เด็กหนุ่มลับ, ดับเสี้ยว.....................หนึ่งสิ้นนิรันดร์ฝัน!!!

..................................................................................

22. พงษ์เทพ 

ไปรษณีย์  / 30 สิงหาคม 2551

(แก้ไขครั้งที่ 1, 2) อีเมล์ / 30 สิงหาคม 2551

(แก้ไขครั้งที่ 3,4) อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

ทางออก

๏    กลียุคคราครั่นครื้น                              นครา

ทุกข์ยากเยือนประชา                                ชาติช้ำ

เพลงโศกเพิ่มโศกา                                  กำสรด

ทางรอดใดจะย้ำ                                     ยากแท้จักหา

๏    พาราเพลิงพลุ่งร้าย                             เผาราญ

แก่งแย่งชิงดีผลาญ                                 พลาดม้วย

แตกสามัคคีงาน                                      งันโง่      เง่าเฮย

ทุจริตล่มจมด้วย                                      ดับสิ้นธรรมแสง

๏    แสดงศีลสดับสัจสร้าง                        สืบสมัย

สติส่งไมตรีใส                                         สุขสล้าง

สุจริตทวารไตร                                                    ตรลบ

ขันติษมาสร้าง                                        เสกสร้อยสมานฉันท์

๏    รังสรรค์เศรษฐกิจแก้                            ความจน

“ข้าวยากหมากแพง” ผล                           พรุ่งไร้

วันนี้ยิ่งทุกข์ทน                                        เทวษทั่ว

เราท่านหาทางให้                                    ห่อนเว้นวายวาง

๏    สร้างฐานะรู้อยู่                                   พอเพียง

รักษ์ศาสตร์ศิลป์สิทธิ์เสียง                        ประเสริฐล้ำ

ชูชาติ ศาสตร์ กษัตริย์ เคียง                      นคเรศ

ประพฤติคุณธรรมค้ำ                               คลาดแคล้วภัยผอง

๏    ครรลองทางออกแท้                             ทวี

สัตย์ซื่อสุจริตศรี                                      สง่าพร้อม

ปัญญาสติไมตรี                                      เติมต่อ

“พระราชดำรัส”น้อม                               สว่างพื้นไผทสยาม

ทางออก (แก้ไขครั้งที่ 1)

๏    กลียุคคราครั่นครื้น                              นครา

ทุกข์ยากเยือนประชา                                ชาติช้ำ

เพลงโศกเพิ่มโศกา                                  กำสรด

ทางรอดใดจะย้ำ                                     ยากแท้จักหา

๏    พาราเพลิงพลุ่งร้าย                             เผาราญ

แก่งแย่งชิงดีผลาญ                                 พลาดม้วย

แตกสามัคคีงาน                                      งันโง่      เง่าเฮย

ทุจริตล่มจมด้วย                                      ดับสิ้นธรรมแสง

๏    แสดงศีลสดับสัจสร้าง                        สืบสมัย

สติส่งไมตรีใส                                         สุขสล้าง

สุจริตทวารไตร                                                    ตรลบ

ขันติษมาสร้าง                                        เสกสร้อยสมานฉันท์

๏    รังสรรค์เศรษฐกิจแก้                            ความจน

“ข้าวยากหมากแพง” ผล                           พรุ่งไร้

วันนี้ยิ่งทุกข์ทน                                        เทวษทั่ว

เราท่านหาทางให้                                    ห่อนเว้นวายวาง

๏    สร้างฐานะรู้อยู่                                   พอเพียง

รักษ์ศาสตร์ศิลป์สิทธิ์เสียง                        ประเสริฐล้ำ

ชูชาติ ศาสตร์ กษัตริย์ เคียง                      นคเรศ

ประพฤติคุณธรรมค้ำ                               คลาดแคล้วภัยผอง

๏    ปรองดองทางออกแท้                          ทวี

สัตย์ซื่อสุจริตศรี                                      สง่าพร้อม

ปัญญาสติไมตรี                                      เติมต่อ

“พระราชดำรัส”น้อม                                สว่างพื้นไผทสยาม

ทางออก (แก้ไขครั้งที่ 2)

๏    กลียุคคราครั่นครื้น                              นครา

ทุกข์ยากเยือนประชา                                ชาติช้ำ

เพลงโศกเพิ่มโศกา                                  กำสรด

ทางรอดใดจะย้ำ                                     ยากแท้จักหา

๏    พาราเพลิงพลุ่งร้าย                             เผาราญ

แก่งแย่งชิงดีผลาญ                                 พลาดม้วย

แตกสามัคคีงาน                                      งันโง่     เง่าเฮย

ทุจริตล่มจมด้วย                                      ดับสิ้นธรรมแสง

๏    แสดงศีลสดับสัจสร้าง                         สืบสมัย

สติส่งไมตรีใส                                         สุขสล้าง

สุจริตทวารไตร                                        ตรลบ

ขันติษมาสร้าง                                        เสกสร้อยสมานฉันท์

๏    รังสรรค์เศรษฐกิจแก้                            ความจน

“ข้าวยากหมากแพง” ผล                           พรุ่งไร้

วันนี้ยิ่งทุกข์ทน                                        เทวษทั่ว

เราท่านหาทางให้                                    ห่อนเว้นวายวาง

๏    สร้างฐานะรู้อยู่                                   พอเพียง

รักษ์ศาสตร์ศิลป์สิทธิ์เสียง                        ประเสริฐล้ำ

ชูชาติ ศาสตร์ กษัตริย์ เคียง                      นคเรศ

ประพฤติคุณธรรมค้ำ                               คลาดแคล้วภัยผอง

๏    ปรองดองทางออกแท้                          ทวี

สัตย์ซื่อสุจริตศรี                                      สง่าพร้อม

ปัญญาสติไมตรี                                      เติมต่อ

“พระราชดำรัส”น้อม                                สว่างพื้นไผทสยาม

ทางออก (แก้ไขครั้งที่ 3)

