ระดับอุดมศึกษาและประชาชนทั่วไป (โคลงสี่สุภาพ) : หัวข้อ “ปรากฏการณ์”
จำนวน 50 ชิ้น
1. ประสงค์
ประสบการณ์เตือนใจ (1.ประสงค์)
๏ เด็กดื้อถูกลวกร้อน เล่นไฟ
แมวข่วนเมื่ออุ้มไป หยอกย้ำ
มีดบาดหลั่งเลือดไหล เจ็บยิ่ง
หมอฉีดยาอีกซ้ำ เข็ดแล้วเจ็บกาย
๏ หญิงชายวัยรุ่นนั้น ทดลอง
จับคู่เสพสมครอง เช่นชู้
แท้จริงเพื่อตอบสนอง ความอยาก
ทุกข์อย่างไรได้รู้ เมื่อท้องวัยเรียน
๏ พากเพียรออมเก็บไว้ หลายปี
เงินฝากธนาคารมี ดอกให้
ถูกลวงหลอกเสียที สูญหมด
ความโลภพาสิ้นไร้ หมดเนื้อหมดตัว
๏ เมามัวหลงเชื่อด้วย คำหวาน
คนชั่วช้าสามานย์ หลอกเจ้า
หญิงสาวน่าสงสาร เป็นเหยื่อ
เพราะโง่ถูกส่งเข้า ซ่องให้ขายกาม
๏ ความกลัวเป็นเหตุให้ ถูกลวง
ข่มขู่ติดตามทวง ติดหนี้
ทำผิดโทษใหญ่หลวง อาจติด คุกนา
หลงเชื่อโอนเงินให้ ไม่รู้กลมัน
๏ พ่อนั้นโกรธลูกน้อย ของตน
ขูดรถด้วยความซน ตัดนิ้ว
อ่านพบที่รถยนต์ ลูกขีด เขียนนา
“รักพ่อ”พ่อกลับกริ้ว โกรธแล้วเสียใจ
๏ ผู้ใดความเกลียดเข้า ครอบงำ
ถูกผิดอย่างไรทำ ไม่รู้
ปลุกปั่นหมู่ชนนำ แบ่งแยก
ยกพวกตีต่อสู้ แตกร้าวยาวนาน
๏ ประสบการณ์เหล่านี้ ควรจำ
ตั้งสติปัญญารำ- ลึกไว้
ดื้อ อยาก โลภ โง่ นำ หลงผิด
กลัว โกรธ เกลียด อย่าได้ เกิดขึ้นกับตน
๏ คนไทยรวมจิตร้อย รักกัน
กำหนดนับคืนวัน ผ่านพ้น
แก้ไขสิ่งผิดอัน เคยก่อ
ชาติรุ่งเรืองสุขล้น เกิดด้วยสมานฉันท์
..................................... (1.ประสงค์)......................................
2. ณ เณร
ปรากฏการณ์ (ณ เณร)
เจริญด้านวัตถุยั่วยุธรรมชาติ ๏ ธรรมชาติคนมิยั้ง ทำลาย
“เรือนกระจก” กระจาย โลกร้อน
“วัตถุ” แข่งผลิตขาย ฟูเฟื่อง
สะดวกแต่สะท้อน เรื่องร้ายรายสุม
กัมมุนา วัตตะตี โลกโก ๏ หลายมุมของโลกนั้น มีภัย
ดินถล่มกลบชีพไป จิตแป้ว
น้ำท่วม, แผ่นดินไหว เกิดคลื่น ยักษ์นา
ผืนแผ่นดินสูญแล้ว เนื่องน้ำกลืนหาย
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ๏ วางวายด้วยฤทธิ์ร้าย- แรงกรรม
บุญ, บาปที่กระทำ ไม่เว้น
ชาติภพก่อนน้อมนำ หนุนเนื่อง กันนา
บาปก่อบุญมิเน้น เคราะห์ร้ายรอสนอง
รับผิดชอบหน้าที่ เอื้ออารี ๏ ปวงชนสมองประเสริฐสร้าง ความดี
ดวงจิตเอื้ออารี รอบรู้
“มาบตาพุด” ภัยมี พลุ่งพล่าน
เจ็บป่วยมิอาจสู้ อัดอั้นภยันตราย
สันติสุขทั้งโลกหมดโศกไม่ฆ่ากัน ๏ บ้างตายเพราะเหตุด้าน การเมือง
เข่นฆ่าเป็นนิจเนือง คั่งแค้น
หลากหลายสิ่งสิ้นเปลือง สูญเปล่า
มืดมิดหมกมุ่นแม้น สงบได้หมดกรรม
ธรรมาภิบาลรากฐานยุติธรรม ๏ ผดุงธรรมช่วยปลดเปลื้อง ทุกภัย
รับผิดชอบจริงใจ ร่วมสร้าง
“ธรรมาภิบาล” ใน ดวงจิต
“ยุติธรรม” อย่าร้าง รอบรู้จริงเสมอ
เร่งรุดหลุดพ้น, จิตตนต้องมีธรรม ๏ เสนอสนองชาติด้วย ศรัทธา
สมาธิ, ศีล, ปัญญา หมั่นเค้น
น้อมธรรมพระสัมมาฯ มุ่งมั่น ไว้เทอญ
โลกุตตระธรรมเน้น หลุดพ้นชวาลหวัง
ทุกสิ่งมิคงอยู่จิตหรูต้องจริงใจ ๏ เกิดขึ้น, ตั้งอยู่, แล้ว ดับไป
หาสิ่งแน่นอนใด ยากแท้
ทุกหน้าที่จริงใจ กันต่อ กันนา
“ประโยชน์, ประหยัด” แก้ กอบเกื้อกาลสมัย
ไตรลักษณ์พุทธองค์, เน้นอย่าหลงอัตตา ๏ ไตรลักษณ์ยังแจ่มแจ้ง โลกา
“อนิจจัง” นำพา หม่นไหม้
“ทุกขัง” ย่อมบีฑา สิ้นสุข
“อนัตตา”, “ตน” ไร้ ดับสิ้นสังขาร
ลดโลกร้อนร่วมสมอง, มลพิษผองรีบแก้ ๏ ธรรมชาติผลาญชีพได้ ฉับพลัน
มลพิษตายต่างกัน เชื่องช้า
พิษภัยเร่งรู้ทัน รีบแก้
วิกฤติดิน น้ำ ฟ้า ลดต้องสมานสมอง
..................................... (ณ เณร)......................................
3. ดิพินทร์
ปรากฏการณ์มารเมือง (ดิพินทร์)
ป่วนบ้านเมืองทั่วไทย หวังนายใหญ่เข้าครอง ๏ ปรากฏการณ์ป่วนบ้าน เมืองสยาม
ควรที่จะประณาม นักแล้ว
ปลุกม๊อบยิ่งลุกลาม เกลื่อนทั่ว
หวังโค่นรัฐเพื่อแม้ว กลับเข้าครองเมือง
โลภะไม่รู้กลบ จึงไม่พบความพอเพียง ๏ คงเคืองแค้นคละคลุ้ง โลภะ
จิตมิรู้ทางจะ กลบได้
“เพียงพอ” กลับเลยละ คำพ่อ หลวงนา
เดนแผ่นดินหมองไหม้ ยากคืนเรือน
ลืมไทยไม่จงรักฯ จาบจ้วงหนักสถาบัน ๏ แชเชือนซบเพื่อนบ้าน ลืมไทย
ผลประโยชน์รำไร น่านน้ำ
สมุนมุ่งส่งไป ฝึกฆ่า
“มักใหญ่” กล้าล่วงล้ำ จาบจ้วงสถาบันฯ
ระเบิดป่วนชวนปรองดอง มารผยองเผาทั่วไทย ๏ เสียขวัญโดยทั่วถ้วน หม่นหมอง
ไฟจุดเผาผยอง โหดร้าย
หวังจะกลับปรองดอง สิ่งชั่ว ลืมฤา
ระเบิดไม่หยุดย้าย เปลี่ยนเป้าเล็งเสมอ
หลงผิดจงกลับใจ รักชาติไว้ไม่ม้วยมรณ์ ๏ เสนอใครหลงผิดแล้ว เป็นสมุน
โปรดกลับใจเจือจุน ชาติด้วย
เมืองไทยแผ่นดินบุญ บ่มชีพ สราญเฮย
รู้รักชาติมิม้วย จิตเกื้อกูลนรา
ตานอกดีตาในเด่น มองให้เห็นสัจจธรรม ๏ ตานอกดีจะให้ ตาใน บอดฤา
มองลุ่มลึกจิตใจ แจ่มจ้า
ปกป้องชาติพ้นภัย ท่านชื่น กมลแฮ
สิทธิท่านแกร่งกล้า รักษ์ไว้ไผทสยาม
กลับใจเตือนตน เร่งหลุดพ้นบ่วงมาร ๏ ลือนามทุกท่านผู้ กลับตน
ประเสริฐเป็นมงคล ยิ่งแล้ว
ร่วมมือพัฒนาผล- ผลิตชาติ
มีสติจึงจักแคล้ว คลาดพ้นบ่วงมาร
เตือนตนด้วยสมอง ให้มารครองน่าเสียดาย ๏ พ้นผ่านพายุร้าย เรืองรอง
อาวุธท่าคือ “สมอง” หมั่นใช้
ปีศาจมุ่งครอบครอง จิตท่าน ยอมฤา
เอกสิทธิ์มุ่งมั่นไว้- เกียรติสร้างสกุลวงศ์
สนับสนุนคนโกงชาติ ตกเป็นทาสอนาถใจ ๏ หยุดหลงคนคั่งแค้น โกงกิน
ไร้ค่าหมองมลทิน ท่วมท้น
ไม่เห็นค่าแผ่นดิน บ้านเกิด
ร่วมฉุดชาติรอดพ้น อริฯ ร้ายภัยเมือง
ท่านเป็นหนึ่งซึ่งรักชาติ ชาญฉลาดใช้ปัญญา ๏ ประเทืองประเทศด้วย ปัญญา
ผสานรักโชนศรัทธา ถ่องแท้
พินิจพิจารณา ถึงแก่น
ผู้รักชาติเปี่ยมแปล้ หนึ่งนั้นท่านเอง
..................................... (ดิพินทร์)......................................
4. ไวกูณฐ์
“ผีตากผ้าอ้อม”
๏ ยามเพรงเพลงโอดเอื้อน ตะวันปลาย
คืบค่อยคอยวารวาย ไป่พร้อม
ลาโคกโศกเดียวดาย ทูรเทิบ ทอดแท้
ผีตกตากผ้าอ้อม หุ่งทิ้งชิงนิทรา ฯ
-เช้า-
๏ ราตรีประดับค้าง ชิงแรม
แคป่าปรุงป่าแซม เศวตผร้าง
หมุดโลกขับกระแอม หมดช่วง เฉิดคืน
ดาวป่าลาสล้าง ร่วงหล้างสามัญ ฯ
-สาย-
๏ สุดแดดจึ่งแผดพร้อม วาระ
ไยหับรำเพยประ- ดับฟุ้ง
เคยเกรงท่านฟันฉะ ผายผลิ พรั่นพร้า
เพลลั่นกลีบสะดุ้ง สู่พื้นกระดังงา ฯ
-บ่าย-
๏ พิสุทธิ์ขาวกลีบแก้ว พุดตาน
คำพุทธว่าเที่ยงวาร ไม่เถี้ยง
พิสุทธิ์แดดบ่ายกาล ขาวเปลี่ยน
กลับชาติชาดเลือดเลี้ยง หลั่งป้อนภูตโหย ฯ
-เย็น-
๏ คราวพลบคราวพบค้าง- คาวบิน
หลบพยับหับดิน หุบกล้า
จงเป็นเช่นกระถิน ประณต คุณสูรย์
วันพรุ่งคือวันหน้า พักกล้าหุบใบ ฯ (เพื่อกล้าเติบใบ ฯ)
-กระทู้-
๏ ผีตกตากพ่าอ้อม สั่งวนา
ผีหลอกเรือลวงปลา โดดดิ้น
ผีเสื้อเสร็จสัดพา หยุดชีพ
ผีรับผีอุ้มสิ้น ไข่-เนื้อวงจร ฯ
๏ เช้าชื่นกว่าชื่นเช้า คราวใด
สายเริ่มสรรพสายใย ตื่นเต้น
บ่ายอ้าวบ่ายก้าวไป แห่งชีพ
เย็นย่ำย้ำเย็นเร้น ลับลี้สัจธรรม ฯ
๏ กระทั่งหนุนฝั่งเหมื้อ ราตรี
ทุ่มท่วมทุ่งทุ่งพลี มั่นกลั้น
แบนราบลดวารี ซบแนบ แผ่นดิน
(แบนราบรอรุ่งนั้น ส่องพื้นคืนพลัง) ๚ะ๛
..................................... (ไวกูณฐ์ )......................................
5. ไวกูณฐ์
“พลิ้ว-ทลาย”
๏ ผายลมกักขฬะฟุ้ง ปรุงบรร- ยากาศ
ขากเสลดดวงประชัน แผ่นพื้น
สั่งมูกเมือกกำนัล บึงบ่อ
กรีดเลือดหวังเครงครื้น ก่อไหม้ไฟโหม ฯ
๏ ถูคราบอุบาทว์ฉั้ว ติดตน
ไคลคราบขยาดยล เช็ดหน้า
คันฉ่องส่องแก้มมน แย้มรื่น
ตีนคีบแขยงผ้า หย่อนทิ้งปฏิกูล ฯ
๏ ประแจะน้ำอบเนื้อ ตัวสงวน
สางเกศน้ำมันกวน แต่งผ้า
รองเท้าเร่าเท้าชวน อวดย่าง
สะบัดก้นด้นหล้า สู่แคว้นมหาชน ฯ
๏ ไก่เห็นตีนนาคร้อง วะเหวย
นาคเอ่ยไก่เจ้าเอย โผล่ลิ้น
คุณท่านสง่าผ่าเผย ปรารภ
ผายไหล่รวบลิ้นปลิ้น ปากคิ้วสัมพันธ์ ฯ
๏ สื่อโลกเล่าโลกรู้ กิจการ
ทรายก่อเจดีย์วิมาน โลกร้อง
ทัศนศึกษางาน วิหารโบสถ์
แล้วกวักรวมพรรคพ้อง ช่างกล้องรู้งาน ฯ
๏ เหมาบุปผาเสียบร้อย กองทราย
ธงปักพลิ้วลายราย อีกแก้ว
สละยิ่งไป่เสียดาย แรงทรัพย์
พเยิดยักกล่าวสิ้นแล้ว ช่างกล้องพาดหัว ฯ
๏ ผายลมวจนะฟุ้ง ไป่หมด ลมจาง
ขากปฏิกูลเรี่ยรด พลาดยั้ง
ประหลาดเหตุปรากฏ- การณ์ถล่ม ทรายครืน
กรีดเร่าป่าวโทษทั้ง ไก่แกล้งงูทำ ๚ะ๛
..................................... (ไวกูณฐ์)......................................
