โลกก้าวหน้าตามสมัย .... พึงใฝ่คิด

อย่ายึดติดเทคโนฯ โก้เก๋นั่น

ภูมิปัญญาแบบไทยที่ใช้กัน

ควรจะหันมามองแล้วตรองความ

      จงประยุกต์ดัดแปลงแต่งเติมต่อ

จักช่วยก่อเกิดพาอย่ามองข้าม

ดีควรยึดใส่ใจในนิยาม

ให้ต้องตามตำราอย่าละเลย

       อยู่อย่างไทย นิยมไทย ไม่ฟุ้งเฟ้อ

หลงละเมอของตีตราคราเอื้อนเอ่ย

สินค้าไทยเปี่ยมคุณค่าอย่าละเลย

ถ้าไม่เคยลองสักนิดจะติดใจ

       คือข้อคิดไตร่ตรองมองเหตุผล

ปัญญาชนควรค่าศึกษาได้

ใช้ของนอกรสนิยมวิไล 

ใช้ของไทยดีกว่าคุณค่าควร

           ของนอกบ้างทำในมิใช่หรือ

การหลงซื้อบางทีก็มีส่วน

รูปกลิ่นสีงี่เง่ามันเย้ายวน

เด็กมักด่วนเผลอไผลหลงไหลซื้อ

          มีประโยชน์ หรือไม่...ข้าไม่รู้

มุ่งโจมจู่หอบเหมาเอาดื้อดี้อ

จ่ายจนเพลินเดินเดี้ยงเงินเกลี้ยงมือ

เพราะไม่ยื้อ ยับยั้ง...หมดช่างมัน...

