ได้เวลา ลาจาก ฝากรอยร่อง
รีบเข้าห้อง น้ำเติม เพิ่มความใส
หมอกยังล้อ คลออยู่ คู่ไม้ใบ
เป็นน้ำไหล หยาดหยด รดสาดดิน
โอกาสน่า ถ้ามี ที่วันว่าง
อาจมาค้าง พักใจ ใต้ผาหิน
นอนเย้าหมอก หยอกฟ้า มานอนกิน
เพลินชีวิน สักคืน ให้ชื่นทรวง
ความอาลัย ในจาก ยังมากอยู่
ก็ไม่รู้ เมื่อใด ให้เลยล่วง
ได้หวนกลับ นับวัน อันล่อลวง
ทุกสิ่งปวง ไม่แน่น แล้วแต่เจอ
สายน้ำหยด รดมา พาจำจาก
เหลืองเพียงซาก อาลัย ใจมองเหม่อ
เป็นอีกครั้ง ฝังใจ ให้ละเมอ
ที่ยังเผลอ นึกถึง ซึ่งได้มา
เดินเย้าหยอก หมอกลา พาใจเศร้า
ที่คลอเคล้า กายใจ ให้โหยหา
สายลมเย็น เล่นล้อ ต่ออุรา
ก็ถึงครา จากจร ก่อนเที่ยงคืน
เป็นนิราศ ขาดรัก ถูกหักอก
เพียงหยิบยก มาล้อ ต่อวันชื่น
วันแห่งรัก พักใจ ไม่กล้ำกลืน
ลองไหลลื่น แนวกลอน ย้อนที่เรียน
ทุกคำข้อ ต่อไว้ ในถูกผิด
ต้องรู้คิด เลิกสรร ในวันเขียน
สิ่งไหนดี มีอยู่ รู้พรากเพียน
ต้องสับเปลี่ยน ดูเอา เท่านี้เอย.....
๑๗ กุมภาพันธุ์ พุทธศักราช ๒๕๕๓
-- คันจน --
เป็นที่อะไรทราบเลยมั่วไปหมด ขอโทษที
ใครรู้ช่วยแก้ที ขอบคุณครับ |