หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
O แด่..เธอผู้พายเรือ...O | |
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=11-2010&date=05&group=41&gblog=11 O แว่วยินคลื่นน้ำฟาดเสียงกราดเกรี้ยว กลางค่ำคืนเปล่าเปลี่ยว..กรากเชี่ยวไหล เห็นแผ่นผืนน้ำพลิ้วเป็นริ้วไป ล้อลมไหววาดคลื่นอยู่ครื้นเครง O เกลื่อนฟ้านั้น..จันทร์ดาวแสงพราวพร่าง แสนไกลห่างมีสิทธิ์เพียงพิศเพ่ง เสียงฟองคลื่นโถมถั่ง..ล้อวังเวง แทนพาทย์เพลงกล่อมคืนให้ตื่นตัว O โครมครืนเสียงคลื่นน้ำในค่ำดึก โหมแรงฮึกเหิมบนความหม่นหลัว เรือลำน้อยหนึ่งลำในค่ำมัว คลื่นทิ่มแทงสั่นรัวไปทั่วลำ O ฝ่าไปบนคลื่นน้ำ, เสียงจ้ำพาย- พาเรือว่ายแหวกคลื่นผ่านคืนค่ำ จึงเห็นสองมือเรียว..ถูกเคี่ยวกรำ- กลางสายน้ำวาดพาย..อยู่ท้ายเรือ O เห็นเธอทอดสายตา..มองหาฝั่ง เกลียวคลื่นคลั่งโถมแทง..ก็แรงเหลือ พาย..คัด..วาด..ค้ำ..หนุน..คอยจุนเจือ ด้วยหยาดเหงื่อ..ใจแกร่งสู้แรงน้ำ O วาดลำเรือลอยฝ่า..ถึงท่าเทียบ ก้าวก็เหยียบย่างหาอยู่คลาคล่ำ เท้าคู่น้อยหนีบนอบอยู่รอบลำ รอพายจ้ำจ้วงอยู่เสียงกรูเกรียว O พาเรือน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง ผ่านทุกช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย O จนเรือโยนลำยก..แล้ววกต่ำ ก่อนวูบด่ำดิ่งไปน่าใจหาย ฝ่าน้ำเชี่ยวคลื่นซัด..มือคัดพาย- อยู่ที่ท้ายเรือนั้นอย่างมั่นคง O มือน้อยน้อยเกาะเกร็ง..ตาเพ่งพิศ มองสู่ทิศสำหรับการรับส่ง มองมือวาดพาย..คัด..ก่อนงัดลง แววตาบ่งบอกรู้..มือ-ผู้ใด O โอ..แววตาวับวาว..แสน-กร้าวแกร่ง รอจ้วงพายทิ่มแทงสู้แรงไหล- อันกรากเชี่ยวของน้ำอยู่ร่ำไป หวังเพียงได้พาคน..ข้ามพ้นน้ำ O งามยิ่งงาม..ก็ระยับอยู่กับโลก ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ เมื่อปรารมภ์งดงาม, ทุกความ..คำ- ย่อมยกงามขึ้นย้ำเป็นธรรมดา O มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว ทุกส่วนเสี้ยวใจรู้..ย่อมรู้ว่า- คลื่นสาดซัดโหมหนัก..กลางมรรคา ต้องหัวใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย O ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้อง-เพ่ง ใจคร่ำเคร่งเรี่ยวแรง..ก็แห้งโหย แม้นคลื่นน้ำลมโลก..คอยโบกโบย ผ่านพ้นโดยมือเรียว..คอยเคี่ยวกรำ O ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น ฝ่าร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ ด้วยจิตด้วยสำนึก..งามลึกล้ำ พาย..งัด..ค้ำ..เรือน้อยล่องลอยไป O ละเที่ยวพาย..จ้วงจ้ำ..ฝ่าน้ำเชี่ยว ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้- ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล ด้วยน้ำใจไหลเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง O พายเรือน้อยลอยล่อง..ฝ่าฟองคลื่น เสียงโครมครืนก้องรัว..อยู่ทั่วแหล่ง ด้วยสองมือคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง พาหัวเรือทิ่มแทง..