หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
วัวลืมตีน | |
วัวลืมตีน
"นอน..สาหล่า...ลับตา..แม่สิกล้อม ........"
ผืนผ้าอ้อมโอบร่างเจ้าเนื้อนิ่ม
ใบหน้าน้อยไร้เดียงสาหลับตาพริ้ม
คนกล่อมยิ้มไกวเปลผ้าขาวม้า
ลมหอบฟางคว้างปลิวกลางเปลวแดด
ที่เผาแผดย่ำยีทุกหย่อมหญ้า
บ้านที่คล้ายไม่เป็นบ้านหัวคันนา
ยังมีเสียงแหบพร่าขานบทเพลง
ตะวันเคลื่อนเลื่อนจันทร์วัฏผันผ่าน
ยิ่งเนิ่นนานหนูน้อยยิ่งกินเก่ง
ตัวจ้ำม่ำหม่ำอาหารบ้านตัวเอง
กินเป็นเข่งมีเท่าไหร่ก็ไม่พอ
จนเริ่มเข้าโรงเรียนหัดเขียนอ่าน
จากเงิน-งาน ขายข้าว..ของแม่พ่อ
กี่ล้านเช็ดเม็ดเหงื่อไม่เบื่อท้อ
แขนแข้งข้อต่อสู้ไม่รู้รา
เมื่อจบมหาวิทยาลัย
เจ้าหนูน้อยอ่อนวัยไร้เดียงสา
กลายเป็นหนุ่มมีภูมิฐานภูมิปัญญา
ทำงานในสภาว่าการเมือง
นานกว่านานผ่านวาระหลายสมัย
เป็นผู้หลักผู้ใหญ่รู้ทุกเรื่อง
ดอกทะเยอทะยานบานรุ่งเรือง
ผลอำนาจผลิต่อเนื่องออกเนืองนิตย์
เมล็ดข้าวเฒ่าสูงวัยกลับไม่ออก
ชายแก่บอกหญิงชราว่าแผกผิด
ธรรมชาติเกรี้ยวโกรธก่อโทษฤทธิ์
หรือรัฐละเลยกิจประชาชน
ชายแก่-เข้าเมืองหลวงประท้วงรัฐ
ท่ามเวทีที่ถูกจัดกลางถนน
ที่นี่..มีมากมายหลายผู้คน
ที่นี่..มีหลายเหตุผล-อุดมการณ์
บ้างมาเพื่อประชาธิปไตย
บ้างมาถามความเป็นไปหลังรัฐประหาร
บ้างมาด้วยเดือดร้อนนอนตกงาน
บ้างมาเพราะรัฐบาลไม่ดูแล
คืนเศร้า..ไม่ปรารถนาก็มาถึง
กระสุนดึงหลายวิญญาณเหมือนหว่านแห
สาดเสียงเปรี้ยงปร้าง --- คนครางแพ้
ชายแก่..จมกองเลือดริมทางเท้า
นานกว่านานวันเลื่อนคืนเคลื่อนคล้อย
หญิงชรายังคอยอย่างหงอยเหงา
กี่วันแล้วผัวไม่กลับภูมิลำเนา
กี่ปีเฝ้าลูกไม่มาเยี่ยมหากัน
ตะวันเคลื่อนเลื่อนจันทร์วัฏผันผ่าน
("ประชาธิปไตย" เบ่งบาน ------บนลานฝัน
ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝันกลางวัน)
-หญิงชราผวาสั่นหลับเดียวดาย ฯ
*เห็นอ.ราชาวดี แนะให้นำผลงานมาลง ผมก็พึ่งว่างวันสองวันมานี้ จึงหยิบข้อเขียนที่แต่งไม่ค่อยได้เรื่องมาลง ความจริงก็กะจะทิ้งไปแล้ว แต่อีกใจก็เสียดายเพราะข้อเขียนชิ้นนึงกว่าจะเสร็จ บางทีก็เป็นอาทิตย์
ข้อเขียนชิ้นนี้ทีจริงผมเขียนขึ้นเพราะจะส่งพานแว่นฟ้าที่พึ่งผ่านพ้นไปนี้ แต่พอเขียนเสร็จมานั่งอ่านพิจารณา ประกอบกับให้คนนู้นคนนี้วิจารณ์ก็เห็นว่ายังไม่ดี จึงไม่ส่งแล้วกะเก็บไว้คนเดียวฉะนี้ครับ
รัตนโกสินทร์ศก | |
ผู้ตั้งกระทู้ รัตนโกสินทร์ศก :: วันที่ลงประกาศ 2012-10-17 23:06:12 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2308788) | |