๏    เกิดกลียุคครั่นครื้น                              นครา             

ทุกข์ยากเยือนประชา                                ชาติช้ำ        

เพลงโศกเพิ่มโศกา                                  กำสรด              

ทางรอดใดจะย้ำ                                     ยากแท้จักหา

๏    พาราเพลิงพลุ่งร้าย                             เผาราญ         

แก่งแย่งชิงดีผลาญ                                 พลาดม้วย

แตกสามัคคีงาน                                      งันโง่  เง่าเฮย     

ทุจริตล่มจมด้วย                                      ดับสิ้นธรรมแสง                 

๏    แสดงศีลสดับสร้าง                             สัจสมัย                

สติส่งปัญญาใส                                                  สุขสล้าง               

สุจริตทวารไตร                                        ตรลบ                

ขันติษมาสร้าง                                        สกสร้อยสมานฉันท์     

๏    รังสรรค์เศรษฐกิจแก้                            ความจน                

“ข้าวยากหมากแพง” ผล                           พรุ่งไร้                     

วันนี้ที่ทุกข์ทน                                         เทวษทั่ว              

เราท่านหาทางให้                                    ห่อนเว้นวายวาง               

๏    สร้างฐานะรู้อยู่                                   พอเพียง                 

รักษ์ศาสตร์ศิลป์สิทธิ์เสียง                        ประเสริฐล้ำ              

ชูชาติศาสน์กษัตริย์เคียง                           นคเรศ            

ประพฤติคุณธรรมค้ำ                               คลาดแคล้วภัยผอง       

๏    ปรองดองทางออกแท้                          ทวี                    

สัตย์ซื่อพิสุทธิ์ศรี                                     สง่าพร้อม          

เมตตามิ่งไมตรี                                        เติมต่อ             

“พระราชดำรัส” น้อม                               สว่างพื้นไผทสยาม

ทางออก (แก้ไขครั้งที่ 4)

๏    เกิดกลียุคครั่นครื้น                         นครา                      

ทุกข์ยากเยือนประชา                            ชาติช้ำ             

เพลงโศกเพิ่มโศกา                                  กำสรด              

ทางรอดใดจะย้ำ                                     ยากแท้จักหา                 

๏    พาราเพลิงพลุ่งร้าย                             เผาราญ           

แก่งแย่งชิงดีผลาญ                                 พลาดม้วย             

แตกสามัคคีงาน                                      งันโง่  เง่าเฮย     

ทุจริตล่มจมด้วย                                      ดับสิ้นธรรมแสง             

๏    แสดงศีลสดับสร้าง                            สัจสมัย                

สติส่งปัญญาใส                                      สุขสล้าง               

สุจริตทวารไตร                                        ตรลบ                

ขันติษมาสร้าง                                   เสกสร้อยสมานฉันท์       

๏    รังสรรค์เศรษฐกิจแก้                            ความจน                

“ข้าวยากหมากแพง” ผล                           พรุ่งไร้                     

วันนี้ที่ทุกข์ทน                                         เทวษทั่ว              

เราท่านหาทางให้                                    ห่อนเว้นวายวาง             

๏    สร้างฐานะรู้อยู่                                   พอเพียง                 

รักษ์ศาสตร์ศิลป์สิทธิ์เสียง                       ประเสริฐล้ำ              

ชูชาติศาสน์กษัตริย์เคียง                           นคเรศ            

ประพฤติคุณธรรมค้ำ                            คลาดแคล้วภัยผอง        

๏    ปรองดองทางออกแท้                          ทวี                     

สัตย์ซื่อพิสุทธิ์ศรี                                     สง่าพร้อม           

เมตตามิ่งไมตรี                                        เติมต่อ             

“พระราชดำรัส” น้อม                               สว่างพื้นไผทสยาม         

..................................................................................

23. กอบกุล 

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

ทางออกคือใจ

๏    หากเปรียบชีวิตนี้                     เช่นละคร

บทบาทยอกย้อนตอน                   ชั่วร้าย

ดีเลวต่างเพียงฟอน                     ฟางหนึ่ง  เส้นนา

กว่าแยกแยะออกคล้าย                 กับใกล้หมดหวัง  ๚

๏    จิตเพียงหยั่งคิดพร้อม              ไตร่ตรอง

จักพบสิ่งใดครอง                                    ครอบไว้

ฝ่าผ่านซึ่งครรลอง                       คลุมอยู่ 

จึงประสบสว่างกระจ่างได้            เริ่มต้นวาดฝัน  ๚

๏    เส้นทางอันยึดยื้อ                    เหนื่อยใจ

จงอย่าได้หมดไฟ                         สักครั้ง

เพ่งจิตคิดตรองใน                       สิ่งผ่าน  มาเฮย

ท้ายสุดสิ่งฉุดรั้ง                          พ่ายแพ้พังสลาย  ๚

๏    หากมิคลายมั่นแม้น                ฝ่าฟัน

แม้ผ่านเนิ่นนานวัน                      จิตน้อม

ค่อยสานก่อสิ่งอัน                        มอดดับ  ลงเฮย

เติมต่อสั่งสมพร้อม                      เพิ่มเพี้ยงประสบการณ์  ๚

๏    สิ่งใดพาลเหลื่อมล้ำ                ข้ามมา

ฟันฝ่าทุกครั้งครา                                    พ่ายแล้

อุปสรรคต่างต่างนา                     มอดดับ  ลงเฮย

เพียงจิตมั่นมุ่งแม้                        จักร้ายตะกายถึง ๚

๏    สุดท้ายพึงสงบด้วย                 ใจตน

เข้าใจทุกเหตุผล                          สว่างได้

สงบสยบทุกอย่างวน                    เวียนอยู่

ทางออกหาห่างไซร้                      อยู่ใกล้เพียงถวิล  ๚๛

..................................................................................