                  ของนอกบ้างทำในมิใช่หรือ

การหลงซื้อบางทีก็มีส่วน

รูปกลิ่นสีงี่เง่ามันเย้ายวน

เด็กมักด่วนเผลอไผลหลงไหลซื้อ

          มีประโยชน์ หรือไม่...ข้าไม่รู้

มุ่งโจมจู่หอบเหมาเอาดื้อดี้อ

จ่ายจนเพลินเดินเดี้ยงเงินเกลี้ยงมือ

เพราะไม่ยื้อ ยับยั้ง...หมดช่างมัน

           โลกต่างยุคดัดแปลงแต่งเสริมก่อ

รุ่นแม่พ่อหัวโบราณรากฐานมั่น

ประเพณี วัฒนธรรม สิ่งสำคัญ

โอบเอื้อกันอารีมีน้ำใจ

           เมื่อมาถึงรุ่นเราเก่าตกรุ่น

สำคัญทุนหมุนเวียนเปลี่ยนสิ่งใหม่

ชักฟุ้งเฟ้อภาพมายาพาเป็นไป

หลงเพลินในแสงสีที่หลอกลวง

           ปัจจุบันแปรเปลี่ยนให้เวียนหัว

พากันมั่วอบายมุขทุกข์เช่นบ่วง

ยุคลูกหลานแสนระกำให้ช้ำทรวง

สิ่งทั้งปวงภัยกรายหมายชีวา

           อยู่ที่เราเอาใจใส่ใฝ่กวดขัน

ควรยึดมั่นสิ่งเก่าดีมีคุณค่า

แม้สิ่งใหม่หากสมควรพิจารณา

คุ้มราคาก็ตกลงจงมั่นใจ

                เราคงแก่ ตลก...ที่ตกยุค

มิอาจปลุกพวกซ่าส์ที่หน้าใส

หรือเป็นเพราะช่องว่างระหว่างวัย

จึงทำให้การสอนอ่อนกำลัง

         หรือจะโทษสิ่งแวดล้อมเขาน้อมรับ

สื่อกำกับแต่ละชิ้นดูสิ้นหวัง

ได้แต่เฝ้าครุ่นคิด...อนิจจัง

อพิโธ่ อพิถัง...วัยรุ่นไทย

        อันวัยรุ่นร้อนแรงแฝงโทสะ

ไม่ลดละโต้เถียงส่งเสียงใส

ยึดความคิดของตนจนเกินไป

สมควรใช้ไม้อ่อนตอนเจรจา

      ยึดเหตุผลอ้างอิงทุกสิ่งแจ้ง

มาเติมแต่งคำตอบชอบคุณค่า

อันไฟที่แรงร้อนอ่อนทันตา

ปรับบรรยากาศชื่นให้รื่นรมย์

      โลกมายาท้าทายหมายแข่งขัน

สร้างสีสันลวงตาว่าสวยสม

หากหลงทางพบโศกโลกโสมม

ตัณหาบ่มจมบ่วงห้วงอบาย

      คือคำเตือนทายทักด้วยรักมั่น

หากใฝ่ฝันไปให้ถึงซึ่งจุดหมาย

ใจต้องแกร่งเพื่อฝ่าฟันอันตราย

ด่านสุดท้ายเพื่อชีวิตพิชิตชัย

             เหลือสองคนวังเวงวิเหวโหว

ที่ยังโต้กลอนไว้มิให้ล่ม

ความคิดเห็นเป็นร้อยคนคอยชม

ต่อเป็นปมหมุนเวียนเปลี่ยนกันไป

         ราชาวดีฉายเดี่ยวเกี่ยวตลอด

ขยันหยอดคิดหาเอามาใส่

นับเป็นเพื่อนเป็นผู้ที่รู้ใจ

น่าเลื่อมใส...ภูมิปัญญา...ครูปราจีนฯ

       ร่มชีวิต ร่มธรรม นำก่อเกิด

สิ่งประเสริฐแสวงหาน่าเลื่อมใส

เลิกยึดติดภาพมายามาเกาะใจ

ด้วยซึ้งในพุทธธรรมนำศรัทธา

       สร้างคุณงามความดีชี้กุศล

ผลลัพท์ดลเปรมปรีดิ์ศรีสง่า

โลกสบสุขสันติแผ่แก่ชีวา

ทุกหย่อมหญ้ายื้มชื่นกลับยืนยง

   - ต่อไม่ติดไม่เป็นไรครับ เป็นเพราะผมช้าเอง... 555

...แบบว่าเส้นยาแดงผ่า  16  ครับ...

