ทำไมปัญหาสุขภาพจิตของฉันจึงเป็นที่ยอมรับของสังคม – แต่ไม่เป็นที่ยอมรับของครอบครัวฉันโตมาด้วยความรู้สึกว่าความเจ็บป่วยทางจิตที่น่ากลัวและกินเวลามากนั้นเป็นอย่างไรหากคุณกำลังจะมีปัญหาสุขภาพจิต ฉันคิดว่ามีบางอย่างที่คุณอาจเลือกมากกว่าอย่างอื่น  เจ็บป่วย ฉันไม่ได้พูดเรื่องนี้เบา ๆ ฉันเสียสติตอนอายุ 17 ปี และใช้เวลาหลายเดือนหลังจากนั้นเลิกใช้ยาต้านอาการซึมเศร้าและพยายามไม่ฆ่าตัวตายนี่คือปี 2549: ไม่มีการสนทนาแบบเดียวกันเกี่ยวกับปัญหาสุขภาพจิตในตอนนั้น (หรืออย่างน้อยก็ไม่ได้เกิดขึ้นใกล้กับฉัน) เมื่อฉันป่วยเป็นครั้งแรก ฉันไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันไม่ได้แสดงอาการใดๆ ก่อนหน้านี้เลย เกินกว่าจะกังวลเล็กน้อย จากนั้นเกือบชั่วข้ามคืนฉันก็กลายเป็นซากที่หยุดร้องไห้ไม่ได้และกลัวที่จะออกจากบ้านเกิดอะไรขึ้น ฉันยังไม่รู้ ฉันคิดว่าพันธุศาสตร์มีบทบาทแม้ว่าพันธุศาสตร์จะไม่ค่อยเป็นเรื่องราวทั้งหมดพ่อแม่ของฉัน ซึ่งไม่พร้อมพอๆ กับที่ฉันรู้จักโรคซึมเศร้ารู้สึกงุนงงกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในตัวฉัน ฉันขาดเรียนนิดหน่อย เป็นหัวหน้าชั้นม.6 ของฉันที่แนะนำว่าควรพาฉันไปพบแพทย์ ฉันไม่คิดว่าขั้นตอนง่ายๆ นี้เกิดขึ้นกับฉันหรือพ่อแม่ของฉันก่อนหน้านั้น จีพีมองมาที่ฉันหนึ่งครั้ง จ่ายยาต้านอาการซึมเศร้า และแนะนำให้ไปพบจิตแพทย์ฉันฟื้นตัวเมื่อเวลาผ่านไป ชีวิตของฉันตั้งแต่นั้นมาก็ดีมาก และฉันก็จัดการกับอาการกำเริบเป็นครั้งคราวได้ดี มันกลับมาแย่อีกครั้งหลังจากที่ฉันมีลูก แต่ฉันก็ได้รับยาอีกครั้ง รวมถึงยารักษาโรคจิตเพื่อช่วยให้ฉันนอนหลับ และได้รับการช่วยเหลือมากมาย และฉันก็ค่อยๆ ดีขึ้น