24. วรินทิพย์

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551 | (แก้ไขครั้งที่ 1) อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

ทางออก

๏    ชีวิตใครขีดไว้                         เดินทาง

ถูกผิดพลาดพลั้งบ้าง                   บ่อยครั้ง

รายล้อมสิ่งรอบข้าง                     ล้วนหลอก

ดีชั่วตัวคิดยั้ง                                          ย่างก้าว เดินเอง

๏    ขาวดำแยกแบ่งได้                   คงดี

เทาหม่นมัวหมองสี                      มากชั้น

ทางเดียวผิดถูกมี                         ปนหมด

จะเลือกทางใดนั้น                       สุดแท้ หยั่งถึง

๏    บางคนหลงยั่วเย้า                   เมามัว

กิเลสพันรอบตัว                       เกิดร้าย

ก่อกรรมคิดทำชั่ว                       ตนต่ำ

หลงผิดยึดติดคล้าย                     หมอกคล้ำ บังตา

๏    หนทางเดินซึ่งไร้                      แสงใด

มืดมิดปิดบังใจ                           ไม่เว้น

กงกรรมก่อกรรมไป                       ยากหยุด

ทางออกหลอกหลีกเร้น                 แหวกหว้าย เวียนวน

๏    คนเราจึงไขว่คว้า                     เสาะหา

สิ่งบ่งชี้ชักพา                             สู่แจ้ง

ปิดกรรมเปิดดวงตา                     มืดบอด

ให้จิตใจแห้งแล้ง                         ชุ่มชื้น ฉ่ำเย็น

๏    ปัญญา เปรียบดังคล้าย           แสงไฟ

สาดส่องสู่ดวงใจ                         เจิดจ้า

สติ เกิดไว้ใช้                               แยกแบ่ง

ดีชั่วตัวรู้หว้า                               ออกได้ ทางใด

๏    ตรอง ตริคิดติดหมั้น               ความดี

แล้ว ละกิเลสหนี                         ห่างร้าย

จึง ก่อเกิดมั่งมี                            ความสุข

ทำ ทุกข์ได้ทุกข์คล้าย                   สิ่งย้อน ยังตน

๏    นำ ใจมาใฝ่ด้วย                     พระธรรม

สู่ จิตคิดน้อมนำ                          หลุดพ้น

ทาง กรรมแก้ด้วยกรรม                 ดีส่ง

ออก ทุกข์สุขเปี่ยมล้น                  มุ่งเข้า ทางธรรม

ทางออก (แก้ไขครั้งที่ 1)

๏    ชีวิตใครขีดไว้                         เดินทาง

ถูกผิดพลาดพลั้งบ้าง                   บ่อยครั้ง

รายล้อมสิ่งรอบข้าง                     ล้วนหลอก

ดีชั่วตัวคิดยั้ง                             ย่างก้าว เดินเอง

๏    ขาวดำแยกแบ่งได้                   คงดี

เทาหม่นมัวหมองสี                      มากชั้น

ทางเดียวผิดถูกมี                         ปนหมด

จะเลือกทางใดนั้น                        สุดแท้ หยั่งถึง

๏    บางคนหลงยั่วเย้า                   เมามัว

กิเลสพันรอบตัว                        เกิดร้าย

ก่อกรรมคิดทำชั่ว                         ตนต่ำ

หลงผิดยึดติดคล้าย                     หมอกคล้ำ บังตา

๏    หนทางเดินซึ่งไร้                      แสงใด

มืดมิดปิดบังใจ                           ไม่เว้น

กงกรรมก่อกรรมไป                       ยากหยุด

ทางออกหลอกหลีกเร้น                 แหวกหว้าย เวียนวน

๏    คนเราจึงไขว่คว้า                     เสาะหา

สิ่งบ่งชี้ชักพา                             สู่แจ้ง

ปิดกรรมเปิดดวงตา                     มืดบอด

ให้จิตใจแห้งแล้ง                         ชุ่มชื้น ฉ่ำเย็น

๏    ปัญญา เปรียบดังคล้าย           แสงไฟ

สาดส่องสู่ดวงใจ                         เจิดจ้า

สติ เกิดไว้ใช้                              แยกแบ่ง

ดีชั่วตัวรู้หว้า                               ออกได้ ทางใด

๏    ตรอง ตริคิดติดหมั้น                ความดี

แล้ว ละกิเลสหนี                         ห่างร้าย

จึง ก่อเกิดมั่งมี                          ความสุข

ทำ ทุกข์ได้ทุกข์คล้าย                   สิ่งย้อน ยังตน

๏    นำ ใจมาใฝ่ด้วย                      พระธรรม

สู่ จิตคิดน้อมนำ                          หลุดพ้น

ทาง กรรมแก้ด้วยกรรม                 ดีส่ง

ออก ทุกข์สุขเปี่ยมล้น                   มุ่งเข้า ทางธรรม

..................................................................................

25. "ก.ไกรศิรกานท์" 