เหลือสองคนวังเวงวิเหวโหว

ที่ยังโต้กลอนไว้มิให้ล่ม

ความคิดเห็นเป็นร้อยคนคอยชม

ต่อเป็นปมหมุนเวียนเปลี่ยนกันไป

         ราชาวดีฉายเดี่ยวเกี่ยวตลอด

ขยันหยอดคิดหาเอามาใส่

นับเป็นเพื่อนเป็นผู้ที่รู้ใจ

น่าเลื่อมใส...ภูมิปัญญา...ครูปราจีนฯ

      สุภาพชน คนดีมีน้ำจิต

ปิยมิตรยืนหยัดมิรู้สิ้น

พร้อมข้อคิดเฉลยมาน่ายลยิน

ศรัทธารินท่วมท้นล้นหทัย

       ถึงคุณ(สาม) บอกสื่อสารสมานมิตร

ฝากข้อคิดให้ผู้อ่านได้ขานไข

แม้สองคนถึงเห็นต่างช่างว่องไว

บางครั้งใจตรงกันเข้าพันตู

       ด้วยเพราะรักลานอักษรสุนทรเฉลย

สมาคมฯ เอื้อนเอ่ยดำรงอยู่

เป็นสื่อกลางสร้างงานได้ชื่นชู

ช่วยกอบกู้ศักดิ์ศรีกวีไทย

       อยากให้เหมือนวันวานสมานมิตร

ได้ชื่นชิดหยอกเย้าเหมือนเข้าใกล้

ได้รับคำแนะนำฉ่ำชื่นใจ

จะมีไหมวันเก่าเก่าหวนกลับมา

      ฝากคิดถึง ปุณณมี ทรชน

มาเยี่ยมยลสังสรรค์กันบ้างหนา

ไม่เลยละ กระบี่ใบไม้ ภูสุภา

รัตนโกสินทรศก ปรัศน์ วลีพร

      หากยังไม่ลืมกันสัมพันธ์ก่อ

จะเฝ้ารอสารสนิทสโมสร

โอ้ดึกดื่นแล้วหนาจำลาจร

วันพรุ่งย้อนมาเจอเกลออีกนะ

ขออภัย

เพิ่มท่าน ราศืพิจิก ด้วยครับ

       คิดถึงดาวเด่นดวงกลางห้วงหาว

ฟ้าพร่างพราวดาวอำไพได้พบปะ

แล้วจรจากไปไกลหรือไรนะ

ไม่เลยละกลับมาเยือนเหมือนทุกครา

      ดาวก็ยังเป็นดาวสกาวเด่น

ทุกครั้งเห็นตราตรึงคะนึงหา

เพื่อนยังคอยสอยดาวพราวนภา

เมื่อไรหนาจะได้ครองสู่ห้องใจ

                   กว่าจะตอบ คนคอย คงพลอยกลุ้ม

เกินสี่ทุ่ม แล้วครับ คงหลับไหล

หรือนั่งง่วง โงกรับ แบบหลับใน

ขออภัย...เสร็จธุระ เพิ่งจะมา

          ปล่อยให้เพื่อน สอยดาว สาวดอยอยู่

ใช่ลืมคู่ พิเศษสุด เคยปุจฉา

หากเพื่อนง่วง งีบเพลิน เชิญนิทรา

ธรรมดา เราแทบล่วง...ง่วงเหมือนกัน

           คลื่นสีเหลืองทอดยาวพราวพร่างหล้า

สุดสายตางดงามดุจความฝัน

ยลรอยยิ้มพริ้มพร้อมน้อมจำนรรจ์

"ทรงพระเจริญ" องค์ราชันขวัญประชา

          สำเนียงก้องร้องรับประทับจิต

น้อมบูชิตเององค์ทรงสง่า

ประทับภาพตื้นตัน "ห้าธันวาฯ"

เปี่ยมคุณค่าชั่วนิจนิรันดร

       ภาพน้ำตาอาบแก้มแซมรอยยิ้ม

ยังเอมอิ่มจดจำในวันก่อน

แม้ร้อนแดดปานใดไม่อาทร

พร้อมแอบซ่อนปิติไว้ในดวงจินต์

      ขอได้ยลพระพักตร์พระพ่อหลวง

ให้ชื่นทรวงห่วงหาอาวรณ์ถวิล

สมกับที่เกิดมาข้าแผ่นดิน

มิสุดสิ้นจงรักน้อมภักดี

      สายพระเนตรพระราชทานตระการก่อง

ราษฏร์สนองน้อมบังคมก้มเกศี

ด้วยเดชะบุญญาพระบารมี

ทุกถิ่นที่ร่มเย็นความเป็น "ไทย"

