผี-กวนหวีคำพระ<หนีผก) ......................
61. (พุ่มพฤกษ์)
....ความรักถักความห่วงใย (61. พุ่มพฤกษ์)....
๏ หากรักประหนึ่งแม้น เม็ดฝน
หยาดฉ่ำย่อมชื่นยล ชีพซึ้ง
โปรยปรุงเปียกปะปน ไป่เปล่า ปรีดิ์นา
กลบระอุเคียดขึ้ง ขาดร้อนครวญราน
๏ หลังการกอปรรักแล้ว แลดู
เย็นอิ่มอุ่นอดสู เสกอ้าง
วงจรเปลี่ยนปรับปู ฐานแห่ง ชีพแฮ
สำเร็จฤาเคว้งคว้าง ไขว่คว้าโดยตน
๏ กลการถักเลื่อมรุ้ง ลาวัณย์
กรองกระไอฝนสรรค์ สฤษฎ์แต้ม
รังสีแห่งสูรย์หัน หาจุด-เริ่มนอ
กำเนิดวาดหยาดแย้ม รูปรุ้งลักษณา
๏ มนตราผูกรักคล้อง ครองใจ
เกี่ยวทิพย์แห่งสายใย อยู่ยั้ง
ความดีดุจผืนไหม มาห่ม ขวัญฮา
จึ่งประสบสุขทั้ง ที่ร้อนแลหนาว
๏ พิศพราวเพลินขอบโค้ง คคนานต์
หลงเสน่ห์แห่งรุ้งสาน สื่อต้อง
บุญกรรมใช่บันดาล ออกเด่น-ดีฤา
เถือกรักจักเกี่ยวข้อง ขอบคุ้งใจเสมอ
๏ บำเรอรักถักรุ้ง ลออสี
สนตะเข็บความดี เด่นแท้
โปรยปรุงเปี่ยมปรานี เนาดอก-ดวงเฮย
ทอเจ็ดประกายแพ้ พ่ายรุ้งรักประสาน
...........................(61. พุ่มพฤกษ์)....................................
62. (ทร ดิษฐสุวรรณ
.....ทอรักถักรุ้ง (62. ทร ดิษฐสุวรรณ)......
๏ ใยรักหอมกรุ่นฟุ้ง ฟูหาว
ลอยฟ่องถึงเดือนดาว ดื่มได้
รักวิเศษรักราว อมฤต ทิพย์แล
หวานรสหวานรสไล้ เลิศล้ำรักหลอม
๏ ยินยอมทุกอย่างแม้ ชีพมรณ์
ทอดร่างซบดินดอน ดับสิ้น
สูญเสียนิ่งสนิทนอน ในนรก นิรันดร์แล
ไหวว่อนวิญญาณดิ้น แด่วดิ้นรักเดียว
๏ เหลียวแลเหลียวไล่ริ้น ยุงไร
เหลือบเหลือมตอมเจาะไร ไป่ช้า
มือกวักแกว่งไหวไหว เวียนว่อน
เพียรเพ่งเนตรเจิดจ้า จ่อจ้องคุ้มภัย
๏ ไปดูจันทร์แจ่มแจ้ง นวลจินต์
ขวัญร่ายจึงขวัญบิน สู่ฟ้า
ลำนำขับไหลริน ระรวยกล่อม
ขอคชขอมัยม้า มั่วข้าวถึงแกง
๏ หนาวแฝงรักห่มให้ หนาวหาย
ร้อนรุ่มรุกร้อนผาย ผ่านพ้น
พัดวีว่อนมาดหมาย หมดรุ่ม ร้อนแล
หลับร่างแรงรักล้น ละล้วงลักหอม
๏ ถนอมทบรักท้น ทอรัก
สวยสดสายรุ้งถัก ถี่ถ้วน
เป็นถนิมงดงามนัก เนียนนุ่ม
คือรักพิสุทธิ์ล้วน ไป่แล้ง…‘พ่อ’...รัก
...........................(62. ทร ดิษฐสุวรรณ)....................................
63. (หยกฟ้า จันทบูร)
......ทอรักถักรุ้ง (63. หยกฟ้า จันทบูร).....
๏ อันความรักรุ่มร้อน สุมทรวง
เกิดแก่ชนทั้งปวง ทุกผู้
หญิงสาวหนุ่มหมายควง เคียงคู่ ตนเฮย
ดักลอบต้องหมั่นกู้ เพื่อได้ปลางาม
๏ ติดตามอยู่ต่อเหนื้อง หวังปอง
ประคับประหงมครอง เพื่อได้
ทำดีต่อเนื้อทอง มิว่าง เว้นนา
เหนื่อยยากลำบากไซร้ ไม่ท้อเลยเทียว
๏ ไม่เลี้ยวลดปดโป้ หลอกลวง
ใจมั่นสุดาดวง หนึ่งแท้
คราเจ็บป่วยถามทวง ห่วงยิ่ง ตนนอ
เอาร่างเข้าแลกแม้ เหล่าร้ายหมายปอง
๏ เก็บเงินทองนิดน้อย เรื่อยมา
ขยันต่องานนานา ห่อนเว้น
ทนเมื่อยเหนื่อยกายา มิเลี่ยง หลบเฮย
มุ่งหมั่นใช่พูดเหล้น แน่แท้จริงใจ
๏ ขอเพียงให้นุชน้อง ปรานี
รับรักที่พี่มี ต่อน้อง
ขอรักเท่าชีวี พี่ยิ่ง ใครนา
จะจัดเตรียมหอห้อง เพื่อพร้อมแต่งงาน
๏ วานบอกพ่อแม่น้อง โปรดรอ
ตัวพี่จักสู่ขอ ถูกต้อง
สินสอดอย่าแพงพอ ความรัก นั้นแฮ
ชนทั่วจักแซ่ซร้อง รักนั้นสราญรมย์
๏ สมหวังดังจิตแล้ว ชื่นบาน
เริ่มก่อหลักปักฐาน มั่นไว้
ขยันซึ่งการงาน ขยายแผ่ เพิ่มนา
รักแนบสนิทให้ ก่อเกื้อสกุลวงศ์
๏ ส่งเสริมเพิ่มพอกให้ เพียบพูน
รักยิ่งวงศ์ตระกูล สืบสร้าง
ไมตรียื่นประยูร เครือญาติ กันเฮย
สองฝักสองใฝ่ข้าง แน่นั้นนานเนา
๏ ลูกเราสองเกิดแล้ว แก้วตา
ชายเช่นเฉกอาชา เด่นด้าว
หญิงแฉล้มแจ่มโสภา ใครเท่า เทียมฤา
ดุจโซ่ทองเหนี่ยวน้าว นุชโน้มใจเรียม
๏ เลี่ยมเล้เรืองเหลือบรุ้ง พรรณราย
อ้อมโอบฟ้าหลากสาย เจิดจ้า
รัศมีแผ่กระจาย จรัสเฟื่อง
สถิตอยู่คู่หล้า โลกนี้นิรันดร์
...........................(63. หยกฟ้า จันทบูร)....................................
64. (หยกฟ้า จันทบูร)
......ภายใต้ร่มพระบารมี (64. หยกฟ้า จันทบูร).....
