ทุกข์สุขมันมีเหมือนไม่มี

เพราะเกิดดับทุกทีที่ปรากฏ

ครั้นเจอเขาไหลตามสิ้นงามงด

อาจสลดจนสลัดไม่พ้นใจ

ฝึกและฝนทนและฝืนยืนและหยัด

ปฏิบัติเท่านั้นจึงจะใช่

หนทางมรรคอัครฐานความเป็นไท

เดินต่อไปไม่นานนิพพานเยือนฯ

ปรัชญ์  วลีพร

เพราะสุขทุกข์ปลุกใจให้กำหนด

ทุกข์...จงปลดความหมองหม่นข้นความหมอง

สุข...ลอยตัวหัวใจให้ธรรมครอง

สุขทุกข์ต้องฟังเสียงใจให้เสียงธรรม

หรือสุขทุกข์ถูกเสกสร้า้งหว่างดวงจิต

จึงมีสิทธิ์ทวงถามทุกเช้าค่ำ

แบ่งความสุข ปันความทุกข์ ที่ชอกช้ำ

มาเป็นคำว่า "สุขทุกข์" ทาสหัวใจ

หยก ลายไทย

 เกิดจากใจ อยู่ที่ใจ ในหัวใจ

สุขทุกข์ใดย่อมเวียนเปลี่ยนแปรผัน

จิตรู้วาง ว่างไว้ ..ไม่ผูกพัน

สุขทุกข์นั้นเกิดซ้ำอยู่ร่ำไป

  @  ทุกข์สุขใดนั่นไซร้            เกิดจาก ใจเรา

จิตหม่นหมองพลัดพราก      ใช่แท้

ฝังยึดหยั่งถึงราก                คงมั่น

ใจปล่อยวางเพียงแม้         ก่อได้สุขตน

  @ ใจคนเราร่านร้อน           ต้องการ

เกิดก่อทุกข์สังขาร               บ่สิ้น

รูปรสกลิ่นสงสาร                  หวานย่อม ตรึงตรา

ก็แค่เปลือกปอกปลิ้น           ใช่แท้เนื้อใน

   @ กิเลสใจใช่แท้             ทุกข์ทน ยากยิ่ง

หมองหม่นมัวสับสน            พร่ำร้อง

หลงใจยิ่งวกวน                  ขมขื่น

ทุกสิ่งใจหมายต้อง            ยิ่งได้สนองตน

 ทรชนบ้านนอก