6. นิพนธ์
สารพัดปรากฏการณ์ (นิพนธ์)
๏ รุ้งกินน้ำเพริดแพร้ว พลันชุบ กมลเฮย
สุริย์ฯ และจันทรุปฯ ทาบฟ้า
ฝนดาวตกต่างสรุป ชนชื่น-ชมแฮ
อาทิตย์ทรงกลดจ้า แจ่มแจ้งเวหา
๏ ปรากฏการณ์บทต้น เตือนชม
ปรากฏการณ์โศกซม สลดเศร้า
ปรากฏทั่วโลกกลม กลบสุข สิ้นนา
ปรากฏการณ์เร่งเร้า “โลกร้อน” วอนแถลง
๏ เปลี่ยนแปลงขั้วโลกแล้ว ภัยขยาย
น้ำรุกแผ่นดินหาย หดเหี้ยน
ดินถล่มชีพวางวาย ฝนหนัก นานเฮย
น้ำป่าไหลหลากเฮี้ยน โหดให้คนถวิล
๏ เอนิญโญ่คลื่นร้อน ราวี
ผลดกพืชเขียวขจี จักแล้ง
ลานิญญ่าวิถี เย็นติด-ตามแฮ
เรือนกระจกร่วมแกล้ง กรีดฟ้าด้วย “สาร”
๏ การเคลื่อนเปลือกโลกนี้ นำภัย
บนบกทะเลใด เดือดร้อน
สึนามิเคลื่อนไป ป่วนชีพ ชนเฮย
ธรรมชาติย่อมสะท้อน ถ่องแท้สภาวะฯ
๏ ประหยัดเมื่อจะใช้ พลังงาน
ประโยชน์ร่วมประสาน สืบสร้าง
ประสิทธิภาพสราญ สถิตทั่ว หล้าเฮย
ประสิทธิผลอ้าง อุ่นเอื้อไผทพุทธฯ
๏ “ทุจริตเชิง” หว่านเชื้อ “นโยบาย”
ปรากฏชาติเสียหาย หยาบกร้าน
บ้างเก็บส่วยส่งนาย เหนื่อยหนัก
“คลองด่าน” สองหมื่นล้าน ลากไส้ใครโกง
๏ เปิดโปง “น้ำลด” แล้ว “ตอผุด”
คนชั่วมิใช่มนุษย์ แน่แท้
ธรรมะไม่อาจหยุด คนโฉด ได้นา
ดวงจิตเลวเปี่ยมแปล้ เปรตร้ายรอสนอง
๏ สมองเติมต่อด้วย “ศรัทธา”
“วิริยะ, สติ” พา รอดพ้น
“สมาธิ” ย่อมรักษา จิตมั่น-คงแฮ
ฟูเฟื่อง “ปัญญา” ท้น สถิตทั้งไผทขวัญ
๏ เสกสรรเสริมส่งสร้าง ศักดิ์ศรี
ภัยโลกยังมากมี มุ่งป้อง
พิเคราะห์เพื่อสิ่งดี เด่นด้าว
สุจริตโลกแซ่ซ้อง สฤษฏ์ล้ำเรืองสยาม
..................................... (นิพนธ์)......................................
7. วลีรมย์ (ส่งครั้งที่ 1 มีส่งแก้ไข)
ปรากฏการณ์ผสานผสม (วลีรมย์)
๏ อังกฤษ, ฝรั่งเศสกล้ำ- กรายสยาม
ข่มขู่เข้าคุกคาม เขตด้าว
ฝรั่งเศสสิบสี่ตาม ต่อเนื่อง กันนา
“โลตัส, คาร์ฟูร์” ก้าว ก่อค้าใครหนุน
๏ ทรงคุณ “เบญจเจ้า” จักริน
ทรงสละผืนธานิน หนึ่งน้อย
พิทักษ์ทรัพย์รักษ์สิน ส่วนใหญ่ ไว้นา
สวรรคตครบรอบร้อย ราษฎร์น้อมบูชา
๏ บูรณาฯ ประเทศให้ หฤหรรษ์
เลิกทาสทรงเสกสรร สืบสร้าง
สาธารณะอเนกอนันต์ เนาเนือง
“พระปิยะ” สถิตกว้าง ก่องแก้วกรุณขวัญ
๏ ทรงสรรทรงสฤษฏ์ป้อง ปกครอง
ร. หก, ร. เจ็ด สนอง สิ่งนี้
ประชาธิปไตยปอง โปรดเกล้าฯ
คณะราษฎร์ฯ รานรุกชี้ เชื่องช้าชิงผยอง
๏ หม่นหมองประเทศต้อง ตรอมตรม
การปกครองโศกซม สุดเศร้า
เริ่มต้นไม่เหมาะสม เสื่อมค่า
“ล้มลุกคลุกคลาน” เร้า เร่าร้อนรอนไผท
๏ พิษภัยทุจริตร้าย- แรงหนุน
จากอดีตมีนายทุน ทุ่มสร้าง
ส.ส. คราบนักบุญ บ่งบอก
ปัจจุบันมิร้าง เรื่องร้ายหลายสถาน
๏ ด้ามขวานทองถิ่นใต้ เตือนกมล
มารที่ลี้ภัยตน ต่างด้าว
“ตากใบ” ก่อพิษคน คาวเลือด
ยุติธรรมลดร้าว รุ่มร้อนวอนอภัย
๏ ผสานใจอุทกท้น ธานี
ผสานจิตเอื้ออารี ร่วมเกื้อฯ
ผสานขวัญเพื่อสืบศรี สวัสดิ์เมต-ตาเทอญ
ผสานทรัพย์, สิ่งของเอื้อ อุ่นให้ไทยสราญ
๏ ใครผลาญชาติผิดเพี้ยน พึงจำ
เปลี่ยนจิตที่ก่อกรรม ก่อนนั้น
“กตัญญูฯ” มุ่งทางธรรม ทิพย์ถ่อง แท้เทอญ
สรรพศาสน์บุญก่อกั้น กลบร้ายเรืองขวัญ
๏ สัญญาหลายหลากร้าว- รานสมอง
ยุติธรรมไม่ครอง ครอบไว้
เสียเปรียบเพื่อนบ้านสยอง สุ่มเสี่ยง
เตือนสติคงมั่นไร้ เลิศรุ้งไผทขวานฯ
..................................... (วลีรมย์ ส่งครั้งแรก)......................................
8. วลีรมย์ (แก้ไขครั้งที่ 1)
ปรากฏการณ์ผสานผสม (วลีรมย์)
๏ อังกฤษ, ฝรั่งเศสกล้ำ- กรายสยาม
ข่มขู่เข้าคุกคาม เขตด้าว
ฝรั่งเศสสิบสี่ตาม ต่อเนื่อง กันนา
“โลตัส, คาร์ฟูร์” ก้าว ก่อค้าใครหนุน
๏ ทรงคุณ “เบญจเจ้า” จักริน
ทรงสละผืนธานิน หนึ่งน้อย
พิทักษ์ทรัพย์รักษ์สิน ส่วนใหญ่ ไว้นา
สวรรคตครบรอบร้อย ราษฎร์น้อมบูชา
๏ บูรณาฯ ประเทศให้ หฤหรรษ์
เลิกทาสทรงเสกสรร สืบสร้าง
สาธารณะอเนกอนันต์ เนาเนือง
“พระปิยะ” สถิตกว้าง ก่องแก้วกรุณขวัญ
๏ ทรงสรรทรงสฤษฏ์ป้อง ปกครอง
ร. หก, ร. เจ็ด สนอง สิ่งนี้
ประชาธิปไตยปอง โปรดเกล้าฯ
คณะราษฎร์ฯ รานรุกชี้ เชื่องช้าชิงผยอง
๏ หม่นหมองประเทศต้อง ตรอมตรม
การปกครองโศกซม สุดเศร้า
เริ่มต้นไม่เหมาะสม เสื่อมค่า
“ล้มลุกคลุกคลาน” เร้า เร่าร้อนรอนไผท
๏ พิษภัยทุจริตร้าย- แรงหนุน
จากอดีตมีนายทุน ทุ่มสร้าง
ส.ส. คราบนักบุญ บ่งบอก
ปัจจุบันมิร้าง เรื่องร้ายหลายสถาน
๏ ด้ามขวานทองถิ่นใต้ เตือนกมล
มารที่ลี้ภัยตน ต่างด้าว
“ตากใบ” ก่อพิษคน คาวเลือด
ยุติธรรมลดร้าว รุ่มร้อนวอนอภัย
๏ ผสานใจอุทกท้น ธานี
ผสานจิตเอื้ออารี ร่วมเกื้อฯ
ผสานขวัญเพื่อสืบศรี สวัสดิ์เมต-ตาเทอญ
ผสานทรัพย์, สิ่งของเอื้อ อุ่นให้ไทยสราญ
๏ ใครผลาญชาติผิดเพี้ยน พึงจำ
เปลี่ยนจิตที่ก่อกรรม ก่อนนั้น
“กตัญญูฯ” มุ่งทางธรรม ทิพย์ถ่อง แท้เทอญ
สรรพศาสน์บุญก่อกั้น กลบร้ายเรืองขวัญ
๏ สัญญาหลายหลากร้าว- รานสมอง
ยุติธรรมมิครอง ครอบแท้
เสียเปรียบเพื่อนบ้านสยอง สุ่มเสี่ยง
เตือนสติไม่พลาดแพ้ เพลี่ยงพล้ำไผทขวานฯ
..................................... (วลีรมย์ แก้ไขครั้งที่ 1)......................................
9. มนุษล้อ
ปรากฏการณ์ (มนุษล้อ)
๏ อาทิตย์สาดส่องฟ้า สีส้ม อมเหลือง
ณ หมู่บ้านตาลล้ม ถิ่นนี้
สายฝนไม่พร่างพรม ลงผ่าน สู่ดิน
เกินจักเอ่ยช่วยชี้ แหล่งน้ำ ตำบล
๏ มีมนต์เห่กล่อมได้ ดั่งประสงค์
ให้ปล่อยสายฝนลง แน่ไซร้
เนืองนองดั่งจำนง หลายสิ่ง สั่งได้
มีอยู่สิ้นยากไร้ หยดน้ำ จากฟ้า
๏ น้ำตาท่วมถิ่นบ้าน แดดร้อน ฝนแล้ง
เห็นอยู่มิผัดผ่อน ขาดน้ำ
เชื้อโรคที่ซ้ำซ้อน อย่างนี้ ทุกปี
วอนช่วยหายโศกซ้ำ พี่น้อง คนไทย
๏ หวังไม่ถูกทอดทิ้ง ทุกข์ทน อยู่นาน
ขลังดั่งทวยเทพดล เพื่อหล้า
โครงการที่สร้างฝน บรรเจิด ดวงจิต
องค์พ่อหลวงใช้ฟ้า หมู่เมฆ สร้างฝน
๏ คนไทยต่างซาบซี้ง บารมี ล้นเกล้า
ทรงคิดค้นสิ่งนี้ หลากล้ำ
ชนยกย่องศักดิ์ศรี ทั่วทั้ง โลกา
เมฆเปลี่ยนให้เป็นน้ำ โลกรู้ ปรากฏการณ์
๏ ฝนเทียมมาหลั่งล้น บรรเทา เดือดร้อน
ไทยเทิดทูนเหนือเกล้า เทิดไท้
เสียสละเพื่อไทยเรา เหนื่อยนัก
ยิ่งกว่ามหาราชไซร้ เพชรแท้ ภูมิพล
..................................... (มนุษล้อ)......................................
10. คณพร
จันทร์ยิ้ม คน บ่ ยิ้ม (คณพร)
๏ ปรากฏการณ์ในโลกล้วน อัศจรรย์
ดูพระจันทร์ยิ้มปานจะหยัน หยอกเย้า
จันทร์ยิ้มจึ่งยิ้มพลัน สนองตอบ
หวนคิดจิตคะนึงเศร้า ป่ได้ยิ้มใจ
๏ ด้วยบ้านเมืองน่าเศร้า อลวน
ดูวุ่นวายสับสน สุดล้า
การเมืองประชันชน ด้วยแก่ง แย่งกัน
หวังประโยชน์ตนหว้า เสพให้สมใจ
๏ สงสารประเทศต้อง กระเทือนฟ้า กระทบฝน
หมองหม่นหมองชีวา ชอกช้ำ
หนทางสว่าง บ่ มา บ่ สู่ แดนไทย
จำจักต้องกลืนกล้ำ ทุกข์ให้ใจระทม
๏ จันทร์ยิ้มปรากฏให้ ได้คิด
ดูช่างน่าฉงนจิต ใคร่รู้
ด้วยจันทร์แรกพินิจ ออกหว่าน ยิ้มเฮย
เพียงประชาทุกผู้ บ่ ยิ้มดุจจันทร์
๏ ปรากฏการณ์ปรากฏด้วย เตือนใจ เราแฮ
เราร่วมรวมอยู่ใน แผ่นหล้า
อาศัยแผ่นดินไทย เราอยู่ ด้วยกัน
แตกแยกแตกเช่นนี้ เกิดให้อายจันทร์
๏ แต่เดิมรอยยิ้มทั่ว แผ่นดิน
ได้ชื่อเป็นธรณินทร์ แห่งยิ้ม
บัดนี้กลับสูญสิ้น สูญหมด
หวังประชาแย้มพริ้ม กลับยิ้มดุจจันทร์
..................................... (คณพร)......................................
11. ฑีดา (ส่งครั้งแรก – มีฉบับส่งแก้ไข)
ปรากฏเสียงคนบนโลกาเรียกหาสุข (ฑีดา)
๏ ปรากฏการณ์ม่านร้าย รุมฤดี
ปรากฏบดชีวี ด่าวดิ้น
ปรากฏคลื่นยักษี กลืนหาด
ปรากฏศพแสนสิ้น ก่นเศร้ากำสรวล
๏ เสียงครวญหวนร่ำไห้ จมโฮม
เสียงคลื่นครางครามโครม กึกก้อง
เสียงสายสุดหักโหม ชลเชี่ยว
เสียงมี่มวลมิตรร้อง หม่นไหม้หมางหมอง
๏ คนพองลอยฟ่องคว้าง กลางทะเล
คนก่ายกองนอนระเน กลิ่นคลุ้ง
คนไทยฝรั่งประดังเด อมอืด
คนจะจนรวยฟุ้ง มอดม้วยเสมอเหมือน
๏ บนเรือนแรมร่างร้าง โรยรา
บนบ่าเบ้านัยนา ชุ่มช้ำ
บนบานเพรียกเรียกหา เครือญาติ
บนซากซัดโศกซ้ำ แตกบ้านเมืองสลาย
๏ โลกากลายกลับกลิ้ง โกลา หลแฮ
โลกิแหวกลาวา พุ่งพ้น
โลกาเกิดโทสา ฝังหมู่ มนุษย์นอ
โลกุตระล้น หลุดห้วงสังขาร
๏ เรียกการณ์ปรากฏนี้ เป็นกรรม
เรียกดั่งการกระทำ กลั่นแกล้ง
เรียกธรรมชาตินำ ภัยโหด
เรียกว่าสายธารแสร้ง ขุ่นแค้นเอาคืน
๏ หาควรยืนด่าฟ้า สังหาร
หาใช่ฟ้าก่อการ ชั่วกล้า
หาทางร่วมประสาน เติมต่อ กันนา
หาช่องชุบชาวหล้า ช่วยพ้นภัยพาน
๏ สุขดวงมานหมู่ผู้ อารีย์
สุขทุกดวงฤดี ที่ให้
สุขครองโลกโศกหนี ไกลห่าง
สุขช่วยบรรเทาไซร้ ซับน้ำตาสยาม
..................................... (ฑีดา)......................................