๏ เกิดกายชายชาติแท้ เรืองนาม
แดนถิ่นดินสยาม เฟื่องฟุ้ง
จากเด็กเติบโตความ จำมั่น ใจเฮย
สิ่งต่างรุ่งโรจน์รุ้ง จรัสล้วนชวนชม
๏ น่าภิรมย์ร่มรื้น เริงใจ
มากสิ่งอ่าอำไพ สุดสล้าง
ธรรมชาติไสว ชุ่มชื่น ทรวงแฮ
งามยิ่งหาสิ่งอ้าง เทียบนั้นบ่มี
๏ เขียวขจีทุ่งท้อง นาไทย
ลิบลิ่วแลดูไป สุขแท้
เคยงานหว่านดำไถ มาก่อน นี้นา
ไอกลิ่นโคลนเปี่ยมแปล้ คลุกเคล้าเนานาน
๏ กาลหมุนเวียนเปลี่ยนแล้ว ห่อนคืน
ปัจจุบันขมขื่น ปวดร้าว
ทนสู้อยู่กล้ำกลืน ทุกข์ท่วม ทรวงเฮย
หาสิ่งพึงแลกข้าว วิ่งซื้อคนกลาง
๏ หว่างเลวร้ายรุ่มร้อน รุกราน
มีศาสน์ร่มรื่นมาน มอบให้
แลธรรมช่วยประสาน ทุกข์สร่าง ลงนา
ดุจทิพย์โชลมไล้ ผ่อนร้อนเย็นลง
๏ ปลดปลงเคืองขุ่นข้อง คลี่คลาย
ธรรมอยู่คู่ใจกาย บ่เว้น
วารวันค่ำเช้าสาย สติ ครองนอ
จิตมุ่งเนืองเนืองเน้น ใฝ่ข้างกุศลกรรม
๏ สุดฉ่ำชื้นชื่นแท้ แดดวง
เป็นราษฎร์สุขในทรวง ยิ่งแล้
หนึ่งในพสกฯ ปวง ภายร่ม บารมี
พบสุขเนาถ่องแท้ ปราศฯ สิ้นโพยภัย
๏ ภายใต้ร่มฉัตรชั้น อร่ามเรือง
องค์เทพฯ พระประเทือง ประทานให้
เมตตาหลั่งนองเนือง มีอยู่ ตลอดเฮย
มิสร่างเว้นว่างไซร้ หยาดน้ำโชลมดิน
๏ ทั่วถิ่นไทยท่วมท้น สุขฉนำ
ทุกย่านหย่อมน้อมนำ พรั่งพร้อม
ถวายสัตย์ต่อทรงธรรม ตราบชั่ว กาลแฮ
จะภักดิ์ทูนเทิดน้อม ต่อไท้ทุกพระองค์
๏ ขอทรงพระปราศฯ สิ้น ภยันตราย
ห่างทุกข์โรคากราย เกลือกกล้ำ
พระชนม์ชีพยืนหลาย มากยิ่ง
ผองเหล่าพสกฯ ย้ำ กราบเบื้องบาทบงสุ์
...........................(64. หยกฟ้า จันทบูร)....................................
++++++++++++++++++++++++++++
65. ปรีดี
...................ทอรักถักรุ้ง (65. ปรีดี)...............
๏ ยามทอรักถักรุ้ง รุ่งวิจิตร
ต้องรอบรู้ถักคิด ถักแก้
ปราชญ์ท่านว่าถูกผิด ควบคู่ กันนา
อย่าระเริงหลงแล้ เร่งรู้เรียนอุบายฯ
...........................(65. อภัย)....................................
66. วสันต์
...... “ทอรัก ถักรุ้ง” ใจมุ่งถวายพรวันพ่อ (66.วสันต์).....
๏ ทอ ใยใจใฝ่รัก สัมพันธ์
รัก ร่วมชาติเดียวกัน แซ่ซ้อง
ถัก เยื่อใยสื่อสาร รวมใจ เป็นหนึ่ง
รุ้ง ทองผ่องเกียรติก้อง ร่มฟ้า ธงไทย
๏ ใจ ต่อใจต่างร่วม สามัคคี
มุ่ง เสริมพระบารมี นอบน้อม
ถวายพร ต่างพร้อมพลี ภักดีพระเกียรติ์
วันพ่อ ราษฎร์เพียบพร้อม โลกล้วน สรรเสริญ
...........................(66.วสันต์)....................................
67. บุญยกรณ์
..........ทอรักถักรุ้ง (67. บุญยกรณ์)..........
๏ ทอรักมักไม่ให้ ใครชม
ครวญครุ่นคิดอารมณ์ ข่มคลุ้ง
มาพบเพื่อชิดชม กายอุ่น
คอยเมื่อปักถักรุ้ง พรุ่งนี้ แนบทรวง
๏ แอบทอรักพี่ไว้ ปลอดภัย
ทุกสิ่งพลันสงสัย ไม่ฟุ้ง
คงพบคู่ดูใจ หลายแหล่ง
รอข่าวมักถักรุ้ง ส่งท้าย ตามกาล
...........................(67. บุญยกรณ์)....................................
68. บุญยกรณ์
..............ทอรักถักรุ้ง (68. บุญยกรณ์)........