วัวลืมตีน
"นอน..สาหล่า...ลับตา..แม่สิกล้อม ........" ผืนผ้าอ้อมโอบร่างเจ้าเนื้อนิ่ม ใบหน้าน้อยไร้เดียงสาหลับตาพริ้ม คนกล่อมยิ้มไกวเปลผ้าขาวม้า
ลมหอบฟางคว้างปลิวกลางเปลวแดด ที่เผาแผดย่ำยีทุกหย่อมหญ้า บ้านที่คล้ายไม่เป็นบ้านหัวคันนา ยังมีเสียงแหบพร่าขานบทเพลง
ตะวันเคลื่อนเลื่อนจันทร์วัฏผันผ่าน ยิ่งเนิ่นนานหนูน้อยยิ่งกินเก่ง ตัวจ้ำม่ำหม่ำอาหารบ้านตัวเอง กินเป็นเข่งมีเท่าไหร่ก็ไม่พอ
จนเริ่มเข้าโรงเรียนหัดเขียนอ่าน จากเงิน-งาน ขายข้าว..ของแม่พ่อ กี่ล้านเช็ดเม็ดเหงื่อไม่เบื่อท้อ แขนแข้งข้อต่อสู้ไม่รู้รา
เมื่อจบมหาวิทยาลัย เจ้าหนูน้อยอ่อนวัยไร้เดียงสา กลายเป็นหนุ่มมีภูมิฐานภูมิปัญญา ทำงานในสภาว่าการเมือง
นานกว่านานผ่านวาระหลายสมัย เป็นผู้หลักผู้ใหญ่รู้ทุกเรื่อง ดอกทะเยอทะยานบานรุ่งเรือง ผลอำนาจผลิต่อเนื่องออกเนืองนิตย์
เมล็ดข้าวเฒ่าสูงวัยกลับไม่ออก ชายแก่บอกหญิงชราว่าแผกผิด ธรรมชาติเกรี้ยวโกรธก่อโทษฤทธิ์ หรือรัฐละเลยกิจประชาชน
ชายแก่-เข้าเมืองหลวงประท้วงรัฐ ท่ามเวทีที่ถูกจัดกลางถนน ที่นี่..มีมากมายหลายผู้คน ที่นี่..มีหลายเหตุผล-อุดมการณ์
บ้างมาเพื่อประชาธิปไตย บ้างมาถามความเป็นไปหลังรัฐประหาร บ้างมาด้วยเดือดร้อนนอนตกงาน บ้างมาเพราะรัฐบาลไม่ดูแล
คืนเศร้า..ไม่ปรารถนาก็มาถึง กระสุนดึงหลายวิญญาณเหมือนหว่านแห สาดเสียงเปรี้ยงปร้าง --- คนครางแพ้ ชายแก่..จมกองเลือดริมทางเท้า
นานกว่านานวันเลื่อนคืนเคลื่อนคล้อย หญิงชรายังคอยอย่างหงอยเหงา กี่วันแล้วผัวไม่กลับภูมิลำเนา กี่ปีเฝ้าลูกไม่มาเยี่ยมหากัน
ตะวันเคลื่อนเลื่อนจันทร์วัฏผันผ่าน ("ประชาธิปไตย" เบ่งบาน ------บนลานฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝันกลางวัน) -หญิงชราผวาสั่นหลับเดียวดาย ฯ
*เห็นอ.ราชาวดี แนะให้นำผลงานมาลง ผมก็พึ่งว่างวันสองวันมานี้ จึงหยิบข้อเขียนที่แต่งไม่ค่อยได้เรื่องมาลง ความจริงก็กะจะทิ้งไปแล้ว แต่อีกใจก็เสียดายเพราะข้อเขียนชิ้นนึงกว่าจะเสร็จ บางทีก็เป็นอาทิตย์ ข้อเขียนชิ้นนี้ทีจริงผมเขียนขึ้นเพราะจะส่งพานแว่นฟ้าที่พึ่งผ่านพ้นไปนี้ แต่พอเขียนเสร็จมานั่งอ่านพิจารณา ประกอบกับให้คนนู้นคนนี้วิจารณ์ก็เห็นว่ายังไม่ดี จึงไม่ส่งแล้วกะเก็บไว้คนเดียวฉะนี้ครับ รัตนโกสินทร์ศก | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-10-17 23:07:40 |
ความคิดเห็นที่ 2 (2308802) | |
ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน ฝันกลางวัน) -หญิงชราผวาสั่นหลับเดียวดาย ฯ
