หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
--รอยอาลัย-- | |
๐๐นั่งรำพึงถึงนางยามห่างหาย ใจไม่คลายวายห่วงดวงยิหวา ใยดวงจิตคิดถึงตรึงวิญญา ไม่เห็นหน้าพาฝันกลางจันทร์แรม ๐๐ยามจากกันนั้นยากลำบากจิต เหมือนดังติดคิดจากฟากพงแขม คงเหนื่อยยากมากมายเพราะลายแซม อยากจะแย้มแต้มใจให้สมยอม ๐๐บทกวีนี้หรือคืออักษร เพียงบทกลอนสอนใจไยรวมหลอม แม้ว่าร่างห่างไกลใจตรมตรอม ยากถนอมกล่อมนางเพราะห่างเกิน ๐๐ยอมเจ็บลึกนึกหน้าน้ำตาตก ยากหยิบยกอกเอยเคยผิวเผิน ไม่เคยฝันวันนี้ที่เผชิญ ดูเหมือนเมินเหินห่างหนีจางจร ๐๐คนเขาด่าว่าเอาก็เฝ้าเจ็บ ก็เพียงเก็บเหน็บไว้ใจหลอกหลอน คนอื่นปวดรวดร้าวเฝ้าเขียนกลอน แต่ถึงตอนจรจากยากปลอบตน ๐๐ช่างยากยิ่งจริงหนอจะขอบอก ใช่กลิ้งกลอกหลอกเล่นจนเป็นผล ไม่เคยคาดวาดไว้ในกมล แม้สักหนจนใจอาลัยจัง.... -------------------------- | |
ผู้ตั้งกระทู้ --ครางแครง-- :: วันที่ลงประกาศ 2009-03-22 01:05:09 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (1918838) | |
เข้าใจยากจัง | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ประยุทธ วันที่ตอบ 2009-03-25 12:00:32 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 871834 |