๏ ทอเพียงนิดไม่ช้า ฝันไกล
รักไม่พร้อมหักหาญ ว่ากล้า
ถักถ้วนถี่กลับไป ค่ำเช้า
รุ้งเจ็ดสีเจิดจ้า น่าให้ ความจริง
๏ มักใจรอเร้ารื่น วันไป
คิดใช่จะวางใจ ทันช้ว
อยู่คู่เคียงเพียงไว้ ฟื้นตื่น
พอสำแดงแรงกล้า เพื่อได้ บอกชม
...........................(68. บุญยกรณ์)....................................
69. ไว
..................ทอรักถักรุ้ง (69. ไว)....................
๏ เก็บรักมาทอให้ แพรวพรรณ
รักชาติศาสน์กษัตริย์อัน เทิดไท้
รักบุพการีกตัญ- ญูยิ่ง นาพ่อ
รักมิตรรักคู่ไซร้ สุดซึ้อ อนาทร
๏ วอนไทยทุกถิ่นแคว้น แดนสยาม
ลดละเลิกสิ่งทราม ชั่วร้าย
อบายมุขทุกนาม แหนงหน่าย พ่อเฮย
อย่ามองอย่าเข้าใกล้ หลีกเร้นราหนี
๏ รักดีมีใจร่วม มาทอ
เป็นแพรพรรณพันศอ สุดซึ้ง
สังคมอ้าแขนรอ รับร่วม พัฒนาฮา
ไม่เบี้ยวไม่บูดบึ้ง บอกให้คนเห็น
๏ เย็นศิระเพราะพระ บริบาล
ทอรักจักชื่นมาน มั่นแท้
มาถักเป็นรุ้งงาม งามงด พ่อนา
เจ็ดสีรังสีแผ่ เพื่อป้องผองไทย
๏ ใจขอทอรักให้ เห็นผล
รักดีทั่วทุกชน พรั่งพร้อม
ถักรุ้งร่วมกมล มิตรมิ่ง แม่เชย
วอนรังสีแห่ห้อม หุ้มฟ้าคุ้มดิน
...........................(69.ไว)....................................
70. บุญรักษ์
......ทอรักถักรุ้ง (70. บุญรักษ์).............
๏ ดวงจันทร์จรสู้ท้อง นภา
ฉายแสงผ่านเมฆา สู่โลก
ห้อมล้อมด้วยดารา พราวพร่าง
โอ้จันทร์เจ้าช่างโชค มากล้นเหลือหลาย
๏ ไป่ตายฉันจักต้อง เป็นดาว
ฉายแสงผ่องสกาว ทั่วบ้าน
ห้อมล้อมด้วยชนชาว ไทยพี่น้องเฮย
กอปร์กิจบ่เกียจคร้าน รับใช้ประชาชน
๏ คนรวยคนจนล้วน เป็นคน
อย่าหมิ่นเหยียดหยามคน ต่ำต้อย
กรรมเวรจักเรียนวน มาสู่ ตนนา
จงช่วยคนเล็กน้อย หลุดพ้นกรรมเวร
...........................(70. บุญรักษ์)....................................
71. พิมลวัลย์
............................ทอรักถักรุ้ง (71. พิมลวัลย์)................
บุคคลใน ไร้รัก ประจักษ์จิต ดุจชีวิต ไร้สีสัน อันสดใส
เมื่อไร้รัก ก็ไร้หวัง กำลังใจ จะก้าวไป บนโลกกว้าง เส้นทางเดิน
คำว่ารัก มีมากมาย ล้วนหลายหลาก ปราศจาก โครงสร้าง ความห่างเหิน
รักพ่อแม่ เพื่อนพ้อง อย่ามองเมิน โลกสรรเสิญ รักไม่ร้าง ห่างใจคน
รักสามี ภรรยา หรือว่าบุตร อย่าสิ้นสุด เยื่อแย่ ทุกแห่งหน
แย่ความรัก จริงใจ ให้ทุกคน ได้ยินยล แรงแห่งรัก สามัคคี
รวมทอรัก ถักรุ้ง บำรุงจิต เพื่อชีวิต ยืนหยัดอยู่ สมศักดิ์ศรี
แผ่ใยรัก ทั่วหล้า ปฐพี เพื่อชีวี อันมีสุข ของทุกคน
ชนชาติใด ไร้รัก สมัครสมาน ต้องร้าวฉาน ทุกข์ระทม ทุกแห่งหน
ชนชาติใด ไร้รัก เมตตาคน พาอับจน จวบชีวิต นิจนิรันดิ์
ไม่ว่าท่าน เกิดหนใด ในโลกหล้า โปรดช่วยมา ทอใยรัก ถักสีสัน
ชาติสู่ชาติ ชนสู่ชน จนนิรันดิ์ รวมสร้างฝัน ให้ยืนยาว ก่อนก้าวเดิน
เกิดเมืองไทย สัญชาติไทย คือไทยแท้ ขอเพียงแค่ รักกันไว้ อย่าห่างเหิน
ไทยรักไทย ไทยช่วยไทย ไทยเจริญ อย่ามัวเพลิน ให้ลาภยศ มาบดบัง
ขอวิงวอน ผองเพื่อน อย่าเลือนรัก รวมกันถัก ช่วยกันทอ ขอฝากฝัง
ช่วยกันเถิด สามัคคี คือพลัง ให้ไทยยัง คงอยู่ คู่แผ่นดิน
...........................(71. พิมลวัลย์)....................................
72. (ธีรัตนชาติ)
..........ทักรักถักทอรุ้ง สู่สายใยแห่งรัก (72.ธีรัตนชาติ-ส่งครั้งที่ 1)...............
๏ ทอรักถักก่อแก้ว แพรวไหม
ถักใส่กล่องดวงใจ ใคร่แท้
ทอรักไม่ทอใจ หาใช่ รักจริง
รุ้งยิ่งงามไม่แพ้ ค่าล้ำ มากมี
๏ รุ้งเจ็ดสีช่างสร้าง หนทาง สวรรค์
แดดส่องปรากฏพลัน ม่านฟ้า
ดั่งเช่นสิ่งสรรค์สร้าง คงมั่น บรรจง
องค์เหล่าเทวานั้น เห็นพ้อง ต้องใจ
๏ ทอสิ่งใดไหนแน่ เท่ารัก ของแม่
ท่านหมั่นเฝ้าพิทักษ์ ปกป้อง
ยุงไรไต่ตอมมัก ปัดเป่า พ้นภัย
หวังมุ่งเจ้าเติบใหญ่ จักให้ ดูแล
๏ ถักทอรักแซ่ซ้อน ซ่อนกลิ่น
ลูกดั่งเหมือนดูหมิ่น เก่งกล้า
หลงเริงรักถวิล เกลียวคลื่น กลืนกิน
ยังบ่อตื่นหลับแล้ว ลูกแก้ว มณี
๏ ทอถักทอรักยุ่ง ฟุ้งซ่าน
ถนอมรักมาเนิ่นนาน ผ่านช้า
เรียนรู้รักผ่านกาล เลยล่วง
เป็นช่วงรักแรกแย้ม จักต้อง อภัย
๏ ดอกบัวไม่ขาดสิ้น อินทรีย์
รักแม่ล้นมากมี ก่อเกื้อ
ขอให้ลูกคิดดี แปรเปลี่ยน เวียนมา
ทุกสิ่งไม่ผิดเพี้ยน เศษเสี้ยน หลุดลอย
๏ ตั้งจิตไปสู่รุ้ง มุ่งคืน พื้นผ้า
มิใช่ไหมใยขมขื่น ฝืนสู้
เข็นฝ้ายไป่กล้ำกลืน พลิกฟื้น ยืนยง
เย็นจิตพิษผ่อนรู้ อย่าละ ศีลธรรม
๏ แรกรักจำบ่อท้อ โศกเศร้า เปล่าเปลี่ยว
จงอย่าลุ่มหลงเงา อื่นได้
กุหลาบเริ่มเหี่ยวเฉา เก็บคว่ำ แขวนไว้
ฝึกจิตสมาธิไซร้ ไม่ช้า ก้าวผ่าน
๏ ทอรักสานถักรุ้ง ไม่ต้อง ปรุงแต่ง
อันเพชรแท้น่ามอง อยู่แล้ว
แม้นแสงไม่สาดส่อง กระทบ สบตา
คุณค่ายังพร่างแพรว ฉายแวว สุกใส
๏ รุ้งทอใจถักให้ สายใย รักแม่
ประทับอยู่ภายใน จิตเจ้า
หากแม้อยู่แห่งใด ระลึก เห็นหน้า
เป็นดั่งฝนย่ำเช้า ชุ่มชื้น อุรา
๏ ทอรักมามากล้น บนท้อง นภา
ทำผิดคิดไตร่ตรอง พูดดี ทำดี
เก้าเดือนอยู่ในท้อง เกาะเกี่ยว ผูกพัน
วันที่สิบสองนี้ กราบเท้า “คุณแม่”
...........................(72. ธีรัตนชาติ)....................................