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

ทางออก

๏    ห้องมืดหมองหม่นไหม้          อนธการ

สัตว์ส่ำสำส่อนคลาน                   ไขว่คว้าง

เกะกะก่ายทรมาน                        มืดหม่น หมองแฮ

ปีนป่ายห้องหับร้าง                      แห่งห้วงกามคุณ

๏    ส่ำสัตว์เศร้าโศกหน้า               เวทนา

แหวกว่ายธารกามา                      ค่ำเช้า

โป้ปดเปล่งมุสา                           เข่นฆ่า กันเฮย

อวลกลิ่นคาวคลุ้งเคล้า                 ทั่วห้องหับอบาย

๏    ปิ่นปราชญ์ผู้เปรื่องล้ำ              ปรัชญา

จอมเกศเกล้าศาสดา                    พุทธเจ้า

มีจิตเปี่ยมปรารถนา                     มุ่งมั่น

ฉุดช่วยสัตว์จากเล้า                     แหล่งหล้าโลกีย์

๏    เผยแผ่สอนสั่งไซร้                   วิธี

ออกจากห้วงโลกีย์                       เหล่านั้น

ปัญญาเหล่าเรามี                        จงไตร่ ตรองเฮย

ฟังก่อนอย่าเพิ่งรั้น                       หลีกเร้นจรลา

๏    เกิดแก่แลเจ็บแล้ว                   ลาตาย

วนว่ายเวียนมิวาย                        ห่อนเว้น

เปรียบเปรยตื่นเช้าสาย                 จวบค่ำ นอนแฮ

ยามรุ่งเริ่มไต่เต้น                         เช่นนี้วนเวียน

๏    ทุกข์ล้วนเกิดแต่ต้น                 สมุทัย

นิโรธคือรากใน                            แผ่นหล้า

รีบเถิดเร่งเร็วไว                            รีบขุด ออกเอย

อย่าปล่อยมันแก่กล้า                    เติบต้นเจริญพันธุ์

๏    กิเลสเป็นเช่นน้ำ                      รดไป

ต้นทุกข์เติบแตกใบ                      กิ่งก้าน

มาเถิดมีดมรรคไซร้                      ตัดราก รานแล

มุ่งมั่นมิมัวคร้าน                          ถากแผ้ว พืชกรรม

๏    ‘พุทธแสง’สาดส่องแจ้ง            กลางกมล

เปรียบประทีปกลางเวหน              ส่องหล้า

ตาบอดมืดสับสน                       ปรือเปิด แลเฮย

ทางออกย่อมมีถ้า                        จิตแจ้งเจริญธรรม

๏    ทางออกอยู่ที่นั้น                     มิไกล

เพียงแต่เร่งเดินไป                        อย่าช้า

กิเลสอาจพันใย                           ยึดแน่น เหนียวนา

อย่าหยุดแม้อ่อนล้า                      ออกห้อง อบายภูมิ

..................................................................................

26. ครามสีรุ้ง

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

เปิดประตูเมือง

๏    มืดมิดเมืองแหลกร้าง              รานรอน

แตกตื่นสู่นคร                             ต่างฟ้า

ลาลับกลิ่นภูธร                            นาทุ่ง

หมายมุ่งเป็นดอกหญ้า                 ต่ำต้อยเติบโต

๏    โผผินจากถื่นแล้ง                    ออกตก

บินว่อนปานวิหค                         ยากไร้

จิกตอดสั่นสะทก                         ยื้อแย่ง

ฟาดปากกระชากไซ้                     แล่เนื้อเถือหนัง

๏    สายน้ำคำเปี่ยมล้ำ                  แฝงนัย

ลอยล่องลมคราใด                      เสกแสร้ง

น้ำนอนนิ่งในใจ                           หาใช่  จริงนา

เพียงร่ำน้ำคำแห้ง                        แห่งห้วงหิวกระหาย

๏    ชายหญิงคือสิ่งสร้าง               สัจธรรม

ดาษดื่นเลวระยำ                         ต่ำช้า

เสพสมย่ำยีรำ-                            พันผูก

เสพสุขอันเหว่ว้า                          ว่างเว้นความดี

๏    กาลียุคปลุกให้                       เห็นจริง

เกิดก่อเมืองผีสิง                          หลอกหล้า

เสียงปืนลั่นรัวยิง                         จงตื่น

คืนร่างวิญญาณบ้า                      อย่างไร้ตัวตน

๏    วังวนเวียนว่ายสิ้น                   วงศ์วาน

ขมขื่นอยู่ดักดาน                         หม่นเศร้า

เพลงไพรที่ขับขาน                       หายห่าง

เงียบดั่งประตูเหย้า                      เนื่องด้วยปิดตาย

๏    แสนเสียดายไม่แจ้ง                 ทางใจ  จริงเอย

ทิฐิมานะใน                                ใหญ่ล้ำ

สิ้นสติรำไร                                 ใจย่อม  สิ้นแฮ

ดิบดุเดือดเลือดจ้ำ                       ชอกช้ำใจกาย

๏    ทลายจิตฝ่าข้าม                     ฟอนไฟ

ออกจากประตูใจ                         ถ่านเถ้า

กิเลสแตกดับไป                           เปิดออก

เมืองเก่าจักยังเฝ้า                        ฝากไว้ให้ชมฯ

..................................................................................

27. “ณ เณร”

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

ทางออก (วิวิธมรรคา)

“กำเนิดกุมาร”                                        

๏    สูติกาลจากท้อง                      มารดา

                        “ทางออก” แห่งชีวา                     เริ่มต้น

                        มื้อแรกทิพย์ธารา                       จากอก

                        รินหลั่งด้วยรักล้น                        แม่พร้อมพลีสนอง

“แสงสว่างเสมอปัญญาไม่มี”                               

๏    แสงทองบรรเจิดจ้า                  จรุงหวัง

                        แสงแดดไร้เมฆบัง                       บ่มร้อน

                        แสงสูรย์ย่อมหยัดยัง-                   ประโยชน์   คณาเฮย                                

                      แสงสว่างปัญญาป้อน                        เปี่ยมแปล้คุณผสาน

“พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร”                         

๏    พบพานความทุกข์เร้า                    รุมใจ

                        อริยสัจสี่ไข                                 เหตุแก้

                        ทุกข์มีสมุทัย                               เกี่ยวเนื่อง  กันนอ

                        นิโรธดับทุกข์แท้                          มรรคเน้นแนวทางฯ

“ทำดี ละชั่ว ทำจิตให้ผ่องใส”                   

๏    วางตนมุ่งก่อเกื้อ                           กรรมดี

                        ละชั่วจิตโสภี                              ผ่องแผ้ว

                        ราคะกิเลสมี                               ทางดับ  ได้นา

                        ธรรมะคือเกราะแก้ว                     ก่อกั้นใจสูง

“สรรพศาสน์งดงาม”                               

๏    ชักจูงกันรักษ์ไว้                       ทางบุญ

                        ทุกศาสน์พิศุทธิ์คุณ-             ค่าล้น               

                        สิ่งดีจิตจงหนุน              แนบแน่น  กมลเทอญ                                                                             

 ทางออกเพื่อหลุดพ้น                   ทุกข์ร้ายคลายเข็ญ

“ปัจฉิมพุทธโธวาทปาฐะ”                        

๏    หยาดเย็นพระพุทธเจ้า             ทรงสอน

                        โอวาทปัจฉิมอมร                    หมั่นน้อม

                        “ประมาท” จักลิดรอน                  สรรพสิ่ง  สิ้นแล

                        เตือนจิตตั้งสติพร้อม                    ช่วยแก้ทุกสถานฯ

“ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น”  

