(1.มณฑล)

๏ บทกวีที่นิพนธ์                          ประจักษ์ชนคนทั่งหล้า

บ้างกล่าวไม่มีค่า                         แต่บ้างว่าซึ้งรสกลอน

๏ แต่งกวีต้องใช้จิต                      ต้องไม่คิดนอกคำสอน

ฝึงแต่งพาจิตอ่อน                       ไปเป็นขอนไม้ทรงพลัง

๏ แต่งกวีฝึกความคิด                   รู้ถูกผิดรู้รักชัง

รู้พาตัวชอบดัง                            ได้เห็นซึ่งถึงสรรพกาล

๏ แต่กวีใช้สมาธิ                          อย่าได้ริจิตฟุ้งซ่าน

ทำใจเหมือนลำธาร                      อย่าให้วารรีการะเซ็น

๏ อ่านกวีต้องจิตมั่น                     ไม่หุนหันทำเป็นเล่น

อ่านแล้วอ่านให้เป็น                     จะได้เห็นถึงความจริง

๏ บทกวีทุกบทนั้น                        ล้วนซ่อนกันซึ่งสรรพสิ่ง

ซ่อนซึ่งความเป็นจริง                   ทั้งแย่งชิงตำแหน่งตัว

๏ บทกวีสะท้อนโลก                     ทั้งเรื่องโศกสุขดีชั่ว

บทกวีสะท้อนตัว                         ว่าเรามัวทำอะไร

๏ บทกวีมีเชยชม                          ถึงสังคมชนนี้ไซร้

อ่านแล้วคิดตามไป                      กลอนกล่าวไรในสังคม

๏ บทกวีบอกทุกเรื่อง                    ทั้งการเมืองเรื่องนิยม

ว่ามันแสนขื่นขม                         เหมือนสังคมปีนี้เอยฯ

…………………..(1.มณฑล)......................................

 

(2.กัญญารัตน์)

๏ ไทยแท้แต่เก่าก่อน                    อ่อนละมุนคุ้นไมตรี

ดั่งคิดมิตรล้วนดี                         บัณฑิตมากจากปัญญา

๏ ช่วยเหลือเอื้อค้ำจุน                   จิตเกื้อหนุนคุณรักษา

ถ้ารักมักเมตตา                           บุญจักมีที่ดวงใจ

๏ ยุคกลางช่างงดงาม                  ทุกเขตคามสยามไทย

ประเสริฐเลิศวิไล                         ด้วยพฤกษานานาพันธุ์

๏ ท้องฟ้าน่ายลชม                       แสนภิรมณ์สมสุขสันติ์

ไร้ทุกข์ปลุกชีวัน                           เย็นชุ่มชื่นรื่นหทัย

๏ ทุกวันพลันกาลเปลี่ยน              โลกหมุนเวียนเพียรเกิดภัย

เหล่าชนคนทุกวัย                        ควรรักษาป่าบ้านเรา

๏ ร่วมมือถือความสัตย์                 ที่แจ่มชัดขจัดเศร้า

อย่าหลงงงมัวเมา                        จงเร่งเฝ้าเข้าวัดวา

๏ พึ่งธรรมนำชีวี                          ยิ่งผ่องศรีดีทุกคลา

หมั่นฝึกตรึกตรึงตรา                    จะมีค่ากว่าบรรยายฯ

...........................(2.กัญญารัตน์)..............................

 

โคลงกลอนสร้างสามัคคี(3.สรวิศ)

๏ สอนศิลป์งานกวี                       ของสตรีแห่งมวลชน

ชาติไทยเราทุกคน                       ร่วมสร้างสรรค์คุณปัญญา

๏ สังคมจะเป็นสุข                       ปลดปล่อยทุกข์กันเถอะหนา

บทกลอนสรรสร้างมา                   เพื่อประชาเป็นสุขใจ

๏ คำคมสอนอ่านเขียน                 มีความเพียรต่อสิ่งไหน

ด้วยความมีเลือดไทย                   ผูกพันใจแต่โบราณ

๏ วันนี้บ้านเมืองเดือด                  เปื้อนคาวเลือดผู้กล้าหาญ

บทกวีศรีศิลป์สร้าง                      เพื่อสมานสามัคคี

๏ พ่อหลวงของชาติไทย                สู้ด้วยใจจนวันนี้

เหตุใดพวกไพรี                            ล้วนแต่มีเลือดเดียวกัน

๏ สีเลือดมี3สี                             แดงบ่งชี้เอกฉันท์

สีขาวร่มเย็นพลัน                        น้ำเงินนั้นสูงเหนือใคร

๏ โคลงกลอนสอนให้คิด               เพื่อชีวิตอันสดใส

วันหน้าไม่มีใคร                           พูดชื่อไทยให้ใครฟังฯ

..............................(3.สรวิศ)..................................

