หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
แม่ลูกผูกพัน | |
ชิ้นนี้ร่วมส่งประกวดแม่ลูกผูกพันเมื่อต้น ๆ เดือนที่ผ่านมาครับ ไหน ๆ ก็ไม่ได้รางวัลอะไร เลยขออนุญาตนำมาลงแบ่งปันนะครับ เผื่อเยาวชนหรือใครผ่านมาอ่านแล้วอาจจะคิดถึงแม่กันบ้างครับ เดิมทีผมไม่รู้จะเขียนอย่างไรให้มันเพราะหรือซาบซึ้งดี เพราะผมไม่เคยได้กราบแม่สักครั้งนับตั้งแต่อนุบาล และไม่เคยกอด ไม่เคยบอกรัก แต่ผมก็รักแม่เสมอและแสดงออกด้วยการกระทำอย่างอื่นแทน อาจเพราะผมเป็นผู้ชายเลยรู้สึกอาย ๆ เขิน ๆ ทั้งที่ไม่รู้เหมือนกันครับจะอายทำไม ก็เลยเอาเรื่องจริงจากใจที่เก็บไว้มานาน เอาความรู้สึกของตัวเองที่อยากบอกแม่ ที่มีต่อแม่ แต่ไม่กล้าบอก และแม่ก็ไม่เคยรับรู้ มาเขียนก็แล้วกัน ...(รู้สึกผมจะนอกเรื่องไปหลายบรรทัดทีเดียวครับ ขออภัยครับ)
๐พ่อแม่ส่ง...เรียนสูงสูง...ในกรุงเทพฯ การศึกษาสังเขปโดยถ้วนถี่ เรื่องเงินทองของใช้ส่งให้มี "ไม่ต้องห่วงทางนี้อยู่ดีกัน
๐กินให้อิ่มสามมื้อซื้อจับจ่าย นอนพักให้สบายได้หลับฝัน" ก่อนจากบ้านแม่บอกมาว่าอย่างนั้น ผมตื้นตันตอบไป ว่า.."ได้ครับ"
๐เคยลุยนาเหยียบทุ่งมุ่งโคลนเขลอะ ของกินเยอะไม่อดอยากมากพร้อมสรรพ ผลหมากรากไม้ใส่สำรับ เด็ดดึงจับในไร่นาเอามากิน
๐เคยสวมงอบของแม่เมื่อแต่ก่อน กลางแดดร้อนนั่งพักบนหลักหิน แม่ปลูกข้าว, ถั่ว, งา ..มาจนชิน ย่ำโคลนดินกับพ่อก็นมนาน
***๐ผมยังจำวันหนึ่งถึงวันนี้ เป็นช่วงที่ติดเพื่อนเหมือนห่างท่าน ไปนอนค้างอ้างประจำว่าทำงาน ไม่สื่อสารบอกกล่าวให้เข้าใจ
๐เย็นวันกลับถึงบ้านพลันขึ้นห้อง ที่หน้าต่างผมยืนมองและร้องไห้ พ่อไถนา...แม่ปลูกผัก...ทำหลักไป ผมยืนมอง..."น้ำตาไหล ไม่รู้ตัว"
๐เคยบอกแม่ว่าพรุ่งนี้มีแข่งขัน พรแม่นั้นเพียงหอมจูบและลูบหัว คำสั้นสั้นบอกว่า"อย่าไปกลัว" งานถ้วนทั่วจึงเสร็จสำเร็จลง
๐ผมมาเรียน...สูงสูง...ในกรุงเทพฯ กำซาบเสพความฝันอันประสงค์ มิได้กลับบ้าน...ในวันแม่แต่ยังคง- "ขอบรรจงภาษาบูชาแทน"
***เป็นเรื่องที่ผมเสียใจมากที่สุด
| |
ผู้ตั้งกระทู้ รัตนโกสินทร์ศก :: วันที่ลงประกาศ 2011-08-29 23:47:12 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2210789) | |
เขียนได้ดีครับ ขอบคุณที่นำมาให้อ่าน | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีพิจิก วันที่ตอบ 2011-08-30 09:05:29 |
ความคิดเห็นที่ 2 (2210836) | |
ผ่านมาเห็น ก็อยากนำผลงานที่ส่งประกวดแต่ไม่ได้รางวัลมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันด้วยครับ เป็นเรื่องของชาวไร่สวนยางในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ครับ แต่ละก้าวที่แม่ก้าวราวชีวิต แขวนอยู่บนด้ายเส้นนิดด้วยจิตหวั่น กระสุนอาจกราดเข้าใส่ในสักวัน ระเบิดนั้นอาจฉีกร่างในบางคืน แต่เพื่อลูก "มีดกรีดยาง" ต้องสร้างค่า เพื่อลูกยาแม่ต้องสู้กว่าผู้อื่น เพื่อน้ำยางแม่ต้องกล้าฝ่ามือปืน แม่หยัดยืนยืนยันฝ่าฟันภัย บอกลูกจ๋า "ชีวิตเราก็เท่านี้ เมื่อเรามีแผ่นดินถิ่นอาศัย เราต้องกล้าเหยียบย่างอย่างมั่นใจ ความหวาดไหวต้องไม่หยุดวิถีเรา แม้หน้าจอทีวีมีแต่ข่าว แพร่เรื่องราวชายแดนใต้ให้โศกเศร้า แต่แม่เชื่อสักวันฟ้าสีเทา จะบางเบาเบาบางและจางไป" แม่จัดมีดกรีดยางอยู่อย่างนั้น ด้วยความฝันหวังลูกน้อยพลอยสดใส "ถึงวันแม่" เห็นเรียวรวงพวงมาลัย แม่สุขใจลูกรักถักร้อยมา กลัวปีหนึ่งปีใดในวันแม่ มีเพียงแต่ลูกน้อยคอยห่วงหา กลัวเหตุร้ายในพื้นที่พรากชีวา กลัวลูกน้อยไร้มารดารับมาลัย