๏    อวสานชีวิตคล้าย-                  คลึงกัน

                        ทางออกปล่องเมรุควัน                 คุคลุ้ง

                        บ้างนอนนิ่งเงียบงัน                     ณ สุ-  สานเฮย

                        ใครชั่วใครเลิศรุ้ง                         ล่วงรู้ดูกรรมฯ

“ลมปากดี จริงใจ กู้ภัยชาติ”                                 

๏    “ขัดแย้ง” ทำชาติร้อน                      ราวไฟ

                        แบ่งพรรคแบ่งพวกใย                   ยืดเยื้อ

                        “ปรองดอง” วิกฤติไทย                  จักผ่าน -   พ้นแฮ

                                    “สามัคคี” ชุ่มเชื้อ             จักฟื้นฟูสยาม

..................................................................................

28. “KilaKung” 

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551 | (แก้ไขครั้งที่ 1) เว็บบอร์ด 31 สิงหาคม 2551

สึนามิ (ทางออก)

๏    เสียงครืนครืนคลื่นครื้น            ฤาเสียง คลั่งฤา

เคลิ้มครู่กลายสำเนียง                  ไป่เคลิ้ม

ครู่เดียวคลื่น โคลนเคียง               เพียงครู่ เคลิ้มแล

ทั้งถั่งโถมสั่นเทิ้ม                         ทั่วทั้งเคหา

๏    สายวารีสมุทรเกรี้ยว-               กราดสาย โถมทลาย

ล้วนสัตว์เกรงตัวตาย                    ต่างล้วน

เร่งรีบหลีกมลาย                          ราวเร่ง มรณา

ไร้เฉลียวถี่ถ้วน                            เร่งไร้แลเหลียว

๏    นานาสัตว์สุดสิ้น                     สตินา

นั้นต่างกรู เกรียวหา                     คลื่นนั้น

ต่างกายต่างบูชา                         ความต่าง ปัญญาแล

แล้วหลั่งเลือดเหือดหั้น                 ทั่วแล้วธรณี

๏    โครมโครมคลื่นเคลื่อนครั้น       ครามโครม

เกรี้ยวกราดเกลียวถาโถม              โกรธเกรี้ยว

ฝั่งแปรปรับเปลี่ยนโฉม                 ชายฝั่ง อันดามัน

ไว้แต่ซาก เศษเสี้ยว                      สรรพไว้ให้สังหรณ์

๏    เสียงใดใด หวั่นได้                   ฤาเสียง ครืนเอย

เคลิ้มนุ่มนวลสำเนียง                   คลื่นเคลิ้ม

อาจแฝงเล่ห์กล เพียง                   เสียงอาจ มลายนา

ต้องเฉลียว หากเทิ้ม-                   สั่นต้องสติยั้ง

๏    ตนใดใครครั่นคร้าม                 เตือนตน

ยั้งจิตระรัวรน                              หยุดยั้ง

คลื่นกระหน่ำ ย่อมหน                  ปลอดคลื่น คลั่งนา

ตั้งสติจิตบ่พลั้ง                           แต่ตั้ง ภัยเผชิญฯ

สึนามิ (ทางออก) (แก้ไขครั้งที่ 1)

๏    เสียงครืนครืนคลื่นครื้น            ฤาเสียง คลั่งฤา

เคลิ้มครู่กลายสำเนียง                  ไป่เคลิ้ม

ครู่เดียวคลื่น โคลนเคียง               เพียงครู่ เคลิ้มแล

ทั้งถั่งโถมสั่นเทิ้ม                         ทั่วทั้งเคหา

๏    สายวารีสมุทรเกรี้ยว-               กราดสาย โถมทลาย

ล้วนสัตว์เกรงตัวตาย                    ต่างล้วน

เร่งรีบหลีกมลาย                          ราวเร่ง มรณา

ไร้เฉลียวถี่ถ้วน                            เร่งไร้แลเหลียว

๏    นานาสัตว์สุดสิ้น                     สตินา

นั้นต่างกรู เกรียวหา                     คลื่นนั้น

ต่างกายต่างบูชา                         ความต่าง ปัญญาแล

แล้วหลั่งเลือดเหือดหั้น                 ทั่วแล้วธรณี

 โครมโครมคลื่นเคลื่อนครั้น          ครามโครม

เกรี้ยวกราดเกลียวถาโถม              โกรธเกรี้ยว

ฝั่งแปรปรับเปลี่ยนโฉม                 ชายฝั่ง อันดามัน

ไว้แต่ซาก เศษเสี้ยว                      สรรพไว้ให้สังหรณ์

๏    เสียงใดใด หวั่นได้                   ฤาเสียง ครืนเอย

เคลิ้มนุ่มนวลสำเนียง                   คลื่นเคลิ้ม

อาจแฝงเล่ห์กล เพียง                   เสียงอาจ มลายนา

ต้องเฉลียว หากเทิ้ม-                   สั่นต้องสติยั้ง

๏    ตนใดใครครั่นคร้าม                 เตือนตน

ยั้งจิตระรัวรน                              หยุดยั้ง

คลื่นกระหน่ำ ย่อมหน                  ปลอดคลื่น คลั่งนา

ตั้งสติจิตบ่พลั้ง                           แต่ตั้ง ภัยเผชิญฯ

..................................................................................

29. “นขวิภา”

อีเมล์ / 31 สิงหาคม 2551

ทางออก

1.

๏    " สัตว์นรกบาปหยาบช้า            โฉดสถุล

ซื้อสิทธิ์ซื้อเสียงทุน                      ชั่วแท้

ฝูงเปรตแย่งส่วนบุญ                    เขมือบชาติ

ต้องผนึกกำลังแก้                        กระชากหน้ากากมัน

๏    มาร่วมกันลากไส้                     สมุนโจร

บั่นบาปชั่วหัวโขน                        ขาดสะบั้น

กำหมัดกู่ตะโกน                          ไล่เปรต

ชนเพื่อชนทุกชั้น                          ปกป้องคุณธรรม "

2.