(4.แมน)

๏ รุ่นต่อรุ่นส่งผ่าน                       สื่อประสานงานอักษร

สืบมาสู่นาคร                              ขจรไกล  ณ  ใจชน

๏ เส้นสายของลายสือ                  ระบือรับนับนุสนธิ์

ทุกกะระยะดล                            มนต์กวีศรีอักษรา

๏ เพียงชนคนกลุ่มน้อย                 จำเรียงร้อยสร้อยภาษา

เป็นแหล่งแห่งปัญญา                  รวมใจตั้งเป็นสังคม

๏ สังคมที่ขับขาน                        มีตำนานให้เราชม

หลายปีที่เพาะบ่ม                        เป็นรากเหง้าเผ่าพงศ์ไทย

๏ กวีเคียงคู่ยุค                            เป็นแรงปลุกยุคสมัย

เปิดเทอมประเดิมชัย                    ให้ศึกษาน่าตรึกตรอง

๏ รามคำแหงมหาราช                  ทั้งศรีปราชญ์ชาติสนอง

สุนทรภู่สู่ยุคทอง                         ครองชีวันนิรันดร์กาล

๏ อีกมากบรมครู                          ขอเชิดชูจิตจดจาร

สังคมรอยตำนาน                        จากวันวานถึงวันนี้

๏ ถึงจะเป็นเด็กน้อย                     ใช่ว่าด้อยอักษรศรี

กลั่นกรองห้องวจี                         เป็นกวีในสังคมฯ

.............................(4.แมน)................................

 

(5.ฐานันดร)

๏ วรรณศิลป์ล้ำค่า                       เรียงร้อยมาถ้อยคำหวาน

ประดุจซึ่งน้ำตาล                        บทกลอนกานท์สานวจี

๏ ถ่ายทอดหลายรูปแบบ               ได้อย่างแยบยลกวี

อักษรบทกลอนมี                         ประพันธ์ดีที่ลีลา

๏ อรรถรสบทร้อยกรอง                 ที่ช่ำช้องเชี่ยวชาญมา

รังสรรค์สืบสานค่า                       พัฒนาจนก้าวไกล

๏ ร้อยรสซึ่งบทกลอน                   อุทาหรณ์ถ่ายทอดได้

สังคมสะท้อนไป                         เสน่ห์ไทยมิลบเลือน

๏ สังคมทรามย่ำแย่                     สังคมแปรเก่ามิเหมือน

สังคมมิย้ำเตือน                          สังคมเชือนแชเปลี่ยนไป

๏ บทกวีคลายทุกข์                       เพิ่มความสุขจรรโลงใจ

สืบสานกานท์กลอนไว้                  เพื่อลูกไทยไปชั่วกัลป์ฯ

.................................(5.ฐานันดร)..............................

 

(6.วรวีร์)

๏ น้ำตาลว่าหวานปาก                  ยังสิ้นซากละลายหาย

หวานแล้วยังไม่วาย                     พรากคนตายสังเวชใจ

๏ หวานใดไม่เท่ากลอน                 หวานเร่าร้อนน่าหลงใหล

หวานอารมณ์ลามทรวงใน            กวีไทยหวานอุรา

๏ เริ่มจากท่านสุนทร                    แต่งกาพย์กลอนเหินเวหา

จนได้ด้วยฉายา                           ชาญวิชาภาษากลอน

๏ บทกวีกับสังคม                        อย่าปล่อยล้มอย่าถอดถอน

สังคมคู่เคียงกลอน                      อย่าผลัดผ่อนอย่าหย่อนยาน

๏ ซ้อมฝึกใฝ่ประพันธ์                   ยิ่งนานวันยิ่งเล่าขาน

อย่าปล่อยเป็นตำนาน                  ให้สะท้านทั้งโลกา

๏ คนไทยศิษย์สุนทร                    ควรรักกลอนมิรอช้า

แต่งกลอนเพิ่มคุณค่า                  สื่อภาษาแซ่ซ้องใจฯ

.................................(6.วรวีร์)...............................

