รุ้งรวงข้าว สีทอง ผ่องประไพ
เขียวขจีทุ่งข้าว งามเหลือ
ลมผ่านพัดจุนเจือ แผ่วพลิ้ว
ยามมืดค่ำดาวเหนือ ผลุบโผล่ ลมฉิว
แดงดั่งชาดปาดริ้ว ม่านฟ้าขาดสาย
ฝนเมษาอย่าคล้าย แหนงหนี
โปรดหล่นชุบชีวี หมู่ข้า
ยืดยาวช่วยฤดี คลายผ่อน แรงล้า
ขับไล่ในอกอ้า ดั่งฟ้าประทานพร
เดือนเจ็ดฝนดั่งย้อน อีกหน
ดุจเหล่าเทพเสกมนต์ ส่งน้ำ
ชาวนาบ่ลืมตน แหนแห่ วงรำ
พาช่วยกันกราบซ้ำ พุ่มไหว้พระยาแถน
ชาวนาทุกถิ่นแคว้น สดใส
ดูอิ่มเอิบในใจ ยิ่งแล้ว
ผืนนาแผ่ประกาย เหลืองอร่าม วามแวว
พิศยิ่งงามเพริศแพร้ว ทุ่งท้องรวงทอง
ภาพอดีตร่ำร้อง ในใจ
ยามเมื่อวันสดใส ผ่านพ้น
สรรพเสียงคู่เคียงไพร ไกลห่าง เหลือทน
ยากไป่หวนครวญค้น ยิ่งลี้หนีหาย
ชาวนาพาตื่นให้ ออกไถ
เสียงไล่ควายโวยวาย แต่เช้า
ริมทางหว่างฝนปราย เปียกชุ่ม ตัวเรา
หนาวบ่เหน็บดอกเจ้า ไร่ร้างเรียกหา
สุริยาเกี่ยวฟ้า อวดโฉม
แสงส่องมองโพยม เฟื่องฟุ้ง
ขับเรียวรุ่งประโคม เบิกม่าน เหนือทุ่ง
ตากแผ่นประกายรุ้ง แจ่มฟ้า นภาลัย
เพลาสายเริ่มไร้ เรียวรงค์
ลมส่งละอองหลง ล่วงพ้น
ชาวนาต่างรวมวง ลงเกี่ยว นาตน
คุณแม่โพสพล้น ท่วมท้นไทยผดุง
รวงทองดังแผ่นรุ้ง พันสาย
ปกแผ่เรืองประกาย ทุ่งท้อง
ตากรวงแห่งชีพสาย เราท่าน ใยยอง
พิศยิ่งงามเอิบห้อง แห่งไท้ไผทสยาม
แต่งโดย : หงส์ริมน้ำ
หัวข้อการประกวดประจำเดือน พฤษภาคม 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (ตากรุ้งเรืองโพยม)
13 มิ.ย. 2550