     ร่วมสร้างเสริม "ชาติ" รุ่งผดุงรัฐ

"ศาสน์"  "กษัตริย์"  พิพัฒน์อุดมสมสมัย

บรรลุวาร "ห้า ธันวาฯ" มหาชัย

ล้านดวงใจน้อมถวายพระพรมงคล

       เพ็ญพระยศเกริกไกรแผ่ไพศาล

งามพระเกียรติสืบสมานตระการผล

เปี่ยมพระทัยต่อไพร่ฟ้าคราเยี่ยมยล

มวลมหาประชาชนดลสราญ

      เป็นบุญของคนไทยได้ที่พึ่ง

พระคือหนึ่งเปี่ยมบุญญามหาศาล

เย็นศิรเพราะพระบริบาล

ร้อยคำกานท์ทูนเทิดพระบารมี

ขออภัย

ความเห็นที่ 170

ขอเปลี่ยนแปลง วรรคที่ 1 วรรคที่ 2   ของบทที่ 1 ดังนี้    

                        เพ็ญพระยศเกริกไกรแผ่ไพศาล

  เป็น   

                                                                    ขอขอบคุณ     

       เพ็ญพระยศเกริกไกรไปทั่วหล้า

งามพระเกียรติพูนศักดาสถาผล

เปี่ยมพระทัยต่อไพร่ฟ้าคราเยี่ยมยล

มวลมหาประชาชนดลสราญ

      เป็นบุญของคนไทยได้ที่พึ่ง

พระคือหนึ่งเปี่ยมบุญญามหาศาล

เย็นศิรเพราะพระบริบาล

ร้อยคำกานท์ทูนเทิดพระบารมี

                   งามพระเกียรติสืบสมานตระการผล

ขออภัย

ความเห็นที่ 170

ขอเปลี่ยนแปลง วรรคที่ 1 วรรคที่ 2   ของบทที่ 1 ดังนี้    

                        เพ็ญพระยศเกริกไกรแผ่ไพศาล

                  งามพระเกียรติสืบสมานตระการผล

  เป็น   

                        เพ็ญพระยศเกริกไกรไปทั่วหล้า

                                                                    ขอขอบคุณ     

       เพ็ญพระยศเกริกไกรไปทั่วหล้า

งามพระเกียรติพูนศักดาสถาผล

เปี่ยมพระทัยต่อไพร่ฟ้าคราเยี่ยมยล

มวลมหาประชาชนดลสราญ

      เป็นบุญของคนไทยได้ที่พึ่ง

พระคือหนึ่งเปี่ยมบุญญามหาศาล

เย็นศิรเพราะพระบริบาล

ร้อยคำกานท์ทูนเทิดพระบารมี

ขออภัย

ความเห็นที่ 170

ขอเปลี่ยนแปลง วรรคที่ 1 วรรคที่ 2   ของบทที่ 1 ดังนี้    

                        เพ็ญพระยศเกริกไกรแผ่ไพศาล

                  งามพระเกียรติสืบสมานตระการผล

  เป็น   

                                                                    ขอขอบคุณ     

       เพ็ญพระยศเกริกไกรไปทั่วหล้า

งามพระเกียรติพูนศักดาสถาผล

เปี่ยมพระทัยต่อไพร่ฟ้าคราเยี่ยมยล

มวลมหาประชาชนดลสราญ

      เป็นบุญของคนไทยได้ที่พึ่ง

พระคือหนึ่งเปี่ยมบุญญามหาศาล

เย็นศิรเพราะพระบริบาล

ร้อยคำกานท์ทูนเทิดพระบารมี

                        เพ็ญพระยศเกริกไกรไปทั่วหล้า

                  งามพระเกียรติพูนศักดาสถาผล

       เพ็ญพระยศเกริกไกรไปทั่วหล้า

งามพระเกียรติพูนศักดาสถาผล

เปี่ยมพระทัยต่อไพร่ฟ้าคราเยี่ยมยล

มวลมหาประชาชนดลสราญ

      เป็นบุญของคนไทยได้ที่พึ่ง

พระคือหนึ่งเปี่ยมบุญญามหาศาล

เย็นศิรเพราะพระบริบาล

ร้อยคำกานท์ทูนเทิดพระบารมี

ยอดเยี่ยมครับ

อ่านแล้วให้ความรู้สึกได้อย่างแท้จริง

ยินดีที่ได้พบกันแม้จะจำกัดด้วยเวลาก็ตาม

ใจถึงใจครับ

       "ดาว" แย้มยิ้มอิ่มเอมเปรมปรีดิ์จิต

ได้พบ "มิตร" ผู้รักอักษรศรี

ประจงร่ายผลงานสานไมตรี

ร่วมเวทีลานรักอักษรา

      สะท้อนภาพจากใจให้รู้สึก

พิมพ์ผนึกกรองคำอันล้ำค่า

เป็นสัญญาณ "ถึงคุณ (สาม)" อุ่นศรัทธา

ฝากวาจามาชื่นชิด "คิดถึงดาว"

