เวลามีค่าตั้ง              เท่ากัน
                  เป็นสิ่งมีคุณอนันต์            เนื่องแล้ว
                  ทำอะไรไม่พลัดวัน           ประกันพรุ่ง
                  ดินพอกหางหมูแคล้ว         คลาดพ้นจากใจ

                        ถ้าไม่รีบก่อสร้าง        สานตน
                  ประสบสิ่งไร้ผล                ผ่านเข้า
                  ต้องยอมรับกับกมล           เมื่อกระ- ทำเฮย
                  ชีวิตพบโศกเศร้า              ดุจขี้เถ้ากอง

                        บัณฑิตตรองถี่ถ้วน      ทางปัญ – ญาแล
                  รู้วิถีที่รังสรรค์                   สืบสร้าง
                  ผลย่อมส่งคุณมหันต์         ให้แก่ ตนฤา
                  คือสุขแทนทุกข์ร้าง           รื่นไร้ผิดหวัง

                        เวลายังเคลื่อนคล้อย    ครรไล
                  ทุกสิ่งยิ่งเปลี่ยนไป             ไม่เว้น
                  ยอมรับกับกลไก               ในวัฎ – จักรนา
                  อนิจจังนำเน้น                   เนื่องด้วยสัจธรรม

                        โปรดจำแล้วย้ำเพ่ง       พินิจ
                  บังคับกับเวลาสถิต             ชิดใกล้
                  ตัวเราเท่ามดสะกิด             กัดปก – ป้องพ่อ
                  มิอาจกระทำได้                 เหนี่ยวรั้งอนัตตา

                        ยินดีเวลามิแท้             เที่ยงเทอญ
                  รีบกอปรกิจจำเริญ               ล่วงพ้น
                  สมุทรมิหยุดดำเนิน              ไหลหลั่ง
                  เทียบทุกข์ทับท่วมทัน           ทอดทิ้งมุ่งธรรม์

                        หรรษาผาสุกได้           นฤพาน
                  มิเปรียบจักรวาล                ใหญ่กว้าง
                  บ่เป็นเหยื่อเพื่อมาร             มาครอบ – งำเอย
                  แพร้วเพริศบรรเจิดมิร้าง       ร่วมเข้าอริยชน

แต่งโดย : ปริวัฒน์
หัวข้อการประกวดประจำเดือน สิงหาคม 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (ฤดีกาล)