สำนึกขบถ
เหมือนฉากม่านผ่านเคลื่อนและเลื่อนลับ
โสตสดับรับสำเนียง.....เพียงกระแส
โศลกโลกละครคราวเจ้าปรวนแปร
แพ้แก่ใจได้กร้าวประกาศก้อง
ทะยานหยุดยุติที่ขอบฟ้า
ประสานตาต่อสรรพสิ่งทั้งผอง
ตราบเราก้าวย่าวยังตรึกตรอง
ตรองแล้วเล่าเหตุเราต้องจองจำ
ซึ่งสิ่งสรรค์เสกสร้างทั้งสิ้น
หรือชีวินเคยวอนอุทธรณ์ถาม
กฎเกณ์กันครรลองเก่าเราก้าวตาม
ใช่นิยามย้ำตอบเติมเต็มใจ
.................................................................
หากปลายฟ้ามาพบดินหาสิ้นสุด
ให้ยั้งยุดทางทัศนาได้
หากปลายฟ้ามาพบน้ำจะนำไป
เส้นทางยังกว้างไกลในวิญญาณ์
หากสักหน...หากพ้นหม่นเมฆหมอก
คือทางออกบอกทางกระจ่างหล้า
หากสักหนดลดวงดาริกา
คือดังว่าสัจจาจรัสใจ
............................................................
หนึ่งพฤกษาจะยังคงลงรากลึก
หากรู้สึกถึงหนทางที่กว้างใหญ่
ยังหยั่งยอดทอดสู่ฟ้านภาไกล
หากมิได้หวั่นไหวในดวงแด
ฉากและม่านยังผ่านเคลื่อนและเลื่อนลับ
โสตสดับรับสำเนียงเพียงกระแส
หรือใจเจ้าจะเรรวนปรวนแปร
เมื่อแน่แท้แก่ใจในเสรี.
แต่งโดย : วริษา
หัวข้อการประกวดประจำเดือน มิถุนายน 2550
- ระดับมัธยมปลาย : (สำนึกขบถ)