ฟ้ากับรุ้ง
คืนวันผันเปลี่ยนแล้ว เลยหาย ไปนา
คืนเด่นจันทร์เฉิดฉาย คู่ฟ้า
คืนมืดกลับแฝงกาย หลบซ่อน หนีเฮย
คืนที่เหงาเหว่ว้า ร่ำร้องเรียกใคร
เคยฝันไปว่าได้ คนเคียง ข้างนา
เคยแว่วยินสำเนียง กู่ก้อง
เคยโอบเกี่ยวรัดเรียง เป็นคู่ กันเอย
เคยแค่ฝันจึงต้องต้อง ตอกย้ำเตือนตน
รอจนแสงส่องฟ้า เรืองรอง
รอเพื่อความมัวหมอง หมดสิ้น
รอวันที่เราสอง ฝันร่วม กันนา
รอจวบจนแดดิ้น ไป่ท้อรอไป
จนใครคนที่เฝ้า คอยรอ
จรผ่านมาปักตอ กิ่งก้าน
ใจฉันเริ่มแตกกอ ต้นรัก
จากที่ใจเคยด้าน กลับฟื้นคืนมา
เปิดตามองสู่ฟ้า สดใส
เปิดจิตจากภายใน เริ่มสร้าง
เปิดทางมุ่งเดินไป หาสุข
ปิดทุกข์อันตกค้าง ลบทิ้งชิงชัง
สุขดั่งฝนฉ่ำหล้า ชื่นบาน
สุขที่เราพบพาน คู่ไซร้
สุขคงอยู่ตลอดกาล ดังเช่น
สุขที่ฟ้ามอบให้ กับรุ้งเรืองโพยม
แต่งโดย : นางฟ้าสีน้ำเงิน
หัวข้อการประกวดประจำเดือน พฤษภาคม 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (ตากรุ้งเรืองโพยม)
15 มิ.ย. 2550