73. (ธีรัตนชาติ)
...ทักรักถักทอรุ้ง สู่สายใยแห่งรัก (73. ธีรัตนชาติ)(ส่งครั้งที่ 2)...
๏ ทอรักถักก่อแก้ว แพรวไหม
ถักใส่กล่องดวงใจ ใคร่แท้
ทอรักไม่ทอใจ หาใช่ รักจริง
รุ้งยิ่งงามไม่แพ้ ค่าล้ำ มากมี
๏ รุ้งเจ็ดสีช่างสร้าง หนทาง สวรรค์
แดดส่องปรากฏกลาง ม่านฟ้า
เฉกเช่นสิ่งสรรค์สร้าง คงมั่น บรรจง
องค์เหล่าเทวานั้น เห็นพ้อง ต้องใจ
๏ ทอสิ่งใดไหนแน่ เท่ารัก ของแม่
ท่านหมั่นเฝ้าพิทักษ์ ปกป้อง
ยุงไรไต่ตอมมัก ปัดเป่า พ้นภัย
หวังมุ่งเคียงร่วมห้อง จักให้ ดูแล
๏ ถักทอรักแซ่ซ้อน ซ่อนกลิ่น
เหมือนดั่งถูกดูหมิ่น เก่งกล้า
หลงเริงรื่นถวิล เกลียวคลื่น กลืนกิน
ยังบ่อตื่นหลับแล้ว ลูกแก้ว มณี
๏ ทอถักทอรักนี้ ฟุ้งซ่าน
ถนอมมาเนิ่นนาน ผ่านช้า
ผึ้งน้อยดื่มด่ำหวาน เลยล่วง
ในช่วงเริ่มแรกแย้ม จักต้อง อภัย
๏ ดอกไม้ไม่ขาดสิ้น อินทรีย์
ความห่วงล้วนมากมี ก่อเกื้อ
ขอให้ลูกคิดดี แปรเปลี่ยน เวียนมา
ทุกสิ่งไม่ผิดเพี้ยน เศษเสี้ยน หลุดลอย
๏ ตั้งจิตไปสู่รุ้ง มุ่งคืน พื้นนา
มิใช่ไหมใยขมขื่น ฝืนสู้
เข็นฝ้ายไป่กล้ำกลืน พลิกฟื้น ยืนยง
เย็นจิตพิษผ่อนรู้ อย่าละ ศีลธรรม
๏ แรกรักจำบ่อท้อ โศกเศร้า เปล่าเปลี่ยว
จงอย่าลุ่มหลงเงา อื่นได้
กุหลาบเริ่มเหี่ยวเฉา เก็บคว่ำ แขวนไว้
ฝึกจิตสมาธิไซร้ ไม่ช้า ก้าวผ่าน
๏ ทอรักสานถักรุ้ง ไม่ต้อง ปรุงแต่ง
อันเพชรแท้น่ามอง ผ่องแผ่ว
แม้นแสงไม่สาดส่อง กระทบ สบตา
คุณค่ายังพร่างแพร้ว ฉายแวว สุกใส
๏ รุ้งทอใจถักให้ สายใย รักแม่
ประทับอยู่ภายใน จิตเจ้า
หากแม้อยู่แห่งใด ระลึก เห็นหน้า
เป็นดั่งฝนย่ำเช้า ชุ่มชื้น อุรา
๏ ทอรักมามากล้น บนท้อง นภา
ทำผิดคิดไตร่ตรอง พูดดี ทำดี
เก้าเดือนอยู่ในท้อง เกาะเกี่ยว ผูกพัน
วันที่สิบสองนี้ กราบเท้า “คุณแม่”
...........................(73. ธีรัตนชาติ)....................................
