“บทเพลงแห่งดอกไม้เถื่อน”

ยามเมฆครึ้มฝนจากฟ้าก็ปรากฏ
ดอกไม้สดชูช่อริ้วและพลิ้วไหว
เบ่งกลีบบานรับน้ำฝนอันชื่นใจ
มาลูบไล้หล่อเลี้ยงและโลมดิน

แล้วบทเพลงแห่งดอกไม้ก็เวิ้งแว่ว
ดังเจี้อยแจ้วกังวานอยู่มิรู้สิ้น
ไพเราะสุดเสียงเอื้อนเอ่ยกว่าเคยยิน
เสนาะจินต์สนิทใจในลึกซึ้ง

แหละดอกไม้ค่อยระบำตามจังหวะ
อิสระ อิสระ จะฝันถึง
อุดมการณ์หาญกล้ายังตราตรึง
พร้อมปลุกให้ห้วงคำนึงตื่นนิทรา

บทเพลงแห่งดอกไม้ยิ่งเข้มข้น
จนหลั่งล้นเลือดบรรเลงเพลงความกล้า
ที่คอยปลุกทุกดอกไม้ในวิญญาณ์
ให้เปิดตา เปิดใจให้รับรู้

รับรู้ถึงความยากลำบากเข็ญ
รับรู้เพื่อจะเห็นความเป็นอยู่
ดอกไม้เถื่อนทั้งนั้นที่หยัดชู
พร้อมสาดเลือดต่อสู้ทุรนทุราย

....................................................
....................................................
....................................................
....................................................

หากว่าหวังแห่งดอกไม้ยังไม่สิ้น
หากทุกชีพชีวินยังจุดหมาย
ร่วมภาระฟันฝ่าอย่างท้าทาย
เพลงดอกไม้ก็จะดังทั้งท้องฟ้า.

แต่งโดย : แดนไกล ไลบีเรีย
หัวข้อการประกวดประจำเดือน ตุลาคม 2550
- ระดับมัธยมปลาย : (กังสดาลดอกไม้)