มือ...น้อยน้อยบอบบางห่างไอรัก
นั้น...ย่อมจักไขว่คว้าหาทุกสิ่ง
สี...สะอาดจึงเปลี่ยนตามโลกความจริง
ขาว...ใสยิ่งเห็นง่ายหากได้ยล
มือ...ใหญ่ใหญ่เลือนลางห่างความสุข
นั้น...ฝ่าทุกข์ที่ประดังหวังเกิดผล
สี...ดำเข้มเปื้อนฝุ่นหินปูนปน
ขาว...จึงมลหันเหตามเวลา
มือ...สองมือประสานกันจึงพลันเห็น
นั้น...อาจเป็นเพราะผู้ใหญ่ไม่รักษา
สี...มัวหมองจึงลามใจในมิช้า
ขาว...ชัดตาพลอยถูกกลบเมื่อพบกัน
เด็กคือเด็กเราหวังให้เขาไม่เด็ก
มุมมองเล็กจึงสะดุดหยุดสร้างสรรค์
พ่ออยากให้เรียนเก่งเร่งผลักดัน
ลูกจึงพลันหยุดเรียนเปลี่ยนชีวิต
ครูมุ่งมั่นสอนหนังสือถือไม้คู่
หวังศิษย์มีความรู้สู่ดวงจิต
แต่สอนท่องทุกตอนไม่สอนคิด
ทุจริตจึงก่ออย่างพอใจ
สังคมทรามลามลุกเข้าทุกที่
ทุกวันนี้จึงสีดำนำเข้าใส่
มือสีขาวใจอ่อนโยนโดนเปลวไฟ
เปื้อนกิเลสเพราะใคร...ให้คิดเอง
แต่งโดย : ชวิน
หัวข้อการประกวดประจำเดือน กันยายน 2550
- ระดับมัธยมปลาย : (มือนั้นสีขาว)