1
เสียงปืนหลายนัดดังติดกันภายในสถานรับบริการบำเรอกำหนัดชายหรือที่คนทั่วไปเรียกว่าซ่องโสเภณี สิ้นเสียงปลายกระบอกของคนในเครื่องแบบสีกากีไดปลิดร่างสาย-หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยลงกับพื้นซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร่างของชายขี้เมาลูกค้าที่เพิ่งเดินเข้ามาก่อนที่เสียงปืนจะดังคล้อยหลังไม่นานนัก
สภาพซ่องโสเภณีในค่ำนี้มันไม่ใช่สถานบริการหากแต่แปรสภาพเป็นสุสานหรทอกระจัดกระจายคละเคล้ากลิ่นคาวเลือดแทนกลิ่นคาวความใคร่ของโลกีย์ ขวดน้ำกระจายเต็มพื้น ร่องรอยของกระสุนปืนประทับรอยทิ้งไว้เต็มฝาผนังและเสียงอื่ออึ่งของผู้คน
2
ใช่สิ! เสียงเพลงในร้านวันนี้แตกต่างไปเสียงเพลงในทุกค่ำคืน แม้ว่าบรรยายในหัวค่ำจะดูคึกคักหญิงงามเมืองในร้านนี้หลายคนต่างขึ้นห้องกับชายแปลกหน้าหลายรอบ ขณะที่สาย หญิงสาวที่มาจากดินแดนที่ราบสูงยังนั่งหน้าหงอยอยู่ที่บาร์น้ำเฝ้าเมียงมองรอแขกที่จะมาหาความสุขกับเรือนร่างของเธอ คนแล้วคนเล่าต่างผ่านไปที่ส่ายตามาตรงที่เธอนั่งกับเพื่อนร่วมอาชีพอีกหลายคน เธออาจจะเก่าไปแล้วกระมั่งสำหรับที่นี่
นั่นสิ นับจากวันที่เธอจากบ้านก็ล่วงเวลาไปแล้ว ชายมากหน้าหลากรุ่นหลายวัยที่มาเยือนร้านแห่งนี้ สายต่างสัมผัสมาแล้วแทบทั้งสิ้น บางคนเป็นแขกประจำเขาเธอบางคนก็เป็นแค่ขาจร แต่กระนั้นสายเองไม่เคยลิ้มรสถึงความรู้สึกที่เป็นสุขในกามกิจที่ร่วมกับผู้ชายเหล่านั้น
ไม่สิ!อาจบ้างเป็นบางครั้งสำหรับคนที่สายแอบทอดใจเขา จริงอยู่แม้ว่าเขาเองไม่เคยล่วงรู้ในความรู้สึกที่สายมีให้แก่เขาแต่สายเองก็รู้สึกมีความสุกทุกครั้งที่สายถูกเป็นตัวเลือกของชายหนุ่มผู้นั้น
เขาเป็นตำรวจหนุ่ม แวะเวียนมาเที่ยวที่ร้านแต่ไม่มากนัก สายคิดตามประสาเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ว่าคนในแบบอาจเป็นที่เชิดหน้าชูตาได้ในบ้านนอกคอกนาและสามารถปกป้องเธอได้ อย่างน้อยๆ มันคงลบรอยด่างในหัวใจ อาชีพที่คนค่อยถูกถากถางว่าเป็นหญิงบริการ แต่ไม่ใช่พวกเธอหรอกเหรอที่ให้บริการปลดเปลื้องกำหนัดให้แก่ชายผู้กลัดมันในอารมณ์ความใคร่ ไม่ว่าจะเป็น นักการเมือง พ่อค้า เซลแมน หรือแม้กระทั่ง เด็กหนุ่มที่ยังไม่เคยสัมผัสสิ่งที่เรียกว่าธรรมชาติของมนุษย์ ร่วมทั้งทิดสึกใหม่ที่ไม่เคยรู้รสแห่งโลกีย์วิสัย
สาย ต่างเห็นภาพเหล่านี้จนเจนตาตลอดหลายปีที่สายยึดอาชีพนี้เลี้ยงตัว
สาย...ครุ่นมาหลายวันแล้วว่าเธอจะเลิกอาชีพนี้เสียที บ้านที่เธอรู้สึกถึงความห่างเหินและไม่ได้กลับไป เธอทำได้เพียงส่งเงินกลับไปให้น้องๆ และพ่อแม่ ปานนี้น้องๆคงโตได้เล่าเรียนจบเรียนสูงๆ จะได้มีการมีงานทำดี ไม่ต้องมาเผชิญอาชีพเยี่ยงพี่สาว
หากที่นาที่บ้านไม่แล้งฝนเมื่อปีนั้น พ่อของสายคงไม่ต้องเอาเงินไปจำนองไว้กับกำนันเพื่อแลกกับการใช้หนี้ ธกส.
