ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น (กาพย์ยานี 11) : หัวข้อ “สากล"

ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น (กาพย์ยานี 11) : หัวข้อ “สากล”

จำนวน 10 ชิ้น

1. พริษฐ์
Sent: Monday, November 11, 2013 1:23 PM

ฟ้าใหญ่ในสากล (1. พริษฐ์)

บัดนี้นี่โลกา แคบลงกว่ากาลอดีต

ต่างชาติต่างจารีต ก็หนึ่งว่ามาสัมพันธ์

เพราะวัฒนธรรม นั้นเลิศล้ำจึงสร้างสรรค์

สากลช่วยเติมฝัน สมานฉันท์แบ่งกันใช้

เรามีสิ่งสากล ทุกชาติชนมีทั่วไป

และเรามีของไทย เอกลักษณ์ไว้คู่สยาม

ทุกชาติมีภาษา ศิลปาสง่างาม

ดำรงคงเป็นความ ภาคภูมิใจในเอกลักษณ์

เราเปิดสากลแล้ว ขอน้องแก้วจงประจักษ์

รับสิ่งที่มลัก เป็นประโยชน์จึงนำพา

รับของฝรั่งใช้ ดันของไทยให้ลือชา

แบ่งปันทั่วโลกา พสุธาน่าอาศัย

จึงจะเรียกว่าสากล นภาดลฟ้ากว้างไกล

ต่างคนต่างสรรค์ใส่ ยืนอยู่ใต้ฟ้าสีคราม

…………………………… (1. พริษฐ์) ……………………………

2. พริษฐ์
Sent: Monday, November 11, 2013 2:04 PM

เราเป็นใครในสากล (2. พริษฐ์)

เดี๋ยวนี้นี่สากล เราทุกคนนั้นเสรี

ของใหม่นั้นมากมี ประชาชีได้เลือกใช้

อะไรก็ไม่พ้น ต้องสากลทุกคนไป

ใครรักความเป็นไทย ว่าบ้าใบ้ไม่ทันที

รำไทยอะไรเล่า สากลเขาไม่ดูดี

ฟังเพลงต้องเกาหลี เดนตรีไทยไม่ต้องการ

กินข้าวต้องเลือกเฟ้น เน้นแพงแพงเป็นอาการ

สเต็กชิ้นโอลาฬ สิหอมหวานจึงทานดี

ภาษาต้องอังกฤษ จึงฟุดฟิดฟอไฟมี

คำไทยใช้นานปี พูดไม่ดีไม่เป็นไร

ตามเขาตามสากล จึงโสภณทันสมัย

ปล่อยให้ความเป็นไทย มลายไปให้แตกหัก

เราอยู่กลางโลกกว้าง ต้องมีบ้างอัตลักษณ์

หากไม่อนุรักษ์ เราเป็นใครในสากล

…………………………… (2. พริษฐ์) ……………………………

3. วิษณุ ส่งครั้งแรกมีแก้ไข
Sent: Friday, November 15, 2013 8:58 PM

สากล (3. วิษณุ) ส่งครั้งแรกมีแก้ไข

โลกหมุนสมดุลเคลื่อน                  วันปีเดือนเลื่อนคล้อยห่าง
สากลบนสายกลาง                                  คงเค้าร่างมิร่วงโรย
            แมกไม้ในหมอกเมฆ                    ราวฝนเสกหยาดปรายโปรย
เกสรอ่อนช้อยโชย                                    กลิ่นความหวังทั้งโลกา

หอมกลิ่นเสรีภาพ                        ไร้รอยบาปทาบสีทา
มิ่งไม้ในอาณา                                        แตกกิ่งใบในสากล
            รักหนอบานช่อชื่น                       หลังค่ำคืนพายุฝน
เส้นฟางคว้างลมบน                                ...กลับบ้านที่ไม่มีไฟ

ใยบาง-เบาแน่นเหนียว กระหวัดเรียวเกี่ยวเนื้อใย
เสกรักถักเนื้อใจ ของมนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์

ตราบฉานยังเฉิดฉาย ตราบความตายยังเฉิดฉัน
สุขเศร้าเทียมเท่ากัน ในสากลหนทางเดียว

หมุดแดนกั้นขอบเขต กั้นประเทศให้เปล่าเปลี่ยว
กั้นใจให้ซีดเซียว ตามวาระพันธนา

สากลอาจดูกว้าง ในเส้นทางวันข้างหน้า
หรือแคบแนบดวงตา เมื่อย้อนมองใจของเรา...