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ผู้ส่งผลงาน วันที่ตอบ 2011-08-30 11:16:10 |
ความคิดเห็นที่ 3 (2210972) | |
สวัสดีคุณรัตนโกสินทร์ศก อิอิ ผมก็อีกคน ที่อยู่ไกลแม่ (ไกลมากๆ จนต้องพับแผนที่ประเทศไทย หึหึ) เมื่อวานแม่โทรหา ถามว่าฝนตกไหม เย็นนี้กินข้าวกับอะไร มีใครอยู่ด้วยไหมตอนนี้ เงินทองขัดสนหรือเปล่า ข่าวคราวเงียบหายนะไอ้นี้!! พ่อแม่ หวังเหวิด อย่างแรงนะตัวดี โทรหากันหิตตี้!! ลามลึก ... สอบเสร็จคะแนนดีสินะ พี่แกเห็นในสถานะเฟสบุค เล่าให้ฉันฟัง ฉันก็มีความสุข พ่อแกขลุกในครัวไม่กล้าคุย ๕๕๕๕
ปล.ท่านจขกท. ไปกดไลค์สถานะกันบ้างนะครับ หุหุ
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น หนุ่มราศีกันย์ วันที่ตอบ 2011-08-30 16:12:18 |
ความคิดเห็นที่ 4 (2211105) | |
เรื่องราวอันเกี่ยวเนื่องกับแม่ เป็นเพียงร้อยแก้วก็ซาบซึ้งพอแล้ว ยิ่งเป็นร้อยกรอง ก็ยิ่งสะท้อนสะอื้นความรักขึ้นอีกเป็นทวี
ผมเคยใช้ชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมกลางกรุง ยิ่งเข้าใจหัวอกคุณดี รายละเอียดอันเกี่ยวกับแม่ ยามที่เราอยู่ใกล้ชิด ก็ไร้ความหมายใด ๆ แต่นั่นมักประจักษ์และเป็นความงามเสมอยามอยู่ห่างไกล
อย่าให้การไม่ได้รับรางวัล เป็นข้อจำกัดที่ทำให้งานของไร้ค่านะครับ เอาออกมาผึ่งแดดผึ่งลมให้คนได้ชมบ้าง นั่นและ วิสัยกวี
เก็บเอาไว้ในกรุ พานจะทำให้มันเก่าไปเปล่า ๆ จริงไหมครับ ^^ ุ แวะเข้ามาชื่นชมครับน้อง ๆ ทุกคนในกระทู้นี้ มันน่าชื่นใจแก่ครูภาษาไทยอย่างผมมาก ภูมิใจครับ
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ไวกูณฐ์ มาลาไทย วันที่ตอบ 2011-08-30 22:23:19 |
ความคิดเห็นที่ 5 (2211185) | |
สวัสดีครับ ผมต้องขอขอบคุณทุก ๆ ท่าน ทุก ๆ คน ที่ผ่านมาแล้วร่วมแสดงความคิด(เห็น)ถึงแม่นะครับ ขอบคุณคุณราศีพิจิกที่มาเยี่ยมชม นึกว่าจะถูกติเสียแล้ว เพราะเห็นว่าแสดงความคิดต่อผลงานท่านอื่นบ่อย(ในทางที่ดี) โดยเฉพาะคุณประมุข แหะ ๆ ขอบคุณคุณผู้ส่งผลงานที่นำเรื่องราวเกี่ยวกับแม่มาแบ่งปันให้อ่าน ความจริงผมอยากอ่านของทุก ๆ คนที่ส่งเลยครับ ขอบคุณคุณหนุ่มราศีกันย์ที่ตามไปจนเจอใน facebook ว่าง ๆ จะไปกดไลค์ตามที่คุณแนะนำมานะครับ
เมื่อวานแม่โทรหา ถามว่าฝนตกไหม เย็นนี้กินข้าวกับอะไร เงินทองขัดสนหรือเปล่า แม่ผมถามเหมือนกันเลยครับคุณหนุ่ม ขอบคุณอ.ไวกูณฐ์นะครับที่ "เข้าใจหัวอกผมดี" เหมือนที่อาจารย์บอก เวลาอยู่ใกล้ชิด ก็เฉย ๆ แต่เวลาห่างไกลแล้วจะรู้สึก พึ่งรู้ว่าอาจารย์เป็นครูภาษาไทย (หรืออาจารย์เคยบอกแล้วแต่ผมจำไม่ได้) อย่างนี้ก็เข้าทางครับ หากผมมีปัญหาด้านภาษาไทย(เรื่องเรียน) จะขอคำปรึกษานะครับ ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้ง | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2011-08-31 10:01:38 |
ความคิดเห็นที่ 6 (2211510) | |
ใครพูดว่ารักแม่แม้ไม่ดัง ใครหวังตอบแทนแม่แม้ยังไม่ถึง ใครแสดงออกว่ารักแม่แท้ตราตรึง นั่นคือหนึ่งคุณธรรม์กตัญญู | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปรัชญ์ วลีพร (naimit-at-thaimail-dot-com)วันที่ตอบ 2011-09-01 09:26:51 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 870610 |