๏    ทุกคำ-ความรู้สึก                     สื่อใจ

โกรธเกลียดเคียดขึ้งไข                  จิตแจ้ง

บรรยายออกมาใน                        อักขระ

ส่งผ่านความขัดแย้ง                    สู่ผู้รับสาร

๏    อ่าน-ฟังกระทบเข้า                 ถึงความ

ซึมซับนัยนิยาม                           ศัพท์สร้าง

ฟังว่าเชื่อว่าตาม                          เขาว่า

อาฆาตอารมณ์ค้าง                      อัดอั้นใจตน

๏    ทุกข์ในวนวัฎร้อน                   อารมณ์

เปิดออกหนึ่งทางถม                     ปิดร้อย

ออกร้อยปิดพันสม-                      ทบหมื่น

แสนปากสำรากถ้อย                     บ่นทิ้งระบาย

๏    เพียงหายใจเข้าออก                ธรรมดา

คำผ่านเข้าหูขวา                          ทะลุซ้าย

ตั้งสมาธิหลับตา                         ครองสติ

ทางออกทางสุดท้าย                    เปิดกว้างแค่ใจ

..................................................................................

30. ธนวัฒน์  

เว็บบอร์ด / 26 สิงหาคม 2551

“ทางออก...ปริศนาจากภาพวาด”

๏    เรื่องเล่าเรื่องหนึ่งนี้                  เตือนตน

ครูสั่งวาดภาพคน                        ง่ายแท้

เด็กน้อยเร่งมือจน                        ภาพเสร็จ   ส่งเฮย

วาดผิดครูสั่งแก้                         แต่ห้ามลบรอย

๏    เด็กน้อยมองภาพแล้ว              ใคร่ครวญ

คำสั่งครูทบทวน                         ตอกย้ำ

ภาพวาดภาพนี้ชวน                     ให้ปวด   หัวนา

ห้ามลบครูสั่งซ้ำ                          จักแก้อย่างไร

๏    หัวใหญ่ร่างเล็กเพี้ยน               รูปผิด

สัดส่วนชวนให้คิด                       ขีดทิ้ง

เด็กน้อยเพ่งพินิจ                        ทางออก

หวังจักให้งามพริ้ง                      ไป่รู้ปริศนา

๏    ปากกาจรดขีดเส้น                   ลงสาย

แต้มแต่งแปลงลวดลาย              ภาพนั้น

ปริศนาสุดท้าทาย                        ลูกศิษย์

ความคิดไม่ปิดกั้น                        จึ่งรู้หนทาง

๏    เด็กน้อยกางภาพให้                 ครูชม

กรุ้มกริ่มพริ้มอารมณ์                    สุขไซร้

หัวคนวาดได้สม                          สัดส่วน

สวมหมวกกันน็อกไว้                    ภาพนั้นน่าดู

๏    ครูยิ้มชมศิษย์พร้อม                 น้อมนำ

ภาพวาดสอนคุณธรรม                 เลิศแท้

เมื่อผิดก็พึงจำ                             ยอมรับ   ผิดนา

ทางออกคือการแก้                       ผิดด้วยปัญญา

๏    ปัญหาอุปสรรคข้อง                 ขัดใจ

ก้าวพลาดผิดพลั้งไป                    ก่อนนี้

ดั่งวาดภาพเผลอไผล                   ผิดส่วน

เผชิญผิดอย่าคิดลี้                      หลบเร้นสูญหาย

๏    ปลายทางแม้น บ่ ใกล้             ก้าวเดียว

หากแต่สุดเขาเขียว                      อย่าท้อ

เพียงพิศพิเคราะห์เฉลียว              ทางออก

อุปสรรคขวางไขข้อ                      ขัดได้โดยเชาว์

..................................................................................

31. ไชยเชษฐ์ 

เว็บบอร์ด / 27 สิงหาคม 2551

บัวพ้นตม

๏    บัวเบ่งบานกลีบแย้ม                ลออตา

งามเด่นกลางธารา                      ตระหง่านล้ำ

ผลิพ้นเต่าปูปลา                          บึงต่ำ

ผุดผ่านตมเหนือน้ำ                      ดอกก้านตระการชม

๏    คือสังคมประเสริฐชั้น              ปัญญา

ประสิทธิ์ธรรมสดับมา                  ประพฤติน้อม

มีทางออกปัญหา                         คลายบ่วง

สติตั้งระลึกพร้อม                        ตระหนักด้วยความดี

๏    ชีวิตต้องต่อสู้                         ยถา

กล้าแกร่งบนมรรคา                     ลุกล้ม

ทุกขังอนัตตา                              ฤาเที่ยง

คงมั่นไม่คิดก้ม                            พ่ายแพ้พึงเพียร

๏    เปลี่ยนความมืดแปดด้าน         เห็นธรรม

สว่างประทีปกรรม                       ส่องได้

อริยสัจสี่นำ                                ประกอบ

สมุทัยนิโรธให้                             มรรคแจ้งแสดงทาง

๏    เดินสายกลางย่างก้าว              พอประมาณ

ละกิเลสเหตุพาล                         อยากได้

บำเพ็ญจิตบุญภิบาล                   เว้นบาป

ชำระตัณหาให้                            พิสุทธิ์สิ้นราคี

๏    มีหนทางหลากเส้น                  ยาวไกล

อยู่ที่ตนเลือกไป                           จุดนั้น

รู้ดีชั่วแก่ใจ                                 ทางออก

บัวเบ่งบานตามขั้น                       ผลิพ้นโคลนตม

..................................................................................

