![]() |
หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
ก วั ก เ รี ย ก ยั ง เ พ รี ย ก ห า | |
...
กลิ่นทุ่งฟุ้งหอมกล่อมใจรัก
เถิดหวนคืนแนบตักอีกสักหน
คันนาเก่าเฝ้ารอใครบางคน
มาย้ำเตือนเยือนยลบนคุ้นเคย
เถียงนาร้างว่างเปลี่ยวเซียวหมอง
เหม่อมองละอองฝันอันระเหย
กาลเวลามิหวนทวงในล่วงเลย
มีเพียงลมพรมรำเพยภาพทรงจำ
ทางลูกรังครั้งก่อนลึกลอนหลุม
คอยดักซุ่มตุ้มโฮมคืนวันยืนย่ำ
ยามข้าวงอกออกรากฝากดินดำ
และฝนฉ่ำกระหน่ำผ่านมานานแล้ว
กรอบรูปเก่าเศร้าคราบอาบใบหน้า
ผุพังฝาคราดีดดิ้นรวยรินแผ่ว
กระถางธูปวูบเงาไหวนัยน์ตาแวว
กวักมือเรียกเพรียกดังแว่วเจ้าแก้วตา
กบเขียดร้องก้องระงมระทมอก
ป่ายังรก นายังร้าง ทางยังพร่า
ติดลอบไซเมืองไหนอื่นไร้คืนมา
ดั่งฝูงปลาว่ายลับหายท่ามสายชล
กลิ่นทุ่งฟุ้งหอมกล่อมใจรัก
ยะเยียบนักหนักลมหนาวร้าวอีกหน
ภาพทุ่งทองรองเรืองลับกลับมืดมน
วาบแปลบปนคนไกลบ้านสะท้านนัก
...
ภาพทุ่งทองรองเรืองลับกลับมืดมน
คิดถึงคนที่ไกลบ้านสะท้านนัก !!! | |
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-30 23:56:35 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (3680114) | |
งาม...หอม อวลไอระเหยกลิ่นชีวิต กับความทรงจำสีซีดจาง ราวภาพที่ถูกฉายจากแผ่นฟิล์ม 35 ม.ม. บนทุรวิถีที่ตราตรึง แม้สายลมไม่อาจพัดอดีตให้หวนคืน แต่ห้วงคำนึงยังกึกก้องเป็นปัจจุบัน ทั้งแจ่มชัดและพร่าเลือน ด้วยถ้อยคำที่มีจิตวิญญาณ เพรียกน้ำตาจากข้า ร่ำไห้ด้วยหัวใจที่สุข...ซึ้ง...ปริ่มเต็ม และหม่นเศร้าระคนกัน ยามแว่วยินเสียงเพรียกจากวันวาน ดำดิ่งคืนสู่ต้นธารแห่งลมหายใจ นิ่งตระหนักถึงรากเหง้าแห่งเผ่าพันธุ์ อย่างภาคภูมิและทรนง
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-08-01 12:43:59 |
ความคิดเห็นที่ 2 (3680413) | |
ภาพเก่าในเงาฝัน เดินทางผ่านคืนวันมาเยี่ยมเยือน ................................ ว้า...อยากเขียนบทกวีกับเขาบ้างจัง แต่ไม่เคยทำสำเร็จ คำว่า กวี คงอยู่ไกลเกินไปสำหรับข้า อย่าว่าแต่บทกวีเลย แม้แต่ตัวกวีข้าก็ไม่มีสิทธิ์ได้สัมผัส...จับต้อง เป็นได้เพียงแค่...คนรักแห่งบทกวี..ของใครส้กคน ก็สูงส่งยิ่งแล้ว..สำหรับคนเยี่ยงข้า ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะไปหลงรัก..เจ้าของบทประพันธ์ เพราะเขาขีดเส้นไว้ให้ข้าแค่นั้น แล้วไหนใครว่าความรักไม่มีพรมแดน สำหร้ับข้า...มันเป็นเสียยิ่งกง่ากำแพง ไม่เป็นไร ข้าจะพลอดรักกับบทกวีของใครคนหนึ่ง ในทุกโมงยามที่เปลี่ยวเเหงา รอเมื่อไหร่เจ้าของบทประพันธ์เขามาทวงคืน ข้าจะกลับไปอยู่ในซอกมุมของข้า ไม่ออกมาเกะกะรบกวนใคร เพื่อย้ำเตือนใจต้ัวเองว่า ความรักเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-08-01 23:30:23 |
ความคิดเห็นที่ 3 (3680438) | |
คนรักของบทกวี.........ของข้า เจ้ายังไม่เห็นความรักของข้าหรือ ? ในบทกวีนั่น !!!!! นั่นคือความรักของข้า เมื่อเจ้ารักบทกวีของข้า ดั่งเจ้าได้มันไปแล้ว ..................
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ระวี ตระการจันทร์ วันที่ตอบ 2014-08-02 06:57:33 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 832265 |