12. ฑีดา (แก้ไขครั้งที่ 1)
ปรากฏเสียงคนบนโลกาเรียกหาสุข (ฑีดา ญาจันทร์) – แก้ไขครั้งที่ 1
๏ ปรากฏการณ์ม่านร้าย รุมฤดี
ปรากฏบดชีวี ด่าวดิ้น
ปรากฏคลื่นยักษี กลืนหาด
ปรากฏศพแสนสิ้น ก่นเศร้ากำสรวล
๏ เสียงครวญหวนร่ำไห้ จมโฮม
เสียงคลื่นครางครามโครม กึกก้อง
เสียงสายสุดหักโหม ชลเชี่ยว
เสียงมี่มวลมิตรร้อง หม่นไหม้หมางหมอง
๏ คนพองลอยฟ่องคว้าง กลางทะเล
คนก่ายกองนอนระเน กลิ่นคลุ้ง
คนไทยฝรั่งประดังเด อมอืด
คนจะจนรวยฟุ้ง มอดม้วยเสมอเหมือน
๏ บนเรือนแรมร่างร้าง โรยรา
บนบ่าเบ้านัยนา ชุ่มน้ำ
บนบานเพรียกเรียกหา เครือญาติ
บนซากซัดโศกซ้ำ แตกบ้านเมืองสลาย
๏ โลกากลายกลับกลิ้ง โกลา หลแฮ
โลกิแหวกลาวา พุ่งพ้น
โลกาเกิดโทสา ฝังหมู่ มนุษย์นอ
โลกุตระล้น หลุดห้วงสังขาร
๏ เรียกการณ์ปรากฏนี้ เป็นกรรม
เรียกดั่งการกระทำ กลั่นแกล้ง
เรียกธรรมชาตินำ ภัยโหด
เรียกว่าสายธารแสร้ง ขุ่นแค้นเอาคืน
๏ หาควรยืนด่าฟ้า สังหาร
หาใช่ฟ้าก่อการ ชั่วกล้า
หาทางร่วมประสาน เติมต่อ กันนา
หาช่องชุบชาวหล้า ช่วยพ้นภัยพาน
๏ สุขดวงมานหมู่ผู้ อารี
สุขทุกดวงฤดี ที่ให้
สุขครองโลกโศกหนี ไกลห่าง
สุขช่วยบรรเทาไซร้ ซับน้ำตาสยาม
..................................... (ฑีดา แก้ไขครั้งที่ 1)......................................
13. วันฟ้าใหม่ (ส่งซ้ำ 2 ครั้ง)
ปรากฏการณ์ประเทศ (วันฟ้าใหม่)
๏ ๒๕๕๓ ก้าว กลีสมัย
ปรากฏเหตุเพศภัย แผ่ผ้าว
แต่เล็กแต่น้อยได้ กำเนิด
มิสดับกับดินด้าว แด่พื้นธุลีไทย
๏ นับแต่เดือนหนึ่งเข้า ลัคนา
บ้านยุ่งเมืองแย่มา แต่ต้น
หลายเรื่องวุ่นวายพา ตกต่ำ
ติดต่อก่อท่วมท้น กว่ากล้ำกลืนคาย
๏ กุมภามีนานั้น ควบเดือน
ชนช่วงชนชั้นเคลื่อน เขตเข้า
ชุมนุมกลุ่มมาเยือน มาอยู่
ยั้งหยุดยึดที่เฝ้า กู่ก้องกลางกรุง
๏ เมษาพฤษภานี้ ระอุ
แรงแดดร้อนปะทุ เทียบไหม้
แรงคนเดือดประจุ แรงจ่าย แรงแฮ
คนประทะคนให้ เลือดเนื้อนองดิน
๏ ระเบิดก็บึ่มบ้า บรรลัย
ประเทศเป็นทะเลไฟ สูญสิ้น
ประชาแข่งชิงชัย ยุดแย่ง
ไทยระทมแทบดิ้น ทั่วทั้งแดนไทย
๏ เดือนหกเดือนเจ็ดเว้น รุนแรง แล้วฤา
เว้นบ่ทั่วดินแดง ด่านฟ้า
ใต้ยังรุ่มร้อนแสดง สดับ
ตายเจ็บเก็บใจกล้า ถั่งท้าอธรรมทำ
๏ สิงหาสิงห์สั่งร้อง คำราม
ฟ้าส่งฝนสั่งความ ชุ่มชื้น
ชุกชุกตกมาตาม ทางแต่ง
เสียแต่ที่ดินพื้น ป่าไม้ห่อนมี
๏ กันยายนยลน้ำ หลั่งไหล
ทั่วถิ่นย่านเหนือไทย ท่วมท้น
ทวีทุกข์ที่ทำให้ อกอ่วม ระกำนา
เทวษน้ำตาล้น กว่าน้ำจากดาว
๏ ตุลามาแต่ต้น ตัวตุลย์
น้ำหลากชุลมุน วุ่นว้า
อีสานถึงกลางลุ้น ป่วนปั่น
ท่วมบ่ท่วมถึงฟ้า ว่างไว้ไยฝน
๏ ผ่อนพฤศจิกาพ้น มิผ่อน
เดือนสิบสองนองดอน ด่านใต้
ฝนถล่มดินทลายคอน ครืนล่ม
ลำบากลำบนใบ้ บอดบี้ฤดีคน
๏ ๒๕๕๓ ก้าว ผ่านปี
มากเรื่องร้ายกว่าดี ดุจเว้า
แต่ประเทศก็ยังมี ปรากฏ การณ์เนอ
น้ำใจไทยมากเท่า กว่าน้ำท่วมไทย
..................................... (วันฟ้าใหม่)......................................
14. ฑีดา (ส่งครั้งแรก – มีฉบับส่งแก้ไข)
ปรากฏการณ์ภาษาพาวิบัติ (ฑีดา ญาจันทร์)
๏ สารเอยสารเอ่ยอ้าง อำไพ
สารสื่อสื่อสารไทย ทั่วหล้า
สองศรีที่สุกใส ดังกระเดื่อง
สองท่านครบเจนจ้า จบถ้วนโคลงกลอน
๏ นามสุนทรภู่นั้น เรืองระบือ
เชิงเช่นชนโลกลือ เลิศล้น
เป็นกระบี่ฝีมือ เอกอุ
ยอดยุทธ์ขั้นหลุดพ้น แก่กล้าเพลงกานท์
๏ อีกตำนานหนึ่งนั้น นามดี
คือท่านศรีปราชญ์กวี สระกว้าง
ขอวอนแม่ธรณี รองเลือด
เราบ่ผิดท่านมล้าง ดาบนี้คืนสนอง
๏ อักขระทองถ่องแท้ ไทยทำ
มรดกควรจำ แจ่มแจ้ว
ทรงประดิษฐ์คิดคำ ขุนท่าน
รามราชคำแหงแผ้ว พ่อสร้างภาษา
๏ คราดาบศรี กระบี่สู้ - สุนทร
ศึกสนามกาพย์กลอน กอบกู้
เชิงชาญฤทธิ์ราญรอน เรืองเดช
ใช้อักษรไทยสู้ เลิศล้ำคำผสม
๏ คำคมคมยิ่งกล้า กว่าคม มีดเฮย
คมดาบอาบเลือดจม เจ็บจ้าน
คารมเหน็บเจ็บตรม จมจิต ใจแล
แผลสดหายกลายกร้าน บ่แม้นฤทัยสลาย
๏ หญิงชายวายวุ่นร้อน เริงสวรรค์
วัยรุ่นลุ้น’เนตกัน ป่นปี้
สูญเสีย ฤ สร้างสรรค์ กันแน่
คำขัดวิบัติชี้ พูดแล้วดีไฉน
๏ “ตะเอง”ใยไม่ใช้ “ตัวเอง”
บ้างก็เพี้ยนเป็น“เตง” แต่งแต้ม
คำ“สัตว์” เรียกกันเอง เป็น“แสด” “สาด”แล
“เห็น”กลับ“เหน” “เปน” แฉล้ม ฉลาดน้อยจริง “เทอ”
๏ “เหยอ” “จัย” “งาย” “เลิ่มล้าย” ลึมลำ
คิดว่าคงเป็น“กำ” แต่เบื้อง
โบราณวิเศษสัม- คัญยิ่ง
นักปราชญ์คิดยอดแล้ว อย่าล้มคำสยาม
๏ ขุนราม คงร่ำน้ำ ตากระเซ็น
ทั้งภู่ศรีกวีกระเด็น ตกม้า
เคยสร้างชื่อเสียงเห็น โลกประจักษ์
มาเปลี่ยนปรับกลับล้า เสื่อมพ้นมนต์ขลัง
..................................... (ฑีดา ส่งครั้งแรก)......................................
15. ฑีดา (แก้ไขครั้งที่ 1)
ปรากฏการณ์ภาษาพาวิบัติ (ฑีดา) – แก้ไขครั้งที่ 1
๏ สารเอยสารเอ่ยอ้าง อำไพ
สารสื่อสื่อสารไทย ทั่วหล้า
สองศรีที่สุกใส ดังกระเดื่อง
สองท่านครบเจนจ้า จบถ้วนโคลงกลอน
๏ นามสุนทรภู่นั้น เรืองระบือ
เชิงเช่นชนโลกลือ- เลื่องล้น
เป็นกระบี่ฝีมือ เอกอุ
ยอดยุทธ์ขั้นหลุดพ้น แก่กล้าเพลงกานท์
๏ อีกตำนานหนึ่งนั้น นามดี
คือท่านศรีปราชญ์กวี สระกว้าง
ขอวอนแม่ธรณี รองเลือด
เราบ่ผิดท่านมล้าง ดาบนี้คืนสนอง
๏ อักขระทองถ่องแท้ ไทยทำ
มรดกควรจำ แจ่มแจ้ว
ทรงประดิษฐ์คิดคำ ขุนท่าน
รามราชคำแหงแผ้ว พ่อสร้างภาษา
๏ คราดาบศรี กระบี่สู้ - สุนทร
ศึกสนามกาพย์กลอน กอบกู้
เชิงชาญฤทธิ์ราญรอน เรืองเดช
ใช้อักษรไทยสู้ เลิศล้ำคำผสม
๏ คำคมคมยิ่งกล้า กว่าคม มีดเฮย
คมดาบอาบเลือดจม เจ็บจ้าน
คารมเหน็บเจ็บตรม จมจิต ใจแล
แผลสดหายกลายกร้าน บ่แม้นฤทัยสลาย
๏ หญิงชายวายวุ่นร้อน เริงสวรรค์
วัยรุ่นลุ้น’เนตกัน ป่นปี้
สูญเสีย ฤ สร้างสรรค์ กันแน่
คำขัดวิบัติชี้ พูดแล้วดีไฉน
๏ “ตะเอง”ใยไม่ใช้ “ตัวเอง”
บ้างก็เพี้ยนเป็น“เตง” แต่งแต้ม
คำ“สัตว์” เรียกกันเอง เป็น“แสด” “สาด”แล
“เห็น”กลับ“เหน” “เปน” แฉล้ม ฉลาดน้อยจริง “เทอ”
๏ “เหยอ” “จัย” “งาย” “เลิ่มล้าย” ลึมลำ
คิดว่าคงเป็น“กำ” แต่ต้น
โบราณวิเศษสัม- คัญยิ่ง
นักปราชญ์คิดเลิศล้น อย่าล้มคำสยาม
๏ ขุนราม คงร่ำน้ำ ตากระเซ็น
ทั้งภู่ศรีกวีกระเด็น ตกม้า
เคยสร้างชื่อเสียงเห็น โลกประจักษ์
มาย่อยยับกลับล้า เสื่อมพ้นมนต์ขลัง
..................................... (ฑีดา แก้ไขครั้งที่ 1)......................................
16. เชษฐภัทร
ปรากฏการณ์นิพพานด้วยงานกวี (เชษฐภัทร)
๏ ถึงผืนโลกถล่มฟ้า ดินสลาย
กูจะเขียนกวีหมาย มั่นไว้
ถึงขั้วโลกละลาย น้ำท่วม โลกฤา
กูจับปากกาใช้ ต่อสู้ปรากฏการณ์
๏ เงินมารอสูรสั่งซื้อ หัวมนุษย์
กูยึดธรรมกวีพุทธ พิพาทกู้
โลกไหม้อัคคีทรุด ทรามเสื่อม กระนั้นฤา
กูจะแต่งกวีสู้ เสกน้ำดับไฟ
๏ เทพไท้ใดกล้าย่ำ- ยีสัตว์
เถิดปากกากูตวัด ตวาดกล้า
สมุทรโถมพระสุเมรุซัด สาดท่วม ยอดฤา
กูจะขืนสู้ท้า โศกสร้างวรรณศิลป์
๏ แม้นรพินทร์ลับดับสิ้น เสื่อมสูญ
กูยิ่งเพิ่มพลังพูน พิพัฒน์อ้าง
จักรวาลแตกดับทูน หัวเทิด กวีแฮ
พลีชีพวิญญาณสร้าง เสกไว้วางคืน
๏ ฝืนบุญบาปที่ใช้ ชีพมา
ถึงขาดแขนขาดขา คับแค้น
ถึงจิตวิปริตตา หูบอด
ขอเกิดเป็นกวีแม้น หมดเนื้อหมดตัว
๏ ไม่กลัวเกิดแก่แล้ว เจ็บตาย
กี่ชาติกี่ชาติหลาย หลากนี้
ขณะตวัดปากกาหาย- ใจเพ่ง สตินา
ขออยู่ผลิตกวีชี้ ช่องเข้าพระนิพพาน
๏ ปรากฏการณ์อธิษฐานอ้าง อักษรา
กูตวาดฟาดปากกา ประกาศใว้
จากนรกโลกสวรรค์ตรา ตรึงสติ
ขอกิเลสเผามนุษย์ไหม้ ดับด้วยกวีเทอญ
..................................... (เชษฐภัทร)......................................
