บทบันทึกแห่งพฤษภาฯ
เปิดบันทึกหน้ากระดาษที่ขาดกร่อน
เหมือนทรงจำย้ำย้อนเริ่มตอนใหม่
มีขนนกบางเบาคั่นเอาไว้
ระหว่างหน้ากระดาษไร้ลายปากกา
แล้วบรรจงขีดเขียนเป็นท่วงถ้อย
บนบันทึกเล่มน้อยอันเก่าคร่า
ผ่านเหตุการณ์ผ่านช่วงห้วงเวลา
ความทรงจำติดตาคอยตอกย้ำ....
นั่นหยดเลือดพลุ่งพล่านและซ่านสาด
หน้ากระดาษแดงฉาน เลือดอาบฉ่ำ
สมุดบันทึกเปรอะเลือดเชือดทรงจำ
กระดาษกร่อนฉีกช้ำด้วยน้ำมือ
จึงเปิดสมุดบันทึก....หน้าถัดไป....
นั่นกองทหารกลุ่มใหญ่อยู่อึงอื้อ
สาดกระสุนฝ่าวงล้อมห้อมกระพือ
หมายยึดถือเอาชีวาประชาชน
จึงสำนึกเริ่มหวั่นและพรั่นเร้น
หน้าถัดไปจึงได้เห็นเช่นอีกหน
ความทรงจำย้ำเตือนเหมือนไม่ทน
จึงเจ็บปวดจุกจนแทบปลิดใจ
แล้วปิดหน้าบันทึกที่สึกกร่อน
ไม่อยากย้อนความทรงจำมาย้ำใหม่
เศษขนนกอาบเลือดร่วงอาลัย
แทนน้ำตาร่ำไห้ที่ไหลริน
......................................................
......................................................
......................................................
......................................................
คือบทบันทึกแห่งพฤษภาฯ........
ความทรงจำเก่าคร่ำคร่าไม่เคยสิ้น
ทุกสำนึกแห่งห้วงช่วงชีวิน
อยู่ในเล่มบันทึกทมิฬ.........เล่มนี้แล้ว
......................................................
......................................................
(ทุกสำนึกจากห้วงแห่งช่วงทมิฬ
ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยินอะไรแล้ว!!!)
แต่งโดย : แดนไกล ไลบีเรีย
หัวข้อการประกวดประจำเดือน มิถุนายน 2550
- ระดับมัธยมปลาย : (สำนึกขบถ)