 

(7.นรินทร์)

๏ ล้วนแล้วทั้งประพันธ์                 กาพย์กลอนนั้นสุนทรภู่

ท่านคือบรมครู                            ผู้เชิดชูกวีไทย

๏ เยาวชนคนรุ่นก่อน                    ไม่ใจร้อนเหมือนรุ่นใหม่

กวีน่าเลื่อมใส                             หนุนนำใจช่วยร่มเย็น

๏ แม้ผ่านมาช้านาน                     แต่โบราณมีให้เห็น

เลื่องชื่อประพันธ์เป็น                   ไม่ทุกข์เข็ญเหมือนอื่นใคร

๏ ชื่นใจยามได้ยล                        ช่วยผู้คนยามทุกข์ได้

เพลิดเพลินกาพย์กลอนไทย          ต่างชื่นใจและชื่นบาน

๏ สังคมในยุคร้อน                       ไม่วิงวอนกวีหวาน

หัวใจไร้สำราญ                           ไม่เบิกบานอย่างยุคใด

๏ พวกเราเยาวชนน้อย                  ต่างเรียงร้อยหาคำใส่ 

แต่งกวีเพื่อปลุกใจ                       ให้คนไทยมารักกันฯ

.............................(7.นรินทร์)..................................

 

(8.สิทธิศักดิ์)

๏ กวีคือกลอน                             ฝึกเราสอนภาษาศิลป์

ดุจปั้นดาวจากดิน                       เรียงร้อยคำได้ดั่งใจ

๏ สังคมปัจจุบัน                          ดั่งหนทางที่ยาวไกล

ประเทศไทยเปลี่ยนไป                  ปัญหาใหญ่ที่ตามมา

๏ หลากคนหลากชีวิต                  ความคิดย่อมมีตื้นหนา

เติบใหญ่ตามเวลา                       ถูกเลี้ยงมาเป็นอย่างไร

๏ มุมมองแตกต่างบ้าง                 มองต่างมิใช่เรื่องใหญ่

ยึดถือมากเกินไป                         ผลร้ายเกิดจากใจตน

๏ ทิฏฐินั้นบังใจ                           พูดไปแบบไร้เหตุผล

โลกแคบใจมืดมน                        มองคนอื่นเป็นศัตรู

๏ จิตใจนั้นพาไป                         หลักฐานบอกไว้ไม่ดู

เถียงแบบไร้ความรู้                       กะลาครอบอยู่บังตา

๏ สังคมจะอยู่ได้                         เพราะคนไทยเฝ้ารักษา

ประเทศพัฒนา                           จิตอาสาไทยทั้งปวงฯ

.............................(8.สิทธิศักดิ์).........................

 

(9.กัญกาญจน์)

๏ ลากเส้นเป็นอักษร                    เขียนคำกลอนที่สั่งสม

กวี กับ สังคม                              งานสื่อสารผ่านสองมือ

๏ ผู้นำบงการชาติ                        สร้างบทบาทน่านับถือ

ไม่สนเสียงร่ำลือ                          ยักยอกทรัพย์เข้าส่วนตน

๏ ปากกล่าวเหมือนซื่อสัตย์           ปฏิบัติเพื่อหวังผล

หลอกลวงประชาชน                    ไทยสับสนทางมืดมัว

๏ สังคมแบ่งฝักฝ่าย                     เปลี่ยนใจกายดีเป็นชั่ว

เหลืองแดงสีแทนตัว                    ต่างประท้วงทวงแผ่นดิน

๏ โจรใต้ยิงกระหน่ำ                     ชนระส่ำตายแทบสิ้น

บ้านเรือนเคยอยู่กิน                      ถูกไฟเผาฝีมือใคร?

๏ ฟื้นชาติก่อนจะสาย                  หมดเรื่องร้ายชนสดใส

คนชั่วจงกลับใจ                          พาชาติไทยสุขเปรมปรีดิ์

๏ ธรรมาส่องสว่าง                       ชี้นำทางสมศักดิ์ศรี

รู้รักสามัคคี                                บทกวีสื่อสังคมฯ

........................(9.กัญกาญจน์)..........................