ถ้วนแหล่งน้ำ O คัดท้ายพายเรืออยู่..เพื่อผู้อื่น ฝ่ากระแสลมตื่น..เกลียวคลื่นคร่ำ- ครวญระงมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ- เรือน้อยคอยพลิกคว่ำ..จมลำเรือ O ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ – รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ- ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..! | |
ผู้ตั้งกระทู้ สดายุ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-04 20:50:26 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (3666502) | |
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=11-2013&date=06&group=41&gblog=49 O ลมหายใจ .. แห่งอำนาจนิยม .. O
O ลมหายใจแห่งอำนาจนิยม
พลิ้วผ่านทุกปรารมภ์เกินข่มขับ
แนบอยู่ในสำนึกอย่างลึกลับ
ทั้งตื่นหลับเหนื่อยอ่อนเกินซ่อนไว้
O รูปนาม, ความโดดเดี่ยว, ความเปลี่ยวเปล่า
แทรกความเหงาเงียบรุมลงสุมใส่
ภาพวันวาน-แววตาแสนอาลัย
ค่อยค่อยไหวเวียนวก .. ในอกคน
O รูปนาม, ปวงความคิด, ความบิดเบือน-
จึงแล่นเลื่อนล้อมแหล่งทุกแห่งหน
ลมหายใจเหนื่อยอ่อนเคยร้อนรน-
ยังอุ่นล้นด้วยเลศแห่งเพทนา
O ถูก, ผิด .. ตลอดสายจวบปลายยุค
คงเคล้า-คลุก .. ครอบเมืองอยู่เบื้องหน้า
ด้วยอัตตายึดมั่นคอยบัญชา
อยู่คอยท้าทายสมัย .. เหมือนไฟฟอน
O ถูก, ผิด .. ตลอดสายจวบปลายวัย
ถ้วนเลศนัย-ยังเห็นเกินเร้นซ่อน
ทั้งโวหารภาพพจน์ทุกบทตอน
ยังสะท้อนธาตุแท้เกินแก้ .. คลาย
O ลมหายใจเหนื่อยอ่อนแม้นอ่อนล้า
หากแววตาทั้งดวงยังช่วงฉาย
มองโลกในเบื้องหน้าอย่างท้าทาย
เย้ย-แดดสายโลมไล้อยู่ในวัน
O สายลมแสนอบอุ่นยังหมุนรอบ
เข้าปลุกปลอบความหวังให้ตั้งมั่น
นกร้อง, คลื่นลมร่ำ, ความรำพัน-
เพรียกความฝันทุกบท .. เป็นบทเดียว !
O เกิดขึ้น, สำหรับ เพื่อดับไป
เยี่ยงต้นน้ำจากไพรอันไหลเชี่ยว
ถึงที่ราบ-ทั้งสายย่อมคลายเกลียว-
การยึดเหนี่ยว-รวมอณู .. ย่อมรู้เลือน
O เกิดขึ้น, ตั้งอยู่ ย่อมรู้ดับ
แม้นหมื่นแสนสับปลับจะขับเคลื่อน-
เข้าต่อต้านด้วยฤทธิ์ความบิดเบือน
การแล่นเลื่อนภพชาติ ฤาอาจยั้ง ?
O โอ .. คำ, ความฉกฉวย .. ร่วมอวย - แว่ว
งามผ่องแผ้วแห่งสุคนธ์ .. จึงล้นหลั่ง-
คันธารสหวานล้ำ-เร่งกำลัง
แทรกแฝง-ฝัง .. รมย์รื่นให้ตื่นตัว
O ลมหายใจเหนื่อยอ่อน .. ยังอ่อนล้า
หากเบื้องหน้ายามนั้น .. เงียบงัน-ทั่ว
สดใสทั้งฟ้าบนเคยหม่นมัว
เปลี่ยน-เพียงชั่วน้ำระยับพลิ้วกับลม
O สายลมแสนอบอุ่น .. ยังหนุนเนื่อง
บรรดาเรื่องถ้วนสรรพยังทับถม
สายน้ำยังไหลบ่า, ถ้วนปรารมภ์-
กลับค่อยล่มเลือนลับ .. อยู่กับกาล
O โอ .. คำ, ความร่วมช่วย .. ยังอวย - แจ้ว
ลมยังแผ่ว .. ยังพลิ้วเป็นริ้วผ่าน-
โลมไล้รูปอาชญาบรรณาการ-
ประดิษฐานดีชั่ว .. ขึ้นยั่วเย้ย ! | |
ผู้แสดงความคิดเห็น สดายุ วันที่ตอบ 2014-07-07 21:43:48 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 872987 |