ฤดีสยามยามหายนกาล
โอ สยามยามเยียบย้ำ วิญญาณ์
ลอยเลื่อนวันเวลา ล่วงแล้ว
เพรงพูนเพิ่มเพ็ญผา- สุกแผ่
กาลเคลื่อนปัจจุบันแคล้ว คลาดคล้อยสุโขดม
เซาซมซึมโศกสร้อย แสนศัลย์
ทุกข์ข่มขวัญทั่วขัณฑ์ ถิ่นแคว้น
ปรีดิ์เปรมไป่ปรุงปัน เป็นสุข
จึงหม่นมูลมองแม้น มืดทั้งพสุธา
อยุธยายศล่มล้าง ลาญสวรรค์ ลงฤา
อาวาสน์ปรางค์รัตน์บรรพ์ เบิกหล้า
โดยทุนทรัพย์สาปสรรค์ ศาสน์ล่ม ลงแล
บานอบายบดฟ้า บ่ฟื้นใจเมือง
เรืองเรืองตรัยรัตน์แพ้ พลไสย
หลงจตุคามฯ คลาไคล ค่ำเช้า
แดนธรรมใช่แดนไทย เทียมก่อน
จำรัสมณีรัตน์เก้า แก่นหล้าฤาผาย
กำจายดุริเยศแจ้ว เจิมขวัญ
มาเสื่อมโดยเพลงกระสัน กระเส่าร้อน
ดุเดือดเร่งดุดัน ดาลสดับ
ยินยิ่งขวากหนามย้อน ยอกแย้งแยงหู
กำรูเพลิงราคเร้า รุนแรง
โพลงพลุ่งผันพลิกแพลง พล่านด้าว
สรวลสวาทหนุ่มสาวแสวง สวรรค์เสพ
หนักหน่วงโลกีย์น้าว เหนี่ยวโน้มนำวิถี
อัปรีย์โกยกอบแปล้ เปรอตน
ใครใคร่ขนรีบขน เร่งเข้า
มีเงินมากทำงน งาบถี่
พาแต่พวกตัวเต้า ติดต้อยตามตาม
หากสยามยังอยู่ยั้ง ยืนยง
กูก็แสนสุขทรง- ศักดิ์ด้วย
หากสยามพินาศลง กูหลีก ได้แล
เมืองมอดกูห่อนม้วย มุ่งทิ้งแดนไทย
ภายในดวงจิตน้อม คำนึง
หวังพบสาธุชนพึง พึ่งได้
คลายเข็ญขุกกางขึง ขอบเขต
คลายขุ่นคราวสยามไข้ คั่งแค้นทวีคูณ
เทิดทูนชาติประเทศแท้ เที่ยงธรรม
ใช่เอ่ยเผยพจน์อำ ไพล่อ้าง
จริงใจเจิดจินตน์ประจำ ประจักษ์เจตน์
รวมส่ำร่วมสฤษฎิ์สร้าง สุขกู้คืนกสานติ์
แต่งโดย : ชูพงค์
หัวข้อการประกวดประจำเดือน สิงหาคม 2550
- ระดับอุดมศึกษา และประชาชนทั่วไป : (ฤดีกาล)
หมายเหตุ
กระผมเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งบูชาวรรณคดีและบุรพกวียิ่งชีวิต ทว่า ที่นำบางส่วนจากโคลงนิราศนรินทร์ ของ ท่านนรินทร์ธิเบศร์ (อินทร์) และโคลง สยามานุสติ พระ
ราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มาแปลงในเชิงประชดประเทียดนั้น จะมุ่งลบหลู่ หรือล้อเลียนวรรณคดีมรดกก็หาไม่ เป็นแต่กระทำไปเพื่ออวยผล
ในการสื่อสาร กล่าวคือ ประสงค์เน้นย้ำถึงความอปลักษณ์ของบ้านเมืองเราด้วยวิธีเสียดสี อนึ่ง ผมถือหลักความบริสุทธิ์ใจเป็นที่ตั้งในการเขียนงานชิ้นนี้ขึ้น ฉะนั้น เมื่อ
รู้สึกอย่างไรก็ไม่พรางทั้งสิ้น เพื่องานที่เขียนขึ้นจะได้ตรงกับหัวใจ และพูดจากหัวใจของตนมากที่สุด หากการกระทำดังปรากฏในโคลงบทที่ ๓ ๔ และ ๘ เป็นการล่วง
เกินวรรณคดีแล้วไซร้ กระผมขอกราบลุแก่โทษต่อบรรพกวีทุกพระองค์ ทุกท่าน ด้วยความสำนึกผิดอย่างแท้จริงขอรับผม