นักประวัติศาสตร์ต่างกันที่ที่มาของเกือกม้า เนื่องจากเหล็กเป็นสินค้าที่มีค่า และสิ่งของที่เสื่อมสภาพมักถูกหล่อหลอมและนำกลับมาใช้ใหม่ จึงเป็นการยากที่จะค้นหาหลักฐานทางโบราณคดี ที่ชัดเจน แม้ว่าบางคนจะให้เครดิตกับดรูอิดแต่ก็ไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนที่จะสนับสนุนคำกล่าวอ้างนี้ ในปี พ.ศ. 2440 เกือกม้าสีบรอนซ์สี่ตัวที่มีรูตะปูถูกพบในหลุมฝังศพของชาวอีทรัสกันเมื่อประมาณ 400 ปีก่อนคริสตกาล คำยืนยันของนักประวัติศาสตร์บางคนที่ว่าชาวโรมันประดิษฐ์ "รองเท้าล่อ" ในช่วงหลัง 100 ปีก่อนคริสตกาลได้รับการสนับสนุนโดยการอ้างอิงของCatullusซึ่งเสียชีวิตใน 54 ปีก่อนคริสตกาล [6]อย่างไรก็ตาม การอ้างอิงถึงการใช้ เกือกม้า และรองเท้าล่อในกรุงโรมอาจหมายถึง "ฮิปโปแซนดัล"—รองเท้าบูทหนังซึ่งเสริมด้วยแผ่นเหล็ก แทนที่จะเป็นเกือกตอก การอ้างอิงถึงรองเท้าตอกตะปูที่มีอยู่นั้นค่อนข้างช้า โดยทราบกันครั้งแรกว่าปรากฏขึ้นในราว ค.ศ. 900 แต่อาจมีการใช้ก่อนหน้านี้เนื่องจากพบบางส่วนอยู่ในชั้นของสิ่งสกปรก ไม่มีการอ้างอิงถึงเกือกม้าที่ตอกตะปูก่อนรัชสมัยของจักรพรรดิไบแซนไทน์ลีโอที่ 6และ 973 ครั้งสามารถพบการอ้างอิงถึงสิ่งเหล่านี้เป็นครั้งคราว บันทึกที่ชัดเจนเป็นลายลักษณ์อักษรแรกสุดเกี่ยวกับเกือกเหล็กคือการอ้างอิงถึง "เหล็กรูปพระจันทร์เสี้ยวและตะปูของพวกมัน" ในปี ค.ศ. 910 มีหลักฐานน้อยมากที่บ่งชี้ถึงการมีอยู่ของรองเท้าแบบตอกก่อน ค.ศ. 500 หรือ 600 แม้ว่าจะมีการค้นพบเกือกม้าพร้อมตะปูในศตวรรษที่ 5 ซึ่งพบในหลุมฝังศพของกษัตริย์แห่งแฟรงก์ไชล์เดอริกที่ 1ทัวร์เนประเทศเบลเยียม