นี่แหละคือเหตุที่สายต้องออกจากโรงเรียนมุ่งมาหางานทำในเมืองกรุงตามคำแนะนำจากเพื่อนบ้าน และเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด อย่างน้อยๆก็น่าจะมีโอกาสไถ่ที่นาคืนจากกำนันที่ค่อยขูดรีดดอกเบี้ยขึ้นเอาอยู่ทุกปี และที่สำคัญสายเองรู้สึกเบื่อหน่ายตาสายตากำนันที่ค่อยแทะโลมเธออยู่เสมอๆเมื่อยามมาเก็บดอก โดยเฉพาะยามที่สายอยู่บ้านคนเดียว กำนันมักฉวยโอกาสค่อยจับไม้จับมือทำทีเหมือนเอ็นดูที่แฝงความหื่นกามค่อยคิดเคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างสายหากมีโอกาสค่อยตะขบเหยื่ออันโอชะ
3
แสงโคมไฟหน้าบ้านสถานรับบริการบำเรอกำหนัดชาย ริมถนนที่สองฟากมีแสงไฟ สถานที่ไม่ผู้หญิงภายนอกย่ำกายเข้ามานอกจากคำหยามหมิ่นว่าเป็นพวกไร้ศักดิ์ศรี จะมีก็แต่ผู้ชายที่แวะเวียนเข้ามาอยู่ไม่ขาดสายเมื่อเมื่อโคมไฟเปิดในเย็นย่ำ
สาวน้อยหลายนางมักจะนั่งรออยู่บริเวณบาร์น้ำ ฟากหน้าประตูบ้านมีชายร่างกำย่ำค่อยเฝ้าอยู่กันเสมือนค่อยคุมเชิงสำหรับพวกมักมาแบ่งเที่ยวฟรีหรือเรียกเก็บค่าคุมครอง แต่ก็ไม่เคยมีเรื่องราวกันมากนัก
สถานที่แห่งนี้อบอวลไปควันบุหรี่ เสียงปิดขวดโซดา กลิ่นอายคาบคาว และเสียงฮืดฮาดภายในห้องอับๆที่ถูกแบ่งเป็นหลายๆ ห้อง นั่นแหละคือวิมานของผู้ชายหลายวัยมาใช้บริการแล้วทิ้งไว้แต่เพียงร่องรอยความใคร่หลังจากเสร็จกิจ
สาย ถูกชักชวนให้มาทำงานที่นี้ ด้วยความจำใจ เพราะทางรอดที่ยังพอมีสำหรับการหาเงินจุนเจือครองครัวทางบ้านที่นับวันค่าดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้นทุกที่ นาแปลงน้อยของเธอคงพอที่ไถ่นาพื้นใหญ่ที่บ้านทุ่งได้ และคงไม่มีทางออกใดมากไปกว่านี้แล้ว
ไม่เห็นจะเป็นไรนี่ เรื่องเยี่ยงนี้สายเองเคยผ่านมาบ้างกับเพื่อนหนุ่มสนิทของสาย แต่มันก็นานมาแล้ว แต่ยังไงมันก็กว่ายอมเสียฟรีๆให้กำนันหัวล้านที่บ้าน ซึ่งแสนจะชั่งน้ำหน้ามันยิ่งนัก
แต่...ค่ำนี้จะผิดแผกแปลกบ้างก็ตรงที่สายต้องทอดร่างนอนกับคนที่เพิ่งเห็นเพียงไม่กี่นาที แม้ว่าวันแรกที่มาสายต้องทดลองงานกับนายก้านแมงดาประจำซ่องทุกโสเภณีที่นี้ต่างกลัวเกรงสายต้องทอดลองงานพิสูจน์เรือนร่างกับนายก้านเสียก่อนว่าจะต้องทำอย่างไรกับลูกค้าและมีกฎข้อห้ามอย่างไรบ้าง...
มันช่างเป็นความขมและขื่นใจของสายเองไม่น้อยแต่ความขื่นขมนั้นคือ เงินซึ่งได้มาเพื่อ พ่อ แม่ และน้องที่บ้านมิใช่หรอกเหรอ
เป็นธรรมดาสำหรับหญิงสาวที่เพิ่งมาใหม่ย่อมเป็นที่หมายตาของเหล่าผู้ชายซึ่งเป็นลูกค้าประจำ ระยะแรกคิวของสายจึงมีการจับจองไม่น้อยไปกว่าดาวประจำที่แห่งนี้ก่อนจะค่อยซ่าลงไปเพียงชั่วระยะไม่กี่เดือน
หลายครั้งที่สายคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ และน้องๆ ที่บ้าน สายคงทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าเงยดูดาวบนเหมือนคำผญาที่เคยร้องเล่นอยู่บ้านทุ่ง
หากคึดฮอดให้เงยหน้าเบิ่งดาวสองตาเฮาจะจบกันเทิ่งฟ้า
แต่ก็นั้นสิ! เวลาค่ำคืนสายอยู่แต่ห้องแคบๆกับคนแล้วคนเล่าที่เสพย์สุขอยู่บนเรือนร่างของสายซึ่งแตกต่างจากอารมณ์ความรู้สึกที่ต้องแกล้งแสดงออกไปอย่างสิ้นเชิง
แสงโคมไฟที่นี้ ช่างต่างกันแสงตะเกียงโรงนาที่บ้านทุ่ง สายยังจำวันเวลาเก่าๆ ได้ดี ที่สายสัมผัสสิ่งที่เรียกว่าธรรมชาติของมนุษย์เป็นครั้งแรกที่โรงนา แต่ที่นี้มันไม่เหมือนโรงนาและไม่เหมือนความรู้สึกที่สายมีให้แก่ ไผ่...เพื่อนสนิท
ไผ่...เธอจะรับได้ไหม ถ้าเธอรู้ว่าเป็นผู้พันธุ์ ที่คนเขาเรียกว่ากระหรี่? สาย ถามตัวเองด้วยความหวั่นใจ เมื่อนึกไผ่ทุกครา
ใช่สิ...เขาคงไม่รู้หรอกว่าฉันมาทำอะไรที่นี้ สาย ตอบตัวเองอีกครั้งขณะที่นัยน์ตาคล้ายจะมีน้ำตานองออกมา
เธอห้ามความรักกับลูกค้าเด็ดขาด นี่คือ กฎของ คนที่คิดจะเป็นกระหรี่ ประโยคแรกที่นายก้านออกกฎให้เธอทราบยังก้องหูสายอยู่ไม่หาย ขณะที่สายโชว์***ส่วนอันเปล่าเปลือยให้นายก้านดูวันแรกที่ต้องสอบสัมภาษณ์และทดลองงาน
เพราะอย่างน้อยๆ ไผ่ก็ไม่ใช่ลูกค้า แต่เป็นมากกว่านั้น และไม่ได้ของในกฎที่นายก้านบอกไว้
จริงสิ!สายยังแอบปลื้มนายตำรวจหุ่นพระเอกหนังคนนั้น แต่เธอก็รักเขาไม่ได้เพราะสายยังประกอบวิชาชีพ โสเภณีอยู่ แต่นายตำรวจเห็นว่าสายเป็นของตายสำหรับเขาไปเสียแล้ว
ไม่ใช่เฉพาะสายคนเดียวหรอกโสเภณีแทบทั้งร้านก็เป็นของเขาเช่นกันร่วมทั้ง พี่บำเรอ เจ้าของซ่องนี้
4
แม่อีกไม่นานหนูจะไปอยู่บ้านแล้วพอเสียทีอาชีพนี้ สายแพ่งมองรูปของแม่ด้วยรอยยิ้มละมัย ขณะสมุดบัญชีธนาคารซ้อนรูปภาพบ่งบอกจำนวนเงินที่มีพอจะกลับไปอยู่บ้านโดยไม่ต้องลำบากยากแค้นเท่าไหร่ ที่สำคัญเงินงวดสุดท้ายที่ต้องจ่ายไถที่นาก็ใกล้จะหมดลงแล้ว ต่อไปอ้ายกำนันตัณหากลับคงไม่มาระรานเธอและพ่อแม่ต่อไป
ปฏิทินเดือนทางมาปลายเดือนจวนจะหมดวิกของการทำงาน สายคิดไว้นานแล้วว่าจะกลับบ้านแล้วคงไม่กลับมาทำงานสถานที่แห่งนี้ สายคิดว่าเธอคงได้ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาคนหนึ่งได้เห็นเดือนเห็นตะวันอย่างใครเขาบ้าง คงมีห้องนอนสบายๆ มีลมโชยผ่านหน้าต่างหอมไอดินกลิ่นฟาง แทนที่จะเป็นห้องแคบๆ มีพัดลม โคมไฟ และความอับของเหงื่อเมือกคาวโลกีย์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เป็นไทเสียที ฮื สายรำพึงออกมาพร้อมถอดหายใจเบาๆ ขณะนั่งนับจำนวนเงินที่มีเก็บส่วนตัวและที่มีอยู่ในบัญชีธนาคาร ตลอดหลายปีเธอพยามใช้ส่อยอย่างประหยัดที่สุด จะเปลื้องไปบ้างก็เฉพาะค่าน้ำหอมที่ต้องใช้พรมร่างกายให้หอมหวนชวนให้ลูกค้าเคลิ้มไปกับกลิ่นน้ำหอมที่ปะพรมอยู่ในร่างของสาวๆ ทุกคนในซ่องแห่งนี้