         ได้เยี่ยมเยือนสรวงสวรรค์บนแดนดิน

หวนถวิลเรียงร้อยสร้อยคำกล่าว

"พระราชวังสวนจิตรลดาฯ" พฤกษาพราว

คือเรื่องราวอบอุ่นเป็นบุญตา

         พระราชทานโล่รางวัลชนะเลิศ

ระดับประเทศสุดประเสริฐเพียรฟันฝ่า

ทีมเยาวชนมุ่งประสงค์วงสักวา

ศรีสง่าสถาบันอันอำไพ

        จากผลงานฝึกฝนจนชนะ

ไม่เลยละปรับปรุงพร้อมแก้ไข

ศิษย์รุ่นหลังสืบทอดให้ก้าวไกล

พร้อมนำชัยดั่งวจี    "ศิษย์มีครู"

      หนื่งร้อยปี ป.ร.อ.ที่ก่อเกิด

ขอทูนเทิดสถาบันอันเลิศค่า

สัญยลักษณ์ น้ำเงิน- ขาว ยืนยาวมา

ศิษย์ศรัทธาชื่นชมอุดมคุณ

      รำลึกขาน "อาคารอนุรักษ์"

จำลองหลักอดีตผ่านกาลเนื่องหนุน

ได้ศึกษาก้าวไกลร่มใบบุญ

หลอมเป็นทุนยืนหยัดด้วยศรัทธา

     "หนึ่งร้อยปี รวมพลคนรัก ป.ร.อ." 

ศิษย์ เก่า-ใหม่ มารอพรั่งพร้อมหน้า    

ถึงวันนัด "เสาร์ที่แปดเดือนธันวาฯ"

ชื่นอุราใดเทียบมาเปรียบปาน

       "หนื่งร้อยปี ป.ร.อ." ที่ก่อเกิด

ขอทูนเทิดสถาบันอันเลิศค่า

สัญยลักษณ์ "น้ำเงิน- ขาว" ยืนยาวมา

"ศิษย์" ศรัทธาชื่นชมอุดมคุณ

      รำลึกขาน "อาคารอนุรักษ์"

จำลองหลักอดีตผ่านกาลเนื่องหนุน

ได้ศึกษาก้าวไกลร่มใบบุญ

หลอมเป็นทุนยืนหยัดด้วยศรัทธา

     "หนึ่งร้อยปี รวมพลคนรัก ป.ร.อ." 

"ศิษย์ เก่า-ใหม่" มารอพรั่งพร้อมหน้า    

ถึงวันนัด "เสาร์ที่แปดเดือนธันวาฯ"

ชื่นอุราใดเทียบมาเปรียบปาน

        นับเป็นความรู้สึกอันลึกล้ำ

ในคืนค่ำสู่เหย้าเกินเล่าขาน

ผองศิษย์เก่าแลศิษย์ใหม่ได้พบพาน

กับคุุณครู อาจารย์ ป.ร.อ.

       บรรยากาศสังสรรค์อันอบอุ่น

จะคงกรุ่นบรรเจิดอย่างเกิดก่อ

กตัญญูจึงเจริญจนเกินพอ

ได้ทอดทอไม่น้อยครบร้อยปี...

