หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
--หุบเขาต้องคำสาป-- | |
ณ.ดินแดนแสนเวิ้งว้างกลางหุบเขา ผู้คนเข้าเฝ้าอาศัยไม่หน่ายหนี อยู่กันมาฝ่าเภทภัยในหลายปี จนอยู่ดีมีความสุขหมดทุกข์ภัย
ต่างก้มหน้าหากินบนถิ่นรัก เป็นประจักษ์ปักรากฐานผ่านสมัย หมดความทุกข์สุขสบายทั้งกายใจ ไม่ว่าใครที่ได้เห็นเป็นสุขตาม
กาลเวลาพาเปลี่ยนผันวันคืนผ่าน แสนเนิ่นนานผ่านรุ่นคนจนล้นหลาม ความผูกพันอันเหนียวแน่นแผ่นดินงาม เมื่อถึงยามความสัมพันธ์อันจากลา
ก่อนชีวินสิ้นสูญจากยากตัดจิต จึงครวญคิดสิทธิ์พื้นฐานการเสาะหา สร้างสุสานการจรจากฝากกายา บนหุบผาหน้าหุบเขาเฝ้าอยู่ยง
เป็นกำหนดจดจารึกนึกก็รู้ คนที่อยู่คือผู้สร้างอย่างประสงค์ ด้วยผูกพันนั้นสมเหตุเจตจำนง ก็ดำรงคงเอาไว้ให้ยั่งยืน
อันผู้ใดใครนั้นหรือมาถือสิทธิ์ จงเลิกคิดบิดเบือนไปอย่าได้ฝืน มาบอกเล่าให้เข้าใจใช่กล้ำกลืน ขอจงตื่นอาจขื่นขมตรมทั่วไทย....
**เขาเลือกของเขาเอง เขาอยู่ที่ชอบที่ชอบของเขา แล้วยังจะเข้าไประรานเขากันอีก ผู้ที่เกี่ยวข้องระวังกันไว้เถิด โดนไปหลายคนแล้ว ยังไม่รู้ตัวกันอีก มองข้ามกันเอง จงหยุดระรานเขาเสียเถิด แม้ฟ้ายังอาจหมองหล่นมากองบนพื้นดิน ถ้าหยุดระรานเขาแล้วเมืองไทยจะดีขึ้นเอง วันไหนหยุดระรานเขาแล้วจะเล่าให้ฟัง มันเป็นอาถรรพ์ ที่เหลือเชื่อ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ** ------------------------------ | |
ผู้ตั้งกระทู้ --คันจน-- :: วันที่ลงประกาศ 2008-03-25 23:28:56 |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 870564 |