สายกลับมานั่งอยู่หน้าบาร์น้ำค่ำคืนนี้คงเป็นการทำงานทิ้งทวนของเธอ แต่ทำไมคืนนี้ลูกค้าไม่เรียกเธอ นั่นอาจเพราะว่าเธอเก่าไปเสียแล้วสำหรับลูกค้าขาประจำ เพื่อนๆ หลายคนของสายขึ้นแล้วห้องแล้วอาบหน้าจนหน้าแห้ง
ขณะที่สายนั่งรอความหวังที่จะได้เงินตามจำนวนเธอต้องการ เพื่อจะเลิกราอาชีพโสเภณีกับไปเป็นสาวชาวบ้านอย่างอดีต ได้ฟังเสียงพิณเสียงแคนจากวิทยุเครื่องเล็กๆ เวลาหน้าเกี่ยวข้าว บ้างครั้งสายฟังเสียงเพลินเกี่ยวไปใบข้าวก็บาดมือจนเป็นรอยรอยยิ้มจะปรากฏทุกครั้งเธอคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตแต่สักพักก่อนนัยน์ตาสายจะมีสีแดงเครือ
เสียงเพลงที่วันนี้จึงฟังดูเศร้าสร้อยยังไงพิกล แม้ว่าเธอพยามฟังให้เพราะแต่เพลงก็ดูหม่นเศร้าหรือเพราะอาภรณ์ที่เธอใส่นั้นมันสีหม่น เสียงเพลงเลยหม่นใจไปด้วย
สาย ไม่ได้แขกอีกรึ? พี่บำเรอ ถาม ขณะที่มือเธอยังคีบบุหรี่
ยังเลย อีกสักพักคงมีมาน่ะ สายตอบ
สาย...มาอยู่กับพี่กี่ปีแล้วนะ
สามปี...วันนี้พอดีจ๊ะพี่ สายตอบโดยที่ไม่ต้องคิดคำนวณเวลาแต่อย่างใด
...................
เสียงประตูถูกเปิดอย่างรุกแรง ขณะที่สายนั่งอยู่หน้าบาร์น้ำที่เดิม และพี่บำเรอ นายก้านที่เดินตามนายตำรวจหนุ่มด้วยหน้าตาตื่น อาการของ นายตำรวจหนุ่มวันนี้มากแปลกว่าทุกวันอยู่ในสภาพเมาอย่างหนัก กลิ่นเหล้าคละคลุ้มเต็มร่างกาย
แทบไม่ต้องสงสัยเลยว่าอากรคลับคล้ายคนกำลังคลุ้มคลั่งอะไรบ้างอย่างก็หน้านี้
นายตำรวจหนุ่ม ผู้ดูแล้วจะมีอนาคตรุ่งทางราชการหลังจากหายไปร่วมเดือนโดยที่ไม่ใครรู้ข่าวคราว แรก ๆ หลายคนคิดว่าย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียอีก แต่วันนี้ความสุขภาพที่เคยมีนั้นได้หายไป พลันแต่ได้ยินคำสบถต่างๆ นานา แม้ว่านายก้านจะคุมเชิงอยู่ข้างๆ แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะอะไรได้มากไปกว่าคอยดูท่าที
ปืนข้างเอวของตำรวจหนุ่มถูกชักออกมาอย่างรวดเร็วราวความไวของงูฉก ก็ที่จะกราดกระสุนไปรอบทิ้งพร้อมสบถอย่างดังๆ
เพราะพวก*** ทำให้***ต้องเป็นโรคเอดส์ !
ไม่ทันความเร็วของกระสุนปืน ร่างของสายเคลื่อนไหวย้ายหลบปลายกระสุนไม่ทันเลยสักนัด พลันได้สติร่างก็ทรุดลงกับพร้อมกลิ่นคาวของเลือดและห่ากระสุน แม้ประตูหลังที่พอจะหนีก็ไม่มีทาง
วาบหนึ่งของอนุสติทำให้คิดถึงบ้านว่าเธอกลับบ้านโดยไม่ต้องรอค่าเหนื่อยอีกค่ำคืน เธอคงเห็นทุ่งนาเต็มทุ่งท่า
ขอบประตูหลังซ่องเห็นภาพลางๆ ของคนกวักมือเรียกชักชวน ขณะที่สายค่อยปิดเปลือกตาอย่างเศร้า และร่างของนายหนุ่มล้มลงไม่ไกลจากร่างเธอนัก
Post : กัญญารัตน์ นามนนท์
Date : 08-01-2007 17:58:24
IP : 58.9.135.175