  (ฝากยินดีด้วยกับชาว ป.ร.อ.ทุกท่านครับ)

         กลับจาก  งานหนึ่งร้อยปี   โรงเรียนเก่า 

คืนสู่เหย้า     อดีตผ่านนานเหลือที่

ปัจจุบันเปลี่ยนไปในทางดี

ด้วยเทคโนโลยี่ช่วยพัฒนา

        อาคารเรียนหกชั้น   นั้นแสนโก้

ดูอ่าโอ่  ห้องสมุด  สุดสง่า

หอประชุม   กว้างใหญ่ไม่ธรรมดา

สนาม   หน้าอาคารตระการยล

       พบ  เพื่อนเก่า  ยินดีไมตรีจิต

คะนึงคิดความหลังครั้งเริ่มต้น

ต่างพากเพียรเรียนรู้สู้อดทน

สำเร็จดลแยกย้ายหมายทำงาน

        เพื่อนร่วมรุ่น   โชคดีมีวาสนา

ตำแหน่ง  ทรงคุณค่าขอกล่าวขาน

อธิบดีกรมการศาสนา เด่นตระการ

เอื้อประธานรุ่นช่วยนำกิจอำไพ

        โล่ตำแหน่งศิษย์เก่าดีเด่น  หนอ

ป.ร.อ.ปีห้าสี่   ที่ท่านได้

อันตำแหน่งล่าสุดเลิศวิไล

"หัวหน้าตุลาการศาลปกครองสูงสุด" สมัยปัจุบัน

         อันงานเลี้ยงย่อมมืวันเลิกลา

คนขาดธรรมเสาะหาแสวงใส่

ด้วยกุศลผลกรรมที่ทำไว้

จึงช่วยให้รุ่งเรืองประเทืองทวี

         ขอขอบคุณ คุณสุภาพชน คนในเมือง ที่มาช่วยเติมเต็มช่วยให้ความสมบูรณ์ขึ้น 

                                                ขอขอบคุณครับ

      อรุณเริ่มไขแสงแห่งวันใหม่

สำรวจใจเปลี่ยนแปลงหรือคงที่

หากมุ่งมั่นการกิจคิดให้ดี

อาจจะมีจุดพลิกผันอันตราย

      ต้องมั่นคงหลักการประสานมิตร

ร่วมค้นคิดสร้างสรรค์กันทุกฝ่าย

สามัคคีรวมพลังทั้งหญิงชาย

สู่จุดหมายมั่นคงดำรงคุณ

      ประทีปธรรมส่องทางสร้างสิ่งถูก

ความคิดปลูกปัญญามาเนื่องหนุน

อันความรู้คู่ตนคือต้นทุน

เสริมใบบุญอำพนผลทวี

       ควรโอบเอื้อสังคม ผู้ยากไร้

หนทางใดช่วยสร้างทางสุขศรี

อันว่าความกรุณาปรานี

บังเกิดมีด้วยประทีปแห่งธรรมดล

      สร้างกุศลดลสนองครองสุขศรี

บุญทวีด้วยศรัทธาสถาผล

เอื้ออารีมีน้ำใจให้คนจน

ย่อมอำพนทางชีวิตพิชิตชัย

      อุปถัมภ์พุทธศาสน์ประกาศค่า

เสริมศรัทธาธรรมกระจ่างพร่างสดใส

ด้วยยึดมั่นทางถูกปลูกวินัย

จิตห่างไกลมายาพารุ่งเรือง

            ดำเนินด้วยความคิดอิสระ

ยึดสัจจะไม่ท้ออย่างต่อเนื่อง

สลัดสิ่ง ฝังแน่น เช่น แค้น เคือง

เก็บไว้เปลืองสมองควรลองคิด

        นับถือสิ่งพิสุทธิ์พุทธศาสน์

แล้วตัดขาดพิรุธทุจริต

รักความจริงความดีเท่าชีวิต

เลือกคบมิตรที่สร้างทางเจริญ...