…………………………… (3. วิษณุ) ……………………………

4. วิษณุ แก้ไขครั้งที่ 1
Sent: Friday, November 15, 2013 9:25 PM

"สากล" (4. วิษณุ แก้ไขครั้งที่ 1)

โลกหมุนสมดุลเคลื่อน วันปีเดือนเลื่อนคล้อยห่าง

สากลบนสายกลาง คงเค้าร่างมิร่วงโรย

แมกไม้ในหมอกเมฆ ราวฝนเสกหยาดปรายโปรย

เกสรอ่อนช้อยโชย กลิ่นความหวังทั้งโลกา

หอมกลิ่นเสรีภาพ ไร้รอยบาปทาบสีทา

มิ่งไม้ในอาณา แตกกิ่งใบในสากล

รักหนอบานช่อชื่น หลังค่ำคืนพายุฝน

เส้นฟางคว้างลมบน ...กลับบ้านที่ไม่มีไฟ

ใยบาง-เบาแน่นเหนียว กระหวัดเรียวเกี่ยวเนื้อใย

เสกรักถักเนื้อใจ ของมนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์

ตราบฉานยังเฉิดฉาย ตราบความตายยังเฉิดฉัน

สุขเศร้าเทียมเท่ากัน ในสากลหนทางเดียว

หมุดแดนกั้นขอบเขต กั้นประเทศให้เปล่าเปลี่ยว

กั้นใจให้ซีดเซียว ตามวาระพันธนา

สากลอาจดูกว้าง ในเส้นทางวันข้างหน้า

หรือแคบแนบดวงตา เมื่อย้อนมองใจของเรา...

…………………………… (4. วิษณุ แก้ไขครั้งที่ 1) ……………………………

5. นฤเบศ
Sent: Friday, November 15, 2013 9:57 PM

"สากล" (5. นฤเบศ)

ขอบฟ้านั้นเป็นหนึ่ง เชื่อมโลกถึงทั่วทุกถิ่น

อากาศ ธาตุ น้ำ-ดิน คือทรัพย์สินแห่งสากล

เริ่มจากหนึ่งรากเหง้า ร่วมพงศ์เผ่าบรรพชน

สู่ยุคความทุกข์ทน ก่อสงครามลุกลามไฟ

แผนที่ชี้ตำแหน่ง ขีดเส้นแบ่งเขตแดนใคร

ต่างขั้วของหัวใจ ใช่ต่างนามความเป็นคน

ผิดแผกแยกผิวเพศ ณ ประเทศมากทุกข์ทน

ล้าหลังช่างมืดมน ปิดโลกแคบแบบสิ้นคิด

ยกย่องคอรัปชั่น บ้างช่วยกันแบบผิดผิด

มีเงินนับเป็นมิตร มีชีวิตไร้ยางอาย

หลอมโลกให้เป็นหนึ่ง สากลซึ่งเปี่ยมความหมาย

ด้วยธรรมนำใจกาย ทุกชนชาติอาจรวมกัน

ความดีอันกว้างไกล ประดับใจให้สุขสันต์

แม้นแผกแยกเผ่าพันธุ์ พังกรอบกั้นกลางจิตใจ

ผืนฟ้ามีผืนเดียว แม้นแลเหลียวจากมุมไหน

สากลบนทางชัย จะชาติไหน...ไม่ต่างเลย

…………………………… (5. นฤเบศ) ……………………………

6. ณัฐพงษ์ ส่งครั้งแรก มีแก้ไข
วันที่ตอบ 2013-11-13 15:49:31

สากล (6. ณัฐพงษ์ ส่งครั้งแรกมีแก้ไข)

