ในเวลาที่เหลืออยู่
เวลาคลานเชื่องช้า เหลือเกิน เจ้าเอย
ยกย่างราวเพลิดเพลิน รอบข้าง
คงลืมว่าคนเดิน โดดเดี่ยว เดียวดาย
จะเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง โศกเศร้าเหงาหงอย
เวลาคอยวิ่งก้าว เร็วไป
ยิ่งเร่งความสดใส ยิ่งสั้น
คงลืมว่ามีใคร อยากเก็บ ไว้นา
เพราะว่าเวลานั้น สุขล้นหรรษา
เวลาผันเปลี่ยนได้ ตามคน
จิตที่ยึดมั่นจน ชอกช้ำ
ทุกข์สุขย่อมปะปน เป็นสัจจ- ธรรมเฮย
เพียงผ่านมาตอกย้ำ เที่ยงแท้เหือดหาย
เวลาตายไม่ได้ ตายตาม
เหลือสิ่งชั่วดีงาม ตกค้าง
ปรากฏทั่วเขตคาม ลือเลื่อง ไกลนา
จงเลือกทำดีบ้าง ฝากไว้เถิดเอย
แต่งโดย : นางฟ้าสีน้ำเงิน
หัวข้อการประกวดประจำเดือน กันยายน 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (ในเวลา )