32. สิทธิเดช  

เว็บบอร์ด / 28 สิงหาคม 2551

ฮักกันไว้พี่น้อง

๏    ฮักกันไว้พี่น้องคน                    ใบขวาน

เฮาหลั่งรินเหงื่องาน                     ปลูกสร้าง

มหานคร  อลังการ                       เมืองมนุษย์

สิทุกข์  สิยากบ้าง                        กัดแข้ว ทนเอา

๏    ยามเหงาก็กอดฟ้า                   ห่มดาว

ทุกข์ยากมานานยาว                     ยิ่งแล้ว

หิวบ้างอิ่มบ้างบางคราว    เหนื่อยหนัก

ใช่เกิดในเวียงแก้ว                        ต่อสู้เถิดอีสาน

๏    จากบ้านจากถิ่นแคว้น              บรรพชน

หนีจากความยากจน                    ทุ่งแล้ง

เข้ากรุงเพื่อสู้ทน                          เก็บเกี่ยว

ดอกเหงื่อร่วงเหือดแห้ง                 บอดใบ้ยุติธรรม

๏    ทุกคำข้าวปากอ้า                    กลืนกิน

หอมกรุ่นผืนแผ่นดิน                     หมู่บ้าน

มองดาวดื่มดาวถวิล                    คึดฮอด  อีสานเอย

ลมล่องหนาวสะท้าน                   พี่น้องซำบายดี ?

๏    มีหนี้  ให้ปลดหนี้                    เป็นไท

เหนื่อยยากทุกข์เพียงใด                อย่าท้อ

ปลูกเถิดปลูกดอกใจ                    บานเบ่ง

คงสักวันเต็มหม้อ                        อิ่มข้าวมีแฮง

๏    ฮักแพงกันเพื่อนพ้อง               ชาวสยาม

อย่าก่อเพลิงสงคราม                   ลุกไหม้

เขาร้อนอย่าร้อนตาม                    เย็นเถิด

เมืองพุทธไม่สิ้นไร้                        ดอกน้ำใจงาม   ฯฯ

อธิบายศัพท์อีสาน

 *  กัดแข้ว  หมายถึง     กัดฟัน

*  ซำบาย   หมายถึง     สบาย

..................................................................................

33. นิมิตร 

เว็บบอร์ด / 28 สิงหาคม 2551

ทางออก

๏    อกระอุอุดอู้                            อึดอัด

เปรียบดั่งถูกเชือกรัด                    เหนี่ยวรั้ง

ปัญหาเรื่องเคืองขัด                     จิตขุ่น

ปลุกป่วนเกินยับยั้ง                      ส่งให้ใจมัว

๏    เหมือนหมกในแห่งห้อง            หวาดกลัว

เพราะลุ่มหลงพันพัว                    สิ่งเร้า

อบายเกี่ยวติดตัว                         แนบแน่น

เหตุยิ่งบานปลายเข้า                    จึ่งรู้ทางตัน

๏    กายลุกลนเพื่อดิ้น                   หนีพลัน

สุมก่อไฟโลกันต์                          ร่างไหม้

กิเลสยั่วนานวัน                           สิงสู่

จึงเกิดความกลัวไซร้                     เรียกร้องหนทาง

๏    พอขยับกลับยิ่งย้ำ                   เลือนราง

เหมือนดิ่งดำไปกลาง                   แห่งห้วง

ทะเลลึกเหวขวาง                        ทางออก

หวนคิดถึงคำท้วง                        บ่ได้รับฟัง

๏    พอเห็นแสงส่องให้                  มีพลัง

แสงเปรียบกับความหวัง               แกร่งกล้า

คือโอกาสกำลัง                           จิตมุ่ง

พบว่าธรรมตรงหน้า                     ช่วยพ้นทุกข์ทน

๏    อธิษฐานจิตด้วย                     กรรมตน

พบซึ่งทางออกหน                        แต่นี้

จักประพฤติเป็นคน                      ดีเด่น

เหินห่างอบายลี้                           หลีกเร้นตัวไกล

๏    โอกาสจึงสว่างจ้า                    ทั่วไป

ผลแห่งกุศลใน                            จิตน้อม

พบทางออกทันใด                        เริงรื่น

กลับสู่ชีวิตพร้อม                         มุ่งหน้าทำดี

..................................................................................

34. “พีรมิตร” 

เว็บบอร์ด / 29 สิงหาคม 2551

สวยใสไยเศร้า

๏    เทพนิมิตร่างน้อย                    นวลละหง

งามละเมียดบรรจง                      แจ่มแจ้ง

สวยใสสื่อประสงค์                      สารเล่ห์   ใดนอ

ไยสบเนตรแห้งแล้ง                      ขุ่นเศร้าส่ำหมอง

๏    คลองโลกสมมุตินี้                   ระทึกนัก

ภาพบ่งภาพประจักษ์                   แจกพื้น

ภาพสวยสดไยยัก                        ยอกภาพ

ยิ้มเอ่ยยิ้มพลิกฟื้น                       ภาพเนื้อผ่องเพ็ญ

๏    เย็น ร่มเย็นหยาดแก้ม              นวลใส

แลเล่าแลคราวไร                         รุ่มร้อน

ภาพราววาดบ่ไหว                        หวั่น-ทื่อ  ทุกข์นอ

ขาวกับดำซ่อนซ้อน                      สุขเศร้าใดหรือ

๏    คือมารยาเทพแกล้ง                 เขย่าขวัญ

สองเนตรมนุษย์สามัญ                 มืดฟ้า

เห็นสมมุติแผกพรรณ                   ผ่องผาด 

เผื่อเจตประพฤทธิ์จ้า                    จักแจ้งชีวิต

๏    พิศภาพ ภาพแผ่พร้อง             กำสรวล

พิษแพร่ ร้าวรัญจวน                     เจ็บเศร้า

พิศภาพ กุหลาบนวล                   หนามเหน็บ

พิษเพลิดเพลินเกินเคล้า               คลุกฝ้ามนหมาง

๏    ทางออกอวยสุขซึ้ง                  ชั่วคราว

เป็นสัจพจน์เด็กสาว                     อาจอ้าง

ใครยีย่ำผ้าขาว                            เขรอะหม่น

แจ่มแจ่มกลับถูกจ้าง                    จาบจ้วงสุทธิ์ศรี

๏    ปีศาจสาปแช่งเนื้อ                  นวลใส

หมองหม่นมืดละไม                     หมดสิ้น

โลกจักปล่อยลอยไหล                  ตามโลก

เด็กเด็กเอยอย่าดิ้น                       โลกจ้องจับขัง

๏    เด็กยังเป็นเด็กไร้                     เดียงสา

มิใช่ทางออกครา                         หื่นข้อง

เด็กเป็นเด็กเพื่อพา                       โลกผุด  ผ่องพ่อ

มิใช่เนาในห้อง                            หาดให้ใครโหม  ฯ

..................................................................................