74. วิราวร
...............ทอรักถักรุ้ง (74. วิราวรรณ).....................
ปลูกต้นรักรดน้ำ พรวนดิน
ปลูกรักฝากถวิล เวี่ยไว้
ปลูกมิตรมิ่งมิตรยิน- ดีเถิด แม่เอย
ปลูกจิตฝากจิตให้ นุชเนื้อนวลถนอม
รักหลอมล้อมรักด้วย ความดี
รักยิ่งมิ่งภูมี กษัตริย์แก้ว
รักพ่อแม่เป็นศรี สุขสวัสดิ์
รักศาสน์ศรัทธาแผ้ว- ผ่องพร้อมเพ็ญกุศล
ทอรักดลรักเกื้อ- กูลกัน
ทอซึ่งบุพเพสัน- นิวาสสร้าง
ทอแสงแห่งสัมพันธ์ พูนเพิ่ม
ทอรักฝากรักอ้าง เอ่ยเอื้อครองขวัญ
รักสรรค์พิสุทธิ์เรื้อง ราวมณี
รักพิสุทธิ์แจ่มศรี สถิตค้ำ
รักพิสุทธิ์เสริมชี- วิตชื่น
รักพิสุทธิ์สุขล้ำ โลกรู้ตรูใจ
ถักใยไหมแจ่มรุ้ง เรืองนภา
ถักจิตแจ่มหรรษา สุขพร้อม
ถักใจแจ่มจรรยา งามยิ่ง
ถักชีพแจ่มชีพล้อม รักพริ้งพราวพราย
รุ้งรายริมขอบฟ้า ฝากนาม
รุ้งเลิศริ้วรุ้งงาม อะเคื้อ
รุ้งเลื่อมประภัสร์ยาม ยลเยี่ยม
รุ้งรักถักรุ้งเอื้อ อะคร้าวพราวสวรรค์
...........................(74. วิราวรรณ)....................................
75. พชรนิมิษฐ์
...........ทอรักถักรุ้ง...ด้วยใจร้าว (75. พชรนิมิษฐ์)............
สังคมถูกกลั่นแกล้ง ทำทา รุณนา
โทรมทรุดสุดเยียวยา ย่อท้อ
สาดสีใส่ไปมา หมองหม่น
หมัดต่อหมัดงัดข้อ เล่ห์ร้ายกลลวง
หอบดวงใจปวดร้าว ราวมีด กรีดเฮย
หอบร่างโรยซูบซีด เหนื่อยล้า
หอบรอยข่วนขูดขีด ขมขื่น
หอบซึ่งสังขารท้า ข่มสู้อาธรรม
กรรมใดใครก่อนั้น เวรจอง
บาปย่อมคืนสนอง แน่แท้
หากกอปรแต่ครรลอง ครองสิ่ง งามนา
จิตจักสูงสุดแม้ บอบช้ำกำลัง
ทอ..หวังดังวาดไว้ ในจินต์
รัก..ช่วยปลุกชีวิน ชุ่มชื้น
ถัก..ใจใฝ่ถวิล เกิดสิ่ง ชอบเอย
รุ้ง..จักชุบชีพฟื้น ม่านฟ้าสวยงาม
ยามเมืองวายวุ่นแท้ ทุกข์ใจ
เฉกเช่นหลงทางไป มืดคว้าง
พบแสงส่องคราใด จิตแจ่ม
เปรียบรักจักสรรค์สร้าง ก่อรุ้งตระการ
สมานฉันท์เปรียบรุ้ง ปรากฎ
บรรเจิดสีงามงด ดั่งสร้าง
รักคือสิ่งสวยสด หมายมุ่ง
โลกสงบสุขอ้าง รักแต้มแต่งใจ
...........................(75. พชรนิมิษฐ์)....................................