          เรียน คุณสุภาพชน คนในเมือง

ขอเปลี่ยนเรื่องบ้างนะจะขอเกริ่น

สังคมไทยปัจจุบันนั้นมัวเพลิน

เทคโนฯเดินก้าวล่วงบ่วงอบาย

         โปรโมชั่นขันแข่งแย่งกันซื้อ

โทรศัพท์มือถือ   น่าใจหาย

แฟชั่นของวัยรุ่นทั้งหญิงชาย

เปลี่ยนง่ายดายทิ้งเครื่องเก่าเศร้าเหลือดี

          โปรดหยุดคิดและตรองลองทบทวน

สิ่งสมควรซื้อหามาเร็วรี่

หรือเครื่องเก่ายังใช้ได้ใคร่พาที

โปรดช่วยชี้ปมปัญหาว่าเช่นใด

                  ความอยากเมื่อไม่มีที่สิ้นสุด

กายแทบทรุดทรัพย์กระเด็นประเคนให้

เมื่อกิเลสกัดกร่อนน่าอ่อนใจ

มีเท่าไรก็ลางเลือนเหมือนไม่มี

            บริโภคนิยมสังคมยุ่ง

แฟชั่นฟุ้งผลักดันมากันถี่

เพื่อความมันส์สะใจยุคไอที

เป็นเช่นนี้....จึงเห็น....เป็นเช่นนั้น

        สงสารประเทศไทย  น่าใจหาย

ประชากรจับจ่ายต่างมุ่งมั่น

ชอบช้อปปิ้ง ดริ้งกิ้ง กันทุกวัน

แล้วเฟ้อฝันลมลวงบ่วงมายา

       คือภาพของวัยรุ่นไทยในวันนี้

ช่างเสรีไม่คำนึงถึงวันหน้า

อนาคตเป็นเช่นใดไม่นำพา

หมดคุณค่านิยาม   ความเป็นคน

                    บ้างอยากทานเกาเหลาชอบเกาหลี

ทั้งของกินดนตรีก็มีนั่น

แม้เสื้อผ้ามาใหม่ใส่ประชัน

เต้นแข่งขันแบบกังนัมสไตล์

         ซึ่งรวดเร็วมาแรงกว่าแพลงกิ้ง

มองดูแล้วรุ่งริ่งกันยกใหญ่

เพื่อนฝรั่งจีนแขกยังแปลกใจ

ชมเด็กไทย แซงหน้า ..."ซ่าส์จริงจริง"

เรียน คุณสุภาพชน คนในเมือง ที่นับถือ

                คิดถึงผลงานหัวข้อเก่าๆของพวกเรา  เช่น จุดรวม (ชอบมากๆ) จึงคลิกไปอ่าน  ปรากฏว่ามีสำนวนของคุณ ปุณณมี

(101) ต่อท้ายเลยเกิดความคิดว่าสมควรมีตอนที่ 2 คงจะเข้าท่าเพราะมีประเด็น จุดรวม ที่จะกล่าวอีกมาก  เชิญเขียนด้วยนะตรับ

สำหรับ ถึงคุณ(สาม) ก็ยังคงอยู่ต่อไปเรื่อยๆ (สถิติสูงน่าดู) 

                หวังว่า คงจะร่วมกันสนับสนุนต่อไป  แม้จะติดภารกิจการงานอยู่บ้างก็ตาม  ได้พบกันอยู่เสมอเสมือนได้ลับปากกาก็เป็น

ความสุขที่จะหาอะไรมาเปรียบมิได้เลย  ขอบคุณจากใจจริง

                                                                                           ด้วยจิตคารวะ

                                                                                               ราชาวดี

                                                                                      10 ธันวาคม 2555

คุณสุภาพชน ครับ

                 ผมช้าไปอีกแล้ว เขียนค้างไว้เพราะมีเพื่อนมาหา  พอมาต่อและส่งก็เลยไม่ทัน  ยินดีและอุ่นใจจริงๆเพราะไม่ว้าเหว่ โดด

เดี่ยวชอบสำนวนที่คุณสุภาพชน เขียน  ทันสมัยและเข้าถึงวัยรุ่นได้ใจจริงๆ  ชอบๆๆๆ  ขอบคุณมากครับ

