ทางรอด
โลกในสภาพแวดล้อม..........มัวมน
โลกครอบคลุมผู้คน.............ยากพ้น
ตัณหากิเลสราคะปน............เป็นพิษ
ควรหยุดคิดเสาะค้น.............ใคร่รู้แก่นสาร
ผ่านชีวิตคิดค้น.........หนทาง
ละซึ่งตัวตนวาง...........ว่างเว้น
มองโลกอย่างเป็นกลาง......กอปรกิจ
เรียนโลกรู้เลือกเฟ้น..............ฝึกไว้ไฝ่ดู
รู้ทางรอดอยู่ด้วย.......ปัญญา
รู้แบ่งปันเมตตา.........ต่างเอื้อ
รู้ดับทุกข์ตัณหา.........ห่างกิเลส
รู้จักพอก่อเกื้อ...........กิจไซร้สุขเกษม
ยึดมั่นเต็มอยู่ด้วย..........ตัวกู
ถือมั่นมืดบอดดู............ดั่งบ้า
กินกามเกียรติอดสู.........พาเสื่อม
เพียรหลุดพ้นแจ่มจ้า.......สว่างแจ้งจินตนา
ยึด..ตัวเป็นหลักตั้ง......ขังใจ
มั่น..มุ่งผดุงไป...........ใหญ่กล้า
ถือ..เราเลิศเกินใคร......คิดเบ่ง
มั่น..เติบกำเริบท้า.......ท่วมท้นตนตัว
ตัว.....ตนนั้นจักต้อง.......ทำลาย
กู......ฆ่ากูวอดวาย........ระลึกไว้
ของ...กูยึดใจกาย..........เกิดทุกข์
กู......หมดทุกข์หมดได้....ว่างแล้วสุขเสมอ
ตัวกูนั้นแหละล้วน.......ข้าศึก
กูยึดติดคิดนึก............มั่นแม้น
กูหยั่งรากอยู่ลึก..........ยากขุด
กูรักโลภโกรธแค้น........ก่นเศร้าทุกข์เสมอ
"สรรพสิ่ง"จริงเที่ยงแท้........ฤามี
แรกเริ่มแต่เดิมที................"เกิดได้"
"ตั้งอยู่"ยั่งยืนดี.................มีเสื่อม
ควรระลึกเรียนรู้ไว้..............เกิดแล้ว"ดับไป"
ตาม.....จริงสิ่งต่างล้วน........มายา
เหตุ.....ก่อเกิดผลมา...........เข่นนี้
ปัจจัย...แต่งปรุงพา.............วิถีโลก
จริง......แน่แท้ท่านชี้...........เช่นนั้นนั่นเอง
เป็น...ดีเป็นชั่วล้วน.........สมมติ
เช่น...สุขทุกข์ปรากฏ.......คู่ไว้
นั้น.....เลิกยึดติดลด.........ละว่าง
เอง....ตัดตนเอ งได้..........ดับสิ้นสงบเย็น
แต่งโดย : อธิคม
หัวข้อการประกวดประจำเดือน มิถุนายน 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (นาฏกรรมบนลานกว้าง)