ชอบมากค่ะ
น่าจะส่ง คราวหน้านะคะจะตามเชียร์ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ภูสุภา วันที่ตอบ 2012-10-18 02:32:31 |
ความคิดเห็นที่ 3 (2308840) | |
ยังคงคุณค่ามาตรฐานของผลงานอยู่เสมอ ชอบการใช้คำที่มีความหมายอ่านแล้วคิดตามจนจบ นี่คือคนเก่งที่ชอบถ่อมตน ขอบคุณครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ราชาวดี วันที่ตอบ 2012-10-18 09:29:00 |
ความคิดเห็นที่ 4 (2308892) | |
ผืนผ้าขาวห่อคลุมร่างชายชรา คราบน้ำตาหญิงแก่คอยอย่างหงอยเหงา ความปวดร้าวยากยิ่งเกินจักบรรเทา เพียงรอเฝ้าเจ้าลูกยากับสามี
รอยจูบเท้าเจ้าเด็กน้อยเมื่อวันวาน ยุคสมัยผันผ่านถึงวันนี้ ปริญญาอวดศักดิ์ดาทรพี รอยจูบที่ฝ่าเท้าเลยเลือนราง
ทุกข์นายนาบ่าแบกหามส่งลูกเรียน ข้าวทุกเกวียนเวียนรอยไถใครถือหาง ผลผลิตราคาต่ำมืดคลำทาง แสงสว่างชาวนายนายังรำไร
หวังอาศัยลูกเติบใหญ่เป็นที่พึ่ง ฉุดลากดึงค่านายนาให้สดใส แต่สุดท้ายเห็นหญิงแก่แลร่ำไห้ น้ำตาไหลวัวลืมตีนสิ้นค่าคน
ถ้อยประพันธ์กวีแก้ว รศ.ศก ขอยอยกชื่นชมภิรมย์ผล- งานสะท้อนจิตวิญญาณผ่านตัวตน ทรชนขอน้อมคารวะเอย
ขอน้อมคารวะจากใจ "ทรชนบ้านนอก" | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-10-18 12:33:34 |
ความคิดเห็นที่ 5 (2309207) | |
สวัสดีครับ มาขอบคุณทุกๆท่านเช่นเคยครับ ผมยังห่างไกลรุ่นพี่เยอะ...แต่จะซื้อจรวจตามไปครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-10-19 19:26:31 |
ความคิดเห็นที่ 6 (2309263) | |
จรวด แหม คุณ รศ. ทำเอาเรางง ว่า สะกดไง.นะ
ฮ่า ๆ วันนี้ปิดงานไปหนึ่งชิ้น อารมณ์ดี มาแซว ขำ ๆนะคะ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ภูสุภา วันที่ตอบ 2012-10-20 04:45:16 |
ความคิดเห็นที่ 7 (2310734) | |
งานของคุณ รศ. สามารถสะท้อนความเป็นไปในสังคมปัจจุบันได้ดีมากครับ ขอชื่นชม | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ปุณณมี วันที่ตอบ 2012-10-26 11:57:31 |
ความคิดเห็นที่ 8 (2310745) | |
เขียนดีครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น เด็ด วันที่ตอบ 2012-10-26 12:44:07 |
ความคิดเห็นที่ 9 (2310893) | |
สวัสดีครับ ขอบคุณทุกท่าน ทุกความคิดเห็นนะครับ ปล.ผมเขียนผิดจริงๆด้วยครับ มือไวไปหน่อยครับ ....แหะๆ ทำบุญปล่อยไก่ไป | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-10-26 19:09:42 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 870610 |