ตากรุ้งเรืองโพยม
เมื่อเด็กผู้เฒ่าอ้าง ตำนาน
แดนหนึ่งเด็กเฝ้าลาน พระปั้น
บนเขาแหล่งกันดาร ปกหมอก
เกิดป่วยม้วยชีพสั้น จิตนั้นคงสถาน
ชาวบ้านต่างช่วยสร้าง ปฏิมา
แทนเด็กปฏิญญา อยู่เฝ้า
ปากลานแห่งพุทธ สถานสถิตย์
ยืนอยู่กลางแดดจ้า อยู่ด้วยเกษมสันต์
เยาวรูปหันสู่หน้า ธานี
ยงอยู่กี่ขวบปี ไป่รู้
บ้านเมืองรุ่งเรืองดี ลำดับ
ทว่ารูปปั้นผู้ เด็กนั้นเติบโข
วันหนึ่งโอกาสแกล้ง กรายมา
ภัยสู่พายุพา พัดกล้า
ฝนตกก่อชลนา(น้ำตา) ร่วมท่วม
พิบัติ, ทุกข์, นั้นทั่วหน้า หมดเนื้อทำไฉน
ชลนัยน์แห่งรูปปั้น หยดริน
นกหนุ่มผ่านยลยิน อยากรู้
ท่านขอหมู่นกบิน มาแกะ
ทองทั่วตัวข้ากู้ กอบผู้ดังหมาย
ทองหมดกายท่านเศร้า ดูโรย
เด็กเด็กเจอภัยโพย โรคเร้า
หมู่นกแกะตาโดย เร็วรี่
เอาเพชรจากตาเข้า กอบกู้ก่อนสาย
ไม่วายเสียงโศกก้อง ธรณิน
ตาบอดยังได้ยิน ชัดใกล้
หมู่นกท่านจงบิน ไปเก็บ
หินทุ่มตัวข้าให้ แตกด้วยนะขวัญ
นกนั้นเหนื่อยเหน็ดใกล้ เจียนตาย
ช่วยทุ่มหินสู่กาย รูปปั้น
ร่างแหลกเปลี่ยนกลับกลาย เป็นมุก
หมู้นกเก็บมุกนั้น แจกได้ดังถวิล
ดังตฤนที่ถูกเท้า แผ้วพาน
สรรพสิ่งก็บ่นาน เริ่มฟื้น
หมู่ชนไม่ระราน สรรพสัตว์
พื้นที่กลับชุ่มชื้น ฉ่ำห้วยละหาน
อัศจรรย์ดาลเด่นรุ้ง ปกลาน
จรัสแจ่มโพยมพาน ฟ่องฟุ้ง
นิมิตท่านทุกผู้กราน อนุสติ
ต่างเรียก"พ่อตากรุ้ง" เพิ่มสร้อย"เรืองโพยม"
ด้วยอนุสติแด่ผู้เสียสละ
บางเปิดสโมสร
แต่งโดย : วิจัย
หัวข้อการประกวดประจำเดือน พฤษภาคม 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (ตากรุ้งเรืองโพยม)