หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
ย ะ เ ยื อ ก | |
ย ะ เ ยื อ ก ...
รินร่ำพร่ำไหลไหวฟ้าดิน
ชะง่อนโตรกชะโงกหินวิ่นแตก
หวู่วนสนเกรียวเสี้ยวลมแทรก
เมฆเผยรำเพยแหวกชำแรกกาล
ยอดเขาเศร้าเหยียดเสียดซ้อน
ทุ่งราบฉาบลอนตะกอนซ่าน
ซึมซับกลับกลายสายลำธาร
สูงล้ำต่ำต่างผ่านการเรียกคืน
สกุณาเจ้าลับหายหนอปลายรุ้ง
ถึงฝนซาตะวันปรุงชั่วรุ่งรื่น
ยะเยือกนิ่งมิติงไหวยะเยือกกลืน
เพียงยอดหญ้าชีวาตื่นพัดผืนพรม
ปลิวว่อนซ่อนหลับลับเหลี่ยมผา
อื้ออึงรำพึงพนาจะล้าล่ม
เหลืองกรอบบอบช้ำระกำตรม
ร่วงโรยโปรยห่มลงถมโคน
กัดเซาะกะเทาะคร่าชะตาหนีบ
กร่อนสึกลึกลีบทั้งถีบโหน
แวบเผลอเหม่อมองท่องกระโจน
ไกลโพ้นใกล้เกลือกยะเยือกนัก !!!
...
| |
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-03 04:30:24 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (3665577) | |
คงต้องปิดอุทยาน น้ำตกอยูในระยะอันตรายแล้ว ไม่เหมาะแก่การจัดทัวร์ เพราะถึงขั้นยะเยือก ทีนี้เราจะนัดเจอกันได้ที่ไหนล่ะ ระวี ตระการจันทร์ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-07-05 14:18:18 |
ความคิดเห็นที่ 2 (3665631) | |
ทุกครั้งที่เธออ่านบทกวีของฉัน...เธอได้เจอฉันแล้ว
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ระวี ตระการจันทร์ วันที่ตอบ 2014-07-05 19:49:04 |
ความคิดเห็นที่ 3 (3665808) | |
ใช่ แต่ฉันก็เห็นหน้าเธอภายใต้หนวดเคราของตัวอักษรเท่านั้น เป็นโฉมหน้าที่ยังคลุมเครือ จริตแห่งถ้อยคำ คงไม่สามารถกลบเกลื่อนความจริงในแววตา หากได้สบประสานกับฉันสักครั้ง ครั้งเดียวเท่านั้นเอง
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-07-06 13:08:59 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 871840 |