เพื่อแก้ไขข้อเสียดังกล่าว นักวิจัยหลายคนได้ออกแบบวิธีการรักษาอื่นๆ ที่มีปฏิกิริยากับตัวรับฮอร์โมนในลำไส้มากกว่าหนึ่งชนิด ตัวอย่างเช่น กลุ่มของ Doyle ได้สร้างเปปไทด์ที่กระตุ้นตัวรับสองตัวสำหรับ PYY เช่นเดียวกับตัวรับสำหรับ GLP-1 สารประกอบนี้ได้รับการขนานนามว่า GEP44 ทำให้หนูที่เป็นโรคอ้วนกินอาหารได้น้อยกว่าปกติถึง 80% เมื่อสิ้นสุดการศึกษา 16 วัน การรักษาโรค พวกเขาลดน้ำหนักได้เฉลี่ย 12% ซึ่งมากกว่าสามเท่าของปริมาณที่สูญเสียโดยหนูที่รักษาด้วยลิรากลูไทด์ ซึ่งเป็นยาฉีดที่กระตุ้นตัวรับ GLP-1 เท่านั้น และได้รับการอนุมัติจากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาสำหรับการรักษาโรคอ้วน ตรงกันข้ามกับลิรากลูไทด์ การทดสอบกับ GEP44 ในหนูและหนูพุก (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่สามารถอาเจียนได้ ซึ่งแตกต่างจากหนู) ไม่พบสัญญาณของอาการคลื่นไส้หรืออาเจียน