35. ณัฐพงศ์  

เว็บบอร์ด / 29 สิงหาคม 2551

สวยใสไยเศร้า

๏    วกวนและเวิ่นเว้อ                    ทางเดิน

งันงกงมดำเนิน                           อ่อนล้า

สับสนสุ่มเผชิญ                          ผิดถูก     บ้างเฮย

กัดกร่อนทอนการกล้า                   ย่างก้าวถดถอย

๏    ลองแลเลาะลัดซ้าย                กลับรอย

จักเจอะจบตรอกซอย                   กีดกั้น

เอือมอดอ่วมรอคอย                     บุญเก่า

พูดพล่ามพระพรหมนั้น                ช่วยได้จริงหรือ

๏    ปรับปรุงแปลงเปลี่ยนเป้า-        หมายคือ

มาดมุ่งมองขวามือ                      ก็ได้

คุณคงคิดยึดถือ                          ทางออก   แน่เฮย

ตรองตรึกตามหลักไซร้                  สิ่งนั้นอาจหลง

๏    ถอดถอยกลับย่างเยื้อง             ตกลง

เดินดุ่มดันเจอะดง                       ขวากไม้

เหิมหาญหักหยัดยง                     ตัดแต่ง     ทางเฮย

ฉวยฉกโอกาสไว้                          เพื่อได้ถึงฝัน

๏    ระรวยแรงอ่อนแอ้                    กัดฟัน

เหน็ดเหนื่อยนักพักพลัน               ผ่อนร้อน

ยามเย็นยาตรโรมรัน                     เดินต่อ

แสงส่องสาดสะท้อน                   ทั่วท้องทางเดิน

๏    แนวนำในที่ใช้                        ประเมิน

บาง บ่ บุกเผชิญ                          ดุกร้าว

มีมากหลากดำเนิน                      ลองท่อย    ทีนา

อาจใช่ทางออกก้าว                      สู่ด้าวแดนสวย

..................................................................................

36. รจนา  U.S.A.

เว็บบอร์ด / 29 สิงหาคม 2551

ระหว่างทาง

๏    เมื่อต้องออกจากบ้าน               ไกลเรือน

คำที่พ่อติงเตือน                          ท่องไว้

คำพระอย่าลืมเลือน                     จำจด

นั่งรถเรือไกลใกล้                         อย่าได้เก่งเกิน

๏    ทางที่เดินหากรู้                       อีกไกล

ควรรีบเดินต่อไป                          อย่าช้า

เป้าหมายที่หวังใน                       ใจจิต

แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า                หากท้อฤาถึง

๏    ในช่วงหนึ่งอาจต้อง                 ลมฝน

อาจหลงทิศทางจน                      สุดแก้

มุ่งมั่นอย่าสับสน                         เกินเหตุ

ทบท่องต้องไม่แพ้                        ไม่ช้าคลี่คลาย

๏    แดดกระจายส่องฟ้า                ฉับพลัน

ทางที่คิดว่าตัน                            ผ่านได้

เพียงมีกิ่งไม้พันธุ์                         เกาะเกี่ยว

ช่วงตะวันส่องให้                         เร่งก้าวทันที

๏    ทางออกมีมากแม้น                 เพ่งมอง

แยกหนึ่งมีลำคลอง                      ไม่กว้าง     

อีกแยกปักป้ายจอง                      กันเขต

คิดพักผ่อนนอนค้าง                     เร่งแจ้งแจงความ

๏    ชื่อสกุลนามครบถ้วน               ที่มี

อาจจะพบโชคดี                          อีกด้วย

ได้รับช่อไมตรี                              เติมต่อ

ชีพรอดไม่มอดม้วย                      ช่วยให้สมหวัง

..................................................................................

37. รจนา  U.S.A.

เว็บบอร์ด / 29 สิงหาคม 2551

เรือล่มเมื่อจอด

๏    ทางออกที่ช่วยแก้                    ปัญหา

เหตุที่ยึดสภา                              ยืดเยื้อ

เพียงต่างหยุดวาจา                      ยั่วยุ

เพื่อสงวนเลือดเนื้อ                      พี่น้องเผ่าไทย

๏    หยุดใส่ไฟเพิ่มเชื้อ                   ประชัน

ก่อนจะเข่นฆ่าฟัน                        ป่นปี้

ก่อนสื่อจะตีข่าวบรร                     ยายเพิ่ม

ก่อนวุ่นวายกว่านี้                         หยุดสร้างกระแส

๏    สื่อแฉผ่านไม่เว้น                     วันคืน

ภาพประชาชนยืน                        ร่วมด้วย 

ท่ามกลางแดดฝนฝืน                   หนาวเหน็บ

ยอมจะมอดจะม้วย                      เพื่อได้ชัยครอง

๏    ร่วมเรียกร้องเพื่อให้                 รัฐบาล

ยกเลิกขบวนการ                          ปรับแก้

รัฐธรรมนูญงาน                          ชิ้นเอก

เพื่อปิดทางพ่ายแพ้                      เปลี่ยนข้างพลิกผัน

๏    เปิดประเด็นลั่นท้า                   ปวงชน

ประกาศกร้าวว่าตน                      ถูกต้อง

อีกฝ่ายไม่อาจทน                         เฉยนิ่ง

พร้อมสละชีพทิ้ง                         ร่วมด้วยยินดี    

๏    จึงวันนี้ที่รู้                              บางราย

ถูกทำร้ายร่างกาย                        บอบช้ำ

และมีจุดขยาย                            ต่อเนื่อง

ทางออกไม่เห็นซ้ำ                        ถูกต้อนติดมุม

..................................................................................