เ สี้ ย ว

เ สี้ ย ว
... ต่างเช่นเร้นลับสลับซอก เคลื่อนไหวในนอกสำรอกเผย หลั่งรินถวิลโหยที่โชยเชย คล้ายสดชื่นเหมือนเคยมาเมื่อวาน สดเขียวเซียวเชื่องจนเหลืองกรอบ ร่วงโรยโปรยมอบธุลีหวาน กวักเพรียกเรียกคืนฤดูกาล ท่วมทุกข์ทรมานมานานปี ละอองไอใสกลั่นสั่นเป็นหยด มาซึมซับรับรสเพื่อปลดคลี่ ณ โขดหินแก่งลำกระหน่ำตี แล้วล่องลอยสู่เมฆีอยู่อย่างนั้น อาจทุ่งราบทาบทางบางชีวิต ก่อนสูงเหยียดเสียดชิดฟ้าสวรรค์ ยอมตกหล่นป่นกระแทกแหลกชีวัน แม้เงียบงันฝันภาพมิราบแบน จึงเบ่งบานทานท้าฝ่าฤดู กี่เช้าตรู่ทายทักยังหนักแน่น ฟุ้งกลิ่นหอมกล่อมห้วงทะลวงแดน จากแก่นแกนเสี้ยวสำเนียงก็เพียงพอ !!! ...
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-22 04:34:19

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (3673688)

ผู้แสดงความคิดเห็น ระวี ตระการจันทร์ วันที่ตอบ 2014-07-22 04:35:45

ความคิดเห็นที่ 2 (3678210)

เป็นเช่นนั้นแล้ว

เป็นเช่นนั้นเอง

เป็นมาเนิ่นนาน

มิอาจประมาณด้วยกาลเวลา

แล้วใยกวีผู้อหังการ์เพิ่งสังเกตเล่า

ช่วยตอบที

ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-07-29 23:11:53

ความคิดเห็นที่ 3 (3679053)

ดวงตาวิเศษนั้นหามีเล่า

ไยมัวเมายกตนเสียสูงล้ำ

ข้าคือปุถุชนคนธรรมดา

พึ่งตื่นลืมตามาเมื่อวานนี้เอง

ผู้แสดงความคิดเห็น ระวี ตระการจันทร์ วันที่ตอบ 2014-07-31 02:28:54

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล