ตายหละหวา ท่านไวกูณฐ์ ส่งกลอนด้วยเสียงโท !

ขออนุญาต ขอคำอธิบายด้วยครับ เผื่อผมจะได้ทำตามบ้าง

ขอบคุณล่วงหน้าครับ

 ไอ้ห้าเสียงของวรรณยุกต์ไทยนี่ช่างร้ายจริง ๆ

ข้อสอบเอ็นทรานซ์ก็ทำเด็กปวดหัวมารอบนึงแล้ว นี่นักเขียนกลอนฝึกหัดอย่างผมยังอับจนปัญญาเลยครับ ^^

ผมก็ไม่มีอะไรครับ เดินขึ้นภูกระดึงเหนื่อยไปหน่อย คิดอะไรได้ก็สรรใส่ลงไปเท่าที่ใจกำหนดเป็น

กฎฉันทลักษณ์และข้อจำกัดนั่นคงต้องให้ผู้รู้ในนี้อธิบายกระมังครับ ผมเป็นเพียงผู้น้อย

แต่ส่วนตัวผม หากไม่ผิดบาปอันใดร้ายแรง ก็จะไม่ถือเป็นสะระตะอันใด

เดี๋ยวเด็ก ๆ รุ่นหลังจะหันไปเขียนกลอนเปล่า กลอนฟรีเวิร์สกันเสียหมด 

อิอิ

ขอบคุณที่กรุณาอธิบาย

อยากทราบความคิดเห็นไว้ประดับปัญญาน้อย ๆ เท่านั้นเองครับ

อารมณ์กวี บางทีทอดทิ้งระดับวรรณยุกต์ให้เปลี่ยวเหงาเอ้กา 

ผมไม่เคยไปภูกระดึง อ่านแล้วก็รู้สึกอิจฉาจัง ฝันว่าแต่ได้อ่าน ลำนำภูกระดึง ของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์

ภูกระดึงตะลึงฝันว่าชั้นฟ้า                      ปุยเมฆาหุ้มกายคล้ายสวรรค์
สวนสนป่าพฤกษาลดาวัลย์                    เย้ายวนป่วนปั่นสั่นวิญญาณฯ

แนวเนินเถินสล้างสลับซับซ้อน              หญ้าอ่อนชะอ้อนใจไหวสะท้าน
งามเงื้อมชะโงกโตรกเหวธาร                  ปานวิมานนฤมิตวิจิตรจริง ฯ 

อันนี้อ่านแล้วฉีกตำราวรรณยุกต์สนุกจริง (ฮา)

 ด้วยความเคารพครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าตั้งหินคืออะไรครับ มันเกี่ยวกับการเดินทางหรือไม่ รบกวนอธิบายหน่อยนะครับ