หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
ลา...มะลิลา | |
๏ “สุดเหมันต์สรรค์สังสังสารวัฏ ให้ทึบชัฏระบัดสล้างกลางทุมสุม ให้นกเค้าเขาขวยด้วยรึงรุม หมายตีขลุมกลุ่มขาวดาวราตรี ฯ
๏ เจ้านิทราดาราท้าเขียวใบ นกเค้าไหวใกล้ลาล้ารังสี เค้าสงสารวานวัฏอย่าพลัดพี่ ดาวแคป่าราตรีก็พลีตน” ฯ
-๒- “ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนก็ร่อนลมบน...”
๏ แม่ค้างแตงแผงไผ่ในรกคา กัลยาร่มใบใสฉ่ำผล แม่ค้างไหนไผ่รวกให้ปลวกป่น แตงกวาผลหม่นซูบหุบเถาใบ ฯ
๏ พอลมแล้งแห้งเหี้ยนเตียนต้นนุ่น นุ่นไม่คุ้นขุ่นเคืองอัชฌาสัย เหลือแต่ผลแต่ฝักประจักษ์ไว้ แล้วแตกไปปุยปลิวพลิ้วใยละมุน ฯ
๏ ณ กอน้ำย่ำเลนเป็นกำก่อ ฉัน...กำกอบ่อเตยเย้ยใต้ถุน เธอตัดใบใส่ตะโก้...โถพ่อคุณ เตยไม่คุ้นตะโก้โก้ไม่นาน ฯ
๏ พอขันหมากฝากอ้อยมาลงรัก ลงหลังพักหลังเพิงเหลิงรักหวาน อ้อยก็จืดชืดเชือนไม่เหมือนวาน อ้อยหลังบ้านฟันปล้องแล้วล่องวาย ฯ
๏ เจ้ากลอยขาวคาวคันฝันและใฝ่ เจ้ากลอยไหลระน้ำลำธารฝาย จากแช่ฉ่ำเป็นช้ำชอกมาหลอกได้ เจ้าตรอมตายคายพิษเขาคิดทาน ฯ
-๓- ๏ “ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนก็ถอนไปผลาญ...” มะลิร้อยรอยเข็มแทะเล็มลาญ ไม่ทันบานกานกิ่งเลื้อยอย่าเรื่อยลิ่ว ฯ
๏ น้องแตงกวาผ่าครึ่งมาถึงเอว เต้นเย้วเย้วเร็วส่ายให้ใจหวิว แม่ค้างไหนพ่อค้างนั่นแม่กันคิ้ว พ่อเสือหิวหิ้วแตงกวามาชั่งกิโล ฯ
๏ ให้น้องนุ่นหนุนตักพ่อรักเร่ โอ้ละเห่เสน่ห์ฝักอย่ายักโย้ จากผ่องขาวราวสำลีเป็นปริโป๊ ให้มอดโตตายขุยคุ้ยนุ่นกิน ฯ
๏ ใบเตยหอมดอมดมขนมเนื้อ อร่อยเหลือเจือเจ้ามาเคล้ากลิ่น ขนมหมดรสเนื้อเบื่อพรากภินท์ กากใบเตยไม่เคยกินได้ยินไหม !
๏ ควั่นโคนแดงแฝงหวานสู่ย่านยอด ปล้องอ้อนออดกอดกรีดรีดหวานไหล ยิ่งหวานลิ้นก็หวานคำจำนรรจ์ไป ทิ้งชานใยไยรีบหับหีบลา ฯ
๏ เจ้ากลอยขาวคาวคันฝันและใฝ่ เจ้ากลอยไหลตายแล้วกลอยแก้วจ๋า ใส่ตะกร้าล้างน้ำช้ำอุรา สำลักดิ้นสิ้นชีวาในห่าธาร ฯ
-๔- ๏ จากกล้าฝ้ายผายเผล็ดเมล็ดสวรรค์ มาร้อยพลันมั่นหูกผูกเส้นสาน กี่ปุยร้อยกี่ปอยฝ้ายสร้างลายงาน ช้อยตระการชาญกระตุกหูกกี่ทอ ฯ
๏ สีละเส้นเต้นตัดขัดขิดขด ฝ้ายปากสั่นรันทดขดขืนขอ ฝ้ายสีขาวร้าวหูกผูกกี่รอ ขาวลออเป็นช่อรวงลายมลาย ฯ
-๕- ๏ “ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนก็ถอนไปขาย...” น้ำตานองน้องฝ้ายมากลัวตาย ก้มมองลายหลายจุดที่ผุดตัว ๚ะ๛ | |
ผู้ตั้งกระทู้ ไวกูณฐ์ มาลาไทย :: วันที่ลงประกาศ 2011-08-24 23:04:20 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2209587) | |
ชอบครับ ขอบคุณครับที่แบ่งปัน | |
ผู้แสดงความคิดเห็น คนแก่งคอย วันที่ตอบ 2011-08-26 09:35:25 |
ความคิดเห็นที่ 2 (2210431) | |