        ไม่เป็นไรครับ...ผมก็เคยช้าอยู่บ่อยๆ

      ...ขอบคุณครับที่ชม....ว่างๆจะเข้ามาแจมอีก...../

          บ้างอยากทานเกาเหลาชอบเกาหลี

ทั้งของกินดนตรีก็มีนั่น

แม้เสื้อผ้ามาใหม่ใส่ประชัน

เต้นแข่งขันแบบกังนัมสไตล์

         ซึ่งรวดเร็วมาแรงกว่าแพลงกิ้ง

มองดูแล้วรุ่งริ่งกันยกใหญ่

เพื่อนฝรั่งจีนแขกยังแปลกใจ

ชมเด็กไทย แซงหน้า ..."ซ่าส์จริงจริง"

                                        สุภาพชน คนในเมือง

          เพราะชอบซ่าส์นั่นไง     ถึงได้เรื่อง

ปล่อยตัวเปลืองเหมือนไม่ใช่ผู้หญิง

ต้องพลาดท่าพันผูกถูกทอดทิ้ง

ยังจะหยิ่งท้องโต...โถอนิจจัง

        ไม่มีคราบเกาหลี ...... ชีเกาเหลา

มานั่งเศร้ากำสรดเหมือนรถถัง

ปลดระวางเก้าเดือนเตือนไม่ฟัง

ต้องมานั่งแอบซ่าส์ ....ว่าแล้วเชียว

                                      ราชาวดี

        พ่อ แม่ ครู พร่ำวอน เฝ้าสอนสั่ง

เธอมิฟังเลยหนอทำห่อเหี่ยว

แต่ดารานัดประชันแห่กันเกรียว

 แทบจะเหนี่ยวเชิดชูตั้งบูชา

          แย่งกันขอลายเซ็นทำเป็นเท่

แล้วก็เย้ เย้ เย้ ออกนอกหน้า

วันทั้งวัน สรวลเส เที่ยวเฮฮา

ตื่นเช้ามา...อ้อแอ้...ขอแต่เงิน...

ยุคสมัยแปรเปลี่ยนช่างเวียนหัว

แฟชั่นมั่วมองให้ชัดช่างขัดเขิน

สีผมดำแต่งแดงเห็นเป็นส่วนเกิน

หากประเมินติดลบต้องจบกัน

เดินตามห้างไม่เบื่อช่างเหลือร้าย

ถึงจุดหมายจับกลุ่มชุมนุมมั่น

จัดปาร์ตี้เริงรื่นชื่นชีวัน

ไม่อยากฝันบทสุดท้าย ...... ตายทั้งเป็น

          ยุคสมัยแปรเปลี่ยนช่างเวียนหัว

แฟชั่นมั่วมองให้ชัดช่างขัดเขิน

สีผมดำแต่งแดงเห็นเป็นส่วนเกิน

หากประเมินติดลบต้องจบกัน

          เดินตามห้างไม่เบื่อช่างเหลือร้าย

ถึงจุดหมายจับกลุ่มชุมนุมมั่น

จัดปาร์ตี้เริงรื่นชื่นชีวัน

ไม่อยากฝันบทสุดท้าย ...... ตายทั้งเป็น

         คือความสุขปนซ่าที่น่าเศร้า

ต้องกอดเข่าลำบากแบบยากเข็ญ

ฉากแรกแรกสุขสันต์เช้ายันเย็น

ฉากสุดท้ายลำเค็ญร้องครวญคราง

        บ้างรายกลัวกลัดกลุ้มโรครุมเร้า

เงียบหงอยเหงานอนเดี้ยงอยู่เคียงข้าง

บ้างหมดเงินเสียทรัพย์เหมือนอัปปาง

บางพวกอ้างเพื่อนชั่วพาตัวเลว...