ป่าสักโศกรำพัน
งามรงค์ริ้วช่อฟ้า ลายทอง
กระเพื่อมพรายพลิ้วมอง เช่นแสร้ง
สะท้อนน่านน้ำนอง เจิดแจ่ม จรุงแล
ดุจดั่งเทเวศร์แกล้ง กล่อมฟ้าเฟือนฝัน
ป่าสักศักดิ์แห่งน้ำ ธารา
โอบอโยธยา แว่นแคว้น
ตรึงภาพดุจเทวา นิวาส ไว้นา
เมืองอื่นฤๅเหมือนแม้น ทั่วหล้าธาตรี
โอ้เพลิงไฟก่นว้าง เวียงสวรรค์
เกินกว่าจักรังสรรค์ ซ่อมสร้าง
ป่าสักร่ำจาบัลย์ ใจหม่น หมางเฮย
ไป่อาจบรรเทาร้าง ต่อน้ำเต็มธาร
แต่นี้สิ้นทิพย์แก้ว กรุงศรี
ป่าสักร้าวฤดี ด่าวดิ้น
ทุกหยาดหยดวารี ไหลผ่าน เมืองนา
คือหยาดน้ำตาสิ้น แม่น้ำโศกครวญ
หลายร้อยปีล่วงแล้ว พระนคร
ป่าสักยังอาวรณ์ ห่อนเว้น
เจดีย์ดั่งกองฟอน สุมฝั่ง น้ำแล
เกินกว่าจักหลบเร้น ซากร้างเลือนทรวง
กองอิฐมอดหม่นไหม้ เพลิงมาร
ถมทับท่วมท้องธาร ถิ่นเถ้า
ป่าสักจักจดจาร งามรุ่ง เรืองเอย
รำลึกแห่งทิพย์เหย้า หยาดฟ้าเยียรยง
แต่งโดย : ปัญจาลนคร
หัวข้อการประกวดประจำเดือน ตุลาคม 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (แม่น้ำรำลึก )