แม้ต่างชาติภาษา ยามได้มาพบพ้องกัน

ถ้อยเคียงเสียงรำพัน ขุ่นข้องฉันไม่เข้าใจ

เพราะต่างในเชื้อชาติ ต่างทั้งศาสน์แดนอาศัย

"อังกฤษ"สื่อกลางใน ล้วนเข้าใจคือสากล

ยามพบเคารพไว้ ชนทั้งหลายไม่สับสน

คือทักทายบุคคล ทุกผู้คนด้วยจริงใจ

คือน้ำใจไมตรี ทุกบุรีรมย์ผ่องใส

ออก ตก กลาง ใส่ใจ ประจักษ์ในไมตรี

ยามเศร้าเขาช่วยเหลือ แผ่เอื้อเผื่อในศักดิ์ศรี

ทั่วหล้าต่างเปรมปรีดิ์ สามัคคีคือสากล

แม้นยามใดเธอฉัน ร่วมผูกพันกันกมล

ความรักสลักล้น คือสากลโดยแท้จริง

…………………………… (6. ณัฐพงษ์ ส่งครั้งแรกมีแก้ไข) ……………………………

7. ณัฐพงษ์ แก้ไขครั้งที่ 1
วันที่ตอบ 2013-11-14 13:17:32

สากล (7. ณัฐพงษ์ แก้ไขครั้งที่ 1)

แม้ต่างชาติภาษา ยามได้มาพบพ้องกัน

ถ้อยเคียงเสียงรำพัน ขุ่นข้องฉันไม่เข้าใจ

เพราะต่างในเชื้อชาติ ต่างทั้งศาสน์แดนอาศัย

"อังกฤษ"สื่อกลางใน ล้วนเข้าใจคือสากล

ยามพบเคารพไว้ ชนทั้งหลายไม่สับสน

คือทักทายบุคคล ทุกผู้คนด้วยจริงใจ

คือน้ำใจไมตรี ทุกบุรีรมย์ผ่องใส

ออก ตก กลาง ใส่ใจ ประจักษ์ได้ในไมตรี

ยามเศร้าเขาช่วยเหลือ แผ่เอื้อเผื่อในศักดิ์ศรี

ทั่วหล้าต่างเปรมปรีดิ์ สามัคคีคือสากล

แม้นยามใดเธอฉัน ร่วมผูกพันกันกมล

ความรักสลักล้น คือสากลโดยแท้จริง

…………………………… (7. ณัฐพงษ์ แก้ไขครั้งที่ 1)……………………………

8. ธิติสรรค์
วันที่ตอบ 2013-11-15 23:26:07

สากล (8. ธิติสรรค์)

เหตุการณ์ปัจจุบัน                       เขย่าขวัญทุกวันคืน
เหมือนไฟเมื่อไหม้ฟืน                              ความร้อนเฟื่องเรืองลุกลาม
            ภาพวัน...สันติสุข                       ก็กลับทุกข์สิ้นยุคงาม
ต่างคนต่างวู่วาม                                     เกิดเพราะความไม่เข้าใจ
            รอยยิ้มที่ริมแก้ม                          เคยฉายแย้มอย่างแจ่มใส
วันนี้ที่เป็นไป                                          ล้วนหมองไหม้ในทุกมุม
            แตกต่างทางความคิด                   สร้างวิกฤติอันกลัดกลุ้ม
แบ่งสี เลือกชุมนุม                                   รวมกลุ่มสู้...เพื่อผู้นำ
            ยศถาบรรดาศักดิ์                         ใจจมปลักอยู่ประจำ
มนุษย์อยุติธรรม                                      ใช้อำนาจน่าหวาดเกรง
            มวลชนบนโลกา                          ยืนหยัดกล้าอย่างคนเก่ง
บนโลกแห่งนักเลง                                   คนกันเองข่มเหงกัน
            พังโลกของความรัก                     อาณาจักรความสุขสันต์
อาวุธที่ครบครัน                                      นั่นก็คือ “ฝีมือคน”
            คำสอนทุกศาสนา                       ประจักษ์ค่า...เป็นสากล
หลักธรรมชี้นำชน                                    ให้ตั้งตนเป็น“คนดี”
            เสียสละ...รู้อภัย                          รินน้ำใจสร้างไมตรี
รู้รักสามัคคี                                            คุณความดีค้ำชีวา
            หากเรายิ่งราญรบ                        ยิ่งพานพบศพเกลื่อนตา
ทุกข์ลาม ดิน น้ำ ฟ้า                                สิ้นโลกา...จบสากล