17. ลิมมาท
ปรากฏการณ์ (ลิมมาท)
๏ สะทกสะเทือนกันถ้วนทั่ว โลกสะเทือน
หายนะเหยียบ..พลางเยือน หมู่เหย้า
พินาศเหมือนทุกทิศเหมือน ตลอดหมด
โศกโศก..กระทำกระทบเศร้า แหลกสิ้นมหาศาลฯ
๏ หลายสถานภัยพิบัติทั้ง พสุธา
ประลัยกัป..กลายโลกา วินาศเกลี้ยง
ทำเอาสั่นขวัญผวา พลอยหวาด
มากเหล่าทะลักทลายมิเลี้ยง เกลื่อนล้วนเรียงสลอนฯ
๏ เพราะโลกรอน..ร่อนร้อน เลยรวน
พิฆาตคร่าหลายระงมครวญ นึกคร้าม
เคยเกษม..กลับผิดกระสวน อุบาทว์ส่ง
รุกหนัก..ยากจักห้าม ราบเหี้ยนมลายหายฯ
๏ “น้ำแข็ง” ละลายขั้วโลก ละเลงไหล
“สึนามิ” ผลาญมหันตภัย กระหน่ำพร้อม
วอดวายแผ่นดินไหว วิปโยค
“ไต้ฝุ่น” สลด..หิมะล้อม ถล่มเหี้ยมรุมโหมฯ
๏ พายุโถมพัดน้ำท่วม เทียมดาว
ปลาระริกพราว..แสงพราว พ่างฟ้า
พระเพลิงเหิมลุกกลางหาว รานหั่น รอนแฮ
เหมือนวิบัติธรรมชาติบ้า บดเคล้าอนาถคราฯ
๏ ปรากฏการณ์..สร้างก่อ อุบัติการณ์
โลกมนุษย์เกินยาวนาน จึ่งนั้น
วิกฤตสุด..แห่งอวสาน สลายสรรพ
เวียนครบคราววาระครั้น ดับคล้อยดับขันธ์ฯ
๏ วันเวลา..แน่แล้ว เฉลิมฉลอง
ระเนระนาดกลาดตายกอง ยากแก้
แตกกระสานติ์.นั่นปีสอง ศูนย์หนึ่ง สองนา
คง “มอดลงมอดแล้” เถิดล้วนฤทัยสลายฯ
๏ ชวนหญิงชาย..ทุกชั้น เจริญชน
สฤษฏ์แต่ดีสราญดล สุขได้
สองปีเผื่อ..ประสานผล ประสบผ่อง
ทำสิ่ง..ดีดีไซร้ ก่อนสิ้นโลกสูญฯ
..................................... (ลิมมาท)......................................
18. ปัญจาลนคร
เลขสวรรค์ (ปัญจาลนคร)
๏ ข่าวลือเจ้าแม่ให้ ใบ้หวย
คราคร่ำคนอยากรวย รุดเฝ้า
กรีดตองแต่งเป็นกรวย กลัดดอก ไม้เอย
กลิ่นธูปควันเทียนเร้า เร่งร้อนรมสถาน
๏ แม่ท่านนั่งแนบเบื้อง บัลลังก์
พลันสะดุดหยุดฟัง ฟากฟ้า
ตากรอกหลับกลับหลัง เหลือกมิด มึนเนอ
ส่ายสุดกำลังคว้า สั่นเทิ้มสะเทือนไหว
๏ ให้ตระหนกตกหน้า ถอดสี
ศิษย์กราบกรานทันที แทบเท้า
กระซิบแผ่วแว่ววจี เจ้าแม่ ลงเฮย
ต่างค่อยคลานเข่าเข้า เทิดไว้เครื่องถวาย
๏ ยายแก่แลหยิบม้วน หมากพลู
เคี้ยวหยับจับโจงดู จีบผ้า
ส่วนศิษย์ว่าแม่ครู ขอเลข เด็ดเทอญ
บนล่างเอาหมดถ้า ถูกล้วนเลขสวรรค์
๏ แม่ครูพลันพูดเพี้ยง พึงใจ
เอ็งรีบลงเรือนไป ล่างบ้าน
เห็นแปลกแยกสิ่งใด ของเด็ด ดีนา
จงเร่งหาอย่าคร้าน ค่อยลุ้นวาสนา
๏ สิ้นว่าศิษย์พรึ่บพร้อม พรั่งพรู
ต่างแย่งยันประตู โดดจ้ำ
เหลียวซ้ายป่ายขวาดู กล้วยออก แฝดนอ
แข่งกระโจนคร่อมค้ำ ขี่กล้วยกายถลา
๏ สารพัดมือมากนิ้ว นวดคลึง
แป้งโปะปากรำพึง เพ่งจ้อง
กล้วยช้ำชอกทึ้งดึง ดำด่าง ดวงแล
เสียงฝ่ายยายป้าร้อง เลขขึ้นแล้วเหวย
๏ หวยเอ๋ยออกตอกย้ำ ร่ำลือ
เลขเด็ดเสร็จเจ้ามือ หมดสิ้น
เสียงบ่นก่นกระพือ เพราะแม่ ลวงนา
เพียงบอกเลขเล่นลิ้น หลอกแกล้งแทงหาย
๏ ต่างฝ่ายหมายมุ่งหน้า มาเรือน
เจ้าแม่ถุยหมากเบือน สะบัดผ้า
มานี่แน่ะจักเตือน ตั้งสติ ไว้เอย
คนมุ่งขยันค้า แค่นั้นรวยเสมอ
๏ เอออุบายว่ากล้วย แฝดดู
คนโง่งมงายถู เลขบ้า
คนฉลาดย่อมเชิดชู ของแปลก
ชิงตัดกล้วยหมายค้า ทรัพย์สร้างสุขสนอง ฯ
..................................... (ปัญจาลนคร).....................................
19. จรดจันทร์
ปรากฏการณ์ (จรดจันทร์)
......ฝนดาวตก......
๑ดาราพุ่งนภพร่าง ประกาย
สว่างวับวาวแววฉาย ส่องหล้า
ระยับพรั่งพรูพราย ขจายสู่ โลกแฮ
ดุจดั่งทวยเทพฟ้า เสด็จคุ้มปวงชน
......พายุ......
๒พยุหนพยัชน์พื้น ธรณี
พยับหม่นทั่วปฐวี จรายสิ้น
ฟะฟั่นปั่นธุลี พาตคลั่ง กระเทือนแฮ
มิไยต่างชีวิน สติเคว้งวิจุณ
......จันทรคราส,สุริยคราส......
๓บุณมีบริราชแคว้น นภา
ภากรสู่เวหา เริ่มเช้า
อริคู่ราหูอหังกา ฆาตฆ่า ชไมแฮ
อสูรบ่วายเฝ้า ยากพ้นศาปานต์
......อุทกภัย......
๔ธารถลายหลามล้น ปฐพี
พาราว่างพฤกษี โอบอุ้ม
นภหลั่งเนตรทวี จมจ่อม
ชเลชะโทสะสุม ถล่มล้างโลกา
......โลกร้อน......
๕พาราอบระอุอ้าว ไอดิน
ภาสกรกร่อนธานินทร์ เหือดแห้ง
คิมหันต์ผ่าวผายผิน นานเนิ่น
ฤาห่อนหั่นตะบันแบ่ง โลกไร้จักรวาล
......หนาว......
๖ศีตกาลปกแคว้น นครา
ติณชาติขาวพราวตา แม่คะนิ้ง
ดุจทวยเทพเสกทิวา ผกาชื่น ถกลเฮย
พับสนอบมอบมิ่ง เพื่อนไร้อาภรณ์
..................................... (จรดจันทร์)......................................
20. ก.ไกรศิรกานท์
ปรากฏการณ์กวี (ก.ไกรศิรกานท์)
๏ พิศประภาสประภัส1แพร้ว แพรวพราย
เฉกเช่นสุริยะฉาย ส่องหล้า
กานท์กรุ่นกลิ่นกำจาย ขจรทั่ว
ซาบซ่านอวยอวดอ้า โอ่ไท้เทวัญ
๏ โสตเสนาะเพราะเพริศพริ้ง วจีกานท์
ผนึกแน่นแนบดวงมาน แม่นหมั้น
ร่วมร่ายร่วมขับขาน ครวญร่ำ
รอโลกเล่าลือลั่น เลิศล้ำรอยกวี
๏ นวลแนบนวลนุ่มเนื้อ ในกวี
เนานิ่มในสุวจี จิตสร้าน2
อวยอวดอริยมุนี มวลเทพ ไทเฮย
ชนชาติทุกชาวถ้าน3 เทิดเกล้าศิรกราน
๏ หลอมเรียงรักหลั่งร้อย รวมคำ
อักขระเริงระบำ ร่ายฟ้อน
สลักถ้อยแกะเกลาคำ จำหลัก
โรยเก็จแก้วสะท้อน ทั่วถ้วนคำกวี
๏ ฟูมฟักเฝ้าหว่านเชื้อ ชนกวี
สารรสิกสืบศักดิ์ศรี สู่หรุ้น4
ชนบรรพ์เบิกบากวิถี ทางลู่ แล้วนา
รอแต่ตั้งตาลุ้น ลูกเชื้อตามรอย
๏ นับวันเหลือร่อยน้อย เต็มที
สืบต่อทอดหน่อยซี ลูกข้า
เป็นปรากฏการณ์กวี ให้โลก ลือแล
เกื้อก่อกิ่งกานท์กล้า กู่ก้องเกียรติไกล ๛
[1]ประภัสสร
2ซ่าน
3ท่าน
4 รุ่น
..................................... (ก.ไกรศิรกานท์).....................................
21. มณฑป
ปรากฏการณ์ (มณฑป)
ดิน น้ำ ลม ไฟ
๑) ๏ ธรณีทั่วทั้ง จักรวาล
โลหะ อโลหะ ดาล แผ่นพื้น
ประกอบก่อสสาร หลายหลาก
ดิน ฝุ่น เผา เปียกชื้น แผกด้วยผสมผสาน
๒) ๏ สุธาธารเหล่าล้วน เหลวไหล
ทึบขุ่นจางจืดใส แทรกซ้อน
รูปทรงสลับแปลงไป แปรเปลี่ยน
น้ำ คลื่น โคลน เดือด ร้อน ร่วมร้อยแรงประสม
๓) ๏ พายุลมว่างเวิ้ง โบกโบย
สงบสงัดพาพัดโชย ช่องชั้น
กลวงปรุโปร่งโพยมโดย ดารดาษ
ลม ไล่ฟองควันกั้น ฟ่องฟุ้งปนปะทะ
๔) ๏ ดารกาพร่างพร้อย นภากาศ
สูรย์แผ่พลังโชลมสาด ส่องหล้า
ประกายเปล่งเปลววาด ไสวสว่าง
ไฟ ดับ คุ โชนฟ้า เล่นล้อรวมสลาย
สรรพสิ่ง สรรพสัตว์
๕) ๏ กระจายธาตุโจ่งแจ้ง อนิจจัง
แยกย่อยยุบผุพัง ป่นปี้
มิมีสิ่งจีรัง ยืนอยู่ ยงเฮย
เหลือแต่รอยลับลี้ ร่อยร้างจางหาย
๖) ๏ สรรพางค์กายแค่ก้อน รวมธาตุ
ปราณเปล่งจึงสามารถ โยกย้าย
ชนม์ชีพดับก็ปลาต แตกซ่าน สูญเนอ
คงแค่กรรมดีร้าย ต่างเต้นตามผล
การณ์ ปรากฏ
๗) ๏ คน สัตว์ สรรพสิ่งสร้าง บันดาล
ปมก่อเกิดเหตุการณ์ เกริกก้อง
ปรากฏแก่สาธารณ์ โทนโท่
ธรรมชาติฟาดภัยฟ้อง เช่นนั้นนิรันดร์กาล
๘) ๏ มนุษย์ชาญเชี่ยวใช้ ปัญญา นำแล
ปรุงปรับประดับประดา เหล่าล้อม
ตริตรองตรึกศึกษา สรรพศาสตร์
ถูกผิดวิจัยพร้อม เปลี่ยนน้ำแปลงดิน
๙) ๏ จินตนาการหยั่งรู้ เรียนยาก
ปฏิบัติการแม้นมาก ไป่ถ้วน
ลับยังหลบหลายหลาก เร้นอยู่ ทั่วเฮย
ปรากฏการณ์แลล้วน แค่เสี้ยวเสนอชน
๑๐) ๏ รู้ตนว่าไม่รู้ ยังยอ หยุดนา
รู้อยู่อย่างเพียงพอ เอ่ยอ้าง
ธรรมดาเช่นนั้นหนอ ธรรมชาติ
กายสุขบ้างทุกข์บ้าง จิตรู้สุขเสมอ ๚ะ๛
..................................... (มณฑป).....................................
22. กวีไร้สำนัก
ปรากฏการณ์ (กวีไร้สำนัก)
ปรากฏการณ์ เหตุการณ์ อันหลายหลาก ประชาชนต้องคิดมากหลายปัญหา
เริ่มตั้งแต่เรื่องการเมืองเรื่องเสื้อผ้า แดงเหลืองต่างเผชิญหน้าเข้าโรมรัน
อีกทั้งยังชมพู น้ำเงินแทรก ต่างแบ่งแยกแบ่งสีนึกขบขัน
เสื้อต่างสีต่างความคิดจึงต่างชาติพันธุ์ จึงต่างจ้องทำลายกันให้บรรลัย
ใครหนอใครเป็นคนสร้างความคิด ความสำนึกถูกผิดอยู่ตรงไหน
มุ่งต่อสู้ห้ำหั่นให้บรรลัย ผลสุดท้ายประเทศไทยผู้รับกรรม
เรื่องการเมืองชิงอำนาจยังไม่จบ ไทยประสบปัญหาน้ำท่วมใหญ่
ปลายตุลาฝนมาสมดังใจ เกษตรกรไทยระรื่นชื่นชีวา
อนิจจายิ้มมิทันเหงือกจะแห้ง สวรรค์แกล้งนรกสาปให้สิ้นหวัง
น้ำท่วมทุ่งนาจมบ้านเรือนพัง มีเพียงมือเกาะถังหวังลอยคอ
แต่กระนั้นคนไทยใช่สูญสิ้น ไทยทุกถิ่นรวมพลังเข้าช่วยเหลือ
ร่วมลงแรงแจกทานหวังจุนเจือ ต่างเอื้อเฟื้อเร่งช่วยเหลือเพื่อพ้นภัย
ปรากฏการณ์สองเรื่องนี้หากวิเคราะห์ ประเทศชาติจะพ้นเคราะห์ใช่สีไหน
แต่ทุกสีทุกคนต้องร่วมใจ ประเทศชาติจึงพ้นภัยมารังควาน
ประเทศชาติเกิดปัญหามีทางแก้ ขอเพียงแค่คนในชาติสมัครสมาน
ถึงแตกต่างความคิดอุดมการณ์ แต่พวกเราชาวสยามคือคนไทย
..................................... (กวีไร้สำนัก).....................................
23. ปัญญาพร
“ปรากฏการณ์แห่งรูป – นาม” (ปัญญาพร)
๏ บิกแบงบูมเบิกฟ้า จักรวาล
เพียงแต่รูป – นาม – กาล กอปรเข้า
หลอมรวมร่าง – วิญญาณ คือซี่ ล้อเกวียน
เกิดแก่เจ็บตายเร้า รุ่มร้อนรอนราญ
๏ ดาวโคจรกว่าล้าน ทรายดิน
ในแหล่งรวมสรรพชีวิน หนึ่งนั้น
มนุษย์ดื่มและกิน หลงชั่ว
เกิดดับอยู่ด้นดั้น กี่ครั้งอสงไขย
๏ ผลประโยชน์ทับซ้อน ซ่อนกล
“เห็นแก่ประชาชน” กล่าวอ้าง
อัตตาแห่งตัวตน สูงต่ำ
กายเมื่อแตกดับคว้าง ไม่แคล้วธุลี
๏ ทนหากินค่ำเช้า กรอกหม้อ
รู้จักเพียงและพอ แค่นั้น
ความฝันย่อมถักทอ ชีพอยู่ ไม่นาน
หากสิ่งคอยบีบคั้น ปากท้องความจริง
๏ ท่ามสงครามแบ่งข้าง ปกครอง
แตกต่างบ่ปรองดอง ต่อสู้
แลกเลือดเหล่าชนผอง เสียพ่อ แม่นา
ความเท่าเทียมใครรู้ ใคร่ได้พบเห็น
๏ ยุติธรรมเที่ยงแท้ พุทธะ
บ่แบ่งชั้นวรรณะ เหลื่อมล้ำ
เหตุเพราะหน่ายวัฏฏะ เวียนว่าย
ใจเล่าเคยเจ็บช้ำ ค่อยคล้อยปล่อยวาง
๏ อุทกภัยท่วมท้น ถิ่นไทย
ความช่วยเหลือเร่งไป ที่นั้น
แห้งแล้งแห่งหนใด หนาวเหน็บ
ไออุ่นชนทุกชั้น ต่างล้วนเกื้อกูล
๏ ชายแดนไทยแย่งยื้อ ฆ่าฟัน
เชื้อ – เชื่อ เจือชาติพันธุ์ คละเคล้า
กองโจรกลุ่มใดกัน ปกปิด
ใครผิดใครถูกเฝ้า ขุ่นข้องหมองใจ
๏ ปรากฏการณ์ผ่านพ้น ไตรลักษณ์
เกิดและดับประจักษ์ ตื่นรู้
อย่าสุขอย่าทุกข์นัก เลยเพื่อน
โลกย่อมหมุนอุดอู้ เร่งพ้นโดยพลัน
๏ จักรวาลกว้างกว่ากว้าง อวกาศ
ขันธ์ที่รวมสรวมธาตุ ใช่แท้
ชีวิตอย่าประมาท ตระหนัก
ดี – ชั่ว คิดปรับแก้ ก่อนช้าเกินการณ์.
..................................... (ปัญญาพร).....................................
24. แก้วประภัสสร
ปรากฏการณ์ (แก้วประภัสสร)
๏ ตะวันแยงแหล่วเด้อ บักหล่า
คือบ่ตื่นขึ้นมา อาบน้ำ
ฟ่าวไปเบิ่งเถียงนา ซ่ำแม่
จับกับแก้จากถ้ำ ส่งเข้าไปขายฯ
๏ ราคาแพงเติบเด้อ บักหำ
เห็นเพิ่นบอกประจำ หลักร้อย
ตัวใหญ่เท่ามือกำ เป็นหมื่น
กระตุกคอพอห้อย อย่าให้ดิ้นตายฯ
๏ เห็นเจ้าว่าอยากได้ แต่งงาน
หากแต่มัวสำราญ อ่อนแฮ้ง
ผู้ได๋สิเยือนชาน เล่าหล่า
ขี้ตะวันแดงแจ้ง บักน้อยบ่ตื่นฯ
๏ ลุกขึ้นมาแท่แม้ สอนยาก
แก่เฒ่าสิลำบาก เดือดฮ้อน
บ่มีหมู่ฮวมฮาก โอบเจ้า
แม่นสิเเอ่นปากอ้อน อย่าเด้ออย่าหวังฯ
๏ เห็นบ่น้อโลกใกล้ ลับลา
ฝนก็ตกลงมา ฟ่าฮ้อง
ท่วมนาเกือบมิดตา กะฮู่
ดินแยกลั่นดังก้อง ถล่มพื้นเสียหายฯ
๏ พายุก็ซัดเลี้ยว เฮือนพัง
นั่นทะเลบ้าคลั่ง กึกก้อง
คนอื่นเบิ่งบ้าหลัง เศร้าโศก
ตื่นเถิดออกจากห้อง ช่วยผู้หนีตายฯ
๏ ก่อนโลกกระแทกห้วง ยุบลง
หล่าอย่ามัวพะวง เคลิบเคลิ้ม
นอนหลายสิงวยงง สมองฝ่อ
อย่าเฮ็ดตาหยาดเยิ้ม จดจ้องแต่ฝันฯ
๏ มาฮวมหมู่อยู่เฝ้า ก่อนตาย
สิเลิศประเสริฐหลาย ลูกเอ้ย
ยกดีใส่เหนือกาย นั่นแล่ว
จึงสิน่าชมเช้ย รากเหง้าคนไทยฯ
..................................... (แก้วประภัสสร).....................................
25. ธนากร
ปรากฏการณ์แสง (ธนากร)
๏รัศมีศรีสุริเยศเยื้อง รอดสวรรค์ ลงนา
ลากอนุแสงสุกพรรณ สาดสะท้อน
สู่สรรพสัตว์พฤกษ์สรรค์ สร้างประดับ ไว้แล
นำโลกอันซับซ้อน สว่างพ้นมืดมน
๏ เวียนวนวัฏจักรแท้ สำแดงเผย
กระจิบกระจาบเอย เงียบเศร้า
คอยแสงแรกตามเคย กวักปีก
กระจิบกระจาบเฝ้า พรียกร้องในพนา
๏ อาภากรจรัสฟ้า โศกสลาย หายแฮ
ธรรมชาติก็กลับกลาย แช่มชื้น
นกบินคู่เคียงสาย สัมพันธ์มั่น
แสงส่องนำรักฟื้น ฟากฟ้าพยานใจ
๏ ใกล้สายสายหยุดฟุ้ง กลิ่นหยุด
สัจจะธรรมโลกมนุษย์ เที่ยงแท้
รักแล้วเลิกสิ้นสุด เกิดก่อ ดับนา
ปรากฏการณ์ประจักแม้ โลกนี้ดับลง
๏ ยามเที่ยงมองเพ่งจ้อง ระวัง
แสงดั่งไฟฟาดพัง พ่ายแพ้
ฝูงสรรพสัตว์หลบบัง ใต้โลก ไม้เฮย
ใจจดจากจิตแท้ หมดสิ้นมลายแสง
๏ เย็นแลสรรพสิ่งเยื้อง ย้ายโยก ยิ้มนา
ออกเล่นสยบสละโศก หมดเศร้า
คคนานท์เคลื่อนคล้อยโลก แสงดับ เบาแฮ
สุริยย่อแสงแรงเร้า ลับฟ้าดับฉาย
๏วรุณมลายแสงกาบแก้ว สยบพง ไพรแล
สิ่งสรรพเยื่องย้อนตรง กลับบ้าน
พักแสงพักแรงลง ปรากฏ การณ์เฮย
รอรุ่งใหม่แผ่ก้าน แดดจ้าจรัสเรือง
..................................... (ธนากร).....................................
26. สมศักดิ์
ปรากฏการณ์ : สึนามึ (สมศักดิ์)
๏ คือ ภัยพิบัติเบื้อง อันดา - มันแฮ
ปรา กฎการณ์เคลื่อนคลา แผ่นพื้น
กฎ เกิดจักรวาลพา สรรพสัตว์ สิ้นแฮ
การณ์ เหตุโหดสะอื้น มอดม้วยสังขาร์
๏ สึ นามิโหดเหี้ยม มหันต์
นา คลื่นยักษ์ลงทัณฑ์ ดับดิ้น
มิ อาจจะผายผัน คลื่นซัด กระหน่ำแฮ
โหด ยิ่งจุดจบสิ้น มนุษย์นี้วางวาย
๏ น้ำ เหือดหายทึ่งแท้ บ่เคย เห็นนอ
ลด รี่อย่าละเลย ยักย้าย
รีบ รุดอย่าเมินเฉย หลีกหลบ ก่อนนอ
หนี มัจจุราช ซัดซ้ำเข้ามา
๏ ปลา ใหญ่บอกเรื่องร้าย เกยหาด
ใหญ่ ยิ่งแปลกประหลาด ช่วยชี้
ส่ง สารมัจจุราช เคียดฆ่า มนุษย์แฮ
ข่าว หมู่มัจฉานี้ หลีกลี้ลำเค็ญ
๏ อย่า ใจเย็นเมื่อน้ำ ทะลัก มาแฮ
ชะ ล่าถูกคลื่นยักษ์ เพลี่ยงพล้ำ
ล่า ถอยเถิดหาหลัก หลบหลีก ท่านแฮ
ใจ แกร่งคุมสติล้ำ แกร่งกล้าชนะมาร
๏ แค้น ซมซานสุดสิ้น ลูกยา
ใจ เจ็บเพราะลูกมา มอดม้วย
ตัว เจ้าจากต่อตา ภาพติด ตานอ
เอง สู่สุคติด้วย แม่เศร้าอาดูร
๏ พ่อ แม่สูญลูกเศร้า เสาะหา
แม่ พ่อขอจงมา นิมิตแจ้ง
อยู่ ใต้พสุธา หนแห่ง ใดนา
ไหน ลูกฤาจะแล้ง ร่ำไห้โศกา
..................................... (สมศักดิ์).....................................
27. มังกรสมุทร
ปรากฏการณ์ (มังกรสมุทร)
๏ ครืนครืนไหลรวดพื้น ภูผา
น้ำหลากผืนพสุธา ท่วมท้น
เมืองลุ่มล่มลงบา- ดาลด่ำ
ทุกทิศทุกข์ไทล้น หลั่งน้ำตาไหล ๚ะ
๏ ไทยครวญฝนห้าสิบ- ปีหลง
ภูกร่อนขาดพฤกษ์พง แผ่วน้ำ
เมืองขวางหว่างไหลลง ทะเลหลาก
ถมท่วมประชาช้ำ- ชอกไร้เดียงสา ๚ะ
๏ ปรากฏการณ์โลกร้อน รานมนุษย์
หนาวหนักถึงสูงสุด ศักดิ์ร้อน
ผันผวนโศกทรามทรุด ทรวงหม่น
ผลเหตุเลศยอกย้อน ย่อมน้ำมือนรา ๚ะ
๏ เผาป่าตัดป่าป้อน แปลงพิษ
ปลดปล่อยก๊าซวิปริต ปกฟ้า
รังสีอบระบบปิด แปรอุ่น
อุทกอวลทั่วหล้า ทั่วหล้าปรวนแปร ๚ะ
๏ กระแสทุกข์ถะถั่งห้อม ห่มไทย
เกินรัฐจักช่วยไข ขัดข้อง
กลับเกิดกระแสใจ เจริดจรัส ไทยเอย
ทุกหมู่มาช่วยคล้อง คลื่นน้ำใจสมาน ๚ะ
๏ ธารน้ำใจเฟื่องฟุ้ง ฟองหน
ไหลหลากเกื้อหนุนชน ชุ่มหล้า
ธรรมชาติผลักผลิผล ผาสุก
ในวิกฤตโอกาสกล้า ก่อฟื้นคืนศานติ์ ๚ะ
๏ ภัยพาลรานฟ้าดื่น ดินปวง
เกิดแต่คนเพลินตวง ตักใช้
โปรดละโลภมาหวง โลกห่วง โลกแล
จักผ่อนฟ้าดินให้ เหือดร้ายคลายราน ๚ะ
๏ ปรากฏการณ์คลื่นน้ำ- ใจฝัน
พิชิตคลื่นอุทกพลัน เพริศแท้
หากไทยสมานฉันท์ ทุกเมื่อ
ย่อมอยู่อย่างไร้แพ้ พิชิตแม้นภัยมหันต์ ๚ะ๛
..................................... (มังกรสมุทร).....................................
28. กิ่งโศก
ปรากฏการณ์ (กิ่งโศก)
๏ สังขารผันเปลี่ยนข้อ ขวบเดิม
วัฏฏะกาลผ่านเสริม ผลิซ้อน
กิเลสต่อสิเติม เต็มเต่ง
กี่ภพลบล้างก้อน เกาะห้อมฤาหาย ๚ะ
๏ แรกกายเริ่มผุดแม้น รูปมี
ลักษณาราศรี สุกแจ้ง
สาวหนุ่มชุ่มชื่นชี- วาตม์ฉ่ำ
โลกพร่างกระจ่างแสร้ง สดด้วยสวยฉาน ๚ะ
๏ ชีพโรยโชติร่วงแล้ว ย่ำลา
เหี่ยวเหือดแห้งกังขา หยุดยั้ง
ตึงหย่อนผ่อนย้อยพา แยงพิศ เห็นเนอ
เคยสดกระถดทั้ง กลับท้อแรงถอย ๚ะ
๏ โรครุกขะยุกห้อม เยี่ยมหา
เพรียกร่ำย่ำกายา กร่อนเร้า
โอยโอดอ่วมระอา อิดออด
กะปลกกะเปลี้ยเว้า แหว่งชิ้นบุสอ ๚ะ
๏ มรณังมล้าง ลบรอย
ยากนักจักห้ามถอย หยุดยั้ง
ดินกลบจบร่างคอย ฝังส่ง
สู่สุขคติตั้ง ลึกตื้นผืนตม ๚ะ
๏ ปรากฏการณ์ก่อให้ เห็นกัน
เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย-สรร ผูกสร้าง
กงเกวียนเปลี่ยนตามกรรม์ รอยเก่า ย้อนนา
ใครหลีกปลีกพ้นบ้าง หักโน้มหาญหนี ๚ะ๛
..................................... (กิ่งโศก).....................................
29. ภัทราจิตร
ประสบการณ์ (ภัทราจิตร)
๏ ..หัวอกระอุร้าว........โรยขม
ตรอมโศกฤดีตรม.......ศกนี้
หันหาแห่งหนชม.......ยากชื่น นาแม่
แตกต่างกาลก่อนกี้...... แต่ครั้งคราหลัง
๏..มองไหนอีหรอบนั้น.....นึกผวา
ตาสบตาต่อตา...............ตบกลิ้ง
รังเกียจเดียดกันดา- รดาษทั่ว กันเฮย
เลอลักษณะพริ้ง...............เพื่อนพ้องริษยา
๏..ทรวงสุมกิเลสไหม้...........มัวหมอง
วัยรุ่นวัยคะนอง.................น่าเศร้า
หลงใหลเสพติดของ..........เสพติด
นายใหญ่โกงกินเข้า...........มืดหน้าตามัว
๏....ระคายแสนทุกค่ำเช้า.......ระคายเคือง
แลเรื่องนักการเมือง............ร่อแหร้
ฟันงาบงบเงินเปลือง...........กินใหญ่
เผลอเซ่อเลยโดนต้ม............หลอกใช้ราษฎร
๏....แดงเดือดปะทะร้อน.........เหลืองสี
บังคับทนดูที...........ภาพนั้น
เต็มกลืนขื่นตีนตี.......มือตบ ตามเฮย
ตำรวจเอาเหล็กกั้น......บ่เว้นหายหัวฯ
๏..ดึงดันเกิดข่าวร้อน.......เมษา
ไม่ชวนชื่นทัศนา.............สักน้อย
ยินไปทั่วโลกา...............ดังกระฉ่อน
กรุงเทพฯตกต่ำต้อย........มอดไหม้เพราะเพลิงผลาญ
๏..เหลวเลวกระปกกระเปลี้ย.........เพลียจริง
ยมทูตใดมาสิง.......................สู่นั้น
จมดินพะงาบพิง..............เพราะเพื่อน แพงนา
ไยอีกมากีดกั้น.................แบ่งข้างเรือนฝา
๏...ประสบการณ์ผ่านพ้น......พิสมัย
ที่นี่หรือเมืองไทย................อู่ข้าว
ชาวนาถูกชนใด........เอาเปรียบ เอานา
ดังเสียบเหล็กแหลมร้าว......ดอกเบี้ยนายเงิน
๏...ไหวไหมต่อผ่อนหนี้..........หนักบาน
ในนอกระบอบการ................ระบบกู้
กุมหัวอ่วมอิดอาน.................อกอ่อน
หยาดเหงื่อเอาแรงสู้.............ส่งให้นายเสวย
๏...เก็บตกมากล่าวให้.............หวนฟัง
หวังว่าคืนมีหวัง............. ....พี่น้อง
ไทยจงอย่าถอยหลัง............ตกขอบ เลเฮย
ทวนเรื่องบ่ถูกต้อง..............ปรับแก้เสียที
..................................... (ภัทราจิตร)......................................
30. ปริวัฒน์
รัฐสยามยามนี้ (ปริวัฒน์)
สุโขทัยสมัยก่อนโพ้น พบศานต์
อยุธยาเกริกกังวาน ว่าไว้
ธนบุรีที่สืบสาน สมโภช ไทยเอย
ถึงรัตนโกสินทร์ให้ ห่อนร้างสุขสันต์
คุณราชันแผ่คุ้ม ครองไผท
ตั้งแต่ปิตาธิปไตย แรกตั้ง
ระบอบกอปรธรรมสมัย พญาธิ- ราชแล
เทวราชนำเหนี่ยวรั้ง ทุกผู้อยู่เย็น
เป็นประชามติอ้าง อวดสวรรค์
เสียงชนะอยากได้ตะวัน ฟากฟ้า
แล้วหมายมุ่งเอาจันทร์ ดาวประดับ บารมีพ่อ
มีกษัตริย์หนึ่งหล้า หยุดยั้งหวังจักรวาล
ผ่านทิวามีรัฐพื้น แผ่นดิน
เสียที่มีทำกิน หล่อเลี้ยง
บางส่วนซึ่งยลยิน เก่าก่อน
อุระราชเจ็บหนักเพี้ยง มีดคว้านพระหทัย
ในปัจจุบันเกิดขัดแย้ง แย่งชิง
ด้วยแบ่งสีพาดพิง พบร้อน
เอ็มหกสิบเก้ายิง ยินสนั่น
เผาตึกอันกล่าวย้อน อดีตพ้นล่วงมา
ปรากฏการณ์ระลึกบ้าง กันไหม ไทยเฮย
ประวัติศาสตร์ชาติสมัย เมื่อนั้น
เสียทีแก่พม่าไป สิ้นเอก- ราชเนอ
ประสบสองครั้งหมั้น ตริตั้งไตร่ตรอง
ปรองดองแล้วมุ่งหน้า สร้างสรรค์
ครั้งที่สามทำลายกัน ว่างเว้น
มิให้เกิดผลาญชีวัน เผาวัด วังแม่
เป็นอริในประเทศเน้น ก่อร้าวล้างไทย
ใครสูญเสีย? ช่วยให้ คำตอบ
จักใช่ไทยโดยรอบ แน่แท้
ควรช่วยพลิกประกอบ พิพัฒน์ จรัสนา
มิใช่จะพ่ายแพ้ เนื่องด้วยบาดหมาง
เห็นปรางค์เจดีย์สง่าล้วน เรืองตระการ
ปราสาทราชวังเท่าวิมาน ม่านกั้น
อุโบสถวิหาร มีพระ- ประธานพี่
สถาปัตย์พิไลนั้น มอบให้แก่เรา
ลำเนาตามถิ่นน้ำ แน่นขนัด
ธุรกิจรุ่งเด่นชัด แจ่มแจ้ง
ค้าขายที่แออัด อันพิศ กันนอ
ควรรักษ์มิขัดแย้ง แบ่งข้างเกิดสี
..................................... (ปริวัฒน์).....................................
31. บวรพันธ์
ปรากฏการณ์ฤๅธรรมดา
นวกรรมถ่วงโน้ม จิตหลง
ผลิบ่อนทำลายลง แหล่งหล้า
มอมเมาใฝ่พะวง ลืมตื่น
หลงใคร่คิดครวญช้า ยิ่งร้าวยาวนาน
ปรากฏการณ์แจ่มแจ้ง เติมวาด
เปื้อนป่นธรรมชาติ ท่วมท้น
เหนือกฎข่มผองราษฎร์ ตามอย่าง
จิตว่างหากหลุดพ้น เร่งร้อยรอยธรรม
ปรากฏการณ์แห่งน้ำ ลมไฟ
ดินถิ่นวินาศใด หวั่นร้าย
แปรธาตุสี่ผันไป หมองหม่น
ใครยื่นสองมือไสร้ เร่าร้อนกลับกลาย
ปรากฏการณ์หมื่นล้าน ในตน
รวยกลิ่นสัมผัสปน ซ่านซึ้ง
ลิ้มรสเคล้าเสียงชน ระรื่น
รูปเล่ายึดหนักอึ้ง ปล่อยได้คลายกาม
ปรากฏการณ์อยู่ย้ำ อย่างอยาก
กลืนล่วงลำคอมาก เหยื่อล้น
อุทรอิ่มหลายหลาก กายหวั่น โรคแฮ
กามร่ำเกียรติท่วมท้น ข่อนให้ลำเค็ญ
ปรากฏการณ์มั่นได้ รักใด แรงนา
โลภล่าทุกอย่างไป รุ่มร้อน
โกรธานั่นดุจไฟ คุกรุ่น
หลงหยิ่งระเริงซ้อน บ่วงร้ายรัดทรวง
..................................... (บวรพันธ์)......................................
32. นิพนธ์
หิมาลัย
คิดถึงครั้งไต่เต้า หิมาลัย
สูงย่อมสูงเสียดไป เทียมฟ้า
แสนสุดเปลี่ยวฤทัย ทรวงอก
เหมือนดั่งคนทั่วหล้า อยู่เบื้องหอคอย
เสียงร้องจักจั่นก้อง พนาสณฑ์
ฟังดั่งเสียงปวงชน ยากไร้
ร้องทุกข์ทั่วมณฑล คามเขต
หมาเห่าเครื่องบินไซร้ ย่อมไร้คนยิน
จงเปิดเนตรเบิ่งบ้าง เทวา
ห่วงแต่เสพกามา แสบก้น
คนจนที่อนาถา ไร้ทรัพย์
หากท่านช่วยจึ่งพ้น กอบกู้วิญญาณ
สายฝนพ้นผ่านแล้ว เหมันต์เยือน
หนาวแน่นั่งมองเดือน กลางแจ้ง
คนจนย่อมไร้เรือน คฤหาสน์
หวังก่อกองฟางแห้ง กระท่อมน้อยกันหนาว
สายลมพัดว่าวขึ้น เวหน
ลมย่อมเหมือนฝูงชน ทวยราษฎร์
อุ้มชูแต่พวกคน มีเกียรติ์
ใครเล่าหยามเหยียดทาส แน่แล้วนายคน
คิดถึงครั้งไต่เต้า หิมาลัย
หนาวย่อมหนาวเหน็บใน สุดกลั้น
หิมะเกลื่อนกลาดไป บรรพต
ขาวแต่นอกในนั้น สุดแท้แสนดำ
..................................... (นิพนธ์)......................................
33. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์อ่านแล้ว งุนงง แน่ฤา
ตามช่างภาพพิมพ์ลง หนึ่งหน้า
มองรูปที่เจาะจง ลงข่าว
ไหลท่วมรถสินค้า ว่านี้ จริงฤา
ปรากฏการณ์เริ่มร้าว ปวดใจ ใดฤา
ทุกสิ่งจริงยังไง อย่างนั้น
มองลึกกว่าคิดไป หลายสิ่ง จริงแน่
ตามตลิ่งนองแบบชั้น ย่างขั้น บันได
ปรากฏการณ์อย่างนี้ มีใคร ใช่ฤา
ในเมื่อไหลแยกไป ไม่เลี้ยว
ระลอกคลื่นแตกไกล ไหลซ่าน เนืองฟอง
ทำอย่างไรในบ้าน ผ่านน้ำ แห้งฤา
ปรากฏการณ์อยู่ฟ้า เดียวกัน นั่นเอย
คอยแต่มองทุกวัน ค่ำเช้า
ความสุขสิ่งสำคัญ กันอยู่
จะไม่ยอมปวดร้าว ป่าวร้อง จากใจ
ปรากฏการณ์ผ่านรู้ ดูมอง จ้องฤา
ยังท่วมเปียกแยกคลอง ส่งน้ำ
ไหลลงที่บึงหนอง ของแน่ แท้เอย
พบเอ่อนองแรงแพ้ แต่เข้า คลองฤา
ปรากฏการณ์ช่างแก้ แพยนต์ แล้วเอย
ลองเปลี่ยนแปลงทุกหน ป่นปี้
วันคืนผ่านกังวล จนค่ำ
ทำที่ไหลหยุดล้ำ ค่ำนี้ นอนฤา
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
34. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์ที่อ้าง ทางมี
กอไผ่ปลูกดินดี ที่เฝ้า
ผูกพันอยู่นานปี มีค่า
ทำเครื่องประดับเหง้า กิ่งก้าน จัดรวม
ปรากฏการณ์ไม่ช้า มานาน
มีส่วนปรุงอาหาร อยู่บ้าน
ผักมากที่ฤดูกาล งานไผ่
ทำเครื่องมือคือด้าม ไม่ค้าน การใด
ปรากฏการณ์หน่อไม้ ในวัน มีงาน
ตัดเพื่อทำจักสาน ผ่านไม้
รากฝอยไผ่ยึดกัน ดินล่ม
ยอดอ่อนตอนดินให้ หน่อตั้ง หลายกอ
ปรากฏการณ์ไผ่ล้ม ประจำ
ลำไผ่ไหมเทียมยัง หมู่ไม้
การเกษตรที่ถือน้ำ ปลอกใส่
อีกเครื่องดนตรีใช้ ช่วยทั้ง ตั้งวง
ปรากฏการณ์เยื่อไม้ ลำใน
ผลิตเพื่อกระดาษหวัง สั่งร้าน
ปลูกเรือนอยู่อาศัย ในถิ่น
ผ่าไผ่ขัดแตะบ้าน ช่วยกั้น ห้องนอน
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
35. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์ไผ่นี้ มีคุณ
ทุกส่วนชวนการุน แน่นแฟ้น
ประโยชน์สู่เจือจุน ทุนใหม่
นับแต่รากใบแม้น กิ่งก้าน มัดรวม
ปรากฏการณ์ผ่านใช้ ประจำ
แยกเพื่อทำจักสาน ม่านใช้
รากฝอยค่อยยึดนำ ดินล่ม
ยอดอ่อนงอกกินได้ หน่อไม้ หลายกอ
ปรากฏการณ์ผ่านต้ม ชมกิน
สวนที่ปลูกกอใน ใส่ไว้
ทุกภาคทั่วบนดิน กินสั่ง
ปอกส่วนเปลือกเลือกให้ ไม่ทิ้ง สิ่งดี
ปรากฏการณ์ไม่พลั้ง สังเกต
ลำไผ่ปลูกเรือนจริง กิ่งก้าน
และทำเครื่องมือเกษตร เภทเผื่อ
ทำเครื่องดนตรีบ้าน ผ่านตั้ง เป็นวง
ปรากฏการณ์เยื่อเนื้อ ในลำ
ผลิตเพื่อกระดาษหวัง ดั่งเกื้อ
ไหมเทียมไผ่ไปทำ นำค่า
หยิบไผ่มาทำเชื้อ เพื่อให้ ติดไฟ
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
36. อภัย
ปรากฏการณ์
1.) ปรากฏการณ์ผ่านแล้ว เลยไป
ย่อมติดตราตรึงใจ แจ่มจ้า
ดีชั่วทุกข์สุขไฉน ได้พบ เองนา
คือบทเรียนเลิศหล้า เลิศล้ำบทเรียน
2.) โลกหมุ่นเวียนเปลี่ยนแล้ว หลากหลาย
ตาจมูกหูลิ้นกาย ก่อรู้
รูปเสียงกลิ่นรสสาย สัมผัส กายนา
ก่อเกิดกิจกับผู้ พบให้ใจถวิล
3.) ยินดียินร้ายกับ กระทบ
กิเลสก่อไม่จบ ไม่สิ้น
โลภโกรธหลงลงครบ เคล้าจิต
โศกทุกข์คลุกร้อนดิ้น ดั่งไหม้ในเพลิง
4.) เหลิงหลงกิเลสร้าย ร้อนอุรา
แก่งแย่งแสวงหา ห่อนเว้น
เหน็ดเหนื่อยเหมื่อยหนักหนา อุปสรรค มากเฮย
หวังสุขสุขกับเร้น เรื่องร้อนเรียงราย
5.) อบายมุขทุกข์เร่าร้อน รนราน
สนุกนิดแต่ทุกข์นาน เนิ่นช้า
กินเที่ยวเล่นพนันผลาญ พร่าทรัพย์ สินเฮย
ดุจนรกไร้สบายกล้า ทุกข์ท้อล้อลาม
6.) กามรูปเสียงกบลิ่นล้วน หลากหลาย
รสอร่อยสัมผัสกาย กลิ่นเกลี้ยง
สุขแท้แต่อันตราย รอบร่วม รวมแฮ
สุขท่านว่าไม่เถี้ยง ชั่วครั้งช่างขำ
7.) โลกธรรมคนถ้วนทั่ว ถูกทับ ถมแฮ
หมู่สัตว์คล้ายถูกจับ จ่อไว้
ฝ่ายดีฝ่ายร้ายรับ รองอยู่ เสมอเฮย
คนหวั่นไหวทุกข์แท้ ท่วมท้นค้นหา
8.) อัตตาตัวร้ายยึด ตัวตน
ถือโน่นถือนี่วน วุ่นแท้
“ตัวกู” ก็สับสน สมมุติ หลงแฮ
ยึดมั่น “ของกู” แก้ กลับด้วยอนัตตา
9.) “ปรากฏการณ์” เกิดแล้ว “ปรากฎ กรรม” แฮ
ผลแห่งกรรมไม่หมด มอบไว้
เศร้าสุขทุกข์รันทด มนุษย์ก่อ เองนา
ธรรมชาติดีร้ายได้ เพราะด้วยมนุษย์ทำ
10.) “ปรากฏการณ์” ก่อไว้ ร้ายดี
โลภโกรธหลงล้วนมี มากบ้า
ละโลภโกรธหลงศรี สวัสดิ์ทั่ว โลกนา
“ปรากฏการณ์” ดีถ้า มนุษย์ถ้วนถือธรรม
..................................... (อภัย)......................................
37. อภัย
ปรากฏการณ์
1.) ปรากฏการณ์เกิดขึ้น จากเหตุ
ผลชั่วดีอาเพศ ส่งได้
อย่าโทษทั่วพระเวท เทวะ ใดนา
กรรมนั่นแหละดลให้ เกิดร้ายฤๅดี
2.) น้ำท่วมนี่ตัดไม้ ทำลาย ป่าเฮย
ขาดสิ่งซับวอดวาย ทั่วถ้วน
โลกร้อนไม่ผ่อนคลาย ปล่อยก๊าซ เสียนา
หนาวมากนานนี่ล้วน มนุษย์สร้างผลกรรม
3.) ธรรมชาติทำเกิดขึ้น ธรรมดา
ปรากฏการณ์ดีมา กว่าด้วย
วันคืนตื่นขึ้นพา ให้คิด เสมอนา
เราแก่กับใกล้ม้วย เร่งสร้างทางสวรรค์
4.) ตะวันขึ้นแล้วตก ตามกาล
ดั่งว่ายวัฏสงสาร สิ่งร้าย
ดุจชีวิตชัชวาล พานตก ต่ำนา
อนิจจังโลกธรรมคล้าย สิ่งล้อลวงตา
5.) ปรากฏการณ์มนุษย์สร้าง สำคัญ
ดีชั่วคละเคล้ากัน ก่อไว้
เกิดสุขทุกข์พัวพัน ไม่จบ สิ้นแฮ
ประพฤติธรรมนำให้ เหตุร้ายกลายดี
6.) สีเหลืองแดงประท้วง ทัดทาน
เหลืองว่าด่ารัฐบาล ก่อนหน้า
ทุจริตผิดถึงศาล สั่งโทษ ทัณฑ์นา
โทษทักษิณเท่าฟ้า โทษร้ายราคี
7.) สีแดงแรงฤทธิ์ร้อน รุนแรง
โทษทหารที่แสดง บทปล้น
โทษอำมาตย์ว่าแฝง ตั้งรัฐ บาลเฮย
โทษอภิสิทธิ์มากล้น เรื่องร้ายหลากไฉน
8.) คนไทยเผาบ้านและ เผาเมือง
ด่าว่าเข่นฆ่าเคือง ขุ่นข้อง
จับเข้าคุก็เปลือง ข้าวสุก
แบ่งฝ่ายใคร่ขอร้อง เลิกแล้วล้างผลาญ
9.) ธ งานหนักพักน้อย พลอยประชวร
ปรากฏการณ์นี้ควร คิดบ้าง
พระคุณสุดประมวล ได้หมด สิ้นเฮย
อายพ่อที่สรรค์สร้าง แต่เจ้ากัดกัน
10.) นั่น..ชนลงชื่อไว้ ถวายพร
เพราะพ่อเคยอาทร ลูกล้น
จารนับศัพท์บวร น่าชื่น ใจแฮ
ขอพระหายประชวรพ้น โรคร้ายกายหนี
..................................... (อภัย)......................................
38. พุ่มพฤกษ์
ปรากฏการณ์แบบไทย ๆ
นัยน์ตาเปิดม่านแก้ว ดวงตา
จึงประจักษ์ภาพปรา- กฏถ้วน
ร้ายดีที่นำพา ประสบ
จูงจิตปิด-เปิดล้วน เล่ห์ร้ายลวงหลอม
จริง-ปลอม ฤๅ เปลือก-เนื้อ ในเนา
ปรากฏการณ์ดุ่มเดา ห่อนรู้
สองฝ่ายต่างมอมเมา ในหมู่ ตนนา
หวังประโยชน์ทางสู้ สื่อให้เสียขวัญ
เออ...จันทร์มาส่องแจ้ง ทิวา
พู้น...ค่ำแสงสุริยา สว่างแผ้ว
ฝนผุดจากดินผา ผันสู่ สวรรค์แล
ก่อกุอุบัติแล้ว เชื่อได้ฤๅไฉน
หวังในหนวดเต่าต้อง ติดตาม
เขากระต่ายว่างาม งอกระย้า
คำเปรยคิดเปรียบยาม จิตโง่ งมพ่อ
เพียงแต่ออกค้นท้า ที่แท้แรงสูญ
โบกปูนปิดบาปเร้น ระแวงคน
กลบอุบายฉ้อฉล ฉาบหน้า
ลิงหลอกแต่เจ้าจน เจ้าเจ็บ จิตเฮย
หวนเหตุการณ์ในหล้า โลกล้วนพอกัน
เจ็ดวันใช่ว่างเว้น เวลา
ยี่สิบสี่ชั่วโมงมา ค่ำเช้า
สุขทุกข์คืบคลานหา ณ เหตุ การณ์เฮย
เพียงวิเคราะห์ ออก-เข้า ข่มข้างอกุศล
นัยน์ตายลสุขแท้ ทางธรรม
ปรากฏการณ์ต่างนำ เหตุแจ้ง
รูปรสกลิ่นเสียงสัม- ผัสสู่ สติแฮ
ย่อมประจักษ์ชุ่ม-แล้ง แห่งน้ำใจคน
เออ...ชนในชาติล้วน สามัคคี
พู้น...แผ่นดินเราพลี รักพร้อม
น้ำจิตคิดอารี ยามทุกข์ ยากนา
ปรากฏเป็นกิจน้อม นี่แท้ไทยจริง...
..................................... (พุ่มพฤกษ์)......................................
39. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์ที่อ้าง บาที แน่ฤา
ที่สิ่งลอยไกลหนี เสื่อมเศร้า
ครัวเรือนที่คลองมี ติดอยู่ ฤานี่
ตอนค่ำทำถึงเช้า อย่างนี้ ทุกวัน
ปรากฏการณ์ท่วมรู้ หลังคา แล้วเอย
ไหลบ่าทุกเวลา ค่ำเช้า
สายฝนหล่นโปรยมา มากยิ่ง จริงแฮ
แรงส่งกลางคลองเข้า ที่เฝ้า วังวน
ปรากฏการณ์ปล่อยทิ้ง ไหลนอง ท่วมเอย
ยังเอ่อทุกมุมคลอง ไม่แห้ง
เดินตามร่อนเกินลอง หลายเรื่อง
ในเมื่อเจอทางแล้ง ผ่านแล้ว มืดมัว
ปรากฏการณ์อย่างเปลื้อง ความจริง แท้ฤา
เพราะว่าหลบแดดอิง แผ่นไม้
อีกโดนฝุ่นลมชิง พัดใส่
คืนก่อนนอนฝันร้าย ที่นั้น หลังคา
ปรากฏการณ์ต่างใช้ นานา
จมอยู่เพดานมา ใส่เสื้อ
จะดำดิ่งหลายครา ครวญว่า
ยังท่วมหมายมาเกื้อ เพื่อได้ ช่วยแฮ
ปรากฏการณ์เมื่อยล้า กลับไป มองฤา
พบว่ายังรินไหล ไม่น้อย
มองดูยิ่งหนักใจ ไหลหลั่ง
ลุยท่องคลองลึกคล้อย ซึ่งต้อง หมองตรม
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
40. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์ผ่านนี้ มีมา ไม่นาน
คำไม่ฟังโสภา อย่าอ้าง
ฝนตกท่วมไหลมา ขังเอ่อ มุมแผ่
จดจ่อพอสรรสร้าง อย่างนี้ มีลม
ปรากฏการณ์อย่าเพ้อ เจอมา ทุกทาง
หลายที่พายุพา ใหญ่ล้ำ
หลงเหลือแต่ศาลา หลังหนึ่ง ไม่พัง
ไหลผ่านเรือนเตือนซ้ำ ล่วงพ้น จนใจ
ปรากฏการณ์ที่ซึ้ง ตรึงใจ แล้วเอย
รักที่จากพรากไป ก่อนนั้น
เหมือนกับว่ายังไง ใยห่าง ทางใด
ไปท่วมหนักรักรั้น เพิ่มแล้ว นองไกล
ปรากฏการณ์ไม่ร้าง ยางอาย กันเอย
คิดถ่ายเทมากมาย ม่ายทิ้ง
ยังหลายเชี่ยวกรากหมาย หลายเท่า ท่วมจม
ทางผ่านแหลกราญกลิ้ง ยิ่งร้าย หลายครา
ปรากฏการณ์เร่งเร้า เอาจำ ใจเอย
ขออย่าพูดในคำ ร่ำไห้
รับรองว่าการนำ ทำอยู่ ปลอดภัย
หวังว่าฝนตกไว้ ไม่ร้าย กลายดี
ปรากฏการณ์เริ่มรู้ ทุกที ที่อ้าง
วันหนึ่งไหลแรงหนี ข้อแม้
หลบไปก่อนลมมี แรงใหม่ ในเรือน
ฝนเมื่อยังตกแท้ เริ่มต้น หมองมัว
ปรากฏการณ์ที่ไร้ จริงใจ มากมาย
ลมเมื่อพัดโถมไป เช่นนี้
ทางเดียวที่พาไกล ไหลท่วม ทุกหน
ระหว่างรอหลบลี้ ที่แห้ง แล้งฤา
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
41. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์ผ่านล้น เวลา มานาน
ทุกสิ่งติดตามมา ไม่ช้า
จะพบว่าปัญหา แปลกใหม่ ใดฤา
มีแต่อุปสรรคท้า อย่าได้ หวั่นเลย
ปรากฏการณ์อ่อนล้า วารา นี่เอย
ไหลท่วมทุกนาที ยิ่งย้อน
นองหลากทั่วโดยมี ฝนหล่น ฟากฟ้า
นับแต่พายุร้อน ใส่บ้าน เรือนพัง
ปรากฏการณ์ไม่พ้น จริงใจ แล้วเอย
บางแห่งมืดดับไฟ ก่อนน้ำ
จะไหลหลั่งลงไป หลายแหล่ง ทุกที่
มีแต่นองหมายซ้ำ อย่างแท้ แน่นอน
ปรากฏการณ์ไม่แล้ง เหมือนกัน นั้นเอย
ทุกอย่างพังแปรผัน ล่วงสิ้น
อันตรายเสี่ยงทุกวัน กันต่อ ไปฤา
หากแต่ยังจะดิ้น เพื่อสู้ ทีเดียว
ปรากฏการณ์ไม่ท้อ การใด จริงเอย
คิดว่าของลอยไกล ไม่น้อย
นำเอาเช่นเรือใบ ไปช่วย
ยามที่คนเกือบร้อย ที่ต้อง มองกัน
ปรากฏการณ์ช่วยด้วย ไมตรี ดีฤา
ความล่มสลายมากมี พี่น้อง
มรสุมอย่างชลนที หนีท่วม กันฤา
มาช่วยอำนวยป้อง เพื่อให้ พ้นภัย
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
42. บุญยกรณ์
ปรากฏการณ์
ปรากฏการณ์เริ่มต้น รุกราน จริงเอย
กับสิ่งไหลนองนาน ท่วมล้น
สงสัยต่อหลากปาน ไหลเอื่อย มากหลาย
ทุกอย่างขวางทางนั้น ที่ก้าว เดินไป
ปรากฏการณ์ผ่านฟ้า พาแพรว แล้วฤา
เพียงแต่ไหลตามแนว ช่วงนั้น
ฝนตกเพิ่มเติมแวว หยดท่วม ทันที
เพียงแต่สายลมกั้น เกี่ยวข้อง หมองใจ
ปรากฏการณ์กล่าวนี้ บอบบาง เล่าเอย
พบว่าถนนรกขวาง อย่างนั้น
ขยะลอยทั่วทุกทาง อุดท่อ ตันไป
ถึงแหล่งชุมชนชั้น หวั่นให้ ทุกข์ทน
ปรากฏการณ์สี่ล้อ รถยนต์ หยุดฤา
พอเครื่องดับไหลวน ท่วมพ้น
อาศัยสิ่งปลอมปน แตกต่าง เรียงราย
ลอยอยู่สกปรกล้น เช่นต้อง โรคภัย
ปรากฏการณ์เปื่อยเท้า ตามมา หาฤา
ขวดหนึ่งหยิบยาทา อย่าท้อ
นอนระหว่างหลังคา มาแน่ สายลม
ไหลอย่างแรงแฝงหญ้า ที่ห้อง เรือนเรา
ปรากฏการณ์ไม่แพ้ โพยภัย ตลอดฤา
ทุกสิ่งลมพัดไป ยิ่งช้ำ
อุปสรรคที่ตรงไหน ใจแกร่ง ทนเอา
ไหลไม่ลดอดน้ำ ที่อยู่ แล้วเอย
ปรากฏการณ์ซ่อมบ้าน ผุพัง ลงฤา
การที่หลังคายัง แต่น้ำ
คิดครวญคร่ำนำหวัง ยังว่า พารอ
ฝนเริ่มตกมาซ้ำ ค่ำนี้ นอนใด
ปรากฏการณ์ที่หญ้า คาทาง รกเอย
หนามอยู่ลอยกีดขวาง เกี่ยวได้
จนกระทั้งฝนจาง กระเพื่อม ระลอก
ริมตลิ่งลดลงให้ ไม่ต้อง ทำใจ
ปรากฏการณ์ไม่เอื้อม คอยเตือน ใจฤา
จะไม่เผลอทำเหมือน เพื่อนบ้าน
วันคืนเริ่มลืมเลือน เยือนท่า พาตรม
ทำอย่างไรตรงหน้า ท่าน้ำ ยามใด
ปรากฏการณ์เหนื่อยล้า เกินควร หวลฤา
ไหลอยู่ลดลงชวน ด่วนแห้ง
สายลมที่พัดกวน แรงใหม่ จางผ่าน
ไปสู่สะพานแล้ง แห่งนี้ ทั่วไป
..................................... (บุญยกรณ์)......................................
43.ธิบดิ์
ปรากฏการณ์
๏ วิถีมนุษยล้วน วัฒนา
วิถีแห่งอวิชชา คละเคล้า
เพียงจะไขว่พระสุริยา บนฟาก ฟ้าเฮย
หวังมาสยบแทบเท้า ช่างกล้ากระไรกัน
๏ สุริยันยอแสงจ้า นภากาศ
จันทร์เด่นดวงพิลาศ สุกใส
ดวงดาวไป่ยอมคลาด ไขแข่ง แสงนา
คนห่อนเอาอย่างได้ ส่งท้าดาวเทียม
๏ บ่เจียมจิตคิดไขว่คว้า เพียงตัว
มโนย่อมหม่นหมองมัว ขุ่นมืด
กระทำไป่เกรงกลัว บุญบาป
มือสั่นสาวยาวยืด ผิเพี้ยงมือมาร
๏ วิถีกาลธรรมชาติสร้าง มหัศจรรย์
สรรค์เสกเมืองสวรรค์ เลิศแล้ว
ชะรอยมนุษย์หยัน ผลาญแหลก สิ้นเอย
บ่เห็นค่ามณีแก้ว ต่ำต้อยแววตา
๏ ผลมาวิปโยคแล้ว สาสม
ด้วยเหตุเพียงเพราะจม กิเลสร้าย
ธรรมชาติบันดาลระทม หนักหน่วง เพื่อนเอย
ปรากฏการณ์ฉะนี้คล้าย ดั่งเพี้ยงปรากฏกรรม
๏ ผลมาวิปโยคแล้ว สาสม
ด้วยเหตุเพียงเพราะจม กิเลสร้าย
ธรรมชาติบันดาลระทม หนักหน่วง เพื่อนเอย
ปรากฏการณ์ฉะนี้คล้าย ดั่งเพี้ยงปรากฏกรรม
..................................... (ธิบดิ์)......................................
44. จักรัฐิเมธ (ส่งครั้งแรก – มีแก้ไข)
ปรากกฏการณ์-หนาว
๏ หนาวเหน็บลึกจับขั้ว หัวใจ
หนาวนอกพอกันใช้ ผ้าห่ม
หนาวเนื้อห่มเนื้อให้ หายหนาว
หนาวไร้คู่ขื่นขม ระทมจมหนาว
๏ หนาวร้าวใจผิดหวัง ปวดร้าว
หนาวเหงาเศร้าบางคราว ทนได้
หนาวลมพัดฤดูหนาว ทานไหว
หนาวสะกิดขั้วหัวใจ หนาว...หนาว..หนาว...หนาว
๏ หนาวเจ้าหนี้ท้วงเงิน ร้อนผ่าว
หนาวแอร์เย็นปิดวาว ผ่อนหาย
หนาวแพ้ไม่ยืนยาว อาจชนะ
หนาวบ่หยุดเสน่ห์หาย ห่างเศร้าครวญหา
๏ หนาวยาใจคนไกล ห่างตา
หนาวคนใกล้แค่วา ตีจาก
หนาวเชยชิดเสน่หา ห้ามใจ
หนาวคนรักพลัดพราก ไม่หวนกลับคืน
๏ หนาวปืนศัตรูจ่อ ที่หัว
หนาวคืนหอนหวาดกลัว ผีร้าย
หนาวไข้จับสั่นทั่ว ตัวร้อน
หนาวระทึกศึกตาย ต่อสู้สงคราม
๏ หนาวหนามทิ่มแทงใจ ให้โกรธ
หนาวคืนวันหฤโหด เข่นฆ่า
หนาวใกล้คนชั่วโฉด โหดร้าย
หนาวกิเลสตัณหา ยิ่งกว่าหนาวใด..
..................................... (จักรัฐิเมธ ส่งครั้งแรก)......................................
45. จักรัฐิเมธ (แก้ไขครั้งที่ 1)
ปรากกฏการณ์-หนาว
๏ หนาวเหน็บลึกจับขั้ว หัวใจ
หนาวนอกพอกันใช้ ผ้าห่ม
หนาวเนื้อห่มเนื้อให้ หายหนาว
หนาวไร้คู่ขื่นขม ระทมจมหนาว
๏ หนาวร้าวใจผิดหวัง ปวดร้าว
หนาวเหงาเศร้าบางคราว ทนได้
หนาวลมพัดฤดูหนาว ทานไหว
หนาวสะกิดขั้วหัวใจ หนาว...หนาว..หนาว...หนาว
๏ หนาวเจ้าหนี้ท้วงเงิน ร้อนผ่าว
หนาวแอร์เย็นปิดวาว ผ่อนคลาย (แก้ หาย เป็นคลาย)
หนาวแพ้ไม่ยืนยาว อาจชนะ
หนาวบ่หยุดเสน่ห์หาย ห่างเศร้าครวญหา
๏ หนาวยาใจคนไกล ห่างตา
หนาวคนใกล้แค่วา ตีจาก
หนาวเชยชิดเสน่หา ห้ามใจ
หนาวคนรักพลัดพราก ไม่หวนกลับคืน
๏ หนาวปืนศัตรูจ่อ ที่หัว
หนาวคืนหอนหวาดกลัว ผีร้าย
หนาวไข้จับสั่นทั่ว ตัวร้อน
หนาวระทึกศึกตาย ต่อสู้สงคราม
๏ หนาวหนามทิ่มแทงใจ ให้โกรธ
หนาวคืนวันหฤโหด เข่นฆ่า
หนาวใกล้คนชั่วโฉด โหดร้าย
หนาวกิเลสตัณหา ยิ่งกว่าหนาวใด..
..................................... (จักรัฐิเมธ แก้ไขครั้งที่ 1)......................................
46. อรุโณทัย
ปรากฏการณ์…ปี 2010 (อรุโณทัย)
๑. ปรากฏการณ์ส่งให้ เห็นผล
ความทุกข์ของผู้คน ทั่วแคว้น
ภัยร้ายเกิดจากตน เคยก่อ
จึงเดือดร้อนแม่นแม้น ไม่ยั้งกระทำ ฯ
๒. การดำเนินสู่ห้วง เหวลึก
เพราะตัดพงไพรพฤกษ์ ใหญ่น้อย
ด้วยขาดจิตสำนึก บางอย่าง
ชีวิตจึงโหนห้อย ที่ด้ายเส้นเดียว ฯ
๓. เดี๋ยวปรากฎว่าแล้ง ให้เห็น
ความทุกข์ความลำเค็ญ ร่ำร้อง
ทั่วแดนไม่ร่มเย็น เป็นสุข
ภัยต่อไปคงต้อง เกิดซ้ำกรรมซัด ฯ
๔. ภัยพิบัติต่อนี้ อุทก – ภัยนอ
น้ำท่วมด้วยฝนตก ไม่ยั้ง
นาข้าวซึ่งรวงดก เหลืองแก่
จมอยู่ใต้น้ำทั้ง หมดนั้นเสียหาย ฯ
๕. เขื่อนฝายหลายแห่งนั้น เก็บกัก น้ำนา
เต็มปริ่มให้ประจักษ์ รับรู้
ฝนกระหน่ำลงหนัก วันหนึ่ง
ฝายเขื่อนหมดทางสู้ รับน้ำไม่ไหว ฯ
๖. จึงจำใจปล่อยน้ำ จากเขื่อน
ไหลหลากไม่ถึงเดือน ล้นฝั่ง
ลำคลองแม่น้ำเหมือน มัจจุ – ราชนอ
น้ำเอ่อขึ้นท่วมทั้ง หมู่บ้านจ่อมจม ฯ
๗. ทุกข์ระทมทั่วทั้ง มณฑล
เหตุเกิดเพราะผู้คน ก่อไว้
จึงปรากฏให้ยล น้ำท่วม
ผลจึ่งสูญเสียได้ ทุกข์ร้อนทั่วกัน ฯ
..................................... (อรุโณทัย)......................................
47. วฤก
กลียุค (วฤก)
๏ นารายณ์กายก่ำคล้ำ เคลือบสี
ของดอกอัญชันยี ชุ่มย้อม
เป็นยุคขุกเข็ญกลี กาลแหลก หล้าฤๅ
ปรากฏการณ์หลากล้อม หลากล้วนชวนฉงน ๚
๏ ทรชนท้นแผ่นด้าว ผเดินดิน
เผด็จดับพระธรรมภินท์ ผ่อนเรื้อง
เชิดฉลโฉดกลยิน ยอดฉลาด เฉลียวพ่อ
ซื่อสัตย์สัตว์เคี้ยวเอื้อง เอ่ยไอ้กาสร ๚
๏ นาถนครขุนขลาดคร้าน ครองรัฐ
การณ์ดั่งกูณฑ์โหมกัฐ ก่อร้อน
ยื้อแย่งแข่งคว้าอัฐ เอื้อมไขว่
ในเจตน์จริงปลิ้นปล้อน เปลือกแสร้งทรงคุณ ๚
๏ ถอนบุญทำบาปร้าง รักษ์ศีล
หยามเหยียบธรรมเทียบตีน เตะทิ้ง
เกรงกรรมตัดกรรมปีน ไปปลด กรรมพี่
สงฆ์สั่งสอนโยมกลิ้ง- กลอกฉ้อฉลกรรม ๚
๏ จนถลำแถลบถ้วน ทั้งฝูง
ถูกอวิชชาจูง จวบม้วย
รักโลภโกรธหลงจรูง จริตจับ ทุกข์แล
ดีชั่วดูมัวด้วย ดับด้านปัญญา ๚
๏ วสุธาเจียนจะสิ้น สุดกัลป์
ถึงบิดถูกผิดผัน แผกเพี้ยน
ตรีเนตรติดเหตุอนันต์ อเนกอยู่ ไหนนอ
ประลัยกัปจึงดับเหี้ยน เหือดแห้งแรงเผา ๚ะ๛
..................................... (วฤก)......................................
48. นาตย์
ปรากฎการณ์..ตอน..ธรรมชาตลงโทษ (นาตย์)
๏ ปรากฎการณ์ทั่วทั้ง ทวยไทย
บังเกิกอุทกภัย ภาพพร้อม
ทุกหนแห่งอยู่ใน ภูมิภาค
น้ำท่วมเพราะเกลศห้อม ห่อหุ้มหทัยชน
๏ แสวงผลมุ่งตัดไม้ ไพรพง
ธรรมชาติจึงลง โทษแท้
ทำลายป่าปลิดปลง พรรณพืช
หากไม่หาทางแก้ เกิดซ้ำซมซาน
๏ กาลวิบัติแต่เบื้อง บรรพชน
เกิดจากอกุศล จิตสร้าง
มนูษย์ชั่วฉ้อฉล ปล้นป่า
น้ำท่วมดั่งจะล้าง ชั่วร้ายภัยพา
๏ ปรากฎการณ์เช่นนี้ ชี้นำ
โดยกฎแห่งเวรกรรม เกี่ยวข้อง
ฝูงชนใฝ่อธรรม ทุกข์ถั่ง
เกิดเหตุการณ์สอดคล้อง ทั่วทั้งแผ่นดิน
๏ ทุกถิ่นเทวษไห้ โหยหา
สินทรัพย์นับคณา ถูกน้ำ
ไหลหลากซัดพัดพา แตกพ่าย
ข้าวยากหมากแพงซ้ำ ทุกข์ซ้อนนอนผวา
๏ องค์มหาราชเจ้า จอมไผท
ทรงสดับเภทภัย ราษฎร์พร้อง
ธ สละทรัพย์ใน ส่วนพระ- องค์นา
พระราชทานร่วมป้อง ปิดน้ำเนตรชน
๏ อีกยินยลพี่น้อง ผองประชา
ต่างร่วมซับน้ำตา ต่อต้าน
ดับอุทกภัยพา ชีพชื่น
ไทยช่วยไทยรอบด้าน อยู่ด้วยปรองดอง
๏ ครองธรรมครองรักแท้ สามัคคี
ครองเกียรติครองศักดิ์ศรี สวัสดิ์แพร้ว
ครองสุขร่วมสุขมี สัตย์ซื่อ
ครองจิตแจ่มจิตแผ้ว ผ่องพื้นภูมิสยาม
๏ สร้างความดีเวี่ยไว้ สกุลวงศ์
สร้างชาติให้มั่นคง ครบถ้วน
สร้างศาสน์สืบดำรง ไทยร่ม- เย็นแล
สร้างสุขสวัสดิ์ล้วน รักล้อมไผทไทย
..................................... (นาตย์)......................................
49. รังสิมันต์
"วัฏจักรน้ำ" (รังสิมันต์)
๏ ณ อณูน่านน้ำ เนืองนอง
สงบนิ่งนวลละออง อวดแก้ม
ดั่งคอยท่าแสงทอง จุมพิต
อาทิตย์ทอแสงแต้ม แตะต้องแก้มสินธุ์
๏ ลินลาสูงสุดคุ้ง คงคา
เป็นหนึ่งอณูน้ำลา แหล่งน้ำ
บรรยากาศเกี้ยวพา ขึ้นสู่ ฟ้าแฮ
นึกคิดจิตชอกช้ำ นิราศบ้านร้างเรือน
๏ เคลื่อนตัวสู่ฟากฟ้า กว้างไกล
จับกลุ่มกุมต่างไอ เกี่ยวก้อย
ลอยล่องนภาลัย ลิบลิ่ว
รวมทุกไอน้ำจ้อย ก่อสร้างเมฆสวย
๏ ราวระรวยปุยนุ่นคว้าง กลางหาว
ตกค่ำเคลื่อนเคียงดาว ชิดใกล้
ตื่นรับแสงพร่างพราว เช้าตรู่
เป็นอยู่เยี่ยงนี้ไซร้ จวบก้อนจรลง
๏ คงเข้าช่วงเหมาะแล้ว เมฆา
หิ้วหอบไอน้ำพา หนักอึ้ง
มืดมนหม่นเทาทา ทาบทั่ว
ประหนึ่งความโกรธขึ้ง ถ่วงให้เสียคน
๏ จนจวนความชุ่มชื้น เชยชม
วาริทอภิรมย์ เคลื่อนคล้อย
กอดตัวกลั่นฝนพรม พรำพรึ่ด
พันธุ์พฤกษ์ไพรใหญ่น้อย เปล่งยิ้มอิ่มหนำ
๏ น้ำไหลลงหุบห้วย ละหาร
จากที่สูงสู่ธาร ต่ำขั้น
น้ำต่างทิศพบพาน กันหมด
ทุกสิ่งบ่อาจกั้น ดั่งที่ปรารถนา
๏ มรรคาวัฏจักรน้ำ หมุนเวียน
วัฏฏสงสารเทียร ทบซ้ำ
กงกรรมดังกงเกวียน วนรอบ
สรรพสิ่งยิ่งย้ำ ชีพนี้กรรมสนอง.
*ที่ - คำโทโทษ
..................................... (รังสิมันต์)......................................
50. พร
ปรากฏการณ์
๏ ปรากฏการณ์แต่ครั้ง ทะเล
ถูกคลื่นกลืนเมืองเซ ก่อนนั้น
คนใต้ใฝ่ใจเขว ยังหวั่น คลื่นแฮ
ยินว่าภาคใต้นั้น แผ่นน้ำกลืนดิน
๏ พรหมินทร์อินทร์โปรดได้ เอ็นดู
เนตรส่องประคองชู ช่วยด้วย
ยกดินถิ่นราหู มีสัตย์
มีแต่โจรมอดม้วย หมดแค้นเมืองใส
๏ เมืองบนคนก่อกั้น เขาหิน
เขาเขื่อนคันศิขริน กักน้ำ
ผืนพงป่าพังภินท์ อาจสู่ ธรรมแฮ
มวลหมู่เมืองสุขค้ำ แต่ล้วนคนหลง
๏ ชาวดงชนบทร้อน ทุรน
เมืองเห่อปรุงเปรอปน ปลุกปล้ำ
กลกามเกี่ยวอกุศล อิงแอบ เนานา
สมสู่เสพสุขย้ำ แค่นี้หรือคน
๏ ชาญชนคนเสกสร้าง นวัตกรรม
ประดิษฐ์ติดเกมระกำ กากล้น
ปรุงแปรแผ่ฉนำ เสริมส่ง นาพ่อ
เห็นแต่สัตว์ที่พ้น เล่ห์เบื้องเมืองถวิล
๏ ยลยินศิลปะสร้าง บันเทิง
สมสั่งดังเปลวเพลิง นรกแปล้
รอวันปั่นเถลิง ระเบิดบ่ง
เมืองใหญ่เมืองเล็กแล้ ไม่พ้นประลัยกัลป์
..................................... (พร).....................................