เพราะดีครับคุณไวกูณฐ์ แต่ช่วยอธิบายสองบทแรกที่เกี่ยวกับดอกแคได้ไหม แคกับนกเค้าอะไรยังไง ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันโยงไปที่เรื่องโสเภณีได้ยังไงอ่ะครับ จะให้ผู้หญิงที่แค มันก็แปลกๆอยู่ยังไงไม่รู้ ผมรู้จักแต่แคที่ไว้แกงส้มอ่ะครับ ต้นมันไม่ใหญ่ นกเค้าคงไปเกาะไม่ได้ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น คนอ่านกลอน วันที่ตอบ 2011-08-29 10:42:37 |
ความคิดเห็นที่ 3 (2210748) | |
ขอบคุณครับ คุณคนอ่านกลอน ที่แวะเข้ามาแสดงความคิดเห็น
ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่า แคป่า ไม่ใช่ดอกแคสำหรับทำแกงส้ม อย่างที่เป็นทรงพระจันทร์เสี้ยวนะครับ -*- มันเป็นไม้ยืนต้นชนิดหนึ่ง บ้างเรียกว่าแคนา ดอกสีขาวสวย (และก็ทานได้เหมือนกันครับ)
...หากเปรียบดอกไม้ริมทางเป็นสตรีผู้เสียเปรียบ สำหรับโสเภณีนั้น ผมเปรียบเป็นดอกแคป่าครับ เธอจะเบ่งบานยามราตรี เป็นดวงเด่นสีขาว ตัดกับตะคุ่มมืดของพุ่มใบ
แต่ความงามยามราตรีนั้น ไม่มีอะไรจีรัง ยามที่เธอต้องน้ำค้างหนักของลมรุ่ง เธอจะร่วงลงพื้นก่อนอาทิตย์ของวันใหม่จะมาเยือน
บ้านผมมีอยู่หลายต้นครับ ผมหลงเสน่ห์แคป่าเข้าอย่างจัง งานกลอนของผมต้องมีแคป่า ผมเคยพูดกับตัวเองอย่างนั้น
นกกะปูดชอบไปเกาะกิ่งแคป่าหน้าบ้านผมครับ เช้า ๆ ร้องปูด ๆ น่าหนวกหูดีแท้
และมีบางคืนที่ผมเห็นนกเค้าแมว (หรือนกแสก ?) เกาะอยู่ครับ
ดังนั้นจึงยืนยันได้ว่า กิ่งของแคป่า เค้าแข็งแรงดีจริงครับ นกเกาะได้ การันตีโดยนกกะปูดขาประจำ ^^ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ไวกูณฐ์ มาลาไทย วันที่ตอบ 2011-08-30 00:47:20 |
ความคิดเห็นที่ 4 (2210752) | |
“ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน.... จำได้ว่าผมได้ยินครั้งแรกในชั่วโมงวิชาภาษาไทยครับ .. สวัสดีครับอ.ไวกูณฐ์ คงสบายดีนะครับ แวะมาเคารพและอ่านงานครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2011-08-30 02:30:00 |
ความคิดเห็นที่ 5 (2210775) | |
ถึงคุณรัตนโกสินทร์ศก...
แต่พอได้ยินท่อนนั้นทีไร ทำไมผมนึกถึงแต่งานสีฬาสีก็ไม่รู้ (ลองนึกภาพเชียร์หลีดเดอร์ สแตนด์ และเสียงกลองประกอบ) คุณสมกับเป็นกวีมากกว่าผมเสียอีก 55
ขอบคุณนะครับ เทอมนี้เรียนหนักหรือเปล่า ส่วนผมสบายดีครับ ขอบคุณนะครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ไวกูณฐ์ มาลาไทย วันที่ตอบ 2011-08-30 08:47:17 |
ความคิดเห็นที่ 6 (2211188) | |
สวัสดีครับอ.ไวกูณฐ์ มาลาไทย บันไดอีกเป็นแสนกว่าขั้นกว่าผมจะไต่ป่ายปีนไปถึงคำว่ากวี แต่คงเร็วขึ้นเพราะวันนี้อาจารย์แตะก้นผมขึ้นไปเสียไกลเชียวครับ ฮ่าๆ ตอนนี้อยู่ช่วงปลายเทอมเริ่มเบาลงแล้วครับ แต่ก็ยังนอนดึกเหมือนเดิมยังเพราะยุ่งกับการขีด ๆ เขียน ๆ (ทำไมมันไม่มีการปิดเทอมเหมือนการเรียนก็ไม่รู้) ผมก็สบายดีครับ ขอบคุณครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2011-